UZDRAWIANIE I LECZENIE METALAMI
Metaloterapia jest alternatywną starożytną dziedziną medycyny, znana juz w dalekiej starożytności, 4-5 tysięcy lat p.e.ch. w Indii czy Egipcie. Korzenie metaloterapii mają swój początek w orientalnej medycynie ajurwedyjskiej. W XVI wieku zajmował się nią także Paracelsus. Nauka ta zakłada leczenie chorób poprzez zastosowanie metali na chorą część ciała. Dzięki swoim właściwościom fizyko – chemicznym mogą one wpływać na nasz organizm oraz zapobiegają chorobom poprzez stosowanie metali, głównie jako pierwiastków śladowych, mikroelementów w diecie. Wszystkie istoty żyjące otoczone są polem magnetycznym własnym oraz wytworzonym przez żelazowe jądro planety. Te dwa pola regulują aktywność komórek oraz całego ciała wpływając na prawidłowe funkcjonowanie organizmu. Złoto ma szczególne zasługi w tym zakresie i uważane jest do dziś jako ważny czynnik leczniczy i upiększający. Picie płynu z dodatkiem złotego proszku, uważano dawniej, za moc leczącą i przywracającą młodość i dającą długie i zdorwe życie. Innymi ważnymi w uzdrawianiu metalami są także: miedź, srebro, cynk, krzem. Ich włókna wykorzystuje się współcześnie do tworzenia zdrowotnej bielizny tak zwanej aktywnej do której to grupy zaliczamy rajstopy. Połączone włókna miedzi, krzemu, cynku - stymulują mikrokrążenie żylne, eliminują tłuszcz, uśmierzają ból, łagodzą stany zapalne. Metaloterapia jest starożytną dziedziną nauki, której podstawy – dzięki współczesnym badaczom - są z powodzeniem łączone z najnowszymi technologiami dla zdrowia i dobrego samopoczucia pacjentów.
Złoto towarzyszy człowiekowi od niepamiętnych czasów. Niemałą rolę odegrało w historii i gospodarce. Służyło jako pieniądz, wykonywano z niego insygnia koronacyjne, liczne ozdoby, a nawet przedmioty kultu religijnego. Wierzono w jego cudowną, uzdrawiającą moc i w to, że zawiera w sobie tajemnicę długiego życia. Uważano, że picie dodanego do płynu złotego proszku uleczyć może wszelkie choroby i przywróci młodość. Wielu wielkich medyków stosowało złoto w celach leczniczych. Wierzono, że usuwa ono hemoroidy, grzybice i wrzody, usuwano nim przykry zapach z ust oraz leczono trąd. Złoto stosowali Paracelsus, Angelo Sala i Villanova. Uważali, że pomaga ono na dolegliwości serca, działa przeciw puchlinie wodnej, odrze, a nawet wzmacnia ludzką skórę. Najoryginalniejsze zastosowanie dla złota znalazł Johaan Glander. Leczył on nim nie tylko ludzi, ale złotym proszkiem zmieszanym z wodą poił drób i podlewał kwiaty. Bogaci ludzie pozwolić sobie mogli na kurację solami złota, związkami niesłychanie łatwo rozpadającymi się. Królowa Maria Medycejska leczyła w ten sposób bóle zębów, a Izabela Bawarska odchudzała się, jedząc powidła z solami złota. Panowie zapewne chętniej w ramach kuracji sięgali po zawierajace złoto nalewki. Historia zanotowała, że leczył się tak Ludwik XI. Wiedza o leczniczej mocy tego kruszcu przetrwała do czasów współczesnych. Okazuje się, że złoto ma pewne istotne właściwości lecznicze, a współczesna medycyna alternatywna stosuje je w leczeniu chorób wenerycznych i zainfekowanych ran.
