Dobranoc, też
Widzę że trochę się nie rozumiemy jednak.
Nie można nauczyć się miłości od kogoś. Ty sam musisz ją w sobie rozpalić. I to nie cudzymi słowami. Mądrze lub głupio możesz ją tylko wyrażać. Choć właściwie, nie wiem, czy można głupio. Bo gdziekolwiek miłości nie skierujesz, ona działa i zmienia …
Nazywaj sobie to jak chcesz, sama wspominałaś o "sie nauczaniu".. więc nazwijmy to inspiracją:
Dlatego wspominam o tych co miłują głupotę i tych co miłuja madrość.
Nie przypadkiem FILO-SOFIA jest polączniem znaczeń: Umiłowanie+Mądrości.
A Ty piszesz, ze "można ja głupio lub mądrze wyrazać", po czym się reflektujesz,
ze
to JEDNAK NIE BYŁA MILOŚĆ, skoro wyrażana była głupio.po czym usiłujesz mi wmówić, że miłoscią można sobie manipulować dowolnie(poprzez jej skierowywanie lub nieskierowywanie w domyśle): "gdziekolwiek miłości nie skierujesz".
Otóż pozwolę sobie na niepoprwnośc polityczną i kompletny brak populizmu:
Twierdze mianowicie, że znaleźliście sobie kolejne zaklęcie, które ma być dupochronem waszych programów i ignorancji. kolejne słowo-wytrych, pt. "miłość".
Dlaczego?.. bo jest potocznie nieprecyzyjne, niczym słowo "bóg".
Już sami się gubicie czy mówicie
o
miłości bezwzglednej, która byłaby emanacją żywego Ducha,
czy
o jakichs-tam
uwarunkowaniach owej emanacji..
Często dosyć nezauważalnie lub nieświadomie przeskakując na zasadzie Kalego w swym wywodzie,
w odniesieniach wzgledem tych
dwóch odmiennych 'tematów omówienia'.
Więc PO CO .. pytam się PO CO te JĘZYKOWE bądź co bądż kombinacje i ewolucje.
Skoro miłość kierujesz tu czy tam - to wpierw oceniasz i wartościujesz, gdzie "ją skierować"."Miłosc nie ocenia, miłość nie wartościuje".
Ale ja jestem człowiekiem i wartościuję, czy inspiracje umysłu mądrego, czy głupiego
rozpalą we mnie Bardziej Emanację Żywego Żyjącego Ducha.
Jakie ma to dla mnie znaczenie co robi lub nie "miłośc", Ona ZAWSZE robi to samo...
..z perfekcją i precyzją Matematyki Kuli.
Czyli nic nowego, "A to wszystko funta kłaków warte, póki człowiek nie nauczy się kochać"
Natomiast, co robi człowiek, póki nie nauczy się kochać???
, zadaje się, że tkwisz na uwięzi języka. Za jego pomocą chcesz rozwijać ducha?
Język, to tylko niedoskonałe narzędzie, choć słowa niosą wibrację. I wbrew pozorom, zbyt szczegółowa precyzja zaciemnia tylko przekaz. Owszem, w opisach technicznych jest ona wymagana, ale gdy chodzi o opis np. uczuć czy chociażby piękna krajobrazu, to już bardziej bliżej prawdy są poeci. A język ich przecież jest pełen braku logiczności, poprawności znaczeniowej. Za to kombinacje słów, ich uwolnienie od żelaznej dyscypliny i logiki lewej półkuli niosą olbrzymi ładunek treści, z podkładem uczuć i emocji. I to jest żywe. Czuje się w tym ducha.
Ale można dłubać inaczej, wedle upodobania. Tylko często wówczas osiąga się efekt przeciwny do zamierzonego. Wiele jest na forum Twoich wypowiedzi całkowicie niezrozumiałych poprzez zbytni reżim, stechnicyzowanie języka. A kajdany, to kajdany, trzymają w starych strukturach i schematach. Choć można dokopać się pierwotnego znaczenia jakiegoś słowa. Ale co to ma wspólnego z rozwojem? Przyszłość raczej upatruję w rozwoju komunikacji telepatycznej.
A na razie delektuję się opisami niepoprawnych prawo półkulowców.
Pozdrawiam i nie złość się. Każdy jest inny …
Ps. Zaś miłość (ta bezwarunkowa) kierowana jest tam, gdzie pada wzrok, bez uprzedniego wartościowania (które przypisałeś wskutek drobiazgowego rozbioru znaczenia moich wypowiedzi). I czy dokopałeś się prawdy?
Natomiast, co robi człowiek, póki nie nauczy się kochać? Uczy się kochać!
