Niezależne Forum Projektu Cheops

Piszecie może wiersze??
Ja ostatni pare napisałem, ale nie wiem czy je opublikuje są, jakby to powiedzieć? Ciemne, w ciemnej tonacji...
Jeszcze się zastanowie i może opublikuje;]
Chciałbym pozanć wasze wiersze, jak oczywiście je piszecie;)

Zapraszam!

hm.....czasem jak mnie dopadnie nostalgia :P

Nie pisuje, ale teraz już wiem, że jak mam wenę to mogę coś dopisać w temacie "jak masz na imię"...... :D

Lubie czytać Bolesława Leśmiana, np "Tęcza", mrr. Szymborska też pisuje fajnie, i jedne słowa z wiersza, chyba, L. Staffa, utknęły mi w pamięci... piękny wiersz... "Ażeby po nas zostały jedynie ślady na piasku i kręgi na wodzie ..."

cheers

Może zaprezentuje jeden:
'Czarne płaszcze, parasole.
 Łzy na bladych policzkach...
 W oddali widać dół,
 nie zbyt głęboki.
 Czarny kapłan mówi ostatnie słowo,
 czas pożegnania-płaczu...
 Drewniane pudło, z ciałem w środku,
 ląduje do jakrze zimnej, wilgotnej i cichej dziury.
 W której pozostanie już na zawsze.
 Z czasem trumna znikne,
 a z ciała zostaną zimne kości...'

...

Faktycznie ciemny ten wiersz :( moze coś bardziej optymistycznego napiszesz :)

Napisałem jeden, ale nie uważam o za dobry...
Jakoś typ ciemny mi lepiej wychodzi;]

Ja tak mam z muzyką, próbowałem nagrać coś skocznego i nic mi nie wyszło, za to piosenki, jak to określili moi znajomi, zamulające - wychodzą mi ładnie...

Nic na siłę.

To wszystko dlatego, że sztuka powstaje z naszych emocji. A my często silniej przeżywamy smutek niż radość. Dlatego smutne i nostalgiczne wiersze i muzyka wydają nam się być lepsze od tych wesołych.
Wiem, że to może nie na temat, ale nie mogłam się powstrzymać.
Piosenka tak smutna, że aż niesamowita - http://pl.youtube.com/watch?v=lYOWLohqNx8

Piękna piosenka...

http://pl.youtube.com/watch?v=swkT07TP-mo
Polecam Mozarta, mi się bardzo podoba-Requiem

Piekny ten kawałek, czy aby Mozart nie napisał go 'dla siebie'?

Jakiś czas temu pisałam duzo wierszy, strofy same układały mi sie do rymu bez wysiłu. Musiałam znaleźć tylko wolny czas na relaks i wene. Napisałam też bajke, ale dość prymitywną, oraz ze dwa twory z których jestem bardzo dumna, lecz chowam je na razie w szufladzie  ;D. Oto próbka, wierszyk napisany dla mojej cioci, bardzo dobrej i wpaniałej osobie z okazji imienin:

Promień słońca co zza chmury,
wieszczy kres czasów ponurych.
Gdy na smutne lico pada,
błogość w sercu zapowiada.
Jak po nocy nastał dzień,
tak przed światłem czmycha cień.
Jak po burzy błyszczy tęcza,
nuci serce co pamieta
Że los nasz sie kołem toczy,
Anioł zerka w Twoje oczy.
Wczoraj smutek dzisiaj radość,
czynom wszelkim stając zadość.
Ziarno Duszy wyda plon,
gdy roztaczasz nad nim dłoń.
Światło z cieniem wymieszane
tworzą razem życia taniec.
Gdy po zimie idzie wiosna,
świta w głowie myśl radosna.
I tak los sie kołem toczy,
Czas niczego nie przeoczy...

A tu niedokończony, ostatni twór pisany 'na zamówienie'
Biegne do ciebie, światło moje,
czas upływa niczym rzeka
znosze z trudem niepokoje
czy ktos tam już na mnie czeka?

Kurz pokrywa moje ciało
zbroje mam zniszczoną całą
chaszcze, osty niczym wrogie
zagradzają moją droge

Lecz me serce niewzruszone
w jasnym świetle ma obrone
mocne, wierne oraz stałe
nie potrafie zmienić w skałę...


moze ktoś sie pokusi o ciąg dalszy?

Bardzo ładny wiersz;)
Jak chcecie to moge napisać pozostałe moje wiersze.

Hironobu15 ja z chęcią poczytam :)

Prosze bardzo;]
Jak do tej pory napisałem pięć wierszy, ale pisze je od niedawna, jak mam wene;]
Ostrzegam 'ciemne'.
 
      "Ciemność":
 
"Ciemność...
 Ciemność...
 Ciemność...
 Ciemność spowija dziką łonkę.
 Słychac krzyk rozpaczy, żalu...
 ...śmierci!?
 Twarz zalana potem, łzami i krwią.
 Ucieczka przed własnym strachem- a w ostateczności...
 SZNUR, PĘTLA i..."
 
