Niezależne Forum Projektu Cheops

Czym jest dla Ciebie cisza, jak czĂŞsto w niej bywasz, co Ci daje?
Na poczÂątek artykuÂł ze strony http://www.zloty-rozokrzyz.org/teksty/po_p60_01.htm
--------------------------


ÂŻYCIE Z CISZY

Fragmenty odczytu, wygÂłoszonego podczas Konferencji w Noverosie 13 grudnia 2003 roku.

S³owa nigdy nie mog¹ w pe³ni opisaÌ jedynej wielkiej ciszy. Mog¹ daÌ jedynie wskazówkê tego, co znaczy cisza; mog¹ stworzyÌ warunki do doœwiadczenia tego wspania³ego wymiaru ¿ycia w sercu. Ciszê tê ka¿dy mo¿e odnaleŸÌ, poniewa¿ ona jest, istnieje w ka¿dym ludzkim sercu, jest w nie wrodzona. Nawet w najwiêkszym zgie³ku i wrzawie ciszy tej mo¿na doœwiadczyÌ w sercu.

Ton, melodia mogÂą zmierzaĂŚ do ciszy. KaÂżdy dÂźwiĂŞk powstaje z ciszy... i zamiera w ciszy... Pytaniem jest: Czy znam tĂŞ ciszĂŞ? Czy mogĂŞ ÂżyĂŚ z tej ciszy? SprĂłbujemy znaleŸÌ na nie odpowiedÂź, opierajÂąc siĂŞ na ró¿nych tekstach, w tym takÂże wierszach. W naukach o alchemicznych procesach transfiguracji, tak jak je w mistrzowski sposĂłb przekazaÂł Jan van Rijckenborgh, cisza odgrywa istotnÂą rolĂŞ. W swojej ksi¹¿ce ChiĂąska Gnoza, objaÂśnia on wu-wei, metodĂŞ osiÂągniĂŞcia niezmÂąconej ciszy i dystansu, tak jak wiele wiekĂłw temu nauczaÂł tego chiĂąski filozof Lao-Tse. Wu-wei oznacza: nieczynienie, pozostawienie za sobÂą Âświata przeciwieĂąstw. Nie oznacza to jednak, Âże mamy zdystansowaĂŚ siĂŞ od naszego codziennego Âżycia i zaniechaĂŚ naszych obowiÂązkĂłw. OznaczaÂłoby to caÂłkowite niezrozumienie. Nieczynienie, w rozumieniu Lao-Tse, oznacza, Âże nie powinniÂśmy siĂŞ trzymaĂŚ wartoÂści, siÂł i istoty Nieruchomego KrĂłlestwa przy pomocy „ja”. Ktokolwiek bowiem prĂłbuje uchwyciĂŚ Nieruchome KrĂłlestwo przy pomocy „ja” i wejœÌ na jego szczyt, zostanie z niego zrzucony. „CiaÂło i krew nie mogÂą odziedziczyĂŚ KrĂłlestwa BoÂżego” (1 List do Koryntian 15:50). Powodowany impulsami tej natury, czÂłowiek chce posiadaĂŚ. Taka jest jego natura. Jednak, tak jak dla ludzkiej natury niemoÂżliwym jest osiÂągniĂŞcie tego, co boskie, tak kaÂżdy wysiÂłek i samowolna prĂłba wydarcia tej tajemnicy musi siĂŞ skoĂączyĂŚ nieszczĂŞÂściem i rozczarowaniem. Nieczynienie jest Âżyciem wynikajÂącym z wewnĂŞtrznej ciszy. Jest to caÂłkowite poddanie siĂŞ boskiemu pierwiastkowi w sercu.

CISZA WYPARTA Z CODZIENNEGO ÂŻYCIA

¯ycie z tej ciszy mo¿liwe jest tylko na tyle, na ile istnieje otwartoœÌ, zainteresowanie i wola doœwiadczania jej. Nasze codzienne ¿ycie jest tak dalece przepe³nione wrzaw¹, ha³asem, chaosem i mówieniem, ¿e poznanie, uznanie i respektowanie ciszy oraz obcowanie z ni¹ sta³o siê dla wielu niemo¿liwe. Technologie, które kontroluj¹ ¿ycie spo³eczeùstw, wypar³y ciszê z naszego otoczenia. Ha³as mo¿e przyczyniÌ siê do chorób, a nawet œmierci ludzi i zwierz¹t. Wszystko w nas i wokó³ nas jest zajête ucieczk¹ przed cisz¹ i roztapianiem jej w zgie³ku. Wydaje siê nawet, ¿e ludzie boj¹ siê ciszy. W zachodniej kulturze, dostrojonej do dobrobytu i posiadania, ha³as determinuje codzienne ¿ycie. Mówi¹cy wydaj¹ siê przewy¿szaÌ osoby ciche, przerwy w rozmowach odbierane s¹ jako niezrêczne. Dla wielu ludzi ha³as i nadmiar rozmów s¹ sposobem unikania wewnêtrznej ciszy. Ha³as czyni nas niewra¿liwymi, chorymi, m¹ci umys³ i prowadzi do wysokiego napiêcia.
Osoba spiêta z trudem mo¿e wytrzymaÌ ciszê. Mo¿e nawet doœwiadczaÌ ciszy jako zagro¿enia. Wskazuj¹ na to przymiotniki u¿ywane do scharakteryzowania ciszy: niezg³êbiona, lodowata, bezdenna, przera¿aj¹ca, z³owroga, œmiertelna.
Dlaczego jednak ludzie tak bardzo obawiajÂą siĂŞ ciszy? Dlaczego traktujÂą jÂą jako coÂś mĂŞczÂącego? Dzieje siĂŞ tak z powodu niepewnoÂści, ktĂłra wkrada siĂŞ wtedy, gdy sÂą przepeÂłnieni ciszÂą. W absolutnej ciszy nie ma Âżadnego bodÂźca dla podtrzymywania „ja”. Nie ma wiĂŞc teÂż Âżadnej ramy czy punktu odniesienia dla „ja”, i przez to powstaje owo drĂŞczÂące uczucie. Intelekt wypiera ciszĂŞ do sfery nicoÂści, dowodzÂąc w ten sposĂłb, Âże staÂła siĂŞ ona przedmiotem, ktĂłry moÂże byĂŚ dowolnie przywoÂływany oraz doÂświadczany lub odrzucany. Czy to jest jednym z powodĂłw tego, Âże tak niewiele jest ÂświatÂła w ludzkim Âżyciu i tak wielu nie rozpoznaje juÂż i nie uznaje Âżadnej z zasad wyÂższego Âżycia?

RACZEJ NIE DOPUSZCZAÆ DO CISZY

Wszystkie nauki Pitagorasa stanowiÂły prawa dla jego uczniĂłw, ktĂłrzy uwaÂżali go za wysÂłannika Zeusa. Twierdzili, Âże cisza jest objawieniem Boga...; nauczyli siĂŞ teÂż, Âże cisza jest takÂże jĂŞzykiem.
(170-249), ‘ÂŻywot Apolloniusza z Tiany’.

Cisza jest zak³ócana przez ci¹g³y ruch, przez ci¹g³y strumieù ustalonych wzorów myœlowych i wspomnieù, stymulowanych i kontrolowanych przez ¿ycie i wrzenie w ludzkim ciele astralnym. Ha³as ten ³¹czy siê z ha³asem zewnêtrznym. A ha³as w cz³owieku i wokó³ niego jest projekcj¹ ha³asu w jego g³owie. W ten sposób napiêcie roœnie coraz bardziej. Cz³owiek têskni za cisz¹, lecz zaraz po tym jak j¹ odnajdzie, zamyka siê na ni¹. Nie pozwala istocie ciszy przenikn¹Ì do swego wnêtrza.
NiektĂłrzy artyÂści potrafili ukazaĂŚ ten problem w bardzo jasnych obrazach. W ksi¹¿ce MaÂły Ksi¹¿ê Antoine’a de Saint-ExupĂŠry’ego narrator spotyka maÂłego ksiĂŞcia na pustyni. Pustynia jest symbolem jaÂłowoÂści ziemskiego Âżycia, podczas gdy postaĂŚ maÂłego ksiĂŞcia reprezentuje czystoœÌ pogodnej ciszy, Âżywej zasady z innego wymiaru.
PoniewaÂż MaÂły Ksi¹¿ê byÂł senny, wzi¹³em go na rĂŞce i poszedÂłem dalej. ByÂłem wzruszony. WydawaÂło mi siĂŞ, Âże niosĂŞ kruchy skarb. WydawaÂło mi siĂŞ nawet, Âże na Ziemi nie istnieje nic bardziej nietrwaÂłego. W Âświetle ksiĂŞÂżyca patrzyÂłem na blade czoÂło, na zamkniĂŞte oczy, na pukle wÂłosĂłw poruszane wiatrem i mĂłwiÂłem sobie, Âże to, co widzĂŞ, jest tylko zewnĂŞtrznÂą powÂłokÂą. NajwaÂżniejsze jest niewidoczne. PoniewaÂż pó³otwarte wargi uÂśmiechaÂły siĂŞ leciutko, powiedziaÂłem sobie jeszcze: „To, co mnie wzrusza najmocniej w tym maÂłym ÂśpiÂącym krĂłlewiczu, to jego wiernoœÌ dla kwiatu, to obraz ró¿y, ktĂłry Âświeci w nim jak „pÂłomieĂą lampy nawet podczas snu”. I wydaÂł mi siĂŞ jeszcze bardziej kruchy.1
Najwa¿niejsze jest niewidoczne... lub... stan ¿ycia jest stanem œwiadomoœci... Powodowani wewnêtrzn¹ wiernoœci¹ Ró¿y, która nieustannie usi³uje rozwin¹Ì siê, o¿yÌ w naszych sercach, wielu zaczyna uœwiadamiaÌ sobie, ¿e czegoœ im w ¿yciu brakuje. ¯yj¹ z niespe³nionym pragnieniem w sercu. Brak im odpoczynku, ciszy. I zaczynaj¹ szukaÌ nowego spe³nienia w ¿yciu, czegoœ, co pozwoli³oby przywróciÌ pokój ich umys³om. Pojawia siê wtedy szeroka oferta s³ów, ksi¹¿ek, lekcji, kursów, sesji treningowych i warsztatów. Któ¿ mo¿e oszacowaÌ, jak wiele takich impulsów i doœwiadczeù istota ludzka musi przyj¹Ì, jak powinien wzbogaciÌ siê jej wgl¹d zanim œwiadomoœÌ bêdzie mog³a poj¹Ì, sk¹d pochodzi to pragnienie i zrozumieÌ, co cichy g³os Duszy chce jej powiedzieÌ?

SERCE SERC JEST PIERWOTNYM ¬RÓD£EM

TysiÂące ludzi odczuwa potrzebĂŞ ciszy i uczĂŞszcza do centrĂłw ciszy, cichych miejsc odosobnienia, a takÂże poszukuje stref ciszy. Istnieje nawet muzeum ciszy, zaÂłoÂżone w celu umoÂżliwienia doÂświadczania tak rzadkiego dobra, jakim jest cisza. OsiÂągniĂŞcia terapeutyczne sÂą czĂŞsto ogromne, lecz nadal oÂśrodek kontroli w mĂłzgu nie dopuszcza tej istotnej ciszy. W swojej ksi¹¿ce Ontwaken in de droom -illusie of werkelijkheid (Przebudzenie w sennej iluzji lub rzeczywistoÂści) Leo Hartong napisaÂł: „JeÂśli postrzegamy jakiÂś obiekt w przestrzeni, nie myÂślimy, Âże oddziaÂłuje on na tĂŞ przestrzeĂą. W ten sam sposĂłb dÂźwiĂŞk nie wpÂływa na ciszĂŞ, jeÂśli pojawia siĂŞ w niej. Cisza zawiera dÂźwiĂŞk, tak jak przestrzeĂą zawiera przedmiot. Kiedy to rozpoznasz, odkryjesz, Âże kaÂżdy dÂźwiĂŞk jest otoczony przez ciszĂŞ. PrzestrzeĂą i cisza, obie sÂą drogowskazami do czegoÂś i ukazujÂą siĂŞ w czymÂś nawet bardziej subtelnym: w cichej przestrzeni Czystej ÂŚwiadomoÂści. Oko cyklonu czy serce burzy sÂą ciche, tak jak pusta przestrzeĂą w osi koÂła. Widziana w tym Âświetle pustka jest peÂłna potencjaÂłu; jest tym, wokó³ czego burza k³êbi siĂŞ, i tym, co powoduje, Âże koÂło krĂŞci siĂŞ dookoÂła swojej osi. [...] JeÂśli sprĂłbujemy zbadaĂŚ tĂŞ pustkĂŞ, nie odkryjemy Âżadnego koĂąca ani granic.
Pustka przekracza wszelki opis, otaczajÂąc nas caÂłkowicie, bĂŞdÂąc jednoczeÂśnie naszym prawdziwym sercem. MĂłwiÂąc o sercu czĂŞsto myÂślimy o centrum emocji i intuicji jako przeciwstawnym do intelektu. WaÂżne jest, Âżeby rozpoznaĂŚ, iÂż zarĂłwno serce jak i intelekt pochodzÂą z tego samego ÂźrĂłdÂła. MoÂżemy odnieœÌ siĂŞ do tego jako do serca serc, pierwotnego i prawdziwego ÂźrĂłdÂła wszelkiego bytu, absolutnego, cichego nie-czegoÂś, ktĂłre umyka wszelkim wysiÂłkom intelektu, d¹¿¹cym do jego zrozumienia. Kiedy intelekt stara siĂŞ wyobraziĂŚ sobie tĂŞ peÂłnÂą pustkĂŞ, nastĂŞpuje nagÂły zastĂłj. Dla intelektu moÂże to byĂŚ mur nie do przebicia, ale dla nie-myÂślenia jest to kojÂące przyjÂście do domu serca serc.”
O tym przyjœciu do domu czytamy w biblijnej Ksiêdze Królewskiej (1Ks. Król. 19:11-13): Rzek³ wiêc do niego: wyjdŸ i staù na górze przed Panem. A oto Pan przechodzi³, a wicher potê¿ny i silny, wstrz¹saj¹cy górami i krusz¹cy ska³y szed³ przed Panem; lecz w tym wichrze nie by³o Pana. A po wichrze by³o trzêsienie ziemi, lecz w tym trzêsieniu ziemi nie by³o Pana. Po trzêsieniu ziemi by³ ogieù, lecz w tym ogniu nie by³o Pana. A po ogniu cichy ³agodny powiew. Gdy go Eliasz us³ysza³, zakry³ p³aszczem swoj¹ twarz, wyszed³ i stan¹³ u wejœcia do pieczary, a wtedy doszed³ go g³os: Co tu robisz, Eliaszu?

