Dostałam zagadkę do rozwiązania,mam pewne skojarzenia ,ale nie chcę nic sugerować .Czekam na wasze opinie.
Niewiasta obleczona w słońce− postać z Apokalipsy św. Jana Apostoła, opisana w rozdziale 12.
Matka Boża z Guadalupe
Często w sztuce religijnej, przede wszystkim Kościoła katolickiego Maryja przedstawiana jest jak niewiasta opisana w Apokalipsie. Wokół jej postaci zarysowywana jest świetlista poświata, pod nogami odwrócony przygaszony księżyc, wokół zaś głowy wieniec z dwunastu gwiazd. Znanym przedstawieniem Matki Bożej w takiej postaci jest cudowny wizerunek Matki Bożej z Guadalupe w Meksyku. W przedstawieniu tym Maryja jest ukazana jako kobieta brzemienna, a więc tak jak to zostało opisane w tekście Apokalipsy.
Wizja św. Jana na Patmos, obraz Tobiasa Verhaechta.
Natchniony autor ostatniej księgi Nowego Testamentu zaraz po opisaniu tego, co ma się wydarzyć na głos siódmej trąby, przechodzi do zreferowania kolejnego widzenia. Bohaterami wizji są tajemnicza niewiasta oraz smok, którzy w wydaniach tłumaczeń biblijnych na języki narodowe pisani są z dużej litery.
Niewiasta obleczona jest w słońce, ma pod nogami księżyc, wokół jej głowy widnieje wieniec z dwunastu gwiazd. Autor podkreśla, iż kobieta spodziewa się dziecka, jest brzemienna. Jednocześnie przedstawiony zostaje potężny smok koloru ognia z siedmioma głowami, dziesięcioma rogami i siedmioma diademami, odpowiadającymi liczbie głów. Bestia nastaje na życie mającego urodzić się chłopca. W dramatycznym momencie dziecko zostaje uniesione do tronu Boga. Niewiasta zbiegła na pustynię, gdzie Bóg zapewnił jej byt przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni (wersety 1–6).
Kolejna scena to walka Michała Archanioła ze smokiem. Smok, którego tekst biblijny nazywa oskarżycielem, wężem starodawnym, szatanem i diabłem, został pokonany. Karą dla smoka jest strącenie go na ziemię, gdzie i tak jego dni są policzone. W gniewie stara się jeszcze zaszkodzić niewieście i jej potomstwu (wersety 7–12).
Trzecia scena, pełna dynamiki, związanej z prześladowczymi działaniami smoka i ucieczką niewiasty. Niewiasta dzięki orlim skrzydłom, które zostały jej dane, pierzcha na pustynię, do miejsca specjalnie dla niej przygotowanego, z dala od węża. Wąż wypuszcza w jej kierunku rzekę ze swoich wnętrzności, ta jednak nie zdołała zaszkodzić niewieście, gdyż ziemia otwarła się i pochłonęła jej nurty (wersety 13–18).
Maryja jako Niewiasta obleczona w słońce na obrazie Rubensa.
Według egzegezy kolektywnej niewiasta obleczona w słońce jest symbolem Narodu Wybranego w czasach ostatecznych, ludu, który zawarł przymierze ze swoim Bogiem. Postać niewiasty z rozdziału 12 Apokalipsy jest przeciwieństwem nierządnicy z rozdziałów 17–9, która w rozdziałach 19 i 21 przemieni się w oblubienicę Baranka i niebieskie Jeruzalem. Jak rozdział 4 z opisem wizji tronu Bożego otwierał część księgi, w której przedstawiona została Historia Zbawienia i czasy sądu, tak rozdział 12 otwiera drugą część, nazywaną przez egzegetów eklezjalną, w której autor zawarł opis prześladowań wspólnoty Chrystusa i zwycięstwo w czasach ostatecznych. Męski potomek to mesjasz, długo oczekiwany wybawiciel. Niewiasta, jego matka, przedstawiona jest jako figura kosmiczna i niebiańska − obleczona w słońce, księżyc i gwiazdy (odwołanie do Księgi Izajasza, gdzie w rozdz. 60 w podobnych rysach opisana zostaje Córa Syjonu). Dwanaście gwiazd symbolizuje dwanaście pokoleń Izraela. Niewiasta jest więc personifikacją ludu Nowego Przymierza, wspólnoty wierzących, Kościoła. Bóle rodzenia to czas wydania na świat wszystkich wierzących, ogółu świętych i zbawionych w czasach ostatecznych. Smok to Szatan nastawający na dobro dzieci Kościoła. Bóg opiekuje się swoim ludem podczas całej ziemskiej wędrówki.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Niewiasta_obleczona_w_s%C5%82o%C5%84ceA rozwiązanie zagadki może być takie.....
Twardowski był alchemikiem, który (błądził)szukał nieśmiertelności. Księżyc to materia z której wyzwoli nas Zbawiciel, na którego cudowne narodzenie zgodziła się dziewica Maryja. Matka Boska była tym prawdziwym alchemicznym naczyniem, które dało pierwszego nieśmiertelnego. Skrzyżowane ręce i pochylona głowa w tym wypadku to symbol pokory i zgody, czyli...... ''Niech mi się stanie''.
Symbol krzyża na półksiężycu.
Księżyc jest też symbolem łodzi przenoszącej na tamten świat oraz znakiem powrótu z krainy śmierci.
''Ego eimis anastasis'' - ''Ja jestem zmartwychwstaniem'' to słowa dające wiarę i nadzieję w spełnienie obietnicy Boga.
Anch stojący na półksiężycu symbolizuje zwycięstwo ducha nad materią. Anch - wieczyste życie, wieczysty duch, natomiast księżyc to materia. Symbol znany był także templariuszom, rycerzom Jezusa, umieszczali go na swoich budowlach.
Kościół templariuszy w Garway.
W legendzie o Parsifalu i św Graalu, łódź była również symbolem poszukiwania nieśmiertelności i wyzwolenia z okowów śmierci.
Parsifal i św. Graal.
W astrologii, księżyc wyobrażano sobie pod postacią młodzieńca z sierpem u ramion i zwano go królem oraz zbawicielem (''soter''). Pamiętajmy, że nazwa Księżyc oznacza syna księcia. Sierp księżyca jest więc zapowiedzią przyjścia na świat syna bożego.
Edit. Przywrócono obrazy.