   "Czerwona rzeka":
 
"Leżę sam, zły na cały świat.
 Leżę sam, w odchłaniach ciemności.
 Czuję że muszę to zrobić, szybko i cicho.
 - jest już po wszystkim.
 Ból? Już o nim zapomniałem.
 Po nadgarstku płynie krew,
 czerwona niczym młode róże,
 niczym rzeka...
 A ja odpływam w zapomniane..."
 
     "Mój grób"
 
"Mój grób...
 Czy ktos o nim jeszcze pamięta?
 Czy ktos o nim wiem!?
 Czy ktos myśli!?
 Leżę tam sam, zapomniany przez wszystkich,
 którzy mnie pamietali- jeszcze tak niedawno.
 Wszystko co z niego teraz zostało,
 to mały zardzewiały krzyż."
 
Enjoy!']

To moja nostalgia....tylko się nie śmiejcie  :-[
Lepszy świat

Zapracowani,zabiegani,
uciekamy gdzieś myślami,
w inny lepszy świat.
Nasze myśli i pragnienia
poszukują tam wytchnienia,
czy to lepszy świat?
Więc usiadźmy gdzieś pod
rozłożystym dębem,
ucieknijmy przed tym życia
szybkim pędem.
Uspokójmy nasze myśli
nasze dusze,
niech odlecą gdzieś wysoko,
niech odlecą ku obłokom w lepszy świat.

chanell :-[

Muszę przyznać że ładne wiersze ktoś chce zostać poetą? ;)

Mi się podoba;]

Ja mam zamiar wydać tomik, pt: DARK NOTES;]
Może ktoś się skusi;p

Bardzo dziękuję i życzę ci zebyś wydał swoje wiersze :)

Zrobiło się strasznie poważnie,więc na dobranoc wrzucę wam rymowankę,którą napisałam kiedyś dla kolezanki( na zamówienie)  to było w formie sms-a dla jej ukochanego  :-[
Apetyt

Mam ogromny apetyt na wesołe pląsy,
na pocałunek namiętny i gorący.
Na nocne miłosne igraszki,
na spacer po lesie i na fistaszki.
Apetyt by leżeć nocą koło ciebie
i liczyć gwiazdy na letnim nocnym niebie.
Powiem szczerze ,mam straszny apetyt na ciebie.
Chyba dobrze że jesteś daleko kochanie,
bo zjadłabym cię na śniadanie.
Na obiad nie ! Lecz na kolację
i od kolacji zaczęłabym degustację.
Na tym kończę rymowanie,idę głodna spać kochanie :)

Tym o to optymistycznym akcentem mówię  dobranoc :P

Chanell, piękny liryk, piękna myśl.

Och dziękuję Septerra ,bardzo,bardzo :)

Wylatują mi z rękawa,
wiersze prozaiczne,
jeszcze mnie dopadnie sława,
gdy napiszę coś lirycznie.

Małe tylko mam obawy,
Chanel pisze po kryjomu,
a Enigma do szuflady,
- ciężko nam zbieraczom złomu... literackiej zaznać sławy ;D

pozdrawiam wszystkich pisaczoczytaczy - Thotal :)
 

Thotal ślicznia,liryczna i nawet trochę romantycznia ta twoja riposta.Poprosze o jeszcze !! :D

Gdyby słowo moc Swa miało i co krok swój biegły Świat nasz wspólny zmieniać chciało.
Ale cóż to ... Słowa lecą, sypią iskry góry kruszą ale Serca nic nie rusza.
Gardzę sobą, gardzę światem nic już po mnie nie zostaje tylko pustka, lasy, morza,
dzień za dniem, co chwilę plączą tworzą miraż życia, szczęścia.
Gadam sobie tworzę światy, ludzi, myśli ich pragnienia. Stop co dalej ... co dalej ...
Dopisz resztę to Świat Twój ... dalej

Thotal zasial wierszem lake
czeka na zbior perel samych
Jego strofy niczym klosy
cecha madra  juz nabrzmialy
Jednak pora sianokosow
na jesieni juz nie taka
Miast na lace motyl frowac
Tothal zegna  ptaka lata
Juz niedlogo mili moi
nasze wiersze jasniec beda
Niech im tylko serca nasze
tresc zlocista nicia przeda.
Wnet szuflady i poduszki
skarby swoje nam pokaza
Zajasnieja zlotem srebrem
Dadza wyraz serc obrazom.
 :) :) :) :)

Piękny Kiaro :)

No to ładnie, wszystkie piszą, ???
nie utulą człeka ciszą, :(
tylko czytać na głos każą, :-X
gdy powabny rym usmażą. :o

Ja smakowałbym się w ciszy, ^-^
nikt nie mówi, :-X nikt nie słyszy ;)
poetyckie wizje miewał :D
kolorami świat opiewał :o

I od dzisiaj zacznę chyba :-\
pędzlem przy widokach kiwać 8)
a poezji nie tknę wcale :-*
w mym codziennym weny szale :o


Pełen weny Thotal

Thotal ,jesteś thotalnym poetą ;)

Jestem Thotuś -  :)tuuś

Nie jestem i nigdy nie miałem do wierszoklectwa smykałki, ale pamietam taki bardzo fajny wierszyk (już z długą brodą):

Ala ma kota
a kot ma Alę,
Ala go kocha,
a on ją wcale.
 ;D ;D ;D ;D

Niczym Thot totalnnie szczery
Niczym dama ma maniery
Niczym malarz w kolor mierzy
Niczym gwiazda jest na wierzy

Chce uslyszec barwy cisze
Chce kolysac szeptu spiewem
Chce juz uczuc miec ulewe
Chce swym chceniem....