MÓZG PRACUJE W DWÓCH KIERUNKACH

Babhruvahana walczy z krĂłlem NagĂłw (scena z Mahabharaty), XIV w. Indie PoÂłudniowe.
Istota Boga, prawda, jest ciszÂą. I ktokolwiek szuka prawdy i kocha jÂą prawdziwie, ten jest cichy. Prawdziwa cisza jest „wymiarem” boskiej Duszy. Nie moÂże byĂŚ dostrzeÂżona przez stĂŞpione i stwardniaÂłe organy zmys³ów. StÂąd wewnĂŞtrzny spokĂłj i cisza sÂą wÂłaÂściwoÂściami oczyszczonego serca, ÂświadczÂącymi o dojrzaÂłoÂści duszy. Aby mĂłc osiÂągn¹Ì ten wymiar ciszy, istota ludzka musi staĂŚ siĂŞ Âświadoma swoich procesĂłw myÂślowych. Jak funkcjonuje mĂłzg? MĂłzg jest wspaniaÂłym instrumentem. Jest wyrafinowany, wraÂżliwy i zrĂŞczny. Lecz tylko niewielka jego czêœÌ jest uÂżywana do myÂślenia.
Ju¿ od wieków mózg by³ trenowany do poruszania siê w dwóch kierunkach: do wewn¹trz w kierunku tego, co znane oraz na zewn¹trz w kierunku tego, co wci¹¿ nieznane. Myœlenie jest ustawicznie w ruchu. Determinuje nasze codzienne ¿ycie, wszystkie ¿yciowe wybory i nasze zachowanie. Wszystko, co postrzegaj¹ zmys³y, jest okreœlone przez dziedziczenie i doœwiadczenie, przez sposób ¿ycia rodziców, przez korzenie rasy i religii, przez narodowe dziedzictwo, przez edukacjê i wychowanie, przez zdobyte doœwiadczenia i, nie mo¿na o tym zapomnieÌ, przez wszystko, co nagromadzono w mikrokosmosie przez wiele ¿ywotów.
Jeœli idzie o aktywnoœci mentalne, musimy racjonalnie i obiektywnie zauwa¿yÌ, ¿e ludzkie myœlenie nie jest kreatywne, tylko automatycznie pod¹¿a za modelami, które s¹ od¿ywiane przez astralne impulsy. Wyobra¿enia nie s¹ niczym innym, jak tylko cieniami astralnych istot i obrazów.
Jak juÂż wspomniano, mĂłzg jest ukierunkowany do wewnÂątrz i na zewnÂątrz. ZewnĂŞtrznie okreÂśla i uporzÂądkowuje to, co znane, doÂświadczone, wszystko, co posiada formĂŞ, kolor i dÂźwiĂŞk. To myÂślenie skierowane na zewnÂątrz doprowadziÂło do stworzenia cywilizacji, spoÂłeczeĂąstw, nauki, technologii, literatury, filozofii, teologii i niezliczonych koncepcji i idei jako cieni astralnych bytĂłw i obrazĂłw. Teraz okazuje siĂŞ, Âże ludzie uwaÂżajÂą swoje zachowanie, uformowane zgodnie z tymi uwarunkowanymi schematami myÂślowymi, za „Âżycie”. Zwykle mĂłwi siĂŞ, Âże Âżycie jest ruchem, dziaÂłaniem skierowanym na zewnÂątrz, w kierunku wszystkiego, co moÂże byĂŚ poznane lub do wewnÂątrz, gdzie wiele moÂżna by siĂŞ nauczyĂŚ od tego, co niewidzialne, astralno-eteryczne, okultystyczne, i od tego, co nadal pozostaje nieznane dla wielu. JednakÂże obydwa poruszenia wywodzÂą siĂŞ z egocentryzmu, z zachÂłannoÂści, z d¹¿enia do osiÂągniĂŞcia czegoÂś, przywÂłaszczenia sobie czegoÂś. Tak dÂługo jak ruch i dziaÂłanie wynikajÂą ze ÂświadomoÂści ziemskiej („ja”, ciaÂła, organĂłw zmys³ów, myÂślenia), tak dÂługo nie ma ciszy. Ruch jest wywoÂływany z popĂŞdu „ja”. Nasz czas jest tak brzemienny w wydarzenia, poniewaÂż miliony egocentrycznych istot stajÂą naprzeciw siebie wraz z politycznymi, spoÂłecznymi, ekonomicznymi, religijnymi, a przede wszystkim osobistymi interesami. W ten sposĂłb myÂślenie „ja” tka sieci iluzji, a czÂłowiek identyfikuje siĂŞ ze swymi urojeniami.
Kiedy tylko czÂłowiek, ktĂłry mĂłwi „ja”, otrzymuje najmniejszÂą okazjĂŞ, zaczyna siĂŞ poruszaĂŚ. CoÂś bierze, reaguje na coÂś, coÂś zmienia, coÂś mĂłwi, coÂś sÂłyszy, patrzy na coÂś i chce byĂŚ z czymÂś w kontakcie w celu odÂżywiania swojej iluzji, Âże „Âżyje”.

IMITOWANIE CISZY PRZEZ ODOSOBNIENIE

MiÂłuj ciszĂŞ w twej istocie.
Szukaj ciszy, ktĂłra inspiruje.
Ci, ktĂłrzy obawiajÂą siĂŞ wszelkiej ciszy,
nigdy nie czytali w swych sercach,
nigdy nie klĂŞczeli.

Naucz siĂŞ rozkoszowaĂŚ ciszÂą.
Gdziekolwiek Âżycie ciĂŞ powiedzie,
cisza bĂŞdzie twym bezpiecznym schronieniem,
albowiem cisza jest wielkim darem od WiecznoÂści.

Adama van Scheltema (1877-1924): Stilte en strijd (Cisza i walka), 1909.

MĂłwiÂąc ogĂłlnie, moÂżemy przyrĂłwnaĂŚ Âżycie do ruchu energii, ktĂłry jest uwarunkowany przez „ja”. Uznanie ruchu za Âżycie to niebezpieczny, wci¹¿ popeÂłniany b³¹d. Tak dÂługo jak dusza nie odetnie siĂŞ od tego b³êdu, mĂłwienie o ciszy jest bezowocne. Jak zostaÂło to powiedziane wczeÂśniej: aby moÂżna byÂło postrzegaĂŚ ciszĂŞ, najpierw musi znikn¹Ì wszelkie poruszenie, wszelka akcja i reakcja uwarunkowanego myÂślenia, wszelka identyfikacja z tym myÂśleniem. OczywiÂście nie moÂże siĂŞ to staĂŚ w rezultacie forsowanych, bÂądÂź narzuconych metod, lecz tylko poprzez dobrowolne oddanie i zrozumienie, Âże myÂślenie staÂło siĂŞ wielkim przeciwnikiem prawdziwego Âżycia.
MĂłzg nie moÂże uchwyciĂŚ ciszy. Istnieje wszakÂże moÂżliwoœÌ imitowania ciszy przez samo-izolacjĂŞ i Âżycie „jak pustelnik na pustyni”. Nie jest to jednak rozwiÂązanie problemu. KtoÂś moÂże zamkn¹Ì oczy i przestaĂŚ mĂłwiĂŚ, podczas gdy jego „ja” jest przepeÂłnione pragnieniem postrzegania czegoÂś z niewidzialnego Âświata. Pozornie „ja” zachowuje spokĂłj, a jednak w intensywnym trwaniu, peÂłne oczekiwaĂą, skupione jest na sobie... i przez to jest bezpoÂśrednio po³¹czone z przeszÂłoÂściÂą, ktĂłra je uformowaÂła. To nie jest cisza! Jakkolwiek zewnĂŞtrznie ciche, „ja” jest sprawcÂą ogromnego haÂłasu. W Tao Te King sparafrazowanym przez C. van Dijka czytamy: [...]

„W harmonii z NieskoĂączonym,
z bezczynnej, nieruchomej ciszy
wzbiera oddech Âżycia.
ZaÂś ze ÂźrĂłdÂła studni Absolutnej Woli
wyp³ywa stale poruszaj¹ce d¹¿enie.


WzĂłr porzÂądku
jest tym, co kontroluje oddech.
„To” wdycha Âżycie
i wydycha Âżycie.
PomiĂŞdzy
le¿y zapieczêtowana najg³êbsza tajemnica:
most rozpiĂŞty miĂŞdzy
ciszÂą a dÂźwiĂŞkiem.


Tak wiĂŞc wszystko, co w ruchu
moÂże siĂŞ pomieszaĂŚ;
ja jestem niezmienny,
jako ¿e pogr¹¿y³em siê w ciszy.
Wiedza tego Âświata moÂże tak bardzo
skrystalizowaĂŚ intelekt.
Czy powinienem wiedzieĂŚ coÂś nad to?
OduczyÂłem siĂŞ wszystkiego.


DopĂłki ego
nie utraci swej samolubnoÂści
a ludzie nie stanÂą obok siebie
jako trawa na polu:
tak samo dotkniĂŞci
i odrodzeni wedÂług duszy,
dopĂłty idea prawdziwego braterstwa
nie zostanie wcielona w czyn!”

Cisza moÂże zostaĂŚ osiÂągniĂŞta przez wewnĂŞtrznÂą przemianĂŞ, nie przez rozwaÂżanie i obserwowanie jej jak obiektu, lecz przez poÂżegnanie caÂłej iluzji stworzonej przez zmysÂły. StaÂłoœÌ naszego myÂślenia daje nowÂą witalnoœÌ. Mikhail Naimy napisaÂł w „KsiĂŞdze Mirdada”: Cisza, do ktĂłrej chciaÂłbym was wprowadziĂŚ, jest owÂą niekoĂączÂącÂą siĂŞ przestrzeniÂą, w ktĂłrej niebyt przechodzi w byt, a byt w niebyt. Jest to owa przeraÂźliwa pustka, w ktĂłrej kaÂżdy dÂźwiĂŞk rodzi siĂŞ i milknie, i gdzie kaÂżda forma zostaje uksztaÂłtowana i zniszczona, gdzie kaÂżde „ja” zostaje wezwane i odwoÂłane, gdzie nie ma niczego, prĂłcz TEGO. JeÂśli nie przejdziesz przez tĂŞ pustkĂŞ i tĂŞ przestrzeĂą w milczÂącej kontemplacji, nie dowiesz siĂŞ, jak prawdziwy jest twĂłj byt i jak nieprawdziwy jest twĂłj niebyt. I takÂże nie dowiesz siĂŞ, jak szybko twoja rzeczywistoœÌ wi¹¿e siĂŞ z WszechrzeczywistoÂściÂą.

1 Ma³y Ksi¹¿ê Antoine de Saint-ExupÊry, prze³o¿y³ Jan Szwykowski, Instytut Wydawniczy PAX 1976.

PiĂŞkne to , Ptaku  .

Nic tylko chÂłon¹Ì  - tĂŞ ciszĂŞ .
Co moÂżna dodaĂŚ ?
CoÂś moÂże od Eckarta Tolla :
"Czy Cisza jest tylko brakiem ha³asu i zawartoœci (treœci)? Nie, to czysta inteligencja, wszechobecna œwiadomoœÌ, z której bierze swój pocz¹tek ka¿da forma. Jak¿e wiêc mog³aby byÌ oddzielona od tego kim jesteœ? Forma, któr¹ myœlisz ¿e jesteœ, narodzi³a siê z niej i jest przez ni¹ podtrzymywana.

Ona jest istotÂą wszystkich galaktyk i kaÂżdego ÂźdÂźbÂła trawy, wszystkich kwiatĂłw, drzew, ptakĂłw i wszelkich innych form."
"GÂłos Ciszy".
http://www.sm.fki.pl/index.php?nr=Glos_ciszy_Eckhart_Tolle

Cisza jest istot¹ logiki i jej braku, jest œwiêt¹ geometri¹, a raczej tym dooko³a czego siê tworzy, jak fraktal, jak ten wspomniany cyklon wokó³ swojego oka. Bez tej pustki, bez ciszy , bez braku , nie by³oby tego cudownego ¿ycia.
Czy pustka istnieje fizycznie , czy sÂą na to dowody ?

W ka¿dym cm3 przestrzeni wokó³ nas znajduj¹ siê jakieœ cz¹steczki, lub choÌby jakaœ energia. Nawet pró¿nia wype³niona jest tzw "ciemn¹ energi¹ " , chocia¿ obecnie co do "ciemnej energii " te¿ s¹ w¹tpliwoœci, pomijaj¹c ju¿ sam fakt, ¿e nie wiemy o jej w³aœciwoœciach zupe³nie nic.
Naukowcy, którzy badaj¹ materiê i energiê w kosmosie odkryli ......pustkê. I teraz nie wiedz¹ co z ni¹ pocz¹Ì.

Okazuje siĂŞ, Âże istniejÂą gigantyczne  obszary we wszechÂświecie zupeÂłnie puste ..
"Astronomowie odkryli gigantyczny obszar pustej przestrzeni we WszechÂświecie. RozciÂąga siĂŞ on na setki megaparsekĂłw i pod wzglĂŞdem wielkoÂści zdecydowanie dyskwalifikuje wszystkie znane dotÂąd wielkoskalowe struktury WszechÂświata. Wszystko wskazuje rĂłwnieÂż na to, Âże nie zawiera on zarĂłwno widzialnej, jak i ciemnej materii. Zachowanie fotonĂłw w tym obszarze moÂże byĂŚ dowodem na przyspieszanie ekspansji WszechÂświata. "
ÂźrĂłdÂło :http://news.astronet.pl/news.cgi?5660

inny cytat "pustka jawi siĂŞ jako problem dla wiĂŞkszoœÌ obserwatorĂłw, jako ogromna „gorÂąca” plama w kosmicznym promieniowaniu, ktĂłre w innych czĂŞÂściach rozÂłoÂżone jest rĂłwnomiernie. Jedynymi obserwatorami niezdolnymi do zobaczenia pustki mogliby byĂŚ ludzie ÂżyjÂący w jej Âśrodku: wszystkie fotony, ktĂłre do nas docierajÂą przechodzÂą przez tÂą samÂą pustkĂŞ, wiĂŞc promieniowanie kosmiczne wyglÂąda izotropowo.( ..) JeÂśli rzeczywiÂście znajdujemy siĂŞ w pustce, odpowiedÂź na to, w jaki sposĂłb zaistnieliÂśmy w tak szczegĂłlnym miejscu kosmosu wydaje siĂŞ jeszcze bardziej trudna (..)Teoria Kopernika moÂże przetrwaĂŚ test, zostawiajÂąc nam zagadkĂŞ w postaci istnienia nieznanej ciemnej energii, albo teÂż, w przeciwnym razie, pozostawi nam zupeÂłnie nowy i nieznany model wszechÂświata.(..)"
ÂźrĂłdÂło : http://wolnemedia.net/?p=11179

Natura rzeczy jest pusta .. Buddha.

Tak, East, niezbadane sÂą cisza i pustka.
JawiÂą siĂŞ jako wielkie tajemnice, za szeroko otwartymi drzwiami.
Jednak, jak czĂŞsto tam zaglÂądamy?  Czy nie obawiamy siĂŞ odpowiedzi, ktĂłrych nie potrafimy unieœÌ? A moÂże to brak odpowiednich pytaĂą po naszej stronie, wstrzymuje nas? Lub uczuĂŚ? Jakie sÂą klucze poznania?

Wci¹¿ mam nieodparte wraÂżenie, Âże najpierw musimy urzeczywistniĂŚ wolnoœÌ osobistÂą. Bez tego, poznanie bĂŞdzie niemoÂżliwe. A klucze do wolnoÂści? CzyÂż nie naleÂży szukaĂŚ ich w niewoli wÂłasnej? 
Drzwi otwarte i zamkniĂŞte jednoczeÂśnie.
I cisza aksamitna, sÂłyszalna, kojÂąca  … i obiecujÂąca … niosÂąca poznanie …
Cisza w wymiarze kosmicznym i w sercach naszych. Nasz wewnĂŞtrzny Âśpiew, nasz zew. 
TaĂączÂąc z ciszÂą stajesz siĂŞ jej dÂźwiĂŞkiem. BĂŞdÂąc w ruchu stajesz siĂŞ bezruchem. Trwasz.
Tajemnica nieÂśmiertelnoÂści do doÂświadczenia w ciszy ... oczekuje nas ...
Nieruchome KrĂłlestwo.

Nie ma ciszy i pustki we wszechswiecie. On gra najpiekniejsz muzyke milosci graja ja wszystkie jego sfery. Natomiast ludzkie mierniki jeszcze nie potrafia odczytac, uslyszec i zobaczyc iz to jest zycie , a zycie to milosc.
Nie siegamy naszymi mozliowsciami tych czestotliwosci, wydaje sie wiec nam ze to pustka.
Kazda mysl , kazda jedna tworzy dzwiek i obraz. Ale my ludzie  tego nie widzimy i nie slyszymy. A szkoda.
Czlowiekowi potrzebne jest wyciszenie w zgielku ludzkosci by uslyszec i zobaczyc muzyke i zycie Zaswiatow, jest piekne.

