CZYNIC KOSCIOL DOMEM
ks. inf. Ireneusz Skubiś | Niedziela | 9 Styczeń 2012 | Komentarze (0)
Z arcybiskupem Wacławem Depo – nowym metropolitą częstochowskim – rozmawia ks. inf. Ireneusz Skubiś
Ks inf. Ireneusz Skubiś: Pragnę przede wszystkim wyrazić naszą ogromną radość z wyboru Waszej Ekscelencji na urząd Arcybiskupa Metropolity Częstochowskiego. Cieszą się kapłani i wierni, cieszy się redakcja „Niedzieli”... Pierwszy biskup częstochowski Teodor Kubina `mówił o sobie, że jest pierwszym ministrem Matki Bożej. Czy Ksiądz Arcybiskup także pragnie być ministrem Matki Bożej?
Dołącz do nas na Facebooku
Abp Wacław Depo: Serdecznie pozdrawiam wszystkich: Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus! Tego pozdrowienia nauczyliśmy się jeszcze pod sercami naszych matek, w naszych rodzinach, i dlatego tym pozdrowieniem bardzo serdecznie witam każdego z Was i obejmuję modlitwą. Jestem wdzięczny Bogu za dar tej diecezji, a przede wszystkim osób, które ją stanowią – po Bogu, po Maryi. Chcę bardzo serdecznie podziękować za wszystkich pasterzy Kościoła częstochowskiego, poczynając od wspomnianego pierwszego biskupa diecezji Teodora Kubiny, po arcybiskupa Stanisława Nowaka i obecnych biskupów Antoniego i Jana. Częstochowa wraz z Jasną Górą i Obrazem Jasnogórskiej Pani jest dla nas zawsze miejscem szczególnego świadectwa i zawierzenia. Nie dziwię się, że bp Kubina określił siebie mianem ministra Matki Bożej, a więc kogoś, kto Jej służy. Ona jest przecież pierwszym świadkiem odwiecznej miłości Boga, który przez Nią zrodził swojego Syna, aby obdarzyć nas godnością dzieci Bożych. I to od Niej uczymy się odkrywać nasze własne tajemnice, tajemnice własnych wezwań przez Boga po imieniu, wsłuchiwania się w Jego słowo, w Jego głos, aby później okazać się nie tylko słuchaczem słowa, ale człowiekiem zawierzenia. Bo to słowo będzie dla mnie słowem kluczem, kiedy będę chciał odpowiedzieć sobą na tajemnicę współpracy z łaską. I potwierdzam to za Janem Pawłem II, z jego listu „Rosarium Virginis Mariae”, że brak wpatrywania się w Jej oblicze – a wraz z tym utrata prawdy o Chrystusie, który za sprawą Ducha Świętego z Maryi stał się człowiekiem – uniemożliwia nam wniknięcie w samą tajemnicę nie tylko istnienia Boga i Jego miłości, ale w tajemnicę zrozumienia siebie samego. Dlatego chcę być takim ministrem, który służy i daje siebie przez Maryję Bogu.
Kto pyta nie błądzi - odpowiedz na pytania naszych użytkowników
Jak Ekscelencja mógłby zdefiniować swoje pierwsze zadania w nowej archidiecezji?
Na pewno będę starał się wejść w program, który już rozpoczęliśmy, i który Arcybiskup Stanisław rozpoczął również w archidiecezji i metropolii częstochowskiej, żeby czynić Kościół domem. Co to oznacza? Przede wszystkim oznacza wspólnotę ludzi – „communio personarum” – którzy związani są z Bogiem i dlatego są związani między sobą. Jak bowiem przypomniał nam Kościół w dokumentach soborowych, spodobało się Bogu zbawiać ludzi nie tylko pojedynczo, osobno, ale utworzyć z nich lud. W związku z tym chciałbym, żeby każdy na nowo odnalazł swoje miejsce w Kościele – jak nam to zadał również bł. Jan Paweł II czy dzisiaj proponuje Benedykt XVI – przez dzieło nowej ewangelizacji. A to oznacza nowe przylgnięcie osobowe, umysłem i sercem, każdego z nas do Chrystusa.
