Historia starosci

[Rafaela]

HISTORIA STAROSCI.

Czytając historię starości (Minois G., 1995, Blois J.P., 1996) napotykamy przykłady życia osób starszych, legendarnych, biblijnych: Abrahama, Salomona, Dawida, Solona, Katona i innych. Poznajemy negatywne stereotypy starości zawarte w komediach i satyrach greckich i rzymskich. Pojawiają się czcigodni starcy, święci i władcy np. Karol Wielki; znane są okrutne obyczaje wynoszenie starych ludzi na pustkowie, aby tam dokonali życia, zabijania ludzi starych.
Od starożytnych Grecji i Rzymu przez średniowiecze występują dwie tendencje: jedną reprezentują Platon i Cycero, postrzegając ludzi starych jako mądrych, doświadczonych, godnych czci i szacunku, i ważnych w sprawowaniu sprawiedliwych rządów.
Drugą tendencję reprezentuje Arystoteles, podkreślając wszystkie ciemne cechy starości: swarliwość, skąpstwo, brak odwagi, zbędną ostrożność, ograniczając ich udział we władzach i wykluczając ich z życia publicznego.
Były w historii wydarzenia, które wznosiły na piedestał starsze osoby. Tak było w czasie Rewolucji Francuskiej, gdy wprowadzono obchody święta ludzi starszych. Królowa Wiktoria w Anglii, Wilhelm I w Niemczech, Franciszek Józef w Austrii rządzili do późnych lat, podobnie jak kanclerz Metternich czy Disraeli zachowali władzę do starości. Byli starzy papieże, pisarze i malarze...

STAROSC  DZIS

Przedstawienie starości dziś także nie jest łatwe. Ludzie starsi przez swą liczebność stali się szarą siłą, ważną w okresie przedwyborczym. Wystarczy podać kilka wskaźników. I tak osoby mające 60 lat i więcej we Włoszech stanowiły 22,8% ludności, w Szwecji 22,9%, w Anglii 22,5%, we Francji 22,3%, w Stanach Zjednoczonych 16,6%, w Kanadzie 16%. W Polsce wskaźnik ten wynosi również 16%.
Przeciętne trwanie życia w Kanadzie i Holandii dla mężczyzn wynosi 75 lat, dla kobiet 81 lat, w Polsce 68 dla mężczyzn i 77 lat dla kobiet.

Powstało wiele ruchów i organizacji walczących o prawa ludzi starszych, w tym "Szare Pantery" - organizacje międzynarodowe jak AIUTA, EURAG, ruch wolontariuszy.
Ludzie starsi stali się ważnymi konsumentami, o których potrzeby i upodobania zaczęto zabiegać. Produkty, instytucje i organizacje czasu wolnego, w tym turystyka, nasycają rynek, którego klientami są osoby starsze.
Współczesny świat przeobraża się szybko, przejawem tego jest społeczeństwo, w którym żyją starsze pokolenia, trzeba tu dodać, że nowym zjawiskiem jest rodzina cztero -, a może zdarzyć się nawet pięciopokoleniowa.
Według ankiety przeprowadzonej w Europie na przełomie 2004 i 2005 roku, stopień zatrudnienia pracowników między 55 a 64 rokiem życia w takich krajach jak Szwajcaria, Szwecja, Dania czy Wielka Brytania przekracza 50%, natomiast we Francji zaledwie 30% ogólnej liczby zatrudnionych.
Długość życia obywateli Europy wzrosła celując równocześnie we "wcześniejszą emeryturę". Jest to okazja na zadanie sobie pytania o rezerwę czynnych zawodowo, jaką stanowią seniorzy.
Poza pracą, Europejczycy powyżej 50 roku życia poświęcają swój czas na pomoc przyjaciołom i ich otoczeniu, na pomoc osobom chorym lub uzależnionym (23%), na religię (10%), na politykę (mniej niż 5%) lub po prostu aktywnie chodząc do klubów lub uprawiając sport. W Europie istnieje kilkaset Uniwersytetów "trzeciego wieku", które dają możliwość realizacji młodzieńczych marzeń, które były dotychczas nie do pogodzenia z życiem zawodowym czy obowiązkami.
Według raportu dotyczącego osób w podeszłym wieku w Europie, seniorzy z Północy cieszą się lepszym zdrowiem niż ci z Południa - jednakże to zjawisko nie można tłumaczyć różnicami mentalności. Francuzi spożywają najwięcej alkoholu w Europie, 40% pięćdziesięciolatków pije ponad dwa drinki dziennie a 60% Hiszpanów powyżej 80 roku życia twierdzi, że cierpi na depresję.