Kiara :) :)

Gdyby nie byÂło pustki i ciszy we WszechÂświecie, byÂłby on juÂż zagospodarowany, wypeÂłniony po brzegi i niezdolny do poszerzenia siĂŞ. Brak wolnej przestrzeni sprawiÂłby, Âże WszechÂświat nie wytrzymaÂłby ciÂśnienia zmian. Same zmiany zaÂś byÂłyby jedynie w granicach moÂżliwoÂści pomieszczenia ich w zamkniĂŞtym WszechÂświecie.
Pustka, to potencja³, to wszelkie mo¿liwoœci, to nieskoùczonoœÌ istnienia.
Pustka nie jest pustostanem, jest to najwiĂŞksza kondensacja, jakÂą moÂżna sobie wyobraziĂŚ. A wÂłaÂściwie jest to nie do wyobraÂżenia. Cisza, to wglÂąd w moÂżliwoÂści.
WszechÂświat przejawiony gra muzykĂŞ miÂłoÂści, cisza brzmi ciszÂą … obie dajÂą harmoniczny akord …   :) 

Nie, ocean milosci jest nieskonczonoscia,nie jest i nie byl nigdy pustka,natomiast jak my korzystamy z tego "budulca", co i jak tworzymy to juz inna rzecz.Nie mniej jednak poszerza sie on razem z pojawianiem sie nas , rowniez pol milosci.

kiara :) :)

Ptak bardzo piekny tekst i ciekawy temat

pozdrawiam :)

AÂż Âżal byÂło przerywaĂŚ tÂą cisze, jaka zapadÂła po przeczytaniu tego posta  :)
Ale skoro ktoÂś  sie zdecydowaÂł...



Aby usÂłyszeĂŚ muzyke serca, najlepiej wyciszyĂŚ otaczajÂący nas haÂłas.

O ! 
I ÂŚwiĂŞta Geometria pojawiÂła siĂŞ w temacie ciszy :-)
I mi³oœÌ pretenduje do miana ciszy i pustki.
ByÌ mo¿e nasz ludzki aparat pojêciowy jest niewystarczaj¹cy by ogarn¹Ì pustkê, aby dostrzec w niej najwy¿szy potencja³ mi³oœci. Tego nie wie nikt z ludzi. Mo¿emy jedynie snuÌ dywagacje na poziomie w³asnych mo¿liwoœci.
Tak jak Ptak napisa³a , mi³oœÌ jest form¹ przejawion¹ dla cz³owieka , przynajmniej ta mi³oœÌ, któr¹ jeszcze ogarniamy. Pustka jest NIEPRZEJAWIONA, nie posiada ¿adnej formy , wymyka siê umys³owi. Pustka JEST. Zawsze by³a i bêdzie, odwieczna - poza czasem. Nie jest jak¹œ okreœlon¹ czêstotliwoœci¹ , ani nawet wszystkimi czêstotliwoœciami, bo wtedy przyznalibyœmy , ¿e ma jak¹œ formê. I ka¿dy ma do niej dostêp w zaCISZU w³asnej Istoty. ByÌ mo¿e i ona jest mi³oœci¹, ale tej mi³oœci poznaÌ nam nie sposób.
Kiedy¶ s±dzi³em, ¿e pustka mo¿e byæ ciemn± materi±, bo nic o niej nie wiemy , tylko mo¿emy obserwowaæ jej efekty. Ale naukowcy ju¿ j± zidentyfikowali. Z czasem poznaj± w³a¶ciwo¶ci ciemnej materii. Opisz± j± , nadadz± jej formê . WYDOBÊD¡ J¡ Z PUSTKI, Z CISZY.
WÂłaÂśnie to wszyscy robimy kontemplujÂąc ciszĂŞ .
Wydzieramy jej tajemnice i nadajemy im formy.
Nic to jej nie zaszkodzi, gdyÂż tkwi w pustce nieskoĂączony potencjaÂł. Tylko on gwarantuje nam rozwĂłj.

Dzisiaj na spacerze obserwowaÂłem drzewo. Nieruchome, ciche, bezlistne, zamarÂłe w bezruchu, zwrĂłcone swoimi kruchymi ga³¹zkami ku niebu. WyczekujÂące.. Jak blisko znajduje siĂŞ ono CISZY ?  MoÂżliwe ,Âże drzewo , to 80% ciszy.  Wydaje siĂŞ, Âże jest zupeÂłnie martwe, ale kaÂżdy wie, Âże gdy przyjdzie pora, to jak kaÂżdego roku  - ono oÂżyje . Cisza przywrĂłci je do Âżycia. NastÂąpi odrodzenie . Odwieczne misterium . Drzewo zanurzone w ciszy zupeÂłnie od niej zaleÂży. Jest doskonaÂłe. Oto majestat , ktĂłry przed nami stoi, ale ludzie, zajĂŞci swoimi myÂślami zupeÂłnie go ignorujÂą . BezczeszczÂą ciszĂŞ swoimi gÂłoÂśnymi autami, muzykÂą i gadaniem zamiast prĂłbowaĂŚ zrozumieĂŚ przekaz pÂłynÂący z drzewa, zamiast siĂŞ  wczuĂŚ w tĂŞ ciszĂŞ .

Jak przytulisz sie do drzewa i polaczysz sie z nim czysta miloscia, ono to odczuje.
A odczowa bezproblemowo, obdaruje Cie zaufaniem i miloscia. Wowczas pokaze Ci siebie od korzeni przez serce po listki. To polaczenie pozostanie niezaleznie od tego gdzie bedziesz ( wszak dla milosci nie ma granic),ale pamietaj. Gdy ono bedzie w niebezpieczenstwie ( sciecie) drzewa boja sie ludzi, bedzie Cie wzywalo metalnie. Odczujesz , uslyszysz bardzo wyraznie  i mocno. Najgorsza bywa bezradnosc , stwierdzenie faktu ze nie mozesz mu pomoc, nie mozesz natychmiast byc przy nim i go obronic.
Ja bylam we Francji, moje drzewo w Polsce, gdy moglam przyjechac, bylo juz zciete.
Jego wezwanie rozpaczliwe dotarlo do mnie bez wzgledu na dzielaca nas odleglosc.
Drzewa mowia, trzeba tylko zestroic sie z ich wibracja by odebrac ich mowe.

Kiara :) :)

Kiaro
Gdy czÂłowiek umiera to teÂż krzyczy rozpaczliwie tak jak Twoje drzewo.
Krzyczy cisz¹, albo energi¹, której nie potrafiê sobie wyobraziÌ, ani poczuÌ w przeciwieùstwie do Ciebie . Jestem na etapie ZIMY . Dostrzegam bezruch ciszy , jej doskona³oœÌ zaklêt¹ w drzewie, które TRWA. Nigdy nie jest martwe .
Na ÂśmierĂŚ drzewa , tak jak na ÂśmierĂŚ ludzkÂą - nic nie poradzisz .
Czy musisz cokowiek robiĂŚ ?  Chyba nic poza wspó³czuciem i solidarnoÂścia ze swoim Bratem i swojÂą SiostrÂą, zrobiĂŚ siĂŞ nie da.
To jedno ÂściĂŞte drzewo odrodziÂło siĂŞ juÂż w co najmniej kilkudziesiĂŞciu nasionach, ktĂłre kaÂżdego roku swojego Âżycia rozsiewaÂło . Niechby odrodziÂło siĂŞ w tylko jednym nasionku w ciÂągu swoich 70 lat Âżycia . To jest to samo drzewo Kiaro, ktĂłre kochaÂłaÂś.
I ono zaczyna ÂżyĂŚ nowym Âżyciem w tej samej  pustce i ciszy . Tam skÂąd rodzi siĂŞ wszelkie Âżycie .
Ty i ja przekazujemy swoim dzieciom ca³¹ swoj¹ wiedzê ka¿dego dnia . Kiedy nas zabraknie na tym poziomie wibracji, nasze dzieci rozwin¹ dalej nasz potencja³ . My bêdziemy im z g³êbi ciszy kibicowaÌ .

east ale moim zdaniem nie laczy nas cisza, laczy nas milosc. Cisza, wyciszenie pozwala nam ta milosc czysta odczowac, jednak jest to milosc slyszana w ciszy.
Moje drzewo bylo tak samo niepowtarzalne energetycznie jak Czlowiek, chociaz jest to energia zbiorowa, to jednak w tym drzewie miala prze momet swojego zycia ta malenka osobowosc. Oczywiscie ze kochajac je kocham wszystkie drzewa, jednak odczolam jego wezwanie bardzo mocno.
Bylo to wspaniale doswiadczenie  ( dziekuje drzewu) ze mi je podarowalo), poczulam jak bardzo mocno jesesmy ze soba polaczeni , jak silna jest milosc i ze wszystkie zyjace istoty ( energie) przezywaja zycie na swoj sposob, boja sie smierci , oraz raz obdarowujac miloscia tworza nierozerwalna wiez.
To jedno z moich najpiekniejszych przezyc.

Kiara :) :)

INACZEJ o Ciszy pisze Gregg Braden w swojej ksi¹¿ce " Tajemnice zagubionej formy modlitwy" . Autor opisuje "miêdzyprzestrzeù" i "miêdzyczas" , które s¹ tym samym, co cisza i pustka ( przestrzeù "pomiêdzy"), w takim rozumieniu , w jakim serwuje nam Ekhart Tolle, albo "z³oty ro¿okrzy¿" cytowany przez Ptaka, albo chocia¿by Buddyzm.
Oto fragment "Tajemnicy zagubionej modlitwy " :
"
Tajemnica miĂŞdzyprzestrzeni

Istnieje moc zamieszkujÂąca przestrzeĂą „pomiĂŞdzy”, tĂŞ subtelnÂą chwilĂŞ, kiedy coÂś siĂŞ skoĂączyÂło, a to, co ma nastÂąpiĂŚ, jeszcze siĂŞ nie zaczĂŞÂło. Od narodzin i Âśmierci galaktyk, poprzez poczÂątek i koniec karier i zwiÂązkĂłw, aÂż po zwykÂłe wdechy i wydechy, stworzenie skÂłada siĂŞ z poczÂątkĂłw i zakoĂączeĂą – z cykli, ktĂłre rozpoczynajÂą siĂŞ i koĂączÂą, rozszerzajÂą siĂŞ i kurczÂą, ÂżyjÂą i umierajÂą.
NiezaleÂżnie od skali, pomiĂŞdzy „poczÂątkiem” i „koĂącem” istnieje chwila, w ktĂłrej Âżaden z tych biegunĂłw nie zaistniaÂł w peÂłni. Ta chwila jest ÂźrĂłdÂłem, z ktĂłrego pochodzi magia i wszelkie cuda! W tym „miĂŞdzyczasie” istniejÂą wszelkie moÂżliwoÂści, z ktĂłrych Âżadna nie zostaÂła wybrana. Z tego miejsca otrzymujemy moc zdolnÂą uzdrowiĂŚ ciaÂło, zmieniĂŚ Âżycie i przynieœÌ Âświatu pokĂłj. Wszystko pochodzi z tej potĂŞÂżnej, magicznej chwili.

* * *

Dawne tradycje m¹droœci zawsze przypisywa³y wielkie znaczenie tajemnicy i mo¿liwoœciom przestrzeni ³¹cz¹cej dwa zdarzenia. Na przyk³ad, wed³ug rdzennych tradycji Ameryki Pó³nocnej, ka¿dego dnia ziemia dwukrotnie wkracza w takie mistyczne królestwa. Jednym z nich jest czas po zajœciu s³oùca za horyzont, ale przed zapadniêciem mroku nocy. Drugie królestwo pojawia siê zanim s³oùce pojawi siê nad lini¹ horyzontu, tu¿ po najciemniejszej czêœci nocy.
Ani zmierzch, ani brzask nie sÂą w peÂłni ani nocÂą, ani dniem. To wtedy wÂłaÂśnie, jak gÂłoszÂą wspomniane tradycje, otwiera siĂŞ przestrzeĂą, w ktĂłrej moÂżna uÂświadomiĂŚ sobie g³êbokie prawdy i doznaĂŚ uzdrowienia, a modlitwy osiÂągajÂą swÂą najwiĂŞkszÂą moc. Antropolog Carlos Castaneda, w swym klasycznym dziele zatytuÂłowanym „A Separate Reality” [OdrĂŞbna rzeczywistoœÌ], nazwaÂł tĂŞ przestrzeĂą „szczelinÂą miĂŞdzy Âświatami” i opisaÂł jÂą jako bramĂŞ do niewidzialnych krĂłlestw duchĂłw, demonĂłw i mocy.
Wspó³czeœni naukowcy potwierdzaj¹ moc takiego miejsca. Dla nich jednak, punkt ten ma mniej wspólnego z dniem, noc¹ i czasem, a wiêcej z materi¹, z której sk³ada siê nasz œwiat. Z punktu widzenia naukowca, to, co postrzegamy jako stabilny œwiat, nie ma w sobie nic stabilnego!
Kiedy widzimy wyœwietlany na ekranie kinowym ruchomy obraz, wiemy, ¿e to, co ogl¹damy jest iluzj¹. Romans czy tragedia, która chwyta nas za serce, jest w rzeczywistoœci efektem wielu nieruchomych zdjêÌ wyœwietlanych bardzo szybko jedno po drugim, ¿eby wywo³aÌ wra¿enie ci¹g³oœci. ChoÌ oczy widz¹ pojedyncze zdjêcia, klatka po klatce, mózg ³¹czy je ze sob¹ w ca³oœÌ, któr¹ postrzegamy jako nieprzerwany film.
Fizycy kwantowi twierdz¹, ¿e nasz œwiat funkcjonuje w podobny sposób. Na przyk³ad to, co postrzegamy jako gol w futbolu albo potrójny axel ³y¿wiarza figurowego w programie sportowym ogl¹danym w niedzielne popo³udnie, w kategoriach kwantowych jest w³aœciwie seri¹ pojedynczych zdarzeù, które odbywaj¹ siê bardzo szybko, jedno po drugim. Podobnie jak wiele nastêpuj¹cych po sobie obrazów sprawia, ¿e film wydaje siê taki realny, ¿ycie toczy siê dziêki krótkim, maleùkim b³yskom œwiat³a, zwanym kwantami. Kwanty ¿ycia p³yn¹ tak szybko, ¿e o ile mózg nie jest przyzwyczajony do innego trybu dzia³ania (jak przy pewnych formach medytacji), po prostu uœrednia impulsy, tworz¹c ci¹g³¹ akcjê, któr¹ odbieramy jako niedzielny program sportowy.
W tym uproszczonym wyjaÂśnieniu, czym jest Âżycie, znajdziemy teÂż klucz do uzdrowienia. ÂŻeby jeden bÂłysk ÂświatÂła skoĂączyÂł siĂŞ zanim zacznie siĂŞ nastĂŞpny, pomiĂŞdzy nimi musi zaistnieĂŚ chwila. Wtedy wÂłaÂśnie, na krĂłtki czas, pojawia siĂŞ doskonaÂła rĂłwnowaga, kiedy nic siĂŞ nie dzieje – zdarzenia, ktĂłre doprowadziÂły do bÂłysku sÂą zakoĂączone, a nowe jeszcze nie zaistniaÂły. W tej przestrzeni „nicoÂści” wszystkie scenariusze Âżycia/Âśmierci/cierpienia/uzdrowienia/wojny/pokoju istniejÂą jako moÂżliwoÂści i potencjaÂł. Tam wÂłaÂśnie uczucia i modlitwy stajÂą siĂŞ matrycami Âżycia.
Stan emocjonalny podczas modlitwy okreÂśla rodzaj matrycy, jaki tworzymy. WiedzÂąc, Âże Pole stanowi odbicie naszych wewnĂŞtrznych przekonaĂą, musimy siĂŞ oczyÂściĂŚ z cierpienia i zÂłoÂści, zanim zaczniemy siĂŞ modliĂŚ. JeÂśli siĂŞ nad tym zastanowiĂŚ, ma to olbrzymie znaczenie. PrzecieÂż nie moÂżemy oczekiwaĂŚ, Âże Boski UmysÂł bĂŞdzie odzwierciedlaÂł uzdrowienie i spokĂłj, skoro odczuwamy lĂŞk i cierpienie? "

Tyle niezale¿nych Ÿróde³ fascynuje siê fenomentem "¿ycia z ciszy", ¿e nie sposób to zignorowaÌ , prychn¹Ì na to wszystko, "strzeliÌ focha" i po prostu skreœliÌ jako bzdury. Takie postêpowanie jest charakterystyczne dla Umys³u , który do cna opanowa³ œwiadomoœÌ .
Wybacz Kiaro, ale nawet miÂłoœÌ (najwyÂższa zrozumiaÂła wibracja ) w  obliczu majestatu CISZY jest tylko ( i aÂż) jak¹œ formÂą przejawionÂą - choĂŚ przyznaĂŚ trzeba, ze jednÂą z najpiĂŞknieszych, jakie siĂŞ czÂłowiekowi mogÂą przytrafiĂŚ .

