Niezależne Forum Projektu Cheops

OgieĂą i dym - czyli kadzidÂło w KoÂściele - ks. Jakub DĂŞbiec
Drukuj | Email
Króluj nam Chryste nr 1/2005Kiedyœ u¿ywano je w trakcie pogrzebów, póŸniej palono je przy bazylikach, przed ikonami, relikwiami œwiêtych jak równie¿ niesiono je w orszakach papieskich i w procesji z Ewangeliarzem. Dziœ u¿ywa siê je g³ównie przy wystawieniu Najœwiêtszego Sakramentu. O czym mowa? Oczywiœcie o kadzidle.

Szóstego stycznia przypada uroczystoœÌ Objawienia Paùskiego, któr¹ w Polsce nazywamy tradycyjnie œwiêtem Trzech Króli. W tym dniu b³ogos³awi siê w koœcio³ach obok kredy w³aœnie kadzid³o w nawi¹zaniu do darów, które z³o¿yli Dzieci¹tku Jezus trzej Mêdrcy ze Wschodu.

KadzidÂło znane jest kaÂżdemu ministrantowi, chociaÂż nie kaÂżdy ministrant do tzw. „ognia” moÂże byĂŚ wyznaczony. Sprawowanie uroczystej liturgii bez uÂżycia kadzidÂła wydaje siĂŞ nam niemalÂże niemoÂżliwe. Gdy oglÂądamy transmisje ró¿nych uroczystoÂści z Watykanu, to moÂżemy zauwaÂżyĂŚ, Âże kadzidÂło jest uÂżywane prawie zawsze. Jednak w pierwszych wiekach istnienia KoÂścioÂła nie uÂżywano kadzidÂła. Dlaczego?
 

Trudne poczÂątki kadzidÂła w KoÂściele

Kadzid³o znane ju¿ by³o w staro¿ytnoœci. U¿ywano je w Grecji, w Rzymie, a Egipcjanie mówili o nim, ¿e oczyszcza i upiêksza. Stosowano je zatem ze wzglêdów higienicznych, aby usun¹Ì nieprzyjemne zapachy. Pos³ugiwano siê nim równie¿, aby oddaliÌ moce i wp³ywy diabelskie. Ponadto u¿ycie kadzid³a by³o wyrazem czci wobec bogów pogaùskich oraz w³adców.

Z kart Starego Testamentu dowiadujemy siê te¿, ¿e kadzid³a u¿ywali ¿ydzi czcz¹c prawdziwego Boga. Zapalali je oni, jako ofiarê chwa³y, dwa razy dziennie (rano i wieczorem) na specjalnie do tego przygotowanym z³otym o³tarzu, znajduj¹cym siê w œwi¹tyni przed œwiêtym miejscem. W Ksiêdze Apokalipsy, nale¿¹cej do zbioru ksi¹g Nowego Testamentu, przeczytaÌ mo¿emy tak¿e o kadzidle, jako znaku czci Boga i modlitwy do Niego zanoszonej.

Dlaczego zatem chrzeÂścijanie zwlekali z „wprowadzeniem” kadzidÂła do liturgii, chociaÂż byÂło ono tak powszechnie znane i stosowane? WÂłaÂśnie dlatego, Âże byÂło ono tak powszechnie stosowane, przede wszystkim w kulcie boÂżkĂłw i cesarzy, nie chciano uÂżywaĂŚ go w liturgii. Nie moÂżna zapomnieĂŚ, Âże byÂł to rĂłwnieÂż czas przeÂśladowaĂą. Tych chrzeÂścijan, ktĂłrzy w wyniku przeÂśladowaĂą wyrzekli siĂŞ wiary, okreÂślano mianem thurificati. OznaczaÂło to, Âże zÂłoÂżyli ofiarĂŞ z kadzidÂła przed wizerunkiem cesarza, oddajÂąc w ten sposĂłb jemu czeœÌ.


Od praktyki do symboliki

Zmiana nastÂąpiÂła wĂłwczas, kiedy ustaÂły przeÂśladowania. Pierwsze wzmianki o uÂżywaniu kadzidÂła na Zachodzie pochodzÂą z VII wieku (na Wschodzie np. w Jerozolimie kadzidÂła podczas liturgii uÂżywano juÂż w IV wieku). PoczÂątkowo uÂżycie kadzidÂła miaÂło znaczenie czysto praktyczne – aby moÂżna byÂło lepiej oddychaĂŚ. PóŸnie nadawano uÂżyciu kadzidÂła takÂże znaczenie symboliczne, jako znaku uwielbienia dla obecnego we wspĂłlnocie Pana oraz symbolu wznoszÂących siĂŞ do tronu niebios modlitw wiernych.