Dzisiaj wczoraj, moze jutro
Dzien zawola choc cichutko
Nadejsc zechce ukojeniem
Rzeknie, TOTUS! Tys POETOM , a nie leniem.
 :-* :-* :-* :P


W podziwie dla weny Totusia.

Heh, świetne to wasze pisanie czyta sie bajkowo  ;D
I pomyśleć ze wiersze kojarzyły sie ze szkołą i wkuwaniem, a to przecież takie radosne

Taka moja mało twórczość spontaniczna ;D

wiara i wolność
miłość i szczęście
radość i zdrowie
mam dzięki tobie
nadzieja na pokój
nadzieja na życie
nadzieja na dobro
nadzieja to okno
do marzeń spełnienia
i szczęścia łez uronienia

nadzieja to plan, on ziści się nam, przydarzy się, wszystko się zdarzy
więc uwierz za dwóch, ty i twój duch, z nadzieją wam będzie do twarzy -1,2,3...

Michał,Kiara i Septerra,
Totuś,Mora,Rafaella
wszyscy piszą rymowanki,
nawet chanell staje w szranki.;)

Mi jakoś nie wychodzą rymowanki...

Gryząc pióra,
z głową w chmurach,
muszę to powiedzieć,
że przy Kiarze,
więcej łażę,
by leniem nie siedzieć.

Pozdro - Thool

Musze to przyznac, niesamowita piosenka :) Przypadla mi do gustu, prosze przeslij mi na PW wiecej takich lub tu na forum, Dziekuje.

Co do wierszy, wiecej ich prosze - fajnie sie je czyta :)

Channel daje tak mocno w szranki
Az z polek spadaja szklanki
Pisz wiecej rymowanek
Wiedz, ze nie zabranie tutaj nigdy szklanek :)

Pozdrawiam,
Joel.

Jesienna nostalgia

Zawitaj w skromne nasze progi,
kasztanem sypnij nam pod nogi.
Poranną mgiełką nas oplataj
i pajęczyną babiego lata.

Ostatnim ciepłym promykiem słońca,
niczym kobieta ciepła nęcąca.
Obrazy maluj w żółci, w czerwieni
chwilo ulotna złotej jesieni.


Ja nie chcę zimy ja już chce wiosnę !!!! przegońmy zimę  :'(

jesienią

niebo zasnuło spokojem ziemię niemal całą
zielony szal nadziei brunatno-złote przybiera blaski
a w parku wiewióreczka ruda po liściach,
po patyczkach czyni drobne trzaski

żuczek w norkę, niczym krecik na zimę się chowa
łęty na kartofliskach uleciały z dymem
i łasica zwinna częściej w ciepło tuli głowę
tak kolejna kartka życia opada i kolejna pora roku mija



 O0

o poranku jałowym

słońce głowę  filuternie przekrzywiło
zza chmury mrugnęło łaskawie
a wy śpiochy w pieleszach jeszcze
z kimże ja się dziś pobawię

hej, poeci pora wstawać!
i za pióra szybko chwytać
bo mnie chmury wnet przykryją
i nie będzie kogo witać!



 :) :) :)

Mój poeto !
wiersze z rana ja
mam pisac?
Rano w głowie pustka,cisza
Lepej mysli się z wieczora,
kiedy przyjdzie noca pora,
Przez dzien mysli gromadzone
wnet na papier przełożne

księżycowemu poecie - Channelowi


księżycowy z Ciebie stwór
mroczne w głowie czyżby myśli
ja żem myślał - że trzeźwiutki
rano wstajesz -
i napiszesz, co też nocą Ci się przyśni

jakie światy penetrujesz
z  Morfeuszem za pan brat
i po jakich to wertepach nieznanych
nam chadzasz
a może pośród i samych gwiazd?

a Ty nocą gwiazdy
lecz na wędkę widać łowisz
wśród ciemności szukasz weny

może racja - nocą ciszej
a nuż, usłyszysz jej brzmienie
skoro nie chcesz rano w stokrotkach,
śniegu, kwiatach akacji, czy życie!


 ^-^

karosz mój


pędziwiatr
wystukuje przyjaźń
w rytm kłusa i galopu

gonić z nim chmury
słońca złote
i motyle

skrzydła rozwinąć w deszcz

o północy


.