 Cytat; ..... Kwanty Âżycia pÂłynÂą tak szybko, Âże o ile mĂłzg nie jest przyzwyczajony do innego trybu dziaÂłania (jak przy pewnych formach medytacji), po prostu uÂśrednia impulsy, tworzÂąc ciÂąg³¹ akcjĂŞ, ktĂłrÂą odbieramy jako niedzielny program sportowy......

east a co powoduje ruch tych kwantow, co powoduje iz zaczynaja tworzyc sie okreslone zdarzenia? Co daje sile dzialania tym impulsom? No co? ::)

Kiara :) :)

Nie wiem z czego biorÂą siĂŞ kwantowe rozbÂłyski , co "kaÂże im" siĂŞ stawaĂŚ, ale wydaje mi siĂŞ, Âże swĂłj poczÂątek biorÂą one z pustki i do niej wracajÂą .
W fizyce najbardziej namieszaÂł tu Heisenberg ze swojÂą zasadÂą nieoznaczonoÂści w myÂśl ktĂłrej nie da siĂŞ jednoczeÂśnie zmierzyĂŚ prĂŞdkoÂści czÂąstki oraz jej pozycji. Nie da siĂŞ , poniewaÂż sam Obserwator tej czÂąstki wpÂływa na jej zachowanie . To MYÂŚLENIE obserwatora determinuje jak siĂŞ czÂąstka zachowa . Mowa caÂły czas o tych samych czÂąstkach, z ktĂłrych zbudowana jesteÂś TY  , czy ja.
Inny uczony , HUGH EVERETT , zaproponowaÂł hipotezĂŞ wielu ÂświatĂłw. Nieco póŸniej inny naukowiec David Deutsch, rozwinÂą intuicje Everetta . Obaj twierdzili, Âże czêœÌ  ÂświatÂła znika, poniewaÂż fotony weszÂły w interakcjĂŞ  z tak zwanymi fotonami-cieniami  nale¿¹cymi do ÂświatĂłw rĂłwnolegÂłych . PUSTKA byÂłaby tu oÂśrodkiem komunikacyjnym pomiĂŞdzy wieloÂświatami.
To oczywiœcie s¹ tylko i wy³¹cznie teorie, równie prawdopodobne jak ta, ¿e pustka jest matk¹ wszelkich form przejawionych, które da siê zaobserwowaÌ - a w tym mi³oœci.
Ja uwaÂżam, Âże to my sami, swojÂą wolnÂą wolÂą wydobywamy z tej pustki okreÂślone formy oraz myÂśloksztaÂłty.
Na tej zasadzie - czÂłowiek ma moc stwarzania miÂłoÂści z pustki.  MiÂłoœÌ nie istnieje niezaleÂżnie od wszystkiego. Gdyby tak byÂło to nie istnielibyÂśmy jako oddzielna materia , gdyÂż miÂłoœÌ nie musiaÂłaby siĂŞ przejawiaĂŚ we wszelkich formach , a w tym takÂże w postaci nienawiÂści. MogÂłaby istnieĂŚ sama dla siebie - nieprzejawiona . Jednak tak nie jest .

Cytat.... MogÂłaby istnieĂŚ sama dla siebie - nieprzejawiona . Jednak tak nie jest .....

Widzisz east  z tego co ja wiem to wlasnie tak jest. Zyjemy , my ludzie i my Energie -Dusze w oceanie milosci ( czystej energii milosci), ona jest jak powietrze nie zauwazamy jej. Ale caly czas jest. Jednak jej potecjal jest rozny ( powiedzmy ) blizej lub dalej od zrodla. Dlatego przejaw jest tak rozny w postaci bezwarunkowej milosci , jak rowniez nienawisci. Nie wszystko potrafie wytlumaczyc i uzasadnic technicznie, ale wiem ze tak jest.
My nasza mysla-uczuciem, potecjalem energetycznym w niej zawartym przetwarzamy ta energie ( zageszczajac ) na zdarzenia. Oczywiscie wszystko odbywa sie za pomoca mysli,tworzymy mysla, bo ona zawsze jest pierwsza.Jednak w swiecie materialnym dzieje sie to nieco inaczej ( wolniej), ten opis z fotonami , ktorych my nie widzimy jest prawidlowy. Budulcem podstawowym i jedynym jest energia. Jedyna energia jaka istnieje jest energia milosci.W roznych przestrzeniach ( wymiarach) korzystamy z innego jej potecjalu energetycznego, ktory jednak w kazdym swiecie materialnym zageszczamy do parametrow w nim obowiazujacych. Zawsze robimy to sila woli.

Kiara :) :)

Mi³oœÌ istnieje sama dla siebie ?
Hmmm
W tym miejscu , wydaje mi siĂŞ, Âże przekraczasz magiczny punkt poza ktĂłrym nie liczy siĂŞ nic , prĂłcz miÂłoÂści.

Pewnie siĂŞ ze mnÂą w tej chwili zgodziÂłaÂś.

Ale ja to odbieram nieco inaczej. Tkwi w tym pewne niebezpieczeĂąstwo, takie, jak w KoÂściele, w ktĂłrym wmawiajÂą , byÂś wielbiÂł Boga. BĂłg ma ÂświÂątynie, zÂłotem kapiÂące oÂłtarze , Jemu na chwa³ê kÂładzie siĂŞ kaÂżdy "wdowi grosz", Jego wysÂławia w modlitwach , prosi siĂŞ Go i wyznaje wci¹¿, na kaÂżdej mszy wiarĂŞ w Niego. Tak jakby to byÂło mu wszystko potrzebne , jakby On byÂł jakimÂś zÂłotym cielcem , a nie wszechmogÂącÂą , niematerialnÂą, ponadczasowÂą IstotÂą, ktĂłrej wisi to jak bardzo Go ktoÂś wielbi. On JEST. Nic nie jest w stanie dodaĂŚ mu splendoru, ani mu zaszkodziĂŚ.W religiach widaĂŚ odwrĂłcenie, o ktĂłrym tak chĂŞtnie zawsze wspominasz. Na prawdĂŞ to BĂłg jest dla ludzi, a nie oni dla Niego. 
I mi³oœÌ jest dla ludzi , a nie odwrotnie. Nie zapominaj o tym , nie dokonuj "myœlowego" odwrócenia, Kiaro.

Ale , Âżeby pogodziĂŚ CISZÊ ( wywodzÂącÂą siĂŞ z pustki )  i MiÂłoœÌ , zacytujĂŞ Eckharta Tolle`a  z "GÂłos Ciszy":
"Kiedy patrzysz na drzewo i odbierasz jego Ciszê, sam stajesz siê Cichy. £¹czysz siê z nim na bardzo g³êbokim poziomie. Czujesz jednoœÌ ze wszystkim, co odbierasz w Ciszy i poprzez Ciszê. Poczucie jednoœci ze wszystkim, co ciê otacza, jest prawdziw¹ mi³oœci¹."

Ani ''BĂłg'' nie jest dla ludzi, ani ludzie dla ''Boga''.
To tylko takie sobie wymyœlone wspó³zale¿noœci.

Nic nie istnieje dla kogoœ lub czegoœ, poniewa¿ wszystko posiada swoj¹ w³asn¹ to¿samoœÌ.Ta to¿samoœÌ to wspólne energetyczne pole œwiadomoœci.
''Boga'' , ''Nieba'' , ''Szatana'' , dobra lub zÂła nie ma, to tylko stany ÂświadomoÂści.
Nazwy i definicje oznaczajÂą wiĂŞc stany ÂświadomoÂści, a nie rzeczywiste  istnienie!
Nale¿y rozró¿niÌ co jest czym, a nie nadawaÌ temu lub innemu cech okreœlonoœci.
PodkreÂślam sÂłowo - odró¿niĂŚ lub  rozró¿niĂŚ.

Pytanie co My tu robimy. Otó¿ wszechœwiat jako jednorodne pole energii o nieskoùczonej ziarnistoœci jest w istocie nieokreœlone.
Samo w sobie jest tylko oprogramowanym polem energii.Oprogramowane zgodnie z pewn¹ ide¹. Jedn¹ z ideii jest doskona³oœÌ wszechœwiata, oparta na doskona³ych matematycznych wyliczeniach.
ŒwiadomoœÌ, czyli My to Ci, którzy tej energii nadaj¹ sens, nadaj¹ jej wartoœÌ, nadaj¹ mu cel, poniewa¿ gdybyœ tak móg³ stan¹Ì z boku, to nie odnalaz³ byœ w tej energii wszechœwiata jakiegokolwiek celu ani sensu, poniewa¿ ¿aden cel, ¿aden sens, ¿adna wartoœÌ nie mo¿e istnieÌ tylko i wy³¹cznie sama dla siebie.
Istnienie czegokolwiek dla samego istnienia jest zaprzeczeniem istnienia.

Dlatego kaÂżdy jest waÂżny, jest niezwykle waÂżny, jest wrĂŞcz bezcenny, jest tym, bez ktĂłrego zawaliÂł by siĂŞ ten caÂły wszechÂświat.

A mi wydaje siĂŞ, Âże nie waÂżne, czy jakaÂś ÂświadomoœÌ jest wyodrĂŞbniona z caÂłoÂści i przejawia siĂŞ twĂłrczo, czy pozostaje w stanie „uÂśpienia”, potencjalnie gotowa do przejawienia siĂŞ.
Suma energii zawsze jest taka sama, bez wzglĂŞdu na jej przemieszczanie siĂŞ.
ToteÂż na pewno nie zawaliÂłby siĂŞ WszechÂświat, gdyby np. ptak anihilowaÂł. StraciÂłby on (czyli ja ;)) jedynie aktualnÂą samoÂświadomoœÌ przechodzÂąc w stan  ciszy lub „zero”, z ktĂłrego mogÂłoby „zrodziĂŚ” siĂŞ coÂś innego, jakaÂś inna indywidualnoœÌ, rĂłwnie waÂżna dla przeobraÂżania siĂŞ WszechÂświata. Panta rhei …   
No i czy WszechÂświat nie istnie dla samego istnienia? Znasz Astro inny cel?

Mi jednak wydaje siĂŞ, Âże caÂłoœÌ w ten sposĂłb wÂłaÂśnie siĂŞ doÂświadcza, iÂż nasÂłuchuje w ciszy wszystkie swoje czĂŞÂści, by zgodnie z wolÂą nawet najmniejszej swojej czÂąstki, ku chwale swojej i wszystkich czÂąstek, uÂżyczyĂŚ jej tyle swojej mocy, ile tylko zechce i zdoÂła udÂźwign¹Ì…

Nie ma niewaÂżnych czĂŞÂści - nawet pod wzglĂŞdem ich rozmiaru i stopnia zÂłoÂżonoÂści. To sama czÂąstka decyduje jakÂą drogĂŞ doÂświadczenia przyjmie, jakim stopniem zaufania/swobody wzglĂŞdem caÂłoÂści siĂŞ posÂłuÂży, oraz jak daleko i wysoko bĂŞdzie lataĂŚ na skrzydÂłach swej wolnoÂści…  :)

„Jajko istnieje nie tylko dla kury, a kura nie tylko dla jajka… „


Wysokich lotĂłw ÂżyczĂŞ…  :)

Niczym wielki brat?  ;)
A swojÂą drogÂą, skoro tworzymy caÂłoœÌ, wiĂŞc nasÂłuchujemy siĂŞ wzajemnie, moÂże nawet podsÂłuchujemy? Czy nie tracimy jednak przez to ciszy? 


ZapomniaÂłeÂś jeszcze o kogucie.  ;D


Pozdrawiam  :)

Astro napisaÂłeÂś , ze kaÂżdy jest waÂżny  - bezcennnie waÂżny . W tym sensie , Âże "Istnienie czegokolwiek dla samego istnienia jest zaprzeczeniem istnienia ".
I ja siĂŞ z tym zgodzĂŞ .
PiszÂąc  "BĂłg" miaÂłem na mysli jakiÂś rodzaj Absolutu a poniewaÂż ludzkie pojĂŞcia sÂą niedoskonaÂłe to miaÂłeÂś prawo zrozumieĂŚ tak jak rozumiaÂłeÂś. Absolut nie posiada Âżadnego znaku . Nie jest JAKIÂŚ. To raczej zbiĂłr nieskoczonych moÂżliwoÂści, pewnego potencjaÂłu wszystkiego. CzÂłowiek jest okreÂślonÂą formÂą zawierajÂącÂą wolnÂą wolĂŞ , ktĂłra, jeÂśli po³¹czyĂŚ jÂą z Absolutem, otrzymuje dostĂŞp do nieskoĂączonych mozliwoÂści. CzÂłowiek jako forma skoĂączona ma zawsze jakiÂś cel - Absolut ma potencjaÂł, ale nie ma woli, ani celu.  "Niechaj siĂŞ wola Twoja stanie" nie odnosi siĂŞ do Boga/Absolutu, tylko do jakiejÂś okreÂślonej Energii , mam nadziejĂŞ ,Âże do ludzkiej energii. Dlatego napisaÂłem, Âże to BĂłg= Absolut .

Dobrze piszesz, ¿e BÓG= Absolut. De facto, czy to buddyzm, czy inne wschodnie lub nie, religie, ( gdy¿ buddyzm otoczywszy siê ca³± misteryjn± otoczk±, jest nie mniej religijny od katolicyzmu, a je¶li nie bardziej... )to zawsze mo¿esz spotkaæ obydwa pojêcia zamiennie. Tyle, ¿e obie te kategorie znaczeniowe s± narzucone przez osobowego boga, wielkiego manipulatora. Enki, czy Jahwe byli zaledwie jego s³ugusami. I to jest ta najwiêksza pu³apka.

SÂłowo absolutnie kojarzy siĂŞ z czymÂś bezwzglĂŞdnym. MoÂżna pojmowaĂŚ to na dwa sposoby, oczywiÂście. ALe to tylko jeszcze bardziej zaciemnia obraz, miast prowadziĂŚ do klarownego i nieograniczonego odbioru, bo wiem, Âże taki masz na myÂśli.

Jezus mĂłwiÂł OJCIEC -MATKA. WyraÂżenia te sÂą tak uniwersalne i poza wszelkim podejrzeniem. SÂą noÂśnikiem Âżycia i wszystkiego. I nie moÂżna powiedzieĂŚ, Âże zostaÂły wypaczone, ulegÂły dewaluacji ( bez wzglĂŞdu na takie czy inne indywidualne rodzicielskie przejawy wÂśrĂłd istot rozumnych); a tak jest w przypadku okreÂślenia miÂłoœÌ i BĂłg, w ktĂłrego imiĂŞ np. KrzyÂżacy, Hilter i inni byli bÂłogosÂławieni  przed pĂłjÂściem na wojnĂŞ.
 :)
Pozdrawiam ciepÂło.

ambroÂży.

Ptak napisaÂł:

JeÂśli ma byĂŚ antropomorficznie, To ja uÂżyÂłbym raczej okreÂślenia OJCIEC-MATKA. MoÂżesz Absolut/caÂłoœÌ nazwaĂŚ jak chcesz, ale lepiej Âżeby nie kojarzyÂło Ci siĂŞ z czymÂś haÂłaÂśliwym – np. z jakimÂś Reality Show…  ;D

Ptak napisaÂł:

Tutaj trzeba odró¿niÌ dwie rzeczy. Nas³uchiwanie siebie mo¿e oznaczaÌ zarówno nas³uchiwanie gdy:

1.   kaÂżdy koncentruje siĂŞ na swoim wÂłasnym prawdziwym wnĂŞtrzu
2.   kaÂżdy koncentruje siĂŞ na wnĂŞtrzu (a raczej zewnĂŞtrzu) „drugiego”

W pierwszym przyk³adzie wir prawdziwie siê wycisza, aby us³yszeÌ swoj¹ jednoœÌ z innymi wirami i nas³uchiwaÌ z poziomu tej jednoœci. Wir ten korzysta z wiêkszej wolnej woli absolutu, poniewa¿ nie alienuje siê, lecz ³¹czy. Poza tym, ju¿ na samym starcie ma wiêksz¹ niepodzielon¹ moc i mi³oœÌ bezwarunkow¹.