Kadzid³a u¿ywano pocz¹tkowo w trakcie pogrzebów, póŸniej palono je przy bazylikach, przed ikonami, relikwiami œwiêtych, jak równie¿ niesiono je w orszakach papieskich i w procesji z Ewangeliarzem.


KadzidÂło dziÂś

Jak sami dobrze wiecie, dziÂś uÂżywa siĂŞ kadzidÂła przy wystawieniu NajÂświĂŞtszego Sakramentu, jak rĂłwnieÂż w odniesieniu do osĂłb (biskupa, kapÂłanĂłw i wiernych), przedmiotĂłw (oÂłtarz, krzyÂż, paschaÂł) oraz rzeczy (dary skÂładane na oÂłtarzu).

SÂą teÂż pewne zasady odnoszÂące siĂŞ do sposobu okadzania. Trzema pociÂągniĂŞciami (rzutami) trybularza okadza siĂŞ: NajÂświĂŞtszy Sakrament, relikwie KrzyÂża ÂŚwiĂŞtego, uroczyÂście eksponowane obrazy Pana Jezusa, dary chleba i wina uÂżyte dla sprawowania Mszy ÂświĂŞtej, krzyÂż oÂłtarzowy, ewangeliarz, paschaÂł, celebransa, chĂłr oraz zgromadzonych wiernych. PodwĂłjnym rzutem okadza siĂŞ relikwie i obrazy ÂświĂŞtych.


Znak modlitwy i uwielbienia

Ciekawe jest rĂłwnieÂż, Âże poszczegĂłlne „czĂŞÂści skÂładowe” kadzidÂła miaÂły swoje znaczenie symboliczne. Otó¿ ogieĂą byÂł znakiem bliskoÂści Boga, sam zapach kadzidÂła wskazywaÂł na ÂłaskawoœÌ Boga, natomiast obÂłok kadzidÂła byÂł rozumiany jako symbol modlitw wiernych, wznoszÂących siĂŞ przed BoÂże oblicze. DziÂś, mĂłwiÂąc o symbolice kadzidÂła, wskazuje siĂŞ przede wszystkim na kadzidÂło, jako znak modlitwy i uwielbienia Boga, ktĂłre sÂą zanoszone przed Jego tron przez zgromadzonÂą wspĂłlnotĂŞ wiernych.


Trybularz „gigant” czyli botafumeiro

Do okadzania uÂżywa siĂŞ trybularza (thuribulum) i ³ódki (navicula), ktĂłra to nazwa przyjĂŞÂła siĂŞ w Âśredniowieczu, od ksztaÂłtu naczynia sÂłu¿¹cego do przechowywania kadzidÂła. Trybularze, ktĂłre Wy uÂżywacie sÂą stosunkowo nieduÂżymi przedmiotami (wys. ok. 30 cm). Czy wiecie, Âże w Hiszpanii w Santiago de Compostela (miejsce pielgrzymkowe, gdzie w katedrze przechowywane sÂą relikwie ÂŚw. Jakuba ApostoÂła), jest uÂżywany trybularz „gigant”? Nazywa siĂŞ go „botafumeiro”. Wykonany jest ze srebra, ma prawie 2 m wysokoÂści (wraz z “ÂłaĂącuszkami”), waÂży 54 kg., a do jego obsÂługi potrzeba aÂż siedmiu mĂŞÂżczyzn.

Mam nadziejĂŞ, Âże te kilka informacji na temat kadzidÂła, jego symboliki i historii, jego zwiÂązku z liturgiÂą KoÂścioÂła, przydadzÂą siĂŞ Wam i sprowokujÂą Was do poszukiwania odpowiedzi na dalsze pytania, np.: co to jest kadzidÂło, jak siĂŞ je przygotowuje?
 
