Czym tak naprawdę było ''Drzewo życia''? Obj. 2, 7: "... Zwycięzcy dam spożywać z drzewa żywota, które jest w pośrodku raju Bożego".
Drzewo życia – rajskie drzewo, którego owoce darzyły nieśmiertelnością. Typ drzewa kosmicznego, występujący w świętych księgach judaizmu (Tora) i chrześcijaństwa (Biblia).
To jest przyszła nagroda dla wszystkich, którzy przezwyciężają we wszystkich wiekach. Kiedy zabrzmi ostatnie wezwanie do boju, kiedy złożymy naszą zbroję, odpoczniemy w raju Bożym, a naszym udziałem stanie się Drzewo Życia, na zawsze!
"Drzewo Życia". Czy to nie jest piękne wyrażenie? Ono jest wymienione trzy razy w 1. Mojż. i trzy razy w księdze Objawienia. Na wszystkich sześciu miejscach chodzi o to samo drzewo i przedstawia symbolicznie dokładnie tą samą rzecz.
Lecz czym jest Drzewo Życia? Otóż, najpierw mielibyśmy się dowiedzieć, co przedstawia to drzewo. W 4. Mojż. 24, 6. kiedy Balaam opisywał Izraela, on mówił, że byli "drzewami aloesowymi, które zasadził Pan". Drzewa poprzez całe Pismo odnoszą się do osób, podobnie jak w Psalmie 1. Zatem Drzewo Życia musi być Osobą Życia, a tą jest Jezus.
Otóż, w ogrodzie Eden znajdowały się dwa drzewa, które stały w jego środku. Jedno było Drzewem Życia, drugie było Drzewem Wiadomości Dobrego i Złego. Człowiek miał żyć korzystając z Drzewa Życia, ale nie miał się dotykać tego drugiego drzewa, ponieważ by umarł. Człowiek spożył jednak z tego drugiego drzewa, a kiedy to uczynił, wstąpiła weń śmierć na skutek jego grzechu, a on został oddzielony od Boga.
Tradycja żydowskaZłożone z seforot Drzewo Życia było centralnym diagramem kabały; mistycznej interpretacji Tory. Diagram ten w schematyczny sposób obrazuje powstanie i budowę Wszechświata, a także atrybuty Boga.
Kabalistyczne drzewo życia
Tradycja chrześcijańskaWedług Księgi Rodzaju drzewo życia rosło w środku rajskiego ogrodu Eden. Stwórca umieścił tam Adama i Ewę. Gdy szatan skusił kobietę i mężczyznę do zerwania owocu z innego drzewa - drzewa poznania dobra i zła, złamali oni zakaz Stwórcy. Bóg za karę wygnał Adama i Ewę z Edenu i na straży postawił cheruby i wirujący ognisty miecz. Stwórca nie chciał, aby ludzie po upadku przez skosztowanie owocu z drzewa życia stali się nieśmiertelni. W buncie człowieka przeciwko Bogu Biblia widzi przyczynę inwazji zła do pierwotnie dobrego świata oraz uzasadnia, dlaczego człowiek poddany jest chorobom, cierpieniu, starzeniu się i śmierci.
Drzewo życia pojawia się ponownie w księdze Apokalipsy, kiedy po ponownym stworzeniu wszechświata nastanie rajska rzeczywistość. W opisie Nowego Jeruzalem czytamy: "Pomiędzy rynkiem Miasta a rzeką, po obu brzegach, drzewo życia, rodzące dwanaście owoców; wydające swój owoc każdego miesiąca; a liście drzewa [służą] do leczenia narodów" (Obj 22:2).
Drzewo życia miało liczne przedstawienia w sztuce sakralnej. Krzyż był przedstawiony nie jako drzewo hańby, a jako rajskie drzewo życia, bo z niego płynie życie wieczne. Z martwego drzewa kaźni zaczęły wyrastać pąki, gałęzie i kwiatony, przez co cały krucyfiks kojarzył się z drzewem. Ukrzyżowanie na drzewie życia było kompozycją zaczerpnięta z pism trzynastowiecznego franciszkańskiego mistyka św. Bonawentury.
Według objawień XIX-wiecznej niemieckiej mistyczki, Anny Katarzyny Emmerich (której wizje zainspirowały reżysera Mela Gibsona do pracy nad filmem "Pasja") drzewo życia było podobne do cedru, tylko znacznie większe. Stało ono na wysepce połączonej z resztą ogrodu groblą. Owoce koloru złota leżały w liściastych łuszczkach jako pączek róży.
Drzewo życia - malowidło na ścianie prezbiterium katedry św. Janów w Toruniu.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Drzewo_%C5%BCycia_(religia)