W drugim przyk³adzie wir nie dostrzega jednoœci z innymi wirami, wiêc zwiêksza swoje wirowanie i zewnêtrzne "rozmiary", d¹¿¹c tym samym na drodze doœwiadczenia, podzia³ów, walki i eliminacji do zewnêtrznego po³¹czenia (uto¿samienia) siê z innymi wirami. Wir ten w du¿ym stopniu pozbywa siê wolnej woli innych i swojej przy okazji, bo ogólnie wszystko niezmiennie jest jednoœci¹. Ta metoda jest drog¹ d³u¿sz¹ i ha³aœliw¹, ale ostatecznym fina³em jest tak¿e prawdziwe zjednoczenie.

Jak juÂż pisaÂłem w innym temacie, wirami jest kaÂżda utaÂżsamiona dualna energia/dusza (nie pomijajÂąc koguta...  ;D).

Pozdrawiam  :)

 
zigrin rzekÂł:

JeÂśli ma byĂŚ antropomorficznie, To ja uÂżyÂłbym raczej okreÂślenia OJCIEC-MATKA. MoÂżesz Absolut/caÂłoœÌ nazwaĂŚ jak chcesz, ale lepiej Âżeby nie kojarzyÂło Ci siĂŞ z czymÂś haÂłaÂśliwym – np. z jakimÂś Reality Show…  ;D

To logiczne,  co piszesz, niemniej podaÂłam przykÂład Jezusa, ktĂłry nie zwykÂł uÂżywaĂŚ okreÂślenia Jahwe, czy BĂłg. To moÂże mieĂŚ swĂłj wydÂźwiĂŞk. Celowo teÂż uÂżyÂłam wielkiej czcionki. Forumowicze sÂą tutaj juÂż na tyle wtajemniczeni, Âże nikt nie bĂŞdzie pojmowaÂł tej nazwy w kategorich antropomorficznych, tym bardziej, Âże negujĂŞ osobowe pochodzenie  BĂłg i Absolut. Poza tym  na cheopsie byÂła  drukowana :" Istota WszechÂświata", gdzie te pojĂŞcia sÂą wyjaÂśnione w odpowiedni sposĂłb.

Tak, Absolut miaÂł wolnÂą wolĂŞ i siĂŞ w tym "utopiÂł".  Ale JESTEM jest CiszÂą i Dzianiem, wtedy kiedy potrzeba. BO, po co i przed kim ma  mieĂŚ wolnÂą wolĂŞ, jeÂśli sam jest nieograniczonÂą wszystkoÂściÂą?

Ot, tak siĂŞ tylko pytam.

ambroÂży  :)

Zigrin, ciekawie piszesz, masz racjĂŞ z tymi wirami.
Nie bierz moich ÂżartĂłw, jako opozycji do twoich wypowiedzi, to tylko wir radoÂści, taki wirtualny uÂśmiech …  :D
Czêsto mi siê tak w³¹cza, czy to jakieœ odchylenie od normy?
MyÂślĂŞ jednak, Âże to raczej czêœÌ radoÂści z Absolutu jakoÂś przeÂłazi na mnie, poprzez to wÂłaÂżenie moje w ciszĂŞ … po prostu ÂłapiĂŞ „wirusa” …  ;)

Pozdrawiam radoÂśnie  :)

PS. Fajnie, Âże akceptujesz koguta, choĂŚ haÂłaÂśliwy jest nieco o poranku. Ale za to potem, jaka cisza …   ;D

Witaj AmbroÂży.

MiaÂłem tylko na myÂśli antropomorficznÂą nazwĂŞ i nic poza tym. SpodobaÂła mi siĂŞ Twoja sugestia  nazwy Absolutu i ja takÂże uÂżyÂłem duÂżych liter dla podkreÂślenia wielkoÂści…

JesteÂśmy ludÂźmi i powinniÂśmy posÂługiwaĂŚ siĂŞ ludzkimi kategoriami, w przeciwnym wypadku nasza wymiana myÂśli zrobi siĂŞ sztuczna, zimna i mniej zrozumiaÂła. Wiem, Âże Absolut nie jest jeszcze osiÂągalny dla naszego zrozumienia i wiedzy, ale w tym wypadku jedynie uczucia mogÂą wyznaczyĂŚ nam wÂłaÂściwy kurs ku ciszy.

Do Ptaka:
 
Samych radoÂści ÂżyczĂŞ… - ale uwaÂżaj(my) na wirusy…  ;D


Pozdrawiam  :)

Absolut=BĂłg postrzegany jako coÂś oddzielonego od wszystkiego co istnieje moÂże zaciemniaĂŚ obraz rzeczywiÂście. NiepojĂŞte wydaje siĂŞ nieosiÂągalne , nierzeczywiste. Tak wÂłaÂśnie postrzegamy umysÂłami , ktĂłre przywykÂły do myÂślenia opartego na formach logicznych : dedukcji, indukcji, prawdy , zaprzeczenia. Absolut przeraÂża umysÂł, dlatego umysÂł go odrzuca.
odpowiem cytatem z "PotĂŞgi TeraÂźniejszoÂści " Eckharta Tolle`a :
" gdyby nie byÂło niczego prĂłcz ciszy, nie istniaÂłaby ona dla ciebie; nie wiedziaÂłbyÂś, czym jest. Dopiero gdy pojawia siĂŞ dÂźwiĂŞk, nastaje cisza. Podobnie z przestrzeniÂą: gdyby nie byÂło w niej Âżadnych obiektĂłw, ona takÂże by dla ciebie nie istniaÂła. WyobraÂź sobie, Âże jesteÂś kropkÂą ÂświadomoÂści, unoszÂącÂą siĂŞ w bezmiarze przestrzeni – nigdzie gwiazd ani galaktyk, tylko pustka. PrzestrzeĂą nagle przestaÂłaby ci siĂŞ wydawaĂŚ ogromna; w ogĂłle by jej nie byÂło. Nie byÂłoby prĂŞdkoÂści, ruchu z punktu do punktu. ÂŻeby zaistniaÂła odlegÂłoœÌ i przestrzeĂą, potrzebne sÂą co najmniej dwa punkty odniesienia. PoczÂątkiem przestrzeni jest chwila, gdy Jednia rozszczepia siĂŞ na dwoje, a kiedy z dwojga rodzi siĂŞ „dziesiĂŞĂŚ tysiĂŞcy rzeczy” (jak nazywa Âświat przejawiony Lao Tse), przestrzeĂą coraz bardziej ogromnieje. ÂŚwiat powstaje zatem rĂłwnoczeÂśnie z przestrzeniÂą.
Nic nie mogÂłoby istnieĂŚ bez przestrzeni, a mimo to jest ona wÂłaÂśnie niczym (..)
Tym, co w naszym postrzeganym poprzez umysÂł i zmysÂły wszechÂświecie ukazuje siĂŞ jako przestrzeĂą, jest samo Nieprzejawione w wersji uzewnĂŞtrznionej: „ciaÂło” Boga. NajwiĂŞkszy cud polega zaÂś na tym, Âże ten bezruch, ten bezmiar, dziĂŞki ktĂłremu istnieje wszechÂświat, panuje nie tylko tam, w przestrzeni, ale i w tobie. Kiedy jesteÂś caÂłkowicie, bez reszty obecny, napotykasz go jako nieruchomÂą przestrzeĂą wewnĂŞtrznÂą bez–umysÂłu. W twoim wnĂŞtrzu jej ogrom mierzy siĂŞ nie rozlegÂłoÂściÂą, lecz g³êbiÂą "
 EsencjÂą tegoÂż jest to,Âże wszystko, zawsze i wszĂŞdzie jest brzemienne ciszÂą , jest niÂą przepeÂłnione i z niej pochodzi wszelkie Âżycie.
Jakby nie podzieliĂŚ formy przejawionej, aby dojœÌ do praprzyczyny jej powstania, to zawsze znajdziemy Nieprzejawione ( naukowcom moÂże siĂŞ to kojarzyĂŚ z czymÂś wci¹¿ niewyjaÂśnionym - do wyjaÂśnienia ) oraz Przejawione ( formĂŞ opisywalnÂą za pomocÂą praw matematycznych , logicznych itd ).  Bo wszechÂświat jest fraktalny .
Wydaje mi siĂŞ, Âże to jest ten fraktal , ta ÂświĂŞta geometria ró¿y, geometria formy, ktĂłra istnieje w rĂłwnowadze z nieprzejawionÂą  pustkÂą. Ta pustka nadaje sens Âśw geometrii i kaÂżdej innej formie, ktĂłra jest, ale zachodzi tu rĂłwnieÂż sprzĂŞÂżenie zwrotne - kaÂżda forma sprawia ,Âże pustka nabiera sensu. Dlatego wÂłaÂśnie kaÂżdy czÂłowiek jest waÂżny. JesteÂś AÂŻ TAK WAÂŻNY.
Cz³owiek jest nieprzewidywalny. Ilu nas tutaj na tym forum jest - ka¿dy jest inny. Ka¿da innoœÌ nawi¹zuj¹c kontakt z ow¹ pustk¹ w sobie stwarza j¹ na swój sposób, nadaje jej niepowtarzalnoœÌ, wyj¹tkowoœÌ, obdarowywujê j¹ sam¹ nieprzewidywalnoœci¹, stwarza j¹.
Dlaczego ten kontakt miaÂłby byĂŚ aÂż tak waÂżny ?
¯eby wiêcej i g³êbiej doœwiadczyÌ czym jest ¿ycie. ¯eby siê obudziÌ i urzeczywistniÌ nowy, niepowtarzalny œwiat coraz doskonalszych form. PrzywróciÌ sobie i swojemu otoczeniu pe³n¹ harmonii równowagê. EksplorowaÌ nowe horyzonty dziêki nowym, niezwyk³ym mo¿liwoœciom ukrytym do tej pory w czeluœciach pustki. To ja i Ty okreœlamy cel swojego istnienia. Uœwiadomiona pustka na wszystko siê zgadza. Pomyœlcie o tym jak ³atwo mo¿na urzeczywistniÌ nowe wymiary rzeczywistoœci.
Dlatego ,Âże w tej pustce znajdujÂą siĂŞ nieskoĂączone  moÂżliwoÂści. Warto siĂŞ wiĂŞc w niÂą zanurzyĂŚ .

 

JEDNIA, proste, a konkretne i ludzkie okreÂślenie. Nasza podÂświadomoœÌ ma tak, Âże bezkrytycznie przyjmuje wszystko i tym siĂŞ "Âżywi", a nastĂŞpnie jest  motorem  naszych dziaÂłaĂą.
( teraz East podywagujĂŞ sobie tak juÂż bardziej ogĂłlnie; nie jest to skierowane do Ciebie, choĂŚ forma mogÂłaby na to wskazywaĂŚ.)
MĂłwisz absolut, a podÂświadomoœÌ kupuje ró¿ne znaczenia, takie jak chociaÂżby jak rzÂądy absolutne etc....I gÂłupieje. MĂłwisz miÂłoœÌ bezwarunkowa, ale ona sÂłyszy teÂż w tym warunkowa...I co ????  Ano, wÂłaÂśnie....Tak moÂżna mnoÂżyĂŚ przykÂłady. 500 lat przed Jezusem Budda mĂłwiÂł o  cierpieniu, i uÂświadamiaÂł, Âże powinniÂśmy sobie z tego zdawaĂŚ sprawĂŞ i wspó³czuĂŚ. Jezus mĂłwiÂł " kochaj bliÂźniego swego jak siebie samego". Jak okreÂślilibyÂśmy to po dwĂłch tysiÂącach lat?  Wzajemne zrozumienie i wreszcie wspó³praca miĂŞdzy istotami na wszystkich planach? Wci¹¿ siĂŞ rozwijamy i tworzymy takÂże i jĂŞzyk. ZresztÂą nadal nie wiemy na ile byÂła przemanipulowana Biblia i jej jĂŞzyk. I inne przekazy teÂż! ToteÂż, nade  wszystko trzeba byĂŚ Âświadomym kaÂżdego sÂłowa i zwaÂżaĂŚ jakie moÂże nieœÌ ze sobÂą programy. Z pozoru jest wszystko piĂŞknie, a tu jakiÂś peszer, czy czort jaki czai siĂŞ w zanadrzu. >:D

Zigrin ujmuj¹ca jest te¿ i Twoja ³agodnoœÌ w odpowiedzi.

Pozdrawiam. :)
ambroÂży.

East, owszem, sÂą wszelkie moÂżliwoÂści w pustce, lecz na ile potrafimy wydobywaĂŚ je z niej?
Dlaczego tak opornie idzie nam zmiana siebie i Âświata?
Nie podoba nam siê system niewolniczy na Ziemi i co? Chcemy to zmieniÌ i jakoœ tkwimy w nim od tysiêcy lat. Gdzie b³¹d?
A mo¿e tak naprawdê wcale nie po¿¹damy zmian i oszukujemy siebie?
MoÂże nie potrafimy spojrzeĂŚ na siebie, jako na istoty caÂłkowicie wolne?
CzÂłowiek jest nieprzewidywalny … w tym nadzieja …

No i racjê ma Ambro¿y pisz¹c, ¿e podœwiadomoœÌ s³yszy wiêcej ni¿ podaje jej œwiadomoœÌ.
St¹d mo¿e zachodziÌ rozminiêcie siê programu realizuj¹cego nasz¹ rzeczywistoœÌ ze œwiadomymi oczekiwaniami.
Brak doprecyzowania?
UwaÂżajmy zatem na sÂłowa i myÂśli. Weryfikujmy to, co sÂłyszymy w ciszy, bo sÂłyszymy siebie, z b³êdnym akordem. Szukajmy czystego dÂźwiĂŞku, teÂż tam jest …

Piszecie  "podÂświadomoœÌ". Czy ktoÂś z Was jÂą poznaÂł, Âże tak Âłatwo jej nadaĂŚ okreÂślone atrybuty, ba !  -nawet  wiedzieĂŚ, Âże ona przeinacza, przekÂłamuje ? I w dodatku wiedzieĂŚ CO przekÂłamuje . Brawo.
Ja nie znam swojej podÂświadomoÂści . Nie znam nawet wÂłasnego umysÂłu. Od niedawna dopiero go obserwujĂŞ. Cisza mi to umoÂżliwia.