 Ks. Teodor Puszcz TChr, PocaÂłunek oÂłtarza i okadzenie (6)    PDF    Drukuj    Email

         Po dojÂściu do prezbiterium (miejsca, gdzie siĂŞ znajduje oÂłtarz, miejsce przewodniczenia - sedilia - i ambona) kapÂłan udaje siĂŞ do oÂłtarza i razem z obecnymi akurat na tej Eucharystii koncelebransami i diakonem caÂłuje oÂłatarz . OÂłtarz chrzeÂścijaĂąski jest symbolem Chrystusa, ktĂłry na tym ÂświĂŞtym stole staje siĂŞ obecny jako ukrzyÂżowany i wywyÂższony Pan i przy ktĂłrym rozdaje siebie wiernym jako Pokarm i NapĂłj. PocaÂłunek ten jest wyrazem g³êbokiego szacunku dla Chrystusa - ArcykapÂłana i Gospodarza tej ÂŚwiĂŞtej Uczty. KapÂłan czyni to pozdrowienie w imieniu caÂłej wspĂłlnoty. W dni ÂświÂąteczne dokonuje siĂŞ takÂże okadzenia oÂłtarza. Dla wielu ludzi jest ta ceremonia, siĂŞgajÂąca juÂż do czasĂłw staroÂżytnych, niezrozumiaÂła i jawi siĂŞ jako przestarzaÂła i bezsensowna. Dlatego w tym miejscu wskazane jest powiedzieĂŚ coÂś wiĂŞcej na temat okadzenia i kadzidÂła, ktĂłre liturgia KoÂścioÂła stosuje takÂże przy innych okazjach.

        KadzidÂło jest wysuszonym sokiem ze zranionego drzewa gatunku boswellia sacra. Ten rodzaj drzew, ktĂłrego znanych jest 25 odmian, spotyka siĂŞ w poÂłudniowej Arabii, pó³nocnej Afryce i w Indiach. Jedyne dostĂŞpne w Europie kadzidÂło pochodzi z poÂłudniowego wybrzeÂża Pó³wyspu Arabskiego, z terenĂłw dzisiejszych krajĂłw Jemenu i Omanu. Jest to Âżywica z drzew boswellia sacra, boswellia carteri. RoÂśliny tego rodzaju osiÂągajÂą wysokoœÌ 2-3 m. Ich ga³êzie wychodzÂą z mocnego korzenia juÂż przy ziemi, co daje im wyglÂąd krzewĂłw. Kora Âłuszczy siĂŞ w duÂżych kawaÂłkach i w wyniku wzrostu jest zrzucana oraz zastĂŞpowana nowÂą. LiÂście, ktĂłre wyrastajÂą póŸnÂą jesieniÂą (dÂługoÂści 15-25 cm), majÂą filcowatÂą powierzchniĂŞ i na ga³êzi wyrastajÂą w duÂżej odlegÂłoÂści od siebie lub jako kĂŞpa na jej koĂącu. Na wiosnĂŞ wyrastajÂą biaÂłe kwiaty, ktĂłre wczesnym latem zamieniajÂą siĂŞ w okrÂągÂłe owoce pestkowe. Podczas gorÂącego lata, zwykle w maju, zdziera siĂŞ korĂŞ na pniu i ga³êziach. Z tych ran wypÂływa klejÂąca, mlecznego koloru ciecz, ktĂłra twardnieje na powietrzu. ÂŻywica ta wypÂływa w maÂłej iloÂści, a jej jakoœÌ jest sÂłaba, dlatego po miesiÂącu zdziera siĂŞ jÂą i wyrzuca. Podczas nastĂŞpnych dwĂłch tygodni wypÂływa wiĂŞcej soku z naciĂŞĂŚ. Jednak i ten sok nie nadaje siĂŞ do uÂżytku. Dopiero po trzecim zdarciu zaczyna siĂŞ wÂłaÂściwe Âżniwo. Teraz w gorÂących miesiÂącach letnich zbiera siĂŞ raz w tygodniu wytryskajÂące kadzidÂło, ok. 500g z jednego Âśredniej wielkoÂści drzewa. W paÂździerniku, na koĂącu gorÂącej pory roku, zmniejsza siĂŞ wyciek Âżywicy i koĂączy siĂŞ Âżniwo. Drzewa te dopiero po rocznej lub dwuletniej przerwie znĂłw wykorzystuje siĂŞ do pozyskiwania kadzidÂła. WiĂŞcej na ten temat moÂżna doczytaĂŚ w pozycji Michaela Pfeifera. Der Weihrauch. Geschichte, Bedeutung, Verwendung. Regensburg 1997.