 Mój poeto,mój Ambroży,
żaden ze mnie nocny marek,
żaden księzycowy stwór.
Cóż poradzę że ma dusza
w stronę gwiazd co noc wyrusza?
Gdy poproszę Morfeusza ,
to mnie do snu tuli mile
poprawiając mi poduchę
przedłużając słodkie chwile.

cóż

tak to widać z kanałami bywa
zanurzyć się w słodkiej pościeli
zmrużyć oczy

a tu cały nieboskłon przed nimi
się toczy

opowieści się wiją 
i zapładniają
umysł wrażeń głodny
tę ziemię niczyją


 ;)

Świetne te notki;]

Nim sen slodki oczka zmruzy
Nim snic zaczniesz o podrozy
Nim rozkosza rozkolyszesz czas

Przytul marzen bukiet caly
I posluchaj serca brzmienia
By w objeciach ukojenia trwac

Nim poranek sie usmiechnie
Nim srebrzysta gwiazdka zblednie
Nim jutrzenki zadrzy blask

Ta chwileczka , choc krociotka
Dla twych marzen jest jak lodka
W kolorowy cie zabira swiat.

Kiara

rezonans

świat kolorami wybucha
i tonie zarazem
w niemocy

patrzysz i wiesz

tu tonów głębokich brak
i uderzeń w wielki dzwon
co w tobie już z lekka drży
w zniecierpliwieniu

tu ciszy  z tego
płynącej

a ocknie się i drugi człowiek

i nowa pojawi się pieśń


 :)


.

poeta

pusto wokół
i mokro
ni psa z kulawą nogą
ni szubrawca na lekarstwo nawet

poeta myśli przemoknięte
na półkę położył

i duma ostatnią z nich dyżurną
jak kaloryfer ustawić
bezpiecznie

z myślami nigdy nie dojdziesz do ładu

zgasił ostatniego papierosa
z radiem i w kapciach po świecie
co się wciąż kurczy poczłapał

tyle pisał

epitafium porządnego jednak
sobie nie wysmażył

martwo jakoś

wokół żywej duszy
umarły wszystkie

z kwiatami zniczami
zmartwychpowstanie się szykuje

amen

Eli Adamiec

te oczy tak duże jak dwa
oceany łez
na ich dnie nieoczekiwana
feeria piękna

i życia

tan taniec dopiero
przed Tobą

opowieść Basi M.


opowiedziałaś mi historię
nie częstą

ona po kryjomu pakuje walizkę
wychodzi o świcie niepostrzeżenie
zostawia niemowlęta
on bawi je sam przerażony

jak sprawić się z bliźniętami
bez grosza i doświadczenia

jak poskładać pieluchy i myśli

dni mijają

to boli

lecz nie ugnie karku nie zadzwoni
biedny porzucony

do matki i żony

zaczarowany wąwóz

a gdzie ten jar
i gdzie ta tajemnica
gdzie gwiazdy spływają nocą
rwistym potokiem

gdzie miłość moja narowista
jak mój kary choć

bez skrzydeł

koń

Tylko TAM....


W sercu w jego zakamarkach szczescia
tam gdzie ksiezyc srebrem pruszy
w sercu w jego marzeniach pieknych
tam gdzie imie jest Twej Duszy
W sercu w jego radosci wspanialej
tam dzie poemat rozkoszy pisales
W sercu gdzie splataja sie losy z przeznaczeniem
tam gdzie ludzkie splatanie nie kladzie sie cieniem....

Tam szukaj drogi milosci , tam odnajdziesz
dnia zlotosc i nocy srebrzystosci
Tam dom jest Czlowieka i wieczne istnienie
Bo SERCE to nasze przeznaczenie.

serce

tam się tli droga i nowy świt
tam schowany płacz przypadkowego
boga

lśnią skarby prosząc o odkrycie
schody do drugiego ty i nieba

spójrz

tak niedaleko

nie czekaj





.

Zyj swietoscia istnienia
wybieraj co najpiekniejsze nam dane
Zapomnij o koronach z ciernia
rozpalaj zycie wulkanem

I tylko rozejrzyj sie do kola
by nic nie uronic z tej ciszy
Bo chociaz symfonia o beden wola
To gluchy sercem i tak jej nie slyszy

Zatem nie pochylaj glowy nad losem
Badz jego Panem codziennie
a on sypnie ci trzosem
By byc twym przyjacielem niezmiennie.

przeklęty dom

po którym chodzi piękna czarnowłosa Niemka
przy nadziei (w zarodku zduszony owoc)
wisielec Janek nie daje spokoju

skrzypią sumienia i schody
po których mary niczym syzyfy
toczą kamienny astral

i  ta wygnana niegdyś dziewczyna
rzucająca przekleństwo




.

Wspomnienie.....

Utul smutek iskierka nadzieji
niech przeszlosc nie stawia jej bram
pozwol odejs wspomnieniom dawnym
Ku radosci idz w parze lub sam.

Niech przyszlosc rozswietli ci droge
niech radoscia sypnie czas
Usmiechnij sie sercem , ja ci pomoge
Bys w spelnieniu ujrzec mogl brzask.