Dlaczego tak opornie idzie nam zmiana siebie i Âświata? 
Wydaje mi siĂŞ, Âże miarÂą tych zmian jest stopieĂą oderwania siĂŞ od umysÂłu . CaÂły czas trenujĂŞ umiejĂŞtnoœÌ zachowania  swoistej  DYSCYPLINY ( o ktĂłrej pisaÂł Castaneda ), czyli niewzruszonej postawy Obserwacji. UmysÂł Âświetnie potrafi wykorzystaĂŚ luki w owej dyscyplinie.
Wg  mnie przypomina to trochĂŞ ujarzmianie dzikiego konia. JeÂśli chcesz go oswoiĂŚ musisz poddaĂŚ siĂŞ niewzruszenie i elastycznie jego wierzgniĂŞciom i nie daĂŚ siĂŞ zrzuciĂŚ w szalonym taĂącu . Z czasem koĂą podda siĂŞ ObecnoÂści ktĂłra na nim siedzi. Ba - podda siĂŞ jej wÂładzy nie przestajÂąc byĂŚ koniem.
ObcujÂąc z ciszÂą mam nadziejĂŞ zg³êbiĂŚ jÂą w sobie , eksplorowaĂŚ jej g³êbiĂŞ ,zespoliĂŚ siĂŞ z niÂą Âświadomie. StaĂŚ siĂŞ nowÂą istotÂą. StaĂŚ siĂŞ w peÂłni  OBECNY.
Dopiero jak to osiÂągnĂŞ bĂŞdĂŞ wiedziaÂł czy i na ile potrafiĂŞ z tej ciszy  cokolwiek wydobyĂŚ.
Czytaj¹c inne w¹tki na tym forum, jak na przyk³ad te o wojnie, katastrofach, czy sesjach widzê wci¹¿ ten sam mentalny przekaz - COŒ siê zmienia.
MojÂą reakcjÂą na to jest rĂłwnieÂż zmiana. ÂŚwiat zewnĂŞtrznych iluzji i przekazĂłw dobija siĂŞ do mojej psychiki ¿¹dajÂąc dla siebie posÂłuchu i miejsca w mojej gÂłowie. StÂąd wiem, Âże istniejÂą we mnie miejsce (miejsca) , ktĂłre warte sÂą eksploracji, po¿¹dane przez zewnĂŞtrzne wobec mnie energie.  Pierwszy chcĂŞ je zapeÂłniĂŚ, dotrzeĂŚ do tych obszarĂłw wewnÂątrz siebie, do ktĂłrych otworzy mi siĂŞ dostĂŞp. "Pukajcie , a bĂŞdzie Wam otworzone".
Pytania o sens po¿¹dania zmian czy postrzegania siebie równie¿ we mnie siê pojawiaj¹ ,ale nie wynikaj¹ z otulaj¹cej mnie ciszy. Moim zdaniem s¹ wierzganiem podstêpnego umys³u.
Zak³ócenia o ktĂłrych piszesz Ptaku to mogÂą byĂŚ akordy  przepuszczone przez umysÂł. On filtruje wiĂŞkszoœÌ z tego, co dociera z ciszy, ale nie moÂże zinfiltrowaĂŚ samej ciszy.
LiczĂŞ na to, Âże Âświadomie obcujÂąc z ciszÂą, w jakimÂś TERAZ pojawiÂą siĂŞ we mnie czyste dÂźwiĂŞki - to one dokonajÂą zmiam. ObserwujÂąc  - dostrajam siĂŞ do harmonii sfer ..poszukujĂŞ rezonansu .

AmbroÂży piszesz
Tak jak ja to rozumiem , chodziÂło Ci o to, Âże naleÂży z ostroÂżnoÂściÂą odnosiĂŚ siĂŞ do jakichkolwiek przekazĂłw ( a w tym takÂże tego, ktĂłry zacytowaÂłem , Eckharta Tolle ).
W jego ksi¹¿ce "GÂłos Ciszy" na samym wstĂŞpie znajduje siĂŞ uwaga o tym, Âże ta ksi¹¿ka niczego nie moÂże CiĂŞ nauczyĂŚ  i nie jest jej celem jakiekolwiek nauczanie, gdyÂż wszelkie odpowiedzi znajdujÂą siĂŞ juÂż w Tobie. Ona jedynie podpowiada JAK ,ale nie daje gotowych rozwiÂązaĂą. To samo wÂłaÂśnie robi cisza, o  ktĂłrej tutaj piszemy. Ani cisza , ani pustka nie sÂą same w sobie ÂżadnÂą konkretnÂą treÂściÂą  do nauczenia siĂŞ. Rozumiem to tak,Âże nawiÂązujÂąc z nimi kontakt otwierasz bramĂŞ do takich treÂści, jakie jesteÂś gotĂłw z nich sam przyj¹Ì. "Niechaj siĂŞ wola Twoja stanie ".

DziĂŞkujĂŞ Wam za WaszÂą przytomnÂą ObecnoœÌ. JesteÂście jak latarnie morskie za pomocÂą  ktĂłrych nawigujĂŞ po swoim bezkresnym morzu. JeÂśli gdzieÂś siĂŞ zgubiĂŞ , wystarczy, Âże odnajdĂŞ "swojÂą" latarniĂŞ -  wtedy zawrĂłcĂŞ na bezpieczniejsze wody.  ;-)

WÂłaÂśnie, wÂłaÂśnie Drogi East. SÂłusznie Bracie prawisz. :)
A podÂświadomoœÌ, ach czegó¿ tam w niej nie masz. PlÂącze siĂŞ poprzez sny takÂże. I panoszy! ChciaÂłabym byĂŚ juÂż  w takiej ciszy, by zapanowaĂŚ i nad snami. To znaczy, Âżeby juÂż nic mi siĂŞ nie ÂśniÂło i po astralach nie brykaÂło. :-X
¯eby to osi¹gn¹Ì to powinnam skupiÌ na tym energiê, a nie rozpirzaÌ j¹ na tu na moje blablanie o ciszy i innych takich tam, co to nic nowego nie wnosz¹. Wszak czy nie wszystko spotkamy w Sobie?
A zatem, co ja tu jeszcze robiĂŞ ???.

Z cichym, coraz bardziej cichszym, a wiĂŞc i bardziej serdecznym pozdrowieniem:

ambroÂży - chciaÂł, czy nie chciaÂł, takÂże synek boÂży.  ;) 

Drogi(a) AmbroÂży ( AmbroÂża  ??? ) heh.
Wiesz zapewne, ¿e w fazie najg³êbszego snu nic siê nie œni. Moim zdaniem potrzebujesz na prawdê g³êbokiego , dobrego , odprê¿aj¹cego snu ...
PozwĂłl sobie byĂŚ, obcowaĂŚ z ciszÂą , ze swoim przebogatym wnĂŞtrzem.
Dla mnie pisanina na tym forum jest inspirujÂąca. ÂŁatwiej mi skonkretyzowaĂŚ swojÂą energiĂŞ nad okreÂślonym zagadnieniem. KiedyÂś , bardzo dawno temu bardzo duÂżo pisaÂłem listĂłw donikÂąd. PisaÂłem teÂż do przyjació³ ( gdy nie byÂło komputerĂłw, ani Internetu, ani tym bardziej for takich jak to ), ale te najbardziej intymne przemyÂślenia spisywaÂłem na wielu stronach papeterii, zaklejaÂłem do kopert , a potem wrzucaÂłem na dno szuflady. To mi bardzo pomagaÂło zachowaĂŚ rĂłwnowagĂŞ. W ten sposĂłb dokonywaÂłem samooczyszczenia. ByÂłem swoim wÂłasnym psychoanalitykiem  ;D Po jakimÂś, wystarczajÂąco dÂługim czasie otwieraÂłem te listy i czytaÂłem. CzĂŞsto ÂśmiaÂłem z siebie, a czasami odkrywaÂłem na nowo jak¹œ intrygujÂącÂą myÂśl i aÂż dziwiÂłem siĂŞ, ze to napisaÂłem ja.
W  ogĂłle bardzo lubiÂłem wysyÂłaĂŚ i otrzymywaĂŚ listy. To byÂło takie staroÂświeckie, nawet jak na lata  80te hehe.
Dzisiaj , dziĂŞki Internetowi dalej to kontynuujĂŞ . DziĂŞki temu wiem co tutaj robiĂŞ.
I tego samego ÂżyczĂŞ Ci , Ambrosiu .
Z serdecznymi, nabrzmiaÂłymi ciszÂą pozdowieniami
East

Ojej, jak Âślicznie siĂŞ do mnie zwrĂłciÂłeÂś. Uj¹³eÂś mnie bardzo. Pewnie, Âże nie caÂły czas Âśnimy. Mam  za sobÂą czas programowania i przeprogramowywania snĂłw, kilku poziomĂłw ÂświadomoÂści,  a nawet zupeÂłnego ich wyciszenia, jak teÂż  "castanedowych" doÂświadczeĂą ze snami -ten z rĂŞkÂą min., a teraz masz racjĂŞ, jest mi potrzebna Cisza, by siĂŞ odprĂŞÂżyĂŚ  i odplÂątaĂŚ.

Podobnie, jak Ty pisaÂłam tony listĂłw, zwÂłaszcza w latach osiemdziesiatych. Nie byÂło to staroÂświeckie, gdyÂż otrzymywaÂłam ogromne iloÂści listĂłw, czyli ludzie mieli takÂą potrzebĂŞ, a pisaÂło siĂŞ po naÂście i trzydzieÂści stron. I to byÂło bardzo zajmujÂące w treÂści.  ByÂł to czas wspaniaÂłych  przyjaÂźni.
NastĂŞpnie napisaÂłam DWA OPASÂŁE TOMY DZIENNIKÓW I TAKÂŻE ZAÂŚMIEWAÂŁAM SIÊ Z SIEBIE ( literki duÂże mi wskoczyÂły, a sio!); i wci¹¿ mi ten umysÂł siĂŞ klekoce. PrĂłbowaÂłam siĂŞ samodyscyplinowaĂŚ przez poezjĂŞ, nie tÂą na forum, bo to Âżarciki raczej i wprawki. Wszystko to gierki umysÂłu, jak sÂądzĂŞ. ALe, widaĂŚ nic na si³ê w ÂżadnÂą stronĂŞ. Bo, efekt jest wĂłczas odwrotny, a Tobie ÂżyczĂŞ sukcesĂłw w czerpaniu z Bliblioteki WszechÂświata, jak sobie samej, czyli bardziej, niÂż bardzo.  :-*

Masz racjĂŞ, chcieĂŚ to se moÂżna. DziĂŞki za to subtelne podkreÂślenie... JakÂże maÂło mamy dystansu do siebie samych( mĂłwiĂŞ o sobie ^-^ )

 :) :) :)

ambrosia

Dwa opasÂłe tomy  ? Fiuuu , nieÂźle  nieÂźle . Ja kiedyÂś zapisaÂłem zaledwie pó³ zeszytu prĂłbujÂąc siÂł w opowiadaniach s-f.

A przypomniaÂło mi siĂŞ, jak kiedyÂś wyglÂądaÂły moje listy. Strasznie pokreÂślone zdania, poprawiane wyrazy . Czasami zdania podrzĂŞdnie zÂłoÂżone zapeÂłniaÂły ca³¹ stronĂŞ i trudno byÂło siĂŞ w tym po jakimÂś czasie poÂłapaĂŚ, nie mĂłwiÂąc juÂż o samym stylu pisma. Z czasem udawaÂło mi siĂŞ jako tako opanowaĂŚ ten baÂłagan w gÂłowie, ale z ró¿nym skutkiem. Nie byÂło tak Âłatwo jak teraz  : zaznacz i delete heh, albo backspace. Raz napisany wyraz pozostawaÂł czarno  na biaÂłym .
Ale dzisiaj juÂż chyba nie wrĂłciÂłbym do odrĂŞcznego pisania. Szybciej udaje mi siĂŞ wyraÂżaĂŚ myÂśli klepiÂąc w klawiaturkĂŞ. Przydaje siĂŞ tutaj odbyta niegdyÂś  nauka maszynopisania. Ot  - znak naszych czasĂłw.
Co wiêcej. Trudniej mi tak¿e by³oby wys³owiÌ to, co chcia³bym wyraziÌ ni¿ napisaÌ to na forum. Jest to szczególnie zauwa¿alne w³aœnie wœród forumowej spo³ecznoœci, która siê czasami spotyka w realu. Wypowiadam siê na jednym takim forum mi³oœników muzyki reggae i filozofii Rasta ( dlatego dziêki Abrosiu za nazwanie mnie Bratem - ma to dla mnie szczególne znaczenie ). Spotykaj¹c przy okazji festiwali na koncertach z niektórymi userami potrafimy siê porozumieÌ bardziej otwarcie, a z innymi nie. Istnieje jakaœ blokada, jakaœ trudna do uchwycenia bariera realnoœci pomiêdzy ludŸmi, którzy przecie¿ doskonale rozumiej¹ siê w œwiecie wirtualnym. Tak , jakby fizyczna przestrzeù pomiêdzy umys³ami stanowi³a dodatkow¹, niewidzialn¹ zaporê z jakichœ wzglêdów trudn¹ do pokonania. Nawet rozmowy telefoniczne "siê nie klej¹" . ByÌ mo¿e jest tak dlatego, ¿e wystêpuje wtedy zbyt wiele bodŸców naraz, które wymuszaj¹ okreœlon¹, wyuczon¹ na potrzeby codziennych kontaktów z obcymi ludŸmi - obronn¹ postawê i zachowawcz¹ aktywnoœÌ umys³u, który nie wiedzieÌ czemu uznaje, ¿e powinien przywdziaÌ maskê , by chroniÌ swoj¹ prawdziw¹ istotê . Prze³amywanie barier w³asnej sztucznoœci zwykle mo¿liwe jest dopiero wtedy , gdy nagle rozbrzmiewa muzyka przejmuj¹ca kontrolê nad cia³em i umys³em. Nagle wszyscy pulsuj¹ tym samym rytmem , bawi¹ siê razem , a w oczach i na twarzach rodzi siê dobrze znana radoœÌ p³yn¹ca po prostu z serca. Serca zdaj¹ siê biÌ w ten sam sposób, wzmocnione przez muzyczn¹ wibracjê. Bo przecie¿ ka¿de serce wystukuje ten sam , pierwotny rytm.
AleÂż mi siĂŞ off top zrobiÂł . Przepraszam
pozdrawiam

Oby tylko z tej nabrzmiaÂłoÂści coÂś siĂŞ tu nam nie narodziÂło …  ;D

Ptaku, a niech siĂŞ tam rodzi... JuÂż rok temu bĂŞdÂąc w Szczecinie miaÂłam takÂą ochotĂŞ na spotkanie z Eastem, ale byÂłam zbyt krĂłtko...
 
Tak, napisa³am bardzo grube dwa tomy, maszynopisem a-4. By³oby na wiêcej, ni¿ dwie ksi¹¿ki. Ale jeden tom spali³ mi siê kiedyœ w Warszawie. W tym samym dok³adnie czasie zachorowa³am na zapalenie otrzewnej i "pali³am " siê od œrodka przez ca³e lato, a nawet i wiêcej. Tak jakbym w brzuchu mia³a roz¿arzone wêgle. Tego bólu nie da siê wyraziÌ niczym. Prze¿y³am wóczas jedno z najwiêkszych swoich oczyszczeù. Od tej pory moje ¿ycie wskoczy³o na zupe³nie inne tory. Zosta³ mi jednak drugi tom... Jakoœ nie zagl¹dam, tyle tam g³upowatoœci. Owszem, s¹ i m¹drzejsze momenty, ale to jednak przesz³oœÌ. Tamten tom spali³ siê w po¿arze, a ten mo¿e powinnam sama i œwiadomie spaliÌ...Ba! I pozbyÌ siê ten sposób w³asnych staroci i przywi¹zaù...

A muzyka wprowadzaÂła mnie niejednokrotnie w trans. ZwÂłaszcza w taĂącu. Wtedy masz bezpoÂśrednie po³¹czenie. Puszczasz wszelkie napiĂŞcia i siĂŞ dopiero dzieje naprawdĂŞ. Wiem doskonale, o czym mĂłwisz.  :)
Gdybym teraz wiĂŞcej taĂączyÂła w taki sposĂłb, zwÂłaszcza bluesa i jazz( wysoka wibracja i bardzo rozluÂźniajÂąca o bardzo twĂłrczym noÂśniku i najwaÂżniejsze nie pod³¹czasz siĂŞ pod nic, tylko "pod siebie"), to bym i tu mÂądrzej pisaÂła, a tak teÂż wci¹¿ poprawiam, poprawiam...  >:D
A regge ? MiaÂłam ostry, wrĂŞcz nawiedzony etap w spotkaniu z tym gatunkiem. Tak intensywny, Âże nasyciÂłam siĂŞ na maksa, a potem szukaÂłam dalej. Czasem lubiĂŞ wrĂłciĂŚ, ale potrzeby siĂŞgajÂą jeszcze dalej....

Oto EÂścik, taki mĂłj dziÂś liÂścik do Ciebie Bracie.

ambrosia

Ptaszku, Ambrosiu,( equal)  Siostry Wy moje  ;D
Spoko wodza, lato bĂŞdzie brzemienne w muzykĂŞ i jeszcze niejedno spotkanie siĂŞ moÂże wydarzyĂŚ .
W tym roku na pewno festiwal we WrocÂławiu ( WrocLove) i w Ostrowie Wlkp ( Reggae Na Piaskach) musowo zaliczam.