        UÂżywanie kadzidÂła tzn. mieszanki ró¿nych Âżywic, byÂło juÂż znane w starotestamentalnym kulcie ÂświÂątynnym i w pogaĂąskiej staroÂżytnoÂści. ChrzeÂścijanie najpierw go odrzucali z powodu ofiary kadzidÂła, skÂładanej przed statuami pogaĂąskich bĂłstw. W czasach konstantyĂąskich kadzidÂło "wtargnĂŞÂło" jednak ze Wschodu do chrzeÂścijaĂąskiej liturgii. Tutaj rozumiano je jako symbol modlitwy w myÂśl psalmu: niech wznosi siĂŞ ku Tobie moja modlitwa jak kadzidÂło (Ps 141, 2) oraz spalania siĂŞ miÂłoÂści Boga i bliÂźniego. JednoczeÂśnie jest ono znakiem czci i modlitwy wstawienniczej KoÂścioÂła.

        JeÂśli chodzi o symbolikĂŞ kadzidÂła w Nowym Testamencie, to moÂżna je najpierw uwaÂżaĂŚ za jeden z trzech darĂłw boÂżonarodzeniowych. WedÂług Mt 2, 11 mĂŞdrcy przynieÂśli DzieciĂŞciu zÂłoto, kadzidÂło i mirrĂŞ - najcenniejsze dary, jakie byÂły wtedy osiÂągalne. PokÂłon magĂłw widziano w tradycji jako speÂłnienie siĂŞ proroctwa Iz 60, 6 - jako eschatologicznÂą pielgrzymkĂŞ ludĂłw na Syjon. Wszystkie trzy dary nie wystĂŞpujÂą razem nigdzie w Starym Testamencie. W historii wykÂładni Pisma Âśw. nabraÂły one doniosÂłego znaczenia: kadzidÂło byÂło darem dla Chrystusa jako Boga, zÂłoto byÂło darem dla Chrystusa jako KrĂłla i mirra - juÂż od czasĂłw Ireneusza i Orygenesa - darem dla Chrystusa jako czÂłowieka oraz symbolem Jego Âśmierci. W Nowym Testamencie jest jeszcze w innym miejscu mowa o kadzidle. W 5 i 8 rozdziale Apokalipsy Wizjoner z Patmos daje wskazĂłwki do rozumienia jego znaczenia. AnioÂłowie przynoszÂą nie tylko Bo¿¹ NowinĂŞ na Âświat, ale zanoszÂą rĂłwnieÂż proÂśby ludzi przed tron Boga. Unoszenie siĂŞ nieustannej  modlitwy zostaÂło ujĂŞte w obraz kadzidÂła (Ap 8, 3-5). Na trzecim miejscu naleÂży wymieniĂŚ metaforyczne znaczenie kadzidÂła u Âśw. PawÂła jako woni. Dla dopeÂłnienia symbolicznego znaczenia pachnÂącej Âżywicy naleÂży dodaĂŚ miejsca z corpus paulinum, w ktĂłrych PaweÂł posÂługuje siĂŞ pojĂŞciem woni jako metafory. Dla przykÂładu nastĂŞpujÂący fragment: Niech bĂŞdÂą dziĂŞki Bogu, ktĂłry pozwala nam zawsze uczestniczyĂŚ w tryumfie Chrystusa i wszĂŞdzie roztacza przez nas woĂą Jego poznania. Dla Boga jesteÂśmy bowiem wonnoÂściÂą Chrystusa, zarĂłwno wÂśrĂłd tych, ktĂłrzy sÂą na drodze do zbawienia, jak teÂż wÂśrĂłd tych, ktĂłrzy sÂą na drodze do zagÂłady (2 Kor 2, 14-15).

        W liturgii KoÂścioÂła stosuje siĂŞ wiĂŞc okadzenie oÂłtarza, ksiĂŞgi ewangelii, Âświec, obrazĂłw, a takÂże celebransĂłw i wspĂłlnoty wiernych. NiewÂłaÂściwym byÂłoby uwaÂżaĂŚ kadzidÂło tylko jako dar dla Boga, jako rzeczowy dar. Kto zna jego bogatÂą symbolikĂŞ, ten bĂŞdzie go uwaÂżaÂł za "homiliĂŞ bez s³ów".

        Okadzenie oÂłtarza przybraÂło szczegĂłlnÂą formĂŞ. KapÂłan z kadzielnicÂą obchodzi go wkoÂło i okadza. Okadzany jest takÂże znajdujÂący siĂŞ przy oÂłtarzu krzyÂż, jak rĂłwnieÂż paschaÂł w okresie wielkanocnym, relikwiarz oraz wizerunek (obraz lub figura).