Antybakteryjne działanie miedzi i cynku oraz ochronne, zmiękczające i uśmierzające działanie krzemu zostało potwierdzone, a ich właściwości lecznicze wykorzystuje się w przypadku grzybic, bóli kostno-stawowych, odmrożeń, a nawet przy usuwaniu nagromadzonych w organizmie płynów i toksyn. W dolegliwościach tych stosuje się często tkaniny utkane z dodatkiem metali robiąc z nich stopki terapeutyczne. Są one szczególnie przydatne dla ludzi, którzy uskarżają się na przykry zapach swoich stóp lub mają odciski. Włókna krzemu i miedzi pomogą w niwelowaniu zapachu, a krzem zmiękcza odciski i zmniejsza ból, jaki one powodują. Noszenie takich stopek poprawia też krążenie krwi w nogach. Tkaniny z dodatkiem cynku i miedzi pozwalają też złagodzić bóle mięśniowe i kostno-stawowe. Dzieje się tak na skutek przerwania drogi przesyłania impulsów z receptorów bólu do mózgu. Tkanin z dodatkiem cynku, miedzi i krzemu używa się też do produkcji bielizny modelującej ciało. Wplecione w mikrofibrę włókna tych metali wykonują mikromasaż i drenaż limfatyczny. Usprawnia to krążenie, przyspiesza wydalanie płynów z organizmu i zmniejsza cellulit.
Siedem metali znanych w alchemii to: złoto (Apollo-Słońce), srebro (Diana-Księżyc), rtęć (Merkury), miedź (Wenus), żelazo (Mars), cyna (Jowisz) i ołów (Saturn). We współczesnym leczeniu mikroelementami stosuje się żelazo, miedź, cynk, selen, chrom, magnez oraz krzem. Natomiast cyna, ołów (na zdjęciu), rtęć, nikiel, molibden czy wanad są stosowane rzadko lub nie stosuje się ich prawie wcale, ze względu na toksyczność oraz dlatego, że nie udowodniono w pełni ich właściwości leczniczych jako mikroelementów, chyba że jako trucizny przy niektórych ciężkich chorobach (rtęć).
CYNA (Sn) - pełni ważne funkcje w procesach przemianiy materii. Jej niedobór może być przyczyną zaburzeń wzroku, wypadania włosów oraz gorszego przetwarzania pokarmów. Cyna jest konieczna jako czynnik wzrostu, choć jej funkcje nie są jak dotychczas do końca wyjaśnione. Występuje w wielu tkankach ludzkich, a szczególnie w korze nadnerczy, w mózgu, wątrobie, tarczycy i w śledzionie. W nadmiernych ilościach nie jest pożądana i organizm broni się przed zatruciem cyną poprzez wydalanie nadmiernych ilości poprzez nerki.
CYNK (Zn) - niezbędny w procesach mineralizacji kości i gojenia się ran. Reguluje poziom insuliny we krwi, bierze udział w procesach odpornościowych. Jest składnikiem enzymu: anhydrazy węglanowej, więc ma wkład w utrzymanie równowagi kwasowo-zasadowej krwi oraz także kofaktorem ważnego enzymu: dehydrogenazy alkoholowej, który bierze udział w metabolizowaniu alkoholu przez organizm. Niedobór cynku prowadzi do cukrzycy, zaniku mięśni, wypadania włosów i zaburzeń w procesie gojenia się ran. Cynk jest niezbędnym czynnikiem i dla organizmu kobiety, ponieważ wchodzi w skład receptorów estrogenów, regulując tym samym wszystkie estrogeno-zależne procesy. Cynk jest niezwykle ważny dla czynności grasicy i normalnego stanu układu immunologicznego organizmu. Ponadto, będąc składnikiem białka transportującego retinol, cynk razem z witaminą A (i witaminą C) zapobiega osłabieniu układu immunologicznego, stymulując syntezę przeciwciał i wykazując działanie przeciwwirusowe. Cynk przyspiesza gojenie się ran i owrzodzeń, bierze udział w procesach smakowych i węchowych, jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania centralnego układu nerwowego, w tym także w procesach zapamiętywania. Wpływa on bezpośrednio na produkcję i funkcjonowanie insuliny, a tym samym na całe spektrum insulino-zależnych procesów. U mężczyzn bierze on udział w syntezie testosteronu i czynności gruczołów płciowych. W związku z tym obserwuje się zależność między poziomem cynku w organizmie a potencją. W przypadku dzieci w okresie wzrostu, szczególnie podatnych na infekcje, dostarczenie organizmowi cynku powoduje wzmocnienie systemu immunologicznego oraz ogólną poprawę stanu zdrowia; cynk jest także niezwykle skuteczny w przypadku osłabienia oraz trudności z koncentracją.