 ;) :)

zachwyceni

zachwycone własnym odbiciem umysły, przetwarzają
przekładają z półki na półkę, przeszłości zdobycze
agonia się miota i błyszczy, niczym ogień, gdy znienacka
zajaśnieje i zgaśnie ostatecznie w popiele nicości

już nawet feniksa na wieki wieków amen, zaczął trafiać szlak
erynie uwięzione słowem, jak niobe w żalu zastygły
i kamień syzyfowi lekkim się stał. tam na szczycie orzeł
przynajmniej, nadzieję na skrzydłach niesie. na skałach syreni śpiew

ikar tysiące topiony razy. setki chrystusów ukrzyżowanych
miliony smutków tych samych, o coraz to innej twarzy

aż do bólu wczepionych w symbole i pieśni na temat tematów
i pleśni. żachnął się zwykły przechodzień w podziwie niezrozumienia

lecz tacy, nie zdarzają się ot, tak. to jak na boże narodzenie msza
którą z dzieciństwa już tylko pamięta. po prawicy to chyba tylko
dzieci, kobiety i poeci…
po lewicy bankierzy, celnicy i cała ta nienasycona reszta

jak nigdy jeszcze
zaśmiała się, wyszczerzając zęby wulkanów, matka - ziemia


.

Ambroży :)
dawno nie tworzył, ???
pióro odłożył, : :-X
pewnie chce pożyć, 8)

Nie śpij Ambroży ::)
wiersze chciej tworzyć :D
smutni i chorzy :P
też chcą dziś pożyć ;D

Reprezentant czekających - Thotal ;D

Wedle życzeń Panie Drogi, trochę wróbli, trochę głogu, a na początek:


nie rozdziobią nas...

nie, nie rozdziobią nas kruki i wrony gdy mąż po latach dziestu
włosy co rano głaszcze zaślubionej. nie rozdziobią nas psia mać
gdy głowę do góry Słońce i Księżyc wyciąga, gdy wiatr ci twarz owiewa
na platformie ostatniego wagonu, co gubi lasy jak zerwaną nić

nawijasz ją w pociąg z drewnianymi ławkami i raźnie przycupniętą młodość
z gitarą i oranżadą. bez piwa, bo zakazane.
różowe głogi, chmary wróbli, jaskółek i sikor zdobiących ci chwile
niedzielny rosół, bez listów papieskich kazanie. w wielkanoc gipsowy baranek
wciśnięty w pętko jałowcem pachnącej kiełbasy, chrzan, pieprz, sól i rekolekcje

jak żyć po ludzku najpierw

niełatwo ci z kruczą na co dzień nocą. gdy ranek opowieści wygląda nowej
czasem przypomni wnuk z rączką w buzi jak kominiarczyk, co na kartkach
już tylko się plącze. czapla z dumnie wygiętą szyją i dmuchawiec wdzięcznym tańcem
trącony. przed odlotem w chmury. papierośnica złota, pies z Alą na okładce i motyl a jakże…

nie rozdziobią nas


.

O , ambroży wiersze tworzy!!
Pióra wcale nie odłożył.
Uszczęśliwił chorych i cierpiących
oraz tych oczekujących :)

bo ambroży pies na wiersze
chcesz coś dostać
to i ustaw się w kolejce
on z rękawa sypnie rymem
a durnemu to i w oczy
nawet dymem

bukiet fiołków no i róże
to dla tego kto zasłużył
trochę słońca no i deszczu
czego bracie chcesz Ty jeszcze

miło bedzie ambrożemu
kiedy czasem jaki wiersz
ktoś napisze także jemu

. :)

Już do snu się miałem łożyć,
a tu znowu ten Ambroży ;D
kichę z rymem nam dołożył,
zamiast SWOJE wiersze stworzyć. ???

Pozdrawiam - Thotal

i napisał ci ten jucha
co krytyczką tutaj bucha
lecz wesoło on to czyni
więc ambroży go nie wini

przyjdzie czas to i zadowoli
daj Boże czymś i swoim
póki co  pobawić się lubi
lekkim słowem Twoim

a teraz nadobnie dziękuje
za wysiłek miły -
niechaj piękne Ci sny
za to będą się śniły.

. :)

bez słów

najbardziej szaleni są ci
którzy na szalonych nie wyglądają

miłość wchodzi po schodach wieczności
i wciąż chwiejna

upada

złote poręcze pustosłowia zawodzą
na palcach stóp gnieżdżą się lwy z grzywami
pokrętne węże i żmije

kształt ręki  próbuje dotknąć tęczy
lecz
rzecz zrozumiana przestaje istnieć

idziesz wśród apokaliptycznych pokus
sączysz Hades własnego pomysłu
uduchowiasz narkotyczną wizją
i  kochasz pustynne krajobrazy

niewolnica - wizja wewnętrznej niemocy i nędzy



(Inspirowane min. Eluardem, Witkacym, Bodleurem)