Kadzidlo jako lekarstwo.

Boswellia i olibanum w medycynie ajurwedyjskiej i europejskiej. Boswellia w medycynie sportowej.

Rodzaj kadzidÂłowiec – Boswellia naleÂży do rodziny osoczynowatych – Burseraceae. KadzidÂłowce (drzewa) wystĂŞpujÂą w Afryce Pó³nocnej i Pó³nocno-Wschodniej. SÂą uprawiane w Indiach i Arabii. W swoim metabolizmie wytwarzajÂą kwasy bosweliowe (niem. Boswelliasäuren, ang. Boswellic acid)), ktĂłre sÂą zaliczane do trĂłjterpenĂłw. Najbardziej znanymi gatunkami kadzidÂłowca sÂą: Boswellia carteri Birdwood i Boswellia serrata Roxburgh. DostarczajÂą gumoÂżywicĂŞ o nazwie Olibanum. Olibanum wypÂływa samoistnie z drzew kadzidÂłowych lub ich kora jest nacinana, przez co wyciek gumoÂżywicy jest wymuszany. W handlu jest sprzedawana w postaci grudek, granulatu lub proszku. Olibanum pochodzÂący z Indii okreÂślane jest nazwÂą Indian Olibanum lub Salai Guggal. Indischer Weihrauch, czyli indyjskie kadzidÂło z Boswellia serrata jest ujĂŞte przez Deutscher Arzneimittel Codex z 2005 r. Pod nazwÂą Indian Frankincense figuruje ten surowiec w British Pharmacopoeia z 2009 r. Zgodnie z jej wymogami: 11-keto-beta-boswellic acid C30H46O4 – m.cz.470,7 – minimum 1 % w suchym surowcu; acetyl-11-keto-beta-boswellic acid C32H48O5 – m.cz. 512,7 – minimum 1% w suchym surowcu. Strata masy po suszeniu – maximum 8%. Popió³ – maximum 10%.

Kwasy bosweliowe majÂą strukturĂŞ piĂŞciocyklicznych trĂłjterpenĂłw. SÂą typu oleananu (alfa-bosweliowy kwas) i ursanu (beta-bosweliowy kwas). Znane sÂą rĂłwnieÂż: kwas acetylo-alfa-bosweliowy, kwas acetylo-beta-bosweliowy, kwas 11-alfa-hydroksy-beta-bosweliowy i kwas 3-acetylo-11-keto-beta-bosweliowy.

W tradycyjnej medycynie Indii oleo-¿ywica i gumo¿ywica kadzid³owca s¹ u¿ywane w leczeniu stanów zapalnych stawów i koœci, stanów zapalnych i bólowych krêgos³upa, nie¿ytów uk³adu oddechowego. Nale¿¹ do œrodków wykrztuœnych, antyseptycznych, przeciwlêkowych, przeciwnerwicowych i wykrztuœnych. W medycynie ajurwedyjskiej Boswellia serrata to wa¿ny œrodek przeciwreumatyczny.

Badania wspó³czesne dowiod³y, ¿e olibanum rzeczywiœcie dzia³a przeciwbólowo, zmniejsza stany zapalne w przebiegu reumatyzmu, wp³ywa ochronnie na mi¹¿sz w¹troby, antyproliferacyjnie wobec nowotworów (szczególnie Boswellia carteri), immunomoduluj¹co, uspokajaj¹co, przeciwbakteryjnie i wykrztuœnie. Wyniki pochodz¹ g³ównie z badaù na zwierzêtach.

Olibanum pobudza wydzielanie soków trawiennych i ¿ó³ci. 100 mg alkoholowego wyci¹gu z Olibanum daje efekt przeciwbólowy i przeciwzapalny równy 100 mg fenylobutazonu.

Liczne doniesienia potwierdzaj¹ szczególn¹ przydatnoœÌ wyci¹gów z Boswellia serrata i Boswellia carteri w leczeniu chorób reumatycznych, owrzodzeù jelita grubego, zespo³u jelita dra¿liwego, stanów zapalnych oskrzeli i zatok. In vitro wykazano hamowanie proliferacji komórek nowotworowych linii Leukemia i Glioblastoma. Istniej¹ przes³anki o uzasadnionym stosowaniu Olibanum w leczeniu wspomagaj¹cym raku mózgu. Sk³adniki Boswellia dzia³a antytumorowo przez hamowanie topoizomerazy I i II-alfa oraz przez pobudzanie programowanej œmierci komórek (apoptozy). Hamuje elastazê leukozytow¹ i degradacjê glikozaminoglikanów (w stawach zapalnie zmienionych).