 :) :) :)

Ambrosiu, nie wiem jak Ty, ale ja cieszĂŞ siĂŞ bardzo z objawienia siĂŞ brata naszego.
I to prosto z ciszy brzemiennej. A mĂłwiÂłam, Âże coÂś siĂŞ tu narodzi!  :D
Byle do lata …

Z uÂściskami dla rodzeĂąstwa, ptaszka  ;D

Istnieje miejsce, w ktĂłrym moÂżna wsluchaĂŚ siĂŞ w siebie nawzajem i wzmocniĂŚ wspĂłlne, koherentne Intencje.
Czasami wydaje siĂŞ, Âże jesteÂśmy tylko maleĂąkÂą, nic nie znaczÂącÂą drobinÂą bez wpÂływu na Âświat.
SÂą tacy , ktĂłrzy siĂŞ z tym nie zgadzajÂą. To sÂą ludzie z Instytutu Matematyki Serca. Oni stworzyli miejsce w sieci, taki Global Care Room,  w ktĂłrym ludzie pragnÂący zmieniĂŚ Âświat na lepsze swojÂą IntencjÂą siĂŞ gromadzÂą . MoÂżesz ich zobaczyĂŚ na mapie w tym pokoju po zalogowaniu siĂŞ.
http://www.globalcarerooms.org/rooms/care/
www.globalcarerooms.org
www.glcoherence.org

Instytut Matematyki Serca prowadzi badania nad potĂŞgÂą ludzkich Intencji. Ludzie Ci twierdzÂą, Âże majÂą dowody na to, iÂż nasze pozytywne myÂśli zmieniajÂą Âświat.

The Global Coherence Initiative is a science-based, co-creative project to unite people in heart-focused care and intention, to facilitate the shift in global consciousness from instability and discord to balance, cooperation and enduring peace.

tlumaczenie : Inicjatywa Globalnej SpĂłjnoÂści jest opartym na nauce, wspĂłdzielonym projektem by zjednoczyc ludzi za pomocÂą skupienia siĂŞ na sercu oraz za pomocÂą Intencji , aby zainicjowaĂŚ zmianĂŞ globalnej ÂświadomoÂści z niestabilnoÂści i dysharmonii, do rĂłwnowagi , wspĂłlpracy oraz wiecznego pokoju.

 Aplikacja jest oparta na Google Earth.

Jeœli wierzysz, ¿e zbiorowa intencja o okreœlonej godzinie rzeczywiœcie pomaga w przemianach na Œwiecie, to przy³¹cz siê .

Witam, Ambroziu-
nie jestem tu codziennym uczestnikiem ale jestem czuÂła na kaÂżdÂą wolĂŞ zmian, na tranformacjĂŞ, na ukrytÂą formĂŞ proÂśby o wzmocnienie i wreszcie na wolĂŞ zrozumienia, Âże czas mistrzĂłw i uczniĂłw dobiega koĂąca, i dla wielu zaczyna siĂŞ inny model z pominiĂŞciem Hierarchii- to model "nauczyciel-student"...
Chcia³am Ci powiedzieÌ, ¿e takie fora, jak to, przyci¹gaj¹ energetycznie profile cz³onkowskie, które rezonuj¹ z t¹ spo³ecznoœci¹. To forum ma za sob¹ ca³kiem niez³y dorobek jeœli chodzi o studiowanie ró¿nych materia³ów.
CzujĂŞ siĂŞ czĂŞÂściÂą tego forum- niezaleÂżnie od opinii innych.
ÂŻyczĂŞ Ci dalszej transformacji umysÂłu i ciaÂła ale i tego, by wspieraÂł Ciebie TwĂłj umysÂł. To nowy kierunek w przemianach. Skuteczny.
Pozdrawiam-E.
P.s. SkutecznoœÌ sprawdzi³am na sobie. :)

I tu niczym bumerang powraca wÂątek WM. :)

Darku- od Ciebie zaleÂży wyjaÂśnienie naszej motywacji.
Bumerang, to symbol.

Motywy powiadasz.
Hm, moje motywy sÂą klarowne, przynajmniej dla mnie i tak postrzegam rĂłwnieÂż przesÂłanie WM, choĂŚ wielu widzi w tym coÂś zgoÂła innego.
To jednak temat do innego wÂątku, np. do tego:

http://www.cheops.darmowefora.pl/index.php?topic=872.0

lub tego:

http://www.cheops.darmowefora.pl/index.php?topic=11.0
 

cisza


cisza drÂży niczym wiatr
skryty w Âżaglach -
cisza dÂźwiĂŞczy wielokrotnie ...

gdy nie sÂłyszysz takiej gry

spĂłjrz na niebo okolicĂŞ
gdzieÂś za oknem -



...czyÂś ty spostrzegÂł


czyÂś Ty spostrzegÂł brachu drogi
jak siĂŞ przestrzeĂą dzieli z ciszÂą
im jej wiĂŞcej, tym spokojniej
i tym wiĂŞcej nas usÂłyszÂą

boĂŚ splendory i publika
nie w zamyÂśle wcale naszym

gdy spokojnie i przestrzennie
to i prawda wnet siĂŞ wprasza

a Âże gÂłodnych jest jej wielu
wiĂŞc dobijÂą siĂŞ do celu

czego sobie, a i innym skrzĂŞtnie Âżyczym
a wiĂŞc piszmy i gadajmy
z sÂłusznych tylko sobie przyczyn.



 :)

Kiara nie pustka po polsku i wg pojeciownika [okreslonego/zamknietego]
tylko SUNJATA

Ja nie kupuje cudzych pojec i pojmowan , ja opieram sie  na wlasnych , ktorych doswiadczam i sa dla mnie jasne i klarowne.

Nie ma zadnej pustki ( dla mnie) wszystko jest wypelnione materia istnienia z ktorej  mozna modelowac rzeczywistosc , gdy osiagnie sie stan spokoju wewnetrznego , ktory jest mometem rozpoczecia kolejnego etapu tworzenia.


Kiara :) :)

Witaj Kiaro, piszesz
No w sumie to tak. Fizycy teÂż twierdzÂą, Âże nie istnieje idealna pustka. Wszystko, nawet najbardziej pusta przestrzeĂą jest wypeÂłniona drobinami, ktĂłrych czas Âżycia jest niezmiernie krĂłtki, ale jednak mierzalny. Ta pustka aÂż kipi energiÂą tych drobin. Wszystko jest tym "Âżyciem" wypeÂłnione - cala przestrzeĂą kaÂżdego atomu. Dlatego wÂłaÂśnie istnieje materia, bo jest to inaczej opĂłr jaki stawia "pustka" poruszajÂącemu siĂŞ weĂą Âładunkowi elektrycznemu - to jedno z wyjaÂśnieĂą istnienia materii.


A czy to jest w ten sposób mo¿liwe do zrobienia ? Nie wiem i nikt tego jeszcze nie udowodni³ ( a mo¿e tak, tylko ja siê mylê ), ale pewnie tak, bo skoro jest pomys³ to prêdzej czy póŸniej ktoœ wpadnie na to jak go zrealizowaÌ ..

pozdrawiam

a ja nie sprzedaje  8)
tylko napisalam slowo  8)
po prostu alternatywa dla slowa
pustka to sunjata

Nie byÂło to stwierdzenie kierowane personalnie do Ciebie.

KaÂżda nazwa niesie w sobie pojĂŞcia filozoficzne tego kto jÂą tworzyÂł.

Ja staram siĂŞ uÂżywaĂŚ neutralnych ,  prostych ,dobrze mi znanych i czytelnych w moim jĂŞzyku urodzenia.
Takom mam zasadĂŞ.

Kiara :) :)

Czy jest moÂżliwe Âżycie z ciszy ...
Podszed³em do tego tematu, zaprezentowanego przez piêkny tekst ptaka, z punktu widzenia procesów fizjologicznych zachodz¹cych w organizmie, a szczególnie w mózgu. Otó¿, za brak ciszy w mózgu odpowiedzialny jest ci¹g³y proces spalania pokarmów w nim zachodz¹cy. Nie da siê myœleÌ bez jedzenia - i nawet g³odówka, nie oznacza, ¿e mózg siê nie od¿ywia. Przy d³u¿szej g³odówce, organizm zaczyna od¿ywiaÌ siê samym sob¹. A¿ do fizycznej smierci i ... zanikniêcia procesu myœlenia.

Udaje nam siê momentami uzyskaÌ tzw. ciszê pozorn¹, która w rzeczywiœci polega na niedopuszczaniu myœli, wci¹¿ siê tworz¹cych. Chwila nieuwagi - i ju¿ ponownie wpadamy w ocean myœli ...

Zreszt¹ ocean jest tu dobrym przyk³adem. A w³aœciwie ¿yj¹ce w nim ryby, dla których ocean jest ca³ym œwiatem. Cokolwiek "pomyœli" ryba jest z wody i o wodzie. Podobnie cz³owiek jest zanurzony odwiecznie w oceanie myœli. Czasami, powodowana ciekawoœci¹, ryba wyskakuje nad powierzchniê oceanu i przez moment widzi œwiat jakby inny. Ale trwa to tylko chwilê - bo ¿eby nie zgin¹Ì - ryba musi powróciÌ do wody. Tak samo jest z ludzkim myœleniem - mo¿emy na moment przestaÌ mysleÌ, ale ... w koùcu musimy wypowiedzieÌ (wykrzyczeÌ) to co w g³owie powsta³o, bo inaczej myœli nas zatruj¹. Tak jak zatruwaj¹ nas inne produkty przemiany materii jeœli ich nie wydalimy. Dlatego niemyœlenie mo¿e trwaÌ nied³ugo (tak jak nied³ugo trwa zatrzymanie oddychania).

(http://4.bp.blogspot.com/-XjBeESkSkx4/UMQwjJU1diI/AAAAAAAACi8/HqWAtywEQYM/s1600/jumping%2Bfish.jpg)

OczywiÂście, znamy przykÂłady joginĂłw, ktĂłrzy wprost ĂŚwiczÂą przebywanie w stanie milczenia. Ale zauwaÂżmy - jest to zwiÂązane z wydatkowaniem energii do minimum! W danej pozycji assany (np. kwiata lotosu), jogina przebywa tak dÂługo, aÂż caÂłkowicie wyciszy organizm - spowolni bicie serca i oddech. A to oznacza, zmniejszenie ciÂśnienia krwi pompowanej do mĂłzgu - a wiĂŞc w rezultacie zmniejszenie procesu spalania w nim produktĂłw.

Ha ... i w tym momecie pojawia siĂŞ pytanie: ktĂłrym z produktĂłw przemiany materii w mĂłzgu jest nasze myÂślenie?
OdpowiedÂź wydaje siĂŞ oczywista: nasze myÂślenie to energia powstajÂąca w czasie spalania (np. cukrĂłw). Bo czymÂże jest energia?
Jest to s³owo, opisuj¹ce pewn¹ potencjalnoœÌ do wykonania pracy - ale w rzecywistoœci czym jest energia (poza mglist¹ definicj¹) - nikt nie wie. Bowiem wymyœlono pojêcie energii by t³umaczyÌ zjawiska zachodz¹ce w przyrodzie. Tak jak wymyœlono pojêcie Boga, by t³umaczyÌ cz³owiekowi to ... co sam wymyœli³ (co jest produktem jego myœli).

Nie mo¿na przestaÌ myœleÌ ... ale w pewnej wizualizacji znajdujê w sobie punkt (rozci¹g³oœÌ), który jest poza materi¹ - a w³aœciwie jest tej materii œrodkiem. To punkt w którym skupia siê nasza grawitacja. Lecz tych punktów, w rzeczywistoœci jest nieskoùczenie wiele - wiêc moja œwiadomoœÌ odczuwania ma nieskoùczenie wiele punktów zaczepienia! I w tych punktach próbujê odnaleŸÌ ciszê ... choÌ nie jest to ³atwe ... bo mój mózg ci¹gle ... trawi.

Zdaje siĂŞ jakoÂś tak byÂło, Âże ludzki mĂłzg waÂży ok.2% ludzia, ale zuÂżywa 20% dostarczanej energii do organizmu, coby potwierdzaÂło, Âże ... Âże laureci nagrody Nobla i filozofowie, to najwiĂŞksze obÂżartuchy.

@Desipere
Wydaje siê, ¿e stawiasz bardzo wiele za³o¿eù bez ich poparcia. Za³o¿eù, które mog¹ byc b³êdne . Bo czy cz³owiek MUSI powróciÌ do myœlenia , aby ¿yÌ ?
Przyk³ad - ca³kowicie wy³¹czeni z komunikacji ludzie-warzywa. Ich ¿ycie to wegetacja bez myœlenia, ale przecie¿ to równie¿ ¿ycie.

ZnĂłw zaÂłoÂżenie.
Dlaczego musisz wykrzyczeĂŚ myÂśli ? One siĂŞ w Tobie kumulujÂą ? Nie zdarzyÂło Ci siĂŞ nigdy po prostu puÂściĂŚ myÂśl, nie przywiÂązywaĂŚ siĂŞ do niej ? Nie zdarzyÂło siĂŞ nigdy obserwowaĂŚ  myÂśli przepÂływajÂące jak chmury na niebie ?
Otó¿ JA faktycznie MUSI siê zaj¹Ì myœl¹, musi siê do niej odnieœÌ, a niekiedy w³aœnie wykrzyczeÌ j¹.
Bo JA to taka iluzoryczna konstrukcja do tego, aby siĂŞ zajmowaĂŚ myÂślami i je przetwarzaĂŚ.
Wydalanie nie jest jednoznaczne z przetrawieniem. SÂą takie produkty, ktĂłre przechodzÂą przez organizm nie zmienione.

Otó¿ Cisza to ów stan wy³¹czenia .. moze nawet rozproszenia .. w którym myœli nie maj¹ szans siê zagnieŸdziÌ przep³ywaj¹c mimo.

Desipere: ... bo ¿eby nie zgin¹Ì - ryba musi powróciÌ do wody. Tak samo jest z ludzkim myœleniem

east: Wydaje siê, ¿e stawiasz bardzo wiele za³o¿eù bez ich poparcia. Za³o¿eù, które mog¹ byc b³êdne . Bo czy cz³owiek MUSI powróciÌ do myœlenia , aby ¿yÌ ?
Przyk³ad - ca³kowicie wy³¹czeni z komunikacji ludzie-warzywa. Ich ¿ycie to wegetacja bez myœlenia, ale przecie¿ to równie¿ ¿ycie.

Desipere: Wyci¹gasz wnioski pos³uguj¹c siê metod¹ ³¹czenia s³ów (znaczeù), tak by spe³nia³y twoje kryteria myœlenia. A przecie¿ moje odniesienie porównuj¹ce œwiat ryb i œwiat myœli, dotyczy tylko faktu, ¿e tak jak ryby bez wody, tak my bez myœlenia nie potrafimy istnieÌ - zbyt d³ugo. Twój przyk³ad z ludŸmi-warzywami, nie jest dobry. Bo sk¹d wiesz, ¿e oni nie myœl¹? Tylko dlatego, ¿e nie mog¹ skomunikowaÌ siê ze œwiatem zewnêtrznym?

---------------------------------------------------------------------------

Desipere - moÂżemy na moment przestaĂŚ myÂśleĂŚ, ale ... w koĂącu musimy wypowiedzieĂŚ (wykrzyczeĂŚ) to co w gÂłowie powstaÂło, bo inaczej myÂśli nas zatrujÂą.

east: ZnĂłw zaÂłoÂżenie.
Dlaczego musisz wykrzyczeĂŚ myÂśli ? One siĂŞ w Tobie kumulujÂą ? Nie zdarzyÂło Ci siĂŞ nigdy po prostu puÂściĂŚ myÂśl, nie przywiÂązywaĂŚ siĂŞ do niej ? Nie zdarzyÂło siĂŞ nigdy obserwowaĂŚ  myÂśli przepÂływajÂące jak chmury na niebie ?
Otó¿ JA faktycznie MUSI siê zaj¹Ì myœl¹, musi siê do niej odnieœÌ, a niekiedy w³aœnie wykrzyczeÌ j¹.
Bo JA to taka iluzoryczna konstrukcja do tego, aby siĂŞ zajmowaĂŚ myÂślami i je przetwarzaĂŚ.