Czy Ambrozy dzisiaj tworzy?
Może wierszyk nam ułoży?
Krótki wierszyk,tak nadobny,
że choć krótki wręcz czarowny.
Do poduchy,na śniadanie,
pisz nam wiersze mocium panie  :-*

krokodyla daj mi luby

Krokodyla? mocium panie ,
to ja zjadam na śniadanie.
Serenadę Grzesiu luby,
stwórz mi zaraz na kolację,
by zakończyc dywagacje,
zmienię temat :P
Z grodu Kraka ślę życzenia,
owocnego przetworzenia,
mysli w dźwięki oraz nuty,
nim nadejdzie mroźny Luty  :-*

krokodyla, na sniadanie?
zwierz to duzy, w gardle stanie
o kolacji tez mi piszesz

ide w zakład - chanell glodna

aczkolwiek wciaz mimo to
artystycznie płodna

Nie zamierzam mój rycerzu
mieć gadziny na talerzu :)
więc kawałek zjem ogona
i wnet będę nasycona.
Kończę słowne me igraszki
ni to wiersze ni to fraszki :P

o krokodylu sen

chciał mnie połknąć wczoraj
dziś i jutro krokodyl

zapaliłam świeczki trzy
szesnaście kadzideł
za wonią i blaskiem się chowając


usunęłam za zakręt wód
z których się wyłania

kupiłam cztery nowe sukienki
korali niejeden sznur
dwa złote buciki i wieniec czosnku
na odstraszenie

ażeby już całkiem do rzeczy
jeszcze raz wymyśliłam swój świat

(lecz on w bezruchu wciąż tkwi dostrzegł ułudy znamię)
przypłynął na falach przerażenia i trwa
wciąż w pogotowiu

gdy zasypia zmęczony
myślę że żyję naprawdę i wciąż
tak samo szczęśliwie i nieprzerwanie

lecz gdy otworzy następne oko teraz
pozwól mi ze spokojem będąc
na zawsze rozpłynąć się Panie


.

***

spadają kartki z kalendarza
dni znaczą słońcem
i niepogodą

kraszą smutkami
troską o codzienność
wypisują na przemian
iluzję i cierpienie

a ja niczym gumką
ścieram z niej wszystko
uśmiechem

w moich oczach przeglądają się

gwiazdy

.

Zeszłoroczny śnieg
na uschniętej choince.
Może kiedyś inaczej to będzie,
nim zakończy się bieg,
po leśnej przecince,
jednomyślnym świątecznym orędziem.

Thotal

rumiankowa dumka

i cóż ja wam tu jeszcze
nazmyślam, nawierszę
może z zapałek albo z kart zbuduję dom
ze słów jaki bicz złoty ukręcę

co księżniczkę pilnował będzie
i rycerza co wokół domu tego
będzie jeździł bram

a odźwierny stary
mrukliwie przed kołatką zaskrzeczy:
Kto tam? Kto tam ? Jam tu teraz pan!

i chmury złowrogie wymyślę
z tych chmur błyskawicę i ulewny deszcz

a potem rogal księżycowy zawieszę
nad panny smutnym losem

i wiedźmę starą, co warzy kocioł ziół
na zmory wszelkie i podłe zaklęcia

i kusić będzie osaczona panna taka
i sromotnika, rycerza i żabę księcia

w legendę się zmieni jej powab i czar

w legendę się zmieni znaczona cierpieniem
odwieczna bajka ta

wszystko już było. wszystko już jest
ludzie się śmieją i nie wysycha rzeka
wciąż pełna goryczy i pełna łez

pochylił głowę blady rumianek
nierzeźbiony myślą i zapomniany

poddał się wiatrom i łzom szarego nieba
i jak się siał, tak i nadal wciąż zasiewa

dziewczęta wianków już nie wiją
swobodnie więc zakwita ziemię

coraz bardziej niczyją

.

W sumie nigdy nie pisałem wierszy, ale jakoś we mnie tchnęliście coś przy tej grze w rymowanie, i spróbowałem sił. Cyk

***

sen dnia, kazdego ranka budzi mnie
widze setki ludzkich twarzy, łukiem omijam je
kiedys snilem sny złote, mgłą przeobleczone
arkadyjnych marzen czasy, juz dawno zakonczone
otworzylem oczy, porzucilem dzieci zone
dzienne zmary gorszymi okazaly sie, ruszylem w swiat
elizejskich pól

przyszedl do mnie aniol moj
i rzekl mymi ustami, przyjacielu
skad tyle nienawisci
zacznij snic, jak normalny czlowiek
niech sie zlo i bol i strach
nigdy wiecej juz nie przysni

zlozyl na mych ustach, pocalunek smierci
przez chwile zawieszony bylem, w milosci pelni świcie
sila zamknal oczy, zacisnalem piesci
potezniejsza stala sie ode mnie, mysl o slodkim zenicie

otworzylem oczy, sen dnia znow budzi mnie
słodka niewinnosc i szczescia plomienie
nie pamietam co bylo, nie rozumiem, co jest
moja swiadomosc znow spowita mgłą

kiedys znow sie obudze, znow potkne o kamien
aniol moj wroci, ucalowac mnie raz jeszcze

Pieknie Grzesiu :) zamyśliłam się......nostalgicznie :-[

:):)

[Istota]
Szukam istoty
Pięknej jak róża
Silnej jak burza
W złotych jak jesień włosach
O kasztanowych oczach
I duszy dobrej
Niczym kwiat miłości
Którego szuka każdy z nas
Lecz gdzie taki kwiat można znaleźć
Gdzie znajdę
Dobro w czystej ilości
Bez kłamstw, oszczerstw i złości...

Mora w sobie. Przede wszystkim w sobie!

Septerra, przepięknie ropocząłeś. Czekam na wciąż i jeszcze! Gratuluję debiutu Młody Maestro!