Preparaty z Boswellia hamujÂą 5-lipooksygenazĂŞ i uwalnianie leukotrienĂłw, przez co wpÂływajÂą przeciwzapalnie. Inhalacje i zaÂżywanie gumoÂżywicy Boswellia zmniejsza ryzyko wystÂąpienia astmy oskrzelowej. GumoÂżywica bosweliowa leczy chroniczne stany zapalne jelita grubego, dlatego jest zalecana w leczeniu choroby Crohn’a.

Olejek bosweliowy (eteryczny), wyciÂągi alkoholowe z Olibanum hamujÂą rozwĂłj grzybĂłw i bakterii.

W handlu znajduj¹ siê gotowe preparaty zawieraj¹ce ekstrakt Boswellia, najczêœciej standaryzowany na zawartoœÌ kwasów bosweliowych (60%). Zalecane dawki takiego ekstraktu wynosz¹ 300-400 mg 3 razy dziennie.

W Polsce dostĂŞpny jest preparat Salai Guggal Plus z linii Ayurveda Line (Spring Irena Laszewska) – tabletki zawierajÂące miĂŞdzy innymi Boswellia serrata 200 mg, Zingiber (imbir) 50 mg. Trigonella (kozieradka) 50 mg, Curcuma (ostryÂż) 50 mg, czyli skÂładniki jak najbardziej polecane w leczeniu schorzeĂą stawĂłw, wÂątroby i jelit.

Boswellia jest wartoÂściowa dla medycyny sportowej. Osoby uprawiajÂące hobbistycznie i zawodowo sport zawsze naraÂżone sÂą na nadwyrĂŞÂżenia ukÂładu narzÂądĂłw ruchu, szczegĂłlnie stawĂłw. Po intensywnych wysiÂłkach fizycznych i treningu, np. u biegaczy, doÂśc czĂŞsto dochodzi do spastycznoÂści miĂŞÂśni szkieletowych, powstawania zakwasĂłw, wysiĂŞkĂłw prozapalnych. Boswellia w monopreparatach i w lekach zÂłoÂżonych (np. z imbirem, kurkumÂą, mirrÂą, hakoroÂślÂą – Harpagophytum) bĂŞdzie wspomagaÂła procesy naprawcze i rekompensacji fizjologicznej oraz zapobiegaÂła niepo¿¹danym procesom zapalnym oraz zwyrodnieniowym (degradacyjnym w tkance chrzĂŞstnej).

Nalewka bosweliowa (1:5, na alkoholu 40-60%), olejek bosweliowy (eteryczny) wcierane w okolice stawów dodatkowo ³agodz¹ obrzêk i dolegliwoœci bólowe oraz poprawiaj¹ miejscowo kr¹¿enie krwi i limfy.

NalewkĂŞ bosweliowÂą 1:5 (1 cz. gumoÂżywicy na 5 czĂŞÂści ciepÂłego alkoholu 40-60%) – Tinctura Boswelliae moÂżna zaÂżywaĂŚ 3 razy dziennie po 5 ml; a przy kaszlu i chorych zatokach oraz zapaleniu oskrzeli – 4 razy dziennie na miodzie.

Olejek eteryczny uzyskiwany z Olibanum zawiera alfa-pinen, alfa- i beta-felandren octan-1-oktylu, dipenten, limonen, alfa-tujen, mircen, p-cymen, humulen, gwajen beta, farnezol, borneol, karwon, octan terpinylu, beta-jlangen, beta-kadinen, trans-bergamoten i in. Olibanum posiada okoÂło 5-10% olejku eterycznego, ponadto 60-70% Âżywic i ok. 20% gum (galaktoza, arabinoza, kwas metyloglukuronowy).

Olibanum jest sk³¹dnikiem niektórych kosmetyków (myd³a, lotio, perfumy, kremy, balsamy, ¿ele i p³yny do k¹pieli). ZawartoœÌ Olibanum w kosmetykach nie przekracza 1%.

Olejek bosweliowy (dostêpny w handlu) i Olibanum pobudzaj¹ miesi¹czkowanie i wzmagaj¹ wentylacjê p³uc (czêstoœÌ oddechów). Zwiêkszaj¹ te¿ diurezê.