Desipere: No, mo¿e u¿y³em zbyt poetycko brzmi¹cego w tym kontekœcie s³owa "wykrzyczeÌ". OK, "zmniejszê si³ê g³osu" i powiem ... powiedzieÌ, wypowiedzieÌ. Tylko nie ³ap mnie teraz za s³owo, wskazuj¹c, ¿e np. to co innego, co napisaÌ.

---------------------------------------------------------------------------

Desipere: Tak jak zatruwajÂą nas inne produkty przemiany materii jeÂśli ich nie wydalimy

east: Wydalanie nie jest jednoznaczne z przetrawieniem. SÂą takie produkty, ktĂłre przechodzÂą przez organizm nie zmienione.
Otó¿ Cisza to ów stan wy³¹czenia .. moze nawet rozproszenia .. w którym myœli nie maj¹ szans siê zagnieŸdziÌ przep³ywaj¹c mimo.

Desipere: otó¿ to - strawione, czy nie z organizmu staramy siê usun¹Ì. Przemyœlane czy nie - s³owa - staramy siê wypowiedzieÌ.

Mo¿na powiedzieÌ, ¿e radio nie wytwarza dŸwiêków jeœli je œciszymy - ale nie oznacza to, ¿e muzyka (dŸwiêk) z niego siê nie wydobywa. Tak samo jest z myœleniem - ono istnieje ca³y czas - i tak jak wy³¹czenie odbiornika koùczy jego dzia³anie - tak dla nas, zaprzestanie myœlenia, wi¹¿e siê ze œmierci¹.

ByĂŚ moÂże problem tkwi w tym, co uznajesz za myÂślenie, a co wedÂług Ciebie nim nie jest?
Prawdopodobnie dzielisz - na to co podœwiadome i to co œwiadome. Wed³ug mnie podzia³ ten jest iluzoryczny. Bo moge powiedzieÌ np. tak, ¿e organizm ci¹gle myœli: czy serce bije poprawnie, czy w¹troba dobrze trawi i czy nasz oddech jest równy. W przypadku jakichkolwiek zak³óceù, mózg dowie siê o tym prawie natychmiast.

Prawdopodobnie "zrzucasz" ten rodzaj oddziaÂływania do myÂślenia podÂświadomego, albo wprost - do stanu niemyÂślenia. WedÂług mnie niepotrzebnie dzielisz (Âświat). Tak jak sztuczny jest podziaÂł na dobro i zÂło: to co zÂłe dla jednego jest dobre dla drugiego i na odwrĂłt - tak nie ma znaczenia czy myÂśleniem nazwiemy proces trawienia, czy wypowiadanie myÂśli wÂłaÂśnie powstaÂłej. Wszystko co wynika z podziaÂłu naleÂży do ÂświatĂłw (pojĂŞĂŚ) umownych.

Bo taki jest cz³owiek: dopóki czegoœ nie wrzuci do odpowiedniej "szufladki", dopóty to coœ nie istnieje. A ta sk³onnoœÌ wynika w³aœnie z trawienia. (Sam taki jestem, wiêc nie jest to ¿aden przytyk).

Pozdrawiam

To tylko przypuszczenia iÂż czÂłowiek tzw.  "warzywo", ( dla mnie nigdy nim nie jest Âżaden czÂłowiek) nie myÂśli i nie odczuwa. SkÂąd to wiesz, bo tak uwaÂżasz gdy ktoÂś ma niemoÂżliwoœÌ przekazu tego co myÂśli sÂłowami lub czynami? To nie jest Âżaden dowĂłd na niemyÂślenie i nie odczuwanie. To jest tylko dowĂłd na niemoÂżliwoœÌ odbioru  myÂśli takiego czÂłowieka przez tych obok niego.

Ale juÂż od dawna istniejÂą dowody na uczucia roÂślin potwierdzone  naukowymi badaniami, u nas na forum jest taki film , trzeba go tylko odszukaĂŚ.
Zatem negowanie wszystkiego z udowadnianiem wÂłasnej jedynej racji ma dla mnie jakiÂś dziwny podtekst.... ,a Âże wraÂżliwa jestem bardzo , ufam swoim odczuciom gdy myÂśli cudze kreowane publicznie  oglÂądam nie tylko tradycyjnymi sposobami.

Kiara :) :)


ps. Relacje ludzi wybudzonych ze ÂśpiÂączki oraz czĂŞsto uznawanych za martwych ÂświadczÂą o tym, iÂż nie tylko myÂślÂą  ale logicznie i uczuciowo dziaÂłajÂą ludzie jako byt myÂślowy. Dla medycyny juz nie  po³¹czeni  ze swoim mĂłzgiem i moÂżliwoÂściÂą przekazu myÂśli przez swoje ciaÂło fizyczne.
Zatem naleÂżaÂło by jednak  uznaĂŚ iÂż tradycyjne twierdzenia o ludzkich myÂślach i myÂśleniu oraz myÂśli przekazie sÂą co najmniej niedoskonaÂłe lub caÂłkowicie b³êdne.
DodaĂŚ nalezy iÂż nie maÂło jest ludzi bez problemu czytajÂących myÂśli innych nie wypowiedziane jeszcze jako sÂłowa.
Zatem co jest prawdÂą rzeczywistÂą , a co jej nieudolnym jeszcze okreÂślaniem.....  zaleÂży to tylko od osobistego rozwoju czÂłowieka, jego ponad fizycznego aparatu poznawczego  i moÂżliwoÂści akceptacji prekursorskich informacji.

Czy to juÂż pora na negacje telepatii i wszystkich tele......
Jednym zagadnieniem jest tworzenie myœli inaczej myœlowa analiza , synteza lub ich odbiór , a zupe³nie innym sposób przekazu i mo¿liwoœÌ odczytu.

- to jest wÂłaÂśnie zaÂłoÂżenie .MoÂże wÂłaÂściwiej byÂłoby stwierdziĂŚ, Âże "nie potrafimy istnieĂŚ dÂłuÂżej w komunikacji z otoczeniem", ale i na to nie ma dowodĂłw (patrz wywody Kiary )

Ani dobry , ani niedobry, poniewaÂż stwierdza on tylko "ludzie-warzywa" nie komunikujÂą myÂśli, ale mimo to ÂżyjÂą, czyli do funkcjonowania w odniesieniu do otoczenia nie jest im potrzebna myÂśl.  Faktycznie niewiele to daje ;D

---------------------------------------------------------------------------


Ok, ale to nie zmienia faktu, Âże na myÂśl moÂżna nie reagowaĂŚ pomimo jej zauwaÂżenia, a tym samym wcale ich natÂłok nie musi "zatruwaĂŚ" odbiornika/przekaÂżnika czyli czÂłowieka.

Organizm nie "stara siĂŞ" niektĂłrych treÂści usuwaĂŚ. Po prostu w Âżaden sposĂłb na nie nie reaguje.

Ok, weŸmy ten przyk³ad z radiem. Przenikaj¹ go ró¿ne "treœci" czyli fale radiowe. Bardzo bardzo ró¿ne pocz¹wszy od sygna³ów radiowych od nadajników analogowych, poprzez cyfrowe, pakiety danych (sms, mobilny internet gsm), na falach emitowanych przez wszelkie domowe urz¹dzenia na pr¹d skoùczywszy, ale w³aœnie TO radio nie odbiera tego ca³ego smogu. Pomija go bo zosta³o nastrojone na okreœlon¹ stacjê.
I w tym sensie myÂśli ktĂłre siĂŞ "dekodujÂą" w ludzkim odbiorniku sÂą niejako przezeĂą przyciÂągane, czyli Âże odbiornik jest z nimi zestrojony. Radio wyÂłapuje czasami inne "stacje radiowe" ale sygnaÂł jest tak sÂłaby Âże nie jest w stanie zagÂłuszyĂŚ silnego sygnaÂłu.
Dopiero to porównanie mo¿na by odnieœÌ do pojawiania siê myœli i ich dekodowania w cz³owieku. Bardziej jako model "radiowy" a nie "trawienny".
I teraz to, co jest w tym ludzkim "radiu" potencjometrem to program sterujÂący pt JA. RĂłwnieÂż otrzymany z zewnÂątrz.


Ok, tylko , czy nazwaĂŚ to myÂśleniem ? Istnieje jakiÂś rodzaj komunikacji miĂŞdzykomĂłrkowej i to zostaÂło udowodnione, ale nie zostaÂło nazwane procesem myÂślowym.

WÂłaÂśnie odwrotnie. Postrzeganie Âświata jest moÂżliwe bez wydzielania z niego postrzegajÂącego, czyli owego JA. Bo tak jak piszesz :

I w³aœnie owa sztucznoœÌ , kiedy jest zauwa¿ona, rozpoznana, staje siê dowodem na to, ¿e "prawdziwoœÌ" tkwi poza ow¹ sztucznoœci¹.

I tu poprawka - dopĂłki to, co uwaÂżasz za JA nie zaszufladkuje , dopĂłty uwaÂża ono - oraz kaÂżde inne ja- Âże to coÂś nie istnieje. Dobrym przykÂładem jest tu stan "splÂątany"  zero-jeden. Kiedy obserwator ,czyli jakieÂś JA dokonuje obserwacji wtedy nastĂŞpuje kolaps do jednej moÂżliwoÂści ZERA albo JEDEN. Nie moÂże byĂŚ inaczej , gdyÂż "odbiornik-JA" funkcjonuje wy³¹cznie w dychotomii, a to co poza niÂą nie jest dlaĂą w ogĂłle postrzegalne.
Rzecz w tym ,ze CzÂłowiek to nie tylko JA. To istota nieutoÂżsamiona rĂłwnieÂż , powiÂązana z CaÂłoÂściÂą na sposĂłb kwantowy i jeÂśli zdarzyÂło Ci siĂŞ ÂśledziĂŚ prace neurofizjologĂłw (Stuart Hameroff ) albo fizykĂłw (np. Fritz Albert Popp ) odnoÂśnie ÂŚwiadomoÂści to moÂże siĂŞ w tym orientujesz .

East: Ok, weŸmy ten przyk³ad z radiem. Przenikaj¹ go ró¿ne "treœci" czyli fale radiowe. Bardzo bardzo ró¿ne pocz¹wszy od sygna³ów radiowych od nadajników analogowych, poprzez cyfrowe, pakiety danych (sms, mobilny internet gsm), na falach emitowanych przez wszelkie domowe urz¹dzenia na pr¹d skoùczywszy, ale w³aœnie TO radio nie odbiera tego ca³ego smogu. Pomija go bo zosta³o nastrojone na okreœlon¹ stacjê.
I w tym sensie myÂśli ktĂłre siĂŞ "dekodujÂą" w ludzkim odbiorniku sÂą niejako przezeĂą przyciÂągane, czyli Âże odbiornik jest z nimi zestrojony. Radio wyÂłapuje czasami inne "stacje radiowe" ale sygnaÂł jest tak sÂłaby Âże nie jest w stanie zagÂłuszyĂŚ silnego sygnaÂłu.
Dopiero to porównanie mo¿na by odnieœÌ do pojawiania siê myœli i ich dekodowania w cz³owieku. Bardziej jako model "radiowy" a nie "trawienny".
I teraz to, co jest w tym ludzkim "radiu" potencjometrem to program sterujÂący pt JA. RĂłwnieÂż otrzymany z zewnÂątrz."

Desipere: Nie mo¿na podaÌ przyk³adu, który nie by³by elementem (efektem) dzia³alnoœci cz³owieka. A to bardzo zawê¿a mo¿liwoœÌ poznania ... w³aœnie cz³owieka. Cz³owiek widzi œwiat poprzez pryzmat swoich wyobra¿eù, które wprost organicznie tkwi¹ w zasadzie przyczynowo-skutkowej. Przyk³ad z radiem ma równie¿ tê cechê. Ale zobacz: istnieje nieskoùczenie wiele czêstotliwoœci, które radio odbiera - ale dostraj¹j¹c je, te fale mo¿na filtrowaÌ. Nie zmienia to jednak faktu, ¿e promieniowanie t³a, tzw. szumy - nadal istniej¹. W starszych - analogowych - odbiornikach by³y one ca³kiem dobrze s³yszalne.

Ale sk¹d ten szum? Jego Ÿró³em musi byÌ coœ co promieniuje, a wiêc coœ co ma energiê! I w tym znaczeniu - szerokim - rozumiem trawienie. Jeœli energia siê wyczerpie - "trawienie" - czyli pewnien proces fizykochemiczny dziej¹cy sie w materii ustaje. Gwiazda zd¹¿aj¹ca w swoim cyklu ku œmierci, przechodzi jeszcze przez fazê rozb³ysku jako supernowa, - i wtedy emituje bardzo du¿o (nawet nieistotne czego). W momencie gdy proces spalania - "trawienia" - w niej energii zanika, gwiazda umiera. I z pewnoœci¹ trudno bêdzie odnaleŸÌ œlady jej szumu w naszym odbiorniku.

To "dostrajanie" odbiornika bardziej przyrówna³bym do wybiórczoœci naszego myœlenia. Poznajemy jakieœ pogl¹dy, które np. przez swoj¹ nowatorskoœÌ (odkrywczoœÌ) wywo³uj¹ w nas emocje (dobre lub z³e) i tworzymy w ten sposób nasz filtr wyobra¿eniowy o œwiecie, który staje siê nasz¹, ci¹gle emitowan¹ z mózgu - audycj¹ radiow¹. Czasami selektywna moc tego nadawania jest tak wielka, ¿e nie mamy si³y zmieniÌ odbioru i przejœÌ na inne pasmo nadawania.

Równie¿ pojêcie "odbioru" wydaje sie w tym momencie adekwatne: my po prostu dostrajamy nasz umys³ do okreœlonych czêstotliwoœci znaczeù, przychodz¹cych z zewn¹trz, po czym - samowzbudzeni (co wymaga trawienia) - zaczynamy rezonansowo "nadawaÌ" na tej samej fali. Jeœli przyj¹Ì organiczny imperatyw: przyczyna-skutek - to nasze nadawanie jest spraw¹ wtórn¹ wobec sygna³u który do nas dociera z zewn¹trz. Trochê modyfikujemy ten sygna³ poprzez inny (okreœlony przez DNA) kszta³t komórek.

Pozdrawiam :)

Nie tyle "tworzymy nasz filtr" co "filtr siĂŞ tworzy". I  to nie "Czasami" ,ale non stop to sie dzieje, Âże moc nadajnika zewnĂŞtrznego (lub teÂż rozwibrowany kanaÂł wewnĂŞtrznego odbioru ) sÂą tak silnie nastrojone, Âże wyjœÌ poza tÂą "audycjĂŞ" wydaje siĂŞ niemoÂżliwe. Ba  - ona staje siĂŞ "NAMI" okreÂśla to, kim jesteÂśmy a w koĂącu nie widaĂŚ Âżadnej ró¿nicy pomiĂŞdzy "tylko audycjÂą" , a JA. I wtedy tak bezrefleksyjnie i automatycznie ze ÂświĂŞtym przekonaniem ludzie jak mantrĂŞ powtarzajÂą "MyÂślĂŞ wiĂŞc jestem". Albo : "moje serce", "moj mĂłzg" czy teÂż "moje Âżycie" zamiast po prostu serce, mĂłzg , Âżycie.
"My dostrajamy nasz umysÂł " ... a moÂże raczej to "umysÂł zostaje zestrojony z .. " . Bo popatrz Âże dziecko odtwarza zachowania rodzicĂłw z poczÂątku bezkrytycznie ich "maÂłpujÂąc". Ono siĂŞ uczy i jest nauczane, albo raczej - programowane , co de facto jest dostrojeniem do czĂŞstotliwoÂści zewnĂŞtrznych znaczeĂą plus kojarzenie z okreÂślonym zdarzeniem w fizycznoÂści. Nie bardzo tu jakby widaĂŚ rolĂŞ trawienia. Chyba , Âże proces kojarzenia w ten sposĂłb okreÂśliĂŚ. Kojarzenie przy obecnoÂści uczuĂŚ np miÂłoÂści rodzicielskiej.

Bardzo ciekawy model. Modyfikacja zewn. sygna³ów przez wewn. filtr DNA ?