SEKRETY KRETY.....
Kiara:
Kreta jak dla mnie to jedno z najbardziej interesujących miejsc na ziemi mnóstwo na niej jest miejsc związanych z obecną historią ziemi chociaż odnaleźć je i z identyfikować jest bardzo trudno ze względu na bardzo odległy czas. Jednak kolejne dzieje ludzkości , losy znanych bohaterów prowadziły na Kretę lub wychodziły z niej. Mity i legendy to tylko symboliczne a nie dosłowne przekazy informacji o przeszłości.
Założyłam oddzielny watek bo nie będę opierała się głownie na mitach a na historii Krety jej niezmiernie ciekawych miejscach owianych tajemnicą lub zakrytych bardzo odległym czasem, który nie sprzyja prawidłowemu odczytowi dawnych zdarzeń.
Zaczynamy od Knossos , powszechnie propagowana wiedza na temat tego pałacu nie potwierdza się ani z logicznymi analizami ani z odczytami jasnowidzów. Moja wiedza na ten temat też jest inna , zatem to co napiszę będzie kontrowersyjne dla historyków i nie tylko dla nich zapewne.
Knossos zbudowane było jako pierwotny pałac dla zmarłych i służyło kapłanom do pośmiertnych ceremonii zatrzymywania dusz w tym miejscu. Pałac jest zbudowany jako lustrzane odbicie normalnego pałacu wszystko tam jest odwrócone w stosunku do naturalnie istniejących wzorów.
Służył jako miejsce pobytu pośmiertnego bardzo wielu duszom , zresztą obecnie też dla wielu pełni jeszcze takom rolę. A tak naprawdę jest on prototypem naszych cmentarzy "pośmiertnych miasteczek dla zmarłych".
Zrozumieć powinno się iż czasy gdy był budowany to czasy pałaców , a przywożeni tam zmarli to rodziny bardzo zamożnych ludzi, więc cała specyfika tego miejsca odpowiadała wymogom tego grona w wystroju i komforcie. Bowiem spełnić musiała rolę zatrzymania duszy koronowanej przez arcy kapłankę i arcy kapłana na króla lub królową.
Zatem wyposażenie Knossos musiało przypominać normalny pałac. Czy zatem te wielkie pitosy w Knossos służyły do przechowywania zboża i oliwy? W tym miejscu nie, one służyły kapłanom do przechowywania popiołów zmarłych po dokonaniu pośmiertnych ceremonialni i spopieleniu ciał dostarczanych tam ludzi.
Ale pałac Knossos to nie tylko ceremonie pośmiertne , to również inne rytuały kapłańskie gromadzenia niskich energii w tym co pospolicie zwane jest " Puszką Pandory albo Pan Dory "
Knossos i jego świetność trwały do czasu wybuchu wulkanu na Santorini ( inaczej Kaliste idealnie okrągłej , symbolizującej kwiat życia , jajeczko kobiece), po wybuchu zmieniło się bardzo dużo. Kreta stała się wyspą , wcześniej miała połączenie z lądem.
Myślę iż popiszę sobie trochę w temacie Kreta bo bardzo go lubię i naprawdę jest o czym pisać.
Kiara :) :)
Ps. Dodam tylko iż wcale nie czuję się jakąś specjalistką w dziedzinie Krety , raczej poszukiwaczką odkrywającą niektóre jej sekrety.
arteq:
Skoro o Krecie, to ze swojej strony zamieszczę małe foto:
i oczywiście nieco historii:
Z wykształcenia jest egiptologiem. Studiował egiptologię w Instytucie Orientalistycznym Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1987/1988 na stypendium na Uniwersytecie Kairskim w Kairze. Przez dwa lata uczęszczał na zajęcia w Instytucie Archeologii Śródziemnomorskiej. Po stypendium w Kairze przez dwa lata uczęszczał też na zajęcia w zakładzie Afrykanistyki Instytutu Orientalistycznego. W latach 2000-2002 studiował kulturoznawstwo w Podyplomowym Studium Stosunków Międzykulturowych w Instytucie Orientalistycznym Uniwersytetu Warszawskiego.
* źródło: wikipedia
Jak widzicie ma więcej wspólnego z Egiptem i piramidami niż cała nasza dzielna ekipa pch razem wzięta...
Kiara:
Energię owszem w Knossos gromadzono w pewnym akumulatorze głęboko pod ziemią, ale nie były to znane nam pitosy w Knossos.
W Knossos nie dokonywano nigdy żadnych leczeń , uzdrowień ni tego typu zabiegów, ale energię zgromadzoną tam wykorzystano do wybuchu na Santorini .
Kiara :) :)
Kiara:
Nareszcie coś znalazłam, warto sobie poczytać , warto wyciągnąć wnioski.