STAROSC W POLSCE.

Dostatnia przyjemna starość ludzi w krajach uprzemysłowionych może gorszyć polskich emerytów, uwikłanych w trudności materialne.
W naszym polskim społeczeństwie, w świadomości osób starszych dominuje smutek, żal, przygnębienie, co doprowadza często do powstawania depresji starczej. Obwiniają się oni za to, że nie byli dość dobrzy, obwiniają swoje otoczenie za brak miłości, zrozumienia, uwagi. Życie traci dla nich sens i znaczenie, czują się coraz bardziej osamotnieni, zwiększa się bariera pomiędzy nimi, a otoczeniem, niepewność odnośnie jutra, pojawia się poczucie bycia nieużytecznym.
Wszystko to wynika z braku działania i aktywności, z bezczynności, z braku interesujących zajęć, następuje obniżenie zainteresowań, zwłaszcza zjawiskami o treści przyjemnej, rozrywkowej.
Maleje również motywacja do czerpania satysfakcji z osiągnięć osobistych, na rzecz dostarczania satysfakcji ludziom z otoczenia. Często następuje stępienie emocjonalności, osoby starsze stają się stereotypowe, bezkrytyczne, niepewne w podejmowaniu decyzji, skupione na sobie, przywiązane do swoich przyzwyczajeń, boją się zmian i tracą zdolność przystosowywania się do nowych warunków. Każda nowość przyjmowana jest często z irytacją i nierzadko z uprzedzeniem, gdyż odbierana jest jako zamach na osobisty spokój i stabilizację. Osoby starsze mając więcej czasu nie wykorzystują swoich możliwości psychicznych, ani czasu, którym dysponują dla dobra innych i nie przyczyniają się do duchowego postępu, a nawet często go hamują.
Nawet nie myślą, że „bogatsze i szczęśliwsze osoby” też chorują, umierają i martwią się o swoje chore czy rozwodzące się dzieci, narkomanów wnuków, o bezrobotnych zięciów, synów i córki. Boją się bomb, trzęsienia ziemi, wojny, terroryzmu, myśli o własnej śmierci. Uciekają w młodość, boją się utraty pamięci i niesprawiedliwości, samotności, ale także cierpienia i biedy.

PROGNOZY NA TEMAT STAROSCI.

Na szczęście, jak wskazują badania w Polsce 75% osób starszych pytanych o ocenę własnego życia, stwierdziło, że "są zadowoleni z obecnej sytuacji". Osoby w przedziale wieku 75-79 lat pogląd ten wyraziły w wyższym procencie - 80% (Halicka M., 2000).
Obraz starości w XXI wieku przedstawiony przez gerontologów tworzy wokół odpowiedzi następujące pytania: czy starość będzie dłuższa, zdrowsza, niezależna, szczęśliwa?
Odpowiedź na pytanie pierwsze brzmi - tak.
Jeśli we Francji w latach pięćdziesiątych było tylko 200 stulatków, stulatków roku 1999 - 600, to w 2050 roku demografowie przewidują, że będzie ich 150 tysięcy.
W dwunastu najbogatszych krajach będzie ich około 12 milionów (1997, "Przekrój").
Ludzie starsi będą także zdrowi, choć wystąpi geriatyzacja medycyny.
Zagrażać będą ludziom starszym niektóre choroby jak choroba Alzheimera, miażdżyca, nowotwory. Rozwinie się medycyna paliatywna i rehabilitacja.
Jak będziemy się wtedy czuć? Wszystko zależy od odpowiedzialności, aktywności, uznanych wartości, zainteresowań we wcześniejszych fazach życia - dzieciństwie, młodości i dorosłości, zależy od kompetencji, jakimi będzie się w starości dysponować. O szczęściu lub o jego braku często decyduje umiejętność przystosowania się do ograniczeń związanych ze starością.

WARTO INWESTOWAC W ZDROWIE?