Chciałbym bardzo mocno podkreślić, że nie mam tu na myśli tylko ludzi, którzy już przynależą do Kościoła i są w jego kręgu, ale chodzi o to, by rzeczywiście stwarzać przestrzeń prawdy i wolności, czyli wolnego wyboru dla wszystkich, którzy dzisiaj mogą być daleko od Kościoła albo patrzą nań bardzo krytycznie, a przecież oni też są ogarnięci miłością naszego Odkupiciela. Maryja z pewnością nie poskąpi im swojej macierzyńskiej troski i opieki w prowadzeniu ich do Boga. I to dzieło – nowej ewangelizacji – wydaje mi się pierwszym moim zadaniem, priorytetem. A później – zrozumienie siebie w tajemnicy Kościoła, w tym, oczywiście, posługa sakramentalna. To jest nieodzowne, bo bez realizmu spotkania i dotknięcia Chrystusowej łaski, zwłaszcza w sakramencie pokuty i Eucharystii, nie możemy doświadczyć bliskości Boga i Chrystusa, który jest naszym
Co Ksiądz Arcybiskup chciałby powiedzieć kapłanom nowo obejmowanej diecezji?
Pierwszym słowem, które chciałbym skierować do moich współbraci w kapłaństwie, jest zdanie, jakie zapisał Jan Paweł II w ostatnim swoim Liście do kapłanów, dosłownie na progu swojego przejścia do domu Ojca, a mianowicie, że poprzez nasze istnienie i poprzez naszą posługę wszyscy jesteśmy ukierunkowani na Chrystusa. To jest istnienie, które musi być wdzięczne za to, kim jest. I jeszcze to, co z kolei podkreślił Benedykt XVI, a ja chciałbym, żeby mocno do każdego z moich braci kapłanów dotarło – że Kościół jest Wam wdzięczny za to, kim jesteście. Najpierw za to, kim jesteście wobec Boga i wobec ludzi, a na drugim miejscu za to, co czynicie, stając się głosicielami, szafarzami i przewodnikami wspólnot Kościoła na każdym odcinku – czy to Kościoła lokalnego, czy powszechnego. Dlatego dziękuję Bogu za Was i bardzo proszę o ufną modlitwę, ażebym mógł Wam służyć jako ojciec, brat i przyjaciel.
Wiem, że z moją posługą wśród Was jest związana tajemnica czasu i tajemnica miejsca. Wchodzę do archidiecezji, która ma już swoje zręby, fundamenty, która już jest zbudowana na Chrystusie. Chcę dostrzec każdego z Was, konkretnego człowieka, i powiedzieć: Każdy z Was jest ważny w oczach Boga. Bo przecież Bóg chciał nas dla nas samych – jak to pięknie podkreśla „Gaudium et spes” (Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym). Dlatego do każdego spotkanego na mojej drodze posługi – na pielgrzymich szlakach, w aulach uniwersyteckich, w seminarium duchownym, które jest źrenicą oka biskupa i sercem diecezji, na różnych sympozjach, w różnych miejscach posługi, zwłaszcza wobec ludzi chorych, cierpiących – wypowiadam dzisiaj swoje słowo pozdrowienia i ufnej modlitwy i ślę wszystkim swoje błogosławieństwo. W szczególny sposób obejmuję również siostry zakonne, osoby życia konsekrowanego, wraz z domem Matki zawierzania na Jasnej Górze. Niech każdy z Was czuje się dotknięty moim spojrzeniem i moim błogosławieństwem.
Ekscelencjo, na wieść o nominacji Księdza Arcybiskupa na metropolitę częstochowskiego o. Izydor Matuszewski – generał Zakonu Paulinów odmówił modlitwę „Chwała Ojcu...”. Proszę o słowo do stróżów Jasnogórskiego Sanktuarium.
Jestem bardzo wzruszony i pomogę sobie fragmentem poematu jeszcze wtedy arcybiskupa Karola Wojtyły, kiedy nawiedzał Ziemię Świętą w czasie obrad Soboru Watykańskiego II. A pisał on: „Nie mogę po tobie tylko stąpać, muszę przyklęknąć. Przez to odciskam pieczęć i odchodzę stamtąd, i powracam jako świadek. Zostaniesz tutaj, a ja zabiorę ciebie i przeobrażę w sobie na miejsce nowego świadectwa” (por. „Wędrówka do miejsc świętych”).
To słowa wypowiedziane wobec tajemnicy miejsca, jakim jest Ziemia Święta, ziemia naszego Zbawiciela. Ale myślę, że w ten sam sposób, w tym samym duchu wiary będę chciał stawać na Jasnej Górze. Tam nie wolno tylko stawać, wpatrywać się i słuchać. Tam trzeba przyklęknąć i bardzo osobiście odbierać te zwiastowania, które Maryja, wskazując nam na Syna, będzie nam przekazywać, aby stamtąd odchodzić umocnionym jako świadek nadziei, której tak wszyscy bardzo dzisiaj pragniemy.
I za ponad 600-letnią posługę Jasnej Góry jestem Bogu wdzięczny całym sercem... Brakuje już słów dla wyrażenia tej wdzięczności.
pielgrzymom, słuchaczom Radia Maryja i Telewizji Trwam, Radia Fiat i Radia Jasna Góra oraz Czytelnikom „Niedzieli” w kraju i na świecie?
