Niezależne Forum Projektu Cheops

MĂłwiÂące tabliczki Ouija

Wojciech ChudziĂąski

Gdy je wymyÂślono, nikt nie zakÂładaÂł, Âże rekwizytem tym moÂżna siĂŞ posÂłuÂżyĂŚ w kontaktach z zaÂświatami. MiaÂła to byĂŚ zwyczajna gra towarzyska, taka jak Scrabble. Dopiero z upÂływem czasu ouija zaczĂŞÂły peÂłniĂŚ funkcjĂŞ poÂśrednika w rozmowach z duchami.

Znano je ju¿ w Chinach ok. 600 roku p.n.e. oraz w Egipcie, gdzie przyjê³y postaÌ okr¹g³ej p³ytki z symbolami i zawieszonego na nici pierœcienia. Sto lat póŸniej w Grecji uczniowie Pitagorasa organizowali seanse, podczas których mistyczny stolik poruszaj¹cy siê na kó³kach podje¿d¿a³ w kierunku znaków, które filozof i jego uczeù Filolaos interpretowali ca³emu zgromadzeniu jako objawienie pochodz¹ce z niewidzialnego œwiata.

ImageTego rodzaju przyrzÂądy byÂły teÂż popularne w Rzymie w III wieku naszej ery. Tertulian pisaÂł w Apologii o wirujÂących stoÂłach, ktĂłre wieszczÂą, udzielajÂąc pytajÂącym rozumnych odpowiedzi. Podobne opisy znajdujemy u Orygenesa.
Pierwszy patent na tabliczkê do rozmów z duchami otrzyma³ w londyùskim urzêdzie Adolphus Theodore Wagner, profesor muzyki i mieszkaniec Berlina w Królestwie Prus. 23 stycznia 1854 roku zaprezentowa³ on urz¹dzenie nazywane psychografem lub aparatem do wykrywania myœli ludzi poprzez czynnik elektrycznoœci nerwowej. W przed³o¿onym patencie czytamy m.in. Aparat ten zawiera kombinacjê prêtów czy kawa³ków drewna po³¹czonych tak, ¿e umo¿liwiaj¹ poruszanie siê wszystkich czêœci. Z jednej z podstaw instrumentu zwisa wskaŸnik, na jednej lub wiêcej podstawach jest ulokowany dysk, na którym operator umieszcza d³où, a z owej podstawy lub podstaw wychodzi kolejny wskaŸnik. Pozosta³e czêœci aparatu zawieraj¹ szklan¹ p³ytkê albo inny izolator oraz alfabet i zestaw rysunków czy liczb. Gdy dana osoba, charakteryzuj¹ca siê pewn¹ elektrycznoœci¹ nerwow¹, k³adzie d³où na dysku, instrument zaczyna natychmiast dzia³aÌ, a wskaŸnik wybiera z alfabetu litery sk³adaj¹ce siê na s³owa i opisuje to, co operatorowi przychodzi na myœl.
Trzy lata wczeÂśniej

twĂłrca nowoÂżytnego spirytyzmu

Francuz Allan Kardec tak pisaÂł w KsiĂŞdze MediĂłw o bĂŞdÂących w uÂżyciu mĂłwiÂących tabliczkach:
…niektĂłre osoby uÂżywajÂą czegoÂś w rodzaju malutkiego, specjalnie skonstruowanego stoliczka, o dÂługoÂści od dwunastu do piĂŞtnastu centymetrĂłw oraz wysokoÂści od piĂŞciu do szeÂściu centymetrĂłw, opierajÂącego siĂŞ na trzech nó¿kach, z ktĂłrych jednÂą stanowi o³ówek; dwie pozostaÂłe nó¿ki sÂą zaokrÂąglone lub zakoĂączone kulkami, co uÂłatwia ich przesuwanie po papierze. Jeszcze inni posÂługujÂą siĂŞ trĂłjkÂątnÂą, podÂłuÂżnÂą lub owalnÂą „deseczkÂą” o wymiarach od piĂŞtnastu do dwudziestu centymetrĂłw kwadratowych. Na jednym z jej koĂącĂłw, na brzegu znajduje siĂŞ ukoÂśny otwĂłr do umocowania o³ówka; przygotowana do pisania deseczka stoi nierĂłwno na papierze, opierajÂąc siĂŞ z jednej strony. Strona ta posiada niekiedy dwa kó³eczka uÂłatwiajÂące ruch. ZresztÂą moÂżna zrozumieĂŚ, Âże forma tych urzÂądzeĂą nie ma Âżadnego znaczenia – najlepsze z nich jest to najwygodniejsze.
We Francji najpopularniejsze by³o urz¹dzenie skonstruowane przez spirytualistê M. Planchette`a, bardzo podobne do opisanych przed chwil¹. We wczesnych planszetach jedn¹ z jej nó¿ek stanowi³ o³ówek, który zapisywa³ wiadomoœci przekazywane z zaœwiatów. Oko³o roku 1886 producenci zaczêli modyfikowaÌ kszta³t tabliczek. Usunêli o³ówek, a w koùcu uzupe³nili treœÌ planszy o nadrukowane litery alfabetu, numery od 1 do 10 oraz s³owa: tak i nie. Pojawia³y siê nawet zwroty