Kiara :) :)
Pałace dla duchów
Ruiny pałacu w Knossos
Kreta! Oczywiście - plaże, ciepłe morze, delfiny, winogrona. Są już wakacje i biura podróży kuszą nas na różne sposoby. Jedno jest pewne: żadne z nich nie zdradzi w kolorowych folderach, jakiego niezwykłego odkrycia dokonano ostatnio na Krecie. I trudno się dziwić... Ale po kolei!
Przypomnijmy: na Krecie król Minos pasał byka niewdzięcznika, który uwiódł mu żonę, za co Herkules wyeksmitował zdradliwe zwierzę do Myken. Na Krecie Dedal miał zbudować labirynt, w którym Minos zamknął dziecko byka i swojej żony, czyli pożerającego dziewice Minotaura, zanim go zabił Tezeusz przy pomocy zakochanej w nim Ariadny i jej nici. Na tej wyspie wreszcie urodził się sławny malarz, El Greco.
Ciekawi przeszłości turyści, znudzeni już plażą, wspinają się na skaliste wzgórza Knossos, Fajstos, Malli, aby - krążąc wśród rozsypujących się murów pałacowych - przywoływać wspomnienia bajkowej minojskiej kultury. Z mroków zapomnienia wydobył ją brytyjski archeolog, Arthur Evans, który z początkiem XX w. kupił górę z rumowiskiem pałacu w Knossos, a potem kopał, odsłaniał i rekonstruował wydarzenia z II tysiąclecia p.n.e. Według jego oceny odkrytych starożytnych murów, zawiłych korytarzy, marmurowych dziedzińców, rajskich fresków, wyszukanych naczyń, ozdobnej ceramiki, urządzeń domowych - Kreta była ośrodkiem kwitnącej kultury, która zapłodniła Grecję, a w konsekwencji całą Europę.
Kiedy uwierzono w mit...
Sądząc z malowideł, była to kraina mężczyzn o gęstych czarnych włosach i czerwonawej cerze, oraz kobiet z czarnymi lokami i jasną karnacją skóry. Ich ulubionym zajęciem miało być śledzenie wdzięcznie igrających delfinów, a podniecającą rozrywką - igrzyska akrobatów skaczących przez byki.
Skoro zachował się wielki pałac, to zapewne istniał naprawdę król Minos, opisany w Odyssei, a skoro w setkach komnat, przejść, dziedzińców, korytarzy tak trudno się połapać, to zapewne one były mitycznym labiryntem Minotaura. Evans, zapatrzony w Schliemanna, sądził, że tak jak tamten Troję, tak on przeniósł labirynt i Minosa z mglistego obszaru mitologii do rzeczywistości XX wieku. Wizja była tak sugestywna i zdawała się tak dobrze udokumentowana, że świat nauki z łatwością ją przyjął i wprowadził do podręczników. Odtąd przewodnicy, oprowadzający procesje turystów po ruinach, snuli barwne opowieści o sielankowym życiu dawnych Kreteńczyków w cienistych krużgankach i kwietnych westybulach i wszyscy byliby nadal szczęśliwi, gdyby nie... W tym miejscu musimy odejść od tematu, by za chwilę powrócić do niego z całkiem innej strony.
Życie w zaświatach
W tych dzbanach nie
przechowywano oliwy...
Wiadomo, że dusze chętnie pozostają w miejscach swego pobytu za życia. Ogromna wiedza ezoteryczna, gromadzona od wieków, ba, od tysiącleci, zapisywana na papirusach i tabliczkach glinianych, dzisiaj nagrywana na magnetofonach - zgodnie informuje, że ciało astralne, wychodząc po śmierci z ciała fizycznego, często nie zdaje sobie sprawy, że znalazło się w subtelnym obszarze, gdzie obowiązują inne prawa fizyki. Choć ono, operując astralnymi zmysłami, widzi wszystko tak jak widziało za życia, samo nie jest widziane nawet przez najbliższą rodzinę. Z czasem się to zmienia. Zmarły poczyna się orientować, że coś jest inaczej - nie czuje głodu, zmęczenia, nie doznaje siły ciążenia, przenosi się myślą, przenika przez ściany. Wówczas przy pomocy przyjaznych duchów poczyna odrywać się od tego padołu i zwracać ku subtelnym obszarom.
My jednak pozostańmy przy tym pierwszym okresie przywiązania do materialnego świata. Starożytni, wiedząc o nim, starali się ułatwić zmarłym istnienie poza grobem i dostarczali im potrzebnych przedmiotów. To dlatego w Egipcie groby faraonów były bogato wyposażane, nawet w pojazdy i lektyki. Dlatego w Peru, w grobowcu Pana z Sipan złożono broń i klejnoty, nie mówiąc o zabitych niewolnikach, mających pełnić służbę także poza grobem. Być może zmarły, gdy astralnym wzrokiem ogarniał ulubione przedmioty, zgromadzone w jednym miejscu i nie używane przez nikogo innego, łatwiej oswajał się z nowym światem.