 :) :) :)

Kontroler przebrany za babcię,
cieniem spojżenia położył,
poezję jadącą po trakcie,
wchłaniania duchowej ambrozji... ;D

Pozdrawiam - Thotal :)

deszczowa piosenka

swego razu śpiewał deszcz:
byłem szują, jestem szują
zmywam głowy po kolei,
tym, co w miarę dobrzy tacy
i tym, co los nie na tacy!

byłem szują, jestem szują
wciąż zacinam prosto w oczy
i na wietrze też się bujam
jednak jestem wciąż uroczy

i w obłokach ciągle bujam
chociaż jestem tylko szują!

 >:D

ambroży
akurat cały dzień i noc deszcz u mnie pada:) hę

ii dziękuje:)

***

odległe frazy sny skojarzenia
rozrzucają przestrzeń
na którą  słów zabrakło
niedostatek nicością się jawi

włożył ślepiec ciemne okulary
myślą widzi
a dzień znowu wschodzi
 
niezauważony

.

Boże Narodzenie 2008 – pastorałka smutna.

nie sypie już śniegiem, igłą zieloną
po lśniącej woskiem drewnianej podłodze
nie pachnie siankiem pod białym obrusem
i jabłkiem wilijnym w nie zawijanym

w stodole już dawno wymarły myszy i hoże
pająki. I jakoś nie dzwonią dzwoneczki sań…

pstrąg w galarecie nie z czystej, z miesiączka twarzą
i rwącej toni. zwierząt gadania nie czeka wcale
nie łaknie nikt. w obórce marcin bezdomny śpi

stara młockarnia rdzą porzucenia
nikogo nie straszy. śni śmiechy dziewcząt
z kłosami wplecionymi w lniane ich kosy…

dziad pastorałek z przypiecka nie śpiewa
nie słychać bydlątek w skulonej oborze

marcin, wojtek, piotrek i kamil
i głupia baśka, co rozpił ją mąż, nie łamią się
z miodem i czosnkiem białym opłatkiem:
zbyt cicho, zbyt cicho się serce kołacze

„wśród nocnej ciszy”…

któż cię teraz pośród ugorów
i chat porzuconych doliną jaką usłyszy

i w jakiej to szopie, albo i żłobie rodzisz się
teraz maleńki o Boże !


.

modlitwa
 
gdzie  podziały  się moje  słowa, myśli, czyny
i  zdarzenia. gdzie  jestem dokąd  idę i  dlaczego
czas, który  jest  mój, który  twój czym  jest
skarbnico dobrej pamięci wróć modlitwą
jak ptakiem
w przestrzeń  się wpisz nijaką i  trwaj
 

                                  Kołysanka na dwa serca


                         Lubisz deszcz...?
 ...Lubię...ten drobny, gdy skręca moje włosy...
Gdy krople spływają po policzkach /?/ można ukryć łzy tęsknoty...
tak, i łzy radości, byś wszystkich nie widział...
można je obetrzeć jednym ciepłym uśmiechem, słowem, gestem...
A świt...?
...ten najcichszy? Przed pierwszym ptakiem? Lubię bardzo. I chwilę potem także...
 Gdy chłodne jeszcze mgły otulają ziemię, gdy pierwsze ciepłe słońca promienie zaczynają łaskotać policzki/?/, wtedy brakuje tylko ciepłego spojrzenia bliskiej osoby...
Chciałabym takim świtem potrzymać w swojej Twoją dłoń, by zamknąć w Nas energię Boga i słońca. Bez słów...
Wiesz jak pachnie skąpana w rosie poranna trawa...?
...Wiem. Wiem, o tej porannej i tej skoszonej, o tej grabionej, nagrzanej słońcem i o tej, dopiero wyklutej spod suchych liści...
Ona odurza świeżością, wyostrza wszelkie zmysły i pragnienia... wtedy chciałoby się tulić w swych ramionach...
 by mnożyć wrażenia, dzieląc je z Tobą...
chciałoby się poczuć, że jest tuż obok ten ktoś...
 którego wciąż zachwyca moje istnienie...
A zapach rozgrzanego słońcem  sosnowego lasu...? lubisz ?
Lubię. Bo ziemia przemawia pięknem do człowieka. Tak wiele można się od niej nauczyć...



P.s. Z dedykacja dla Was, Kochani

w krukach białych. list

ojcze weź wszystkie moje słowa a ty matko myśli niesforne
jak motyle na wolnej łące albo kamienie krzykiem uwolnione
lawinowym. odłóżcie jak nie skatalogowane książki na półkę
przeznaczenia i zróbcie proszę porządek bo prawie wszystkie
i tak zapożyczone

może weźmie je sobie siostra albo mój brat nieszczęśliwy
i wam na drogę dłuższą niech kilka z nich zabłyszczy. zamiast
aniołów umęczonych i spracowanych okrutnie.