Bardzo serdecznie dziękuję za to miejsce, które jest miejscem twórczego niepokoju. Kiedy patrzymy na twarz Maryi, widzimy Jej niepokojące się oczy. Ale nie jest to niepokój, który burzy jakiś porządek serca i umysłu. To jest niepokój zatroskania. I tak jak uczył nas Ojciec Święty Jan Paweł II, pragnę powiedzieć, że przychodzimy, aby tutaj przykładać swoje serce i usłyszeć, jak biją nasze serca w sercu Matki. Trzeba to wołanie przyjąć, pomimo że ono nieraz jest niepokojące, trudne. Ale przecież do kogóż przyjdziemy, jeśli nie do Matki, która stale prowadzi nas do swojego Syna? Dlatego będę się starał być pierwszym wśród pielgrzymów i wszystkich ludzi, którzy dają swoją własną odpowiedź Bogu na Jego miłość miłosierną, dźwigającą nas i dotykającą każdej naszej ludzkiej rany, tej duchowej i tej fizycznej.
Już dzisiaj z serca błogosławię wszystkim, którzy stają na tym miejscu i którzy będą z ufną modlitwą przychodzić do Matki, aby przylgnąć do Jej Syna.
Prosimy o słowo do naszego arcybiskupa seniora Stanisława Nowaka...
Z serca dziękuję za dar osoby i posługi Księdza Arcybiskupa Stanisława. Miałem tę radość i szczęście poznać Księdza Arcybiskupa jeszcze jako rektora Seminarium w Krakowie, a później już arcybiskupa, szczególnie przez naszą współpracę na terenie metropolii częstochowskiej, kiedy posługiwałem jako rektor Seminarium w Radomiu. Zawsze z otwartym sercem i otwartymi ramionami byłem przyjmowany jako duchowy syn. Przyznam, że wspólną dla nas troską, obok Jasnej Góry i Matki Bożej Częstochowskiej, jest Matka Boża z Ludźmierza, Gaździna Podhala, pod której przewodem Ksiądz Arcybiskup zdobywał swoje pierwsze doświadczenie w posłudze kapłańskiej. Niejednokrotnie stawaliśmy przy Niej razem, ale Ksiądz Arcybiskup jako ten pierwszy, który zawsze z serca się wypowiadał i nas błogosławił. Dlatego dzisiaj wiem, że wchodzę tutaj w przestrzeń tajemnicy jego łaski, a jednocześnie przedłużenia serca w tej posłudze, również wobec mojej osoby jako swojego następcy. Ogarniam go swoją modlitwą i już dzisiaj zapraszam na wszelkie drogi mojej apostolskiej posługi w Kościele lokalnym.
Dziękuję za tę piękną wypowiedź – jeszcze na gorąco. Byłem obecny na spotkaniu 29 grudnia 2011 r., podczas którego abp Stanisław Nowak przedłożył pisma Nuncjatury Apostolskiej, informujące o nominacji Ekscelencji na arcybiskupa metropolitę częstochowskiego. Wszyscy świadkowie tego wydarzenia bardzo się ucieszyli. Przekazuję najserdeczniejsze życzenia i zapewniam o naszych otwartych ramionach. Podobną radość przeżywaliśmy m.in. 16 października 1978 r., gdy kard. Karol Wojtyła został posłany na Stolicę Piotrową...
Ta radość jest dla mnie wielkim zobowiązaniem, aby nie utracić nic z tych darów, które Pan Bóg przeze mnie chce Wam przekazać. Powiem słowa, którymi w ubiegłym roku zatytułowałem rekolekcje na Jasnej Górze dla ojców paulinów: „Wiem, Komu zawierzyliśmy, i niech Maryja prowadzi nas po drogach łaski”.
http://religia.onet.pl/wywiady,8/czynic-kosciol-domem,27966,page1.html...
TAJEMNICE ZAKONNIKOW.
Tajemnice zakonników. Jak zarobić na Kościele?
W Polsce żyje 31 mln katolików. Dla biznesmena to najlepszy target komercyjny. Osoby wykształcone i proste, bogaci i biedni, starcy i młodzież. Chętnych na to, by zarobić na Kościele jest wielu. Jak wygląda reklama i promocja?
Reklama? By przynajmniej raz w tygodniu pojawili się w kościele, nie trzeba telewizyjnych spotów ani billboardów. Akwizytorzy? Księża, zakonnice, katecheci, wreszcie rodzina działają lepiej niż najsprawniej wyreżyserowany marketing szeptany. Podaż? Wszystko - od dewocjonaliów po książki kucharskie i telefony komórkowe. Chętnych na to, by zarobić jest wielu.