Teraz możemy już powrócić do naszego wakacyjnego - no, może nie całkiem! - tematu i na Kretę. Zainteresowanie losem zmarłych w zaświatach było szczególnie rozpowszechnione w Meksyku i Peru, w Egipcie i właśnie na Krecie. Ta śródziemnomorska wyspa stała się ostatnio miejscem niezwykłego odkrycia. Gdy cała jej archeologiczna przeszłość zdawała się wyjaśniona, pojawił się niemiecki geolog i wywrócił wszystko "do góry nogami".
Kompromitacja archeologów
Fresk z pałacu w Knossos przedsta-
wiający - według nowych teorii -
możliwości dusz w zaświatach.
Hans George Wunderlich, krok po kroku, zbadał od nowa ruiny i podważył wymyślne hipotezy. Wykazał, że królewskie pałace wcale nimi nie były! Aż dziw, że dawniejsi badacze nie spostrzegli, że są zbudowane jak kiepskie "atrapy". Na przykład, w słynnym Knossos posadzki, wykładane gipsowymi płytkami, musiałyby się rozsypać po kilkumiesięcznym użyciu, gdyby po nich chodzono! Wodociągi z gipsu musiałyby się rozpuścić, gdyby kiedykolwiek płynęła nimi woda. Komnaty króla i królowej, umieszczone w podziemiach bez okien, nadawały się, co najwyżej, na krypty grobowe, a dzbany na ziarno i oliwę, wmurowane w magazynach na stałe, miały otwory tak wysoko pod stropem, że niemożliwe było ich użycie.
Wunderlich, analizując dziesiątki podobnych szczegółów, dowiódł, że kreteńskie pałace to w istocie... siedziby umarłych. Wykazał, że budzące podziw "łaźnie" i szeregi wanien, to urządzenia do mumifikacji zwłok i tumby grobowe. Mumii w nich nie znaleziono, co zmyliło badaczy, tym bardziej że całe hałdy kości leżały poza murami, na stokach, w szczelinach i wąwozach. Wunderlich w swej książce "Tajemnica Krety", objaśnił, co się tutaj stało: przez wieki złodzieje opróżniali groby i wynosili mumie na zewnątrz, aby tam odzierać je z klejnotów.
Artystyczne wizje minojskiego raju
A co ze słynnymi freskami, pełnymi scen rozkosznego życia? Nagle łuski spadły z oczu! Przypomniano sobie, że ich niebieski kolor oznacza żałobę i dla ówczesnych ludzi był tym, czym dla nas czerń pogrzebowa. Czerwonawa karnacja twarzy okazała się żałobnym makijażem mężczyzn, podobnie jak biała kobiet, płaczek, idących bynajmniej nie w tanecznym, lecz pogrzebowym pochodzie. Delfiny beztrosko pląsające na falach, w istocie oczekiwały na dusze dawnych Kreteńczyków, aby je przenosić w zaświaty. I w końcu można też było wytłumaczyć paradoks - dlaczego te pałace zbudowano na jałowych, skalistych i bezwodnych wzgórzach? Chodziło po prostu o to, aby duchy trzymały się z dala od osad żywych Kreteńczyków, wolących zielone, nizinne nadmorskie tereny, gdzie wytwarzali w spokoju słynące w ówczesnym świecie miód i kandyzowane owoce.
Są jeszcze na freskach w Knossos budzący emocje turystów akrobaci, którzy wywijają salta nad byczymi rogami. Z nimi rozprawili się eksperci - hiszpańscy matadorzy. Ich zdaniem taka sztuczka z szarżującym bykiem musi mieć śmiertelny skutek. Dlatego pawdopodobne jest, że odmalowano tam nie ziemskie, lecz astralne sceny, po to, by ukazać możliwości duszy igrającej w zaświatach z kultowymi bykami.
Czy ktoś się zniechęcił do wyjazdu na Kretę? No cóż, plaże nadal wabią, a demaskowanie wraz z Wunderlichem minojskiego mitu może być ciekawszą wakacyjną przygodą niż zwykłe zwiedzanie zakurzonych ruin.
Maciej Kuczyński
http://gwiazdy.com.pl/component/content/article/4103-paace-dla-duchow-
east:
Ale ta historia pokazuje jak ludzie wierzą w piękne iluzje zamiast widzieć to, co jest ;)
Nawigacja
[#] Następna strona
Polityka cookies
Darmowe Fora | Darmowe Forum