myśli słowa nie wszystkie to moje dzieci. i nie wszystkie śmieci.
z nagła błyski co tylko moje są tym co się naprawdę zdarzyło

trochę wiatru słońca wody i powietrza mi trzeba. by się
zdarzyć mogły znów i by innym dobrze było pamiętać

wybaczcie błąd zawłaszczenia i nie swoim puszenia. a jeśliby komu
choć troszkę
i jeśli biednego ogrzeje to i jemu podajcie jak kaganek lub jak
kromkę razowego chleba
 
mnie w drogę już dawno pora. gwiazdy upadłe przytulić do serca
powrócę któregoś ranka ja nie marnotrawna i zobaczę niebo w błękicie
indygo 

w krukach białych całe

wprawdzie żaden ze mnie poeta, ale kiedyś spłodziłem cuś takiego  :)



Życie…
Jest zbiorem tajemnic wszelakich…
To ścieżka żalu i cierpienia.
Życie…
To pomnik wędrówki duszy,
Po świecie szarości i utrapienia…
 
Do wczoraj radość gościła w mym sercu.
Do wczoraj rozpacz była daleko,
Przygnana wiatrem
Przygnana smutkiem
Dopadła mnie,
czyniąc kaleką…

Ma dusza spadła w otchłani czeluście…
Prosto do piekła… w objęcia nocy.
Jest tam samotna, wyblakła od płaczu
Czeka na pomoc
w więzieniu niemocy…

Bo słońce dziś dla mnie zgasło,
Przepadło…
W niepamięć i cienie,
…zginęło,
wyblakło,
Odchodząc w zapomnienie…

Niech wróci!
Wróć proszę.
I ogrzej mą duszę zmarzniętą,
Otul jak zawsze blaskiem i szczęściem
Błagam Cię…
Bądź znów ze mną!

Uratuj mnie.
Uratuj…
Mą duszę tak zranioną.
i serce roztrzaskane,
chęć życia utraconą,
bym odżył…

Teraz sam w mrocznym pokoju,
myślę,
cicho szlocham…
Wiesz czemu?
Bo nie zdążyłem Ci powiedzieć
…Kocham.

Michał spłodziłeś całkiem ładny wiersz miłosny :) Co to za nieczuła dziewczyna cię rzuciła? :-*

Fajnie że temat się rozrasta;] Nie sądziłem że się tak stanie;]
Ostatnio mnie wzieło i napisałem mały wiersz;]

'W dal...'
Podążająć w dal widzę ciemność,
w tyle za mną pozostaje pustka.
Idąc dalej szukam prawdy,
sensu w życiu, w samym byciu.
Czy kiedyś to znajdę?
Czy kiedyś znajdę światło,
które poprowadzi mnie dalej?
W głąb prawdy, w głąb umysłu
który oświeci mi drogę,
otworzy oczy, pobudzi zmysły
abym wreszcie dotarł tam gdzie chcę...
... i znalazł tego czego chcę...

Prosze sie nie śmiać;p

już nawet nie pamiętam która to była - kiedyś prowadziłem dość bujne życie towarzyskie  :)

Ładny i nie mam zamiaru się śmiać.Podoba mi się :)
Rafaela zainteresowała mnie tematem Aniołów ,czytam też książkę o nich.Szukałam w myslach modlitwy i coś takiego przyszło mi do głowy;

Pragnę,ciepła twych skrzydeł i zrozumienia.
Potrzebuję cię ,poprowadź mnie przez życie,
przytul,pociesz i ukoj w bólu.
Badź ze mną zawsze.
Z ufnością wtulam się w twe ramiona skrzydlate.
Aniele Strózu mój,bądź ze mną zawsze !

A ja kiedyś, tak do anioła swego gadałam … :D


* * *

ty wiesz
aniele mój
z błękitów cały utkany
co słońce na skrzydłach swych
nosisz

ty wiesz
ile bólu i szczęścia ile
w tej kropli wieczności
ile duszy umierania
tęsknoty ile

ty wiesz
aniele mój – świetlisty

Jak Anioła głoś usłyszałam go,
powiedziałam,patrz tak to on.
Na rozstaju dróg,stoi dobry Bóg
on wskaże ci drogę.
 :)......lalalalalala :P

oczywiści to Feel
O rany jak zrobiło się sielsko-anielsko :) to tak na dobranoc
Życzę wszystkim kolorowych snów :-*

zaćma Chorusa (kairskie impresje)

w kraju ametystów, lapis lazuli, turkusów i mumii
w które zmieniła się piramidalna pycha i bogowładanie,
rozlanego Nilu w fajkach wodnych ku uciesze
lampek oliwnych i perfum

osiołek pośród zgiełku klaksonów ciągnie przeszłość z uporem

do nikąd

zduszone słońce, którego promienie na każdym kroku
nachalnie sprzedaje się turystom na zadowolenie
ze wstydem odsłania przepych ubabrany brudem
i zapomnianą nędzą

wyschły marzenia o zmartwychwstaniu. minarety kłują niebiosa
małomiłosiernie, w meczetach jazgot modłów głuszy pokorę

i ostatni sens

potomek Echnatona w koptyjskim oddaniu z Jezusem i Maryją na ustach
na rogu ulic powykręcanych niemożnością i pośpiechem oblepionym
pyłem dawnej świetności

z wyciągniętą ręką po obola, przeczuwa sytość tej ziemi
przez potop, co się tam jeszcze wcale nie dokonał...