MIEDŹ (Cu) - niezbędna w biosyntezie hemoglobiny. Jest składnikiem dysmutazy nadtlenkowej (enzymu usuwającego nadtlenki), oksydazy cytochromowej (bardzo istotny enzym w oddychaniu tlenowym komórki) i oksydazy askorbinianowej (enzym ważny dla szeregu przemian metabolicznych). Niedobór miedzi powoduje anemię (niedokrwistość). Połączenie miedź-złoto-srebro zalecane jest w przypadku osłabienia organizmu co nie zwalnia to jednak ze stosowania każdego z tych pierwiastków z osobna.
SREBRO (Ag) - posiada wyraźne działanie bakteriobójcze, antyseptyczne, przeciwzapalne i ściągające. Srebro jest bakteriobójczym metalem, skutecznym w zwalczaniu 650 rodzajów bakterii. Mikroorganizmy te nabywają odporność na działanie praktycznie wszystkich antybiotyków, ale nie są w stanie uodpornić się na działanie srebra. Ponadto srebro działa antybiotycznie w stosunku do licznych pierwotniaków a nawet wirusów. Przypuszcza się, że hamuje ono czynność enzymów kontrolujących przemianę energetyczną wielu czynników czynników infekcyjnych.
ZŁOTO (Au) - pierwiastek zaliczany do grupy mikroelementów stanowiących składnik organizmu człowieka. Ponieważ złoto występuje w organizmie jedynie w śladowych ilościach, przez wiele źródeł w literaturze nie jest uwzględniane. Ponadto jego rola i znaczenie dla organizmu nie jest jeszcze przez naukę w pełni poznana. Wiadomo, że złoto usprawnia system immunologiczny i że jest stosowane w przypadkach schorzeń reumatycznych (np. tzw. złote zastrzyki). Ponadto wiadomo, że złoto jest niezbędne w terapii różnych stanów zapalnych. Z doświadczeń badawczych wynika, że złoto może być stosowane w końcowej fazie terapii prawie wszystkich schorzeń oraz w procesie regeneracji tkanki np. nerwowej, mięśniowej itp. Wzmacnia bakteriobójcze działanie srebra. Złoto metaliczne w odróżnieniu od pochodnych organicznych, wykorzystywanych jako preparaty lecznicze jest nietoksyczne. Nie wykluczony jest udział złota w normalizacji procesów immunologicznych w organizmie.
ŻELAZO (Fe) – składnik hemoglobiny – czerwonego barwnika krwi, który przenosi tlen do tkanek. Poza tym, wchodzi w skład barwnika oddechowego mięśni – mioglobiny. Jest kofaktorem peroksydaz i katalaz - enzymów które usuwają z komórek toksyczny nadtlenek wodoru. Niedobór żelaza objawia się anemią czyli zbyt niską zawartością hemoglobiny we krwi. Pojawia się też wtedy bezsenność, ciągłe zmęczenie, zaburzenia pamięci i koncentracji. Podstawowa masa żelaza jest związana w hemoglobinie, w postaci hemu. Związki zawierające żelazo odgrywają ważną rolę w funkcjonowaniu układu immunologicznego, zwłaszcza - odporności komórkowej. Najbardziej jawną formą objawów niedoboru żelaza jest anemia niedoborowa, za którą mogą się kryć poważne zaburzenia (np. przewlekła utrata krwi w krwotokach wewnętrznych). W niedoborze żelaza obserwuje się bladość powłok skórnych, stwardnienie naczyń, dysfagię, uszkodzenia śluzówki jamy ustnej i żołądka oraz deformacje i zmniejszenie grubości paznokci.
Więcej:
http://www.eioba.pl/a84796/metaloterapia_uzdrawianie_metalami#ixzz0swKFHnzC