Ludzie aktywni fizycznie - uprawiający zarówno intensywny trening, jak i regularne długie spacery - czują się zdrowsi i mają lepszą samoocenę, a życie wydaje im się przyjemniejsze. Badania dotyczące aktywności fizycznej wykazują, że ćwiczenia zwiększają wiarę w siebie, co z kolei wpływa na podwyższenie samooceny. Regularna aktywność, na przykład szybki spacer, natychmiast zwiększa zadowolenie z życia o 12%, a w dłuższej perspektywie może się znacznie przyczynić do poprawy samooceny (Fontane 1996).
Grupa pod nazwą American Association for Therapy and Humor (Amerykańskie Stowarzyszenie Terapii i Humoru) uważa, że w życiu zbyt często brakuje nam prawdziwego śmiechu. Badania prowadzone z udziałem setek dorosłych wykazały, że istnieje zależność między szczęściem a humorem. Umiejętność śmiania się z samego życia i z dobrych dowcipów jest źródłem zadowolenia. Prawdopodobieństwo zadowolenia z życia wzrasta o jedną trzecią u osób, które potrafią się śmiać z dowcipów (Solomon 1996).
Właściwe odżywianie pozwala zachować dłużej sprawność fizyczną i umysłową. Człowiek starszy nie potrzebuje tak dużych ilości energii jak młodzieniec czy pracujący dorosły (3300- 4200 kcal), ale ma takie same potrzeby, gdy pomyślimy o składnikach mineralnych i witaminach. Dlatego w żywieniu ludzi starszych szczególne znaczenie mają pokarmy o dużej gęstości odżywczej takie, jak: warzywa, owoce, chude mięso, ryby, wędliny, chude mleko i przetwory mleczne, produkty z całego ziarna itp., które przy relatywnie niskiej wartości energetycznej obfitują w składniki regulujące i budulcowe. Zawartość wapnia, fosforu, magnezu oraz większości witamin (za wyjątkiem witaminy PP i B1) w przeliczeniu na 1000 kcal całodziennej racji pokarmowej powinna być u osób starszych o około 20% większa niż u młodzieży i osób dorosłych pracujących umiarkowanie ciężko. Należy również pamiętać o witaminach antyoksydacyjnych - C, E i beta-karotenie. Ich niedobory mogą przyspieszać procesy starzenia się organizmu i zwiększać podatność na takie choroby jak nowotwory i miażdżyca. Witamina E ponadto zapobiega zmianom zwyrodnieniowym. Witaminę C i beta-karoten możemy znaleźć w warzywach i owocach, natomiast witaminę E w olejach roślinnych i margarynach. Spośród składników mineralnych zwracajmy uwagę na odpowiednią ilość potasu, żelaza i magnezu, których niedobory często występują w starszym wieku.
Nawykiem osób złotego wieku powinna stać się codzienna suplementacja diety, dostosowana do posiadania schorzeń i łagodząca ich skutki.
Bardzo dobrym wyborem jest sięganie po tabletkę GIGAMAX® 60+ forte. Preparat ten – obok bogactwa witamin (w tym witaminy D i zestawu antyoksydantów) i zestawu minerałów, zawiera luteinę, lecytynę, wyciąg z borówki czernicy i glukozaminę.

=================================================

ZYCIE ZACZYNA SIE PO 60....

Starość jest przeżyciem egzystencjalnym. Jej przeżywanie zależy od świadomości człowieka, jego stosunku do siebie, Boga i innych ludzi, od stanu zdrowia i kondycji życiowej.
Etap życia zwany starością może być przepełniony promieniującą mądrością i miłością, poczuciem spełnienia, sensu egzystencji i pogodą ducha, która wyraża się na przykład poprzez zgodę na to, co ma wkrótce nastąpić, czyli na przejście w inny wymiar istnienia.
Żaden system opiekuńczego państwa nie wyzwolił człowieka z konieczności starania o godne przeżywanie własnej starości.
Ciężko określić, kiedy zaczyna się starość, patrząc na obecnych emerytów. Niektórzy postanawiają pozostać aktywni zawodowo, tak jak 75-letni Włoch Riccardo Bertani, ekspert w dziedzinie języków i tradycji środkowo-azjatyckich, który niedawno skończył pracę nad słownikiem włosko-mongolskim.

            W moim przypadku, dla mnie rozpoczal sie piekny czas, nigdy nie mialam tyle czasu dla siebie i moich zainteresowan. Swiat nalezy do mnie juz od 9 rano, a konczy sie okolo polnocy. Ciagle mi brak czasu, czesto nie rozumiem ludzi po 60.... ze skarza sie na nudzenie sie, ze nie wiedza co maja
robic, ze nikt sie nimi nie interesuje. Nigdy nie myslalam ze moj czas spokoju, bedzie taki ciekawy.

Pozdrawiam wszystkich, a szczegolnie tych po 50...... i dalej. Rafaela

Scaliłem posty
Darek