Tajemnice kuchni zakonników
Moda na "gotowanie na ekranie" nie ominęła spokojnych i żyjących na uboczu zakonów żeńskich. Jak się okazuje, klasztorne kuchnie są skarbnicą wiedzy o staropolskich, tradycyjnych potrawach. Gotujące siostry za aprobatą swych przełożonych, dzielą się nią z milionami widzów, słuchaczy i czytelników.
Dołącz do nas na Facebooku
Telewizja ma jedną gwiazdę w habicie – siostrę Anielę Garecką. Jej "Anielską kuchnię" emituje stacja Religia.tv. Urocza salwatorianka dzieli się ze swoimi widzami nie tylko kulinarną wiedzą, ale również przemyśleniami moralnymi i religijnymi. Oprócz tego z jej programów można dowiedzieć się wielu ciekawostek o starych polskich zwyczajach. Głosem poczciwej babci zakonnica gawędzi o zasadach postu i radości karnawałowego obżarstwa.
W eterze niepodzielnie króluje inna gotująca zakonnica: legendarna już siostra Leonilla, która na antenie Radia Maryja prowadzi "Porady kulinarne". Loretanka specjalizuje się w kuchni prostej, sycącej, opartej przede wszystkim na polskich składnikach. Opowiada o nich w krótkich, zwięzłych zdaniach, tak, by słuchacze bez problemu mogli nadążyć z zapisywaniem receptur.
Wszyscy ci, którzy nie słuchają radia, przepisy siostry Leonilli znajdą w jej książkach kucharskich. Możemy znaleźć tam informacje o tych samych potrawach co w radiowych "Poradach kulinarnych", tyle że z drobnymi zmianami: ilości potrzebnych produktów są podawane w dekagramach, a nie jak mawia siostra w audycjach, "na wiadra".
Kto pyta nie błądzi - odpowiedz na pytania naszych użytkowników
Drukowane porady z klasztornych kuchni idą jak woda. Wydawnictwo WAM podaje, że książki kucharskie autorstwa Anastazji Pustelnik ze Zgromadzenia Córek Bożej Miłości sprzedały się już w 3 mln. egzemplarzy. Równie dochodowe okazać się może prowadzenie restauracji, której szefem kuchni jest duchowny. Szczególnie, kiedy ma ona tak rewelacyjną lokalizację jak ta założona przez ojców benedyktynów w klasztorze w Tyńcu. Potraw przyrządzanych według tradycyjnych zakonnych receptur spróbować można nie tylko na miejscu. Ojcowie sprzedają swe specjały w ogólnopolskiej sieci sklepów z produktami benedyktyńskimi, które dostępne są również w internecie.
Jak zarobić na pielgrzymce
Dochodowym biznesem jest też turystyka religijna. Co roku setki tysięcy osób wyjeżdżają na zorganizowane pielgrzymki, objazdy, wycieczki do miejsc świętych. Ubożsi pątnicy wybierają eskapady do lokalnych miejsc kultu. W Polsce rekordy frekwencyjne biją niezmiennie Jasna Góra, Licheń, Wadowice i Łagiewniki. Do wybranego sanktuarium można jechać autokarem, rowerem, samochodem lub iść pieszo.
Wzdłuż najpopularniejszych szlaków stworzona została świetnie funkcjonująca infrastruktura obejmująca hotele, dormitoria, pola namiotowe, sklepy z pamiątkami czy restauracje. Oprócz Polaków korzystają z nich również turyści zza granicy. O każdej porze roku spotkać można rzesze Włochów i Hiszpanów (ich jest wśród religijnych turystów najwięcej), którzy przyjeżdżają do Polski, by odwiedzić miejsca związane z Janem Pawłem II – Kraków, Wadowice, Mazurskie Jeziora i Tatry.
Zamożniejsi polscy pielgrzymi wybierają się do Rzymu, Medjugorie, Fatimy czy do Ziemi Świętej. Rzadko kiedy są to wycieczki indywidualne. Częściej pątnicy korzystają z usług biur podróży specjalizujących się w obsłudze takiego ruchu turystycznego. Koszty takich wyjazdów są niemałe; 7-dniowy pobyt w Izraelu ze zwiedzaniem Nazaretu i Jerozolimy to wydatek co najmniej 3 000 PLN, Rzym i Watykan około 2 000 PLN.
Z podróży, szczególnie tej dalekiej warto przywieźć bliskim pamiątkę. We wszystkich, najmniejszych nawet sanktuariach, bez problemu można znaleźć sklepy z dewocjonaliami. Oferta jest bogata: różańce, figurki, obrazki, flakony na święconą wodę, t-shirty z religijnym nadrukiem, a także płyty z muzyką religijną i filmy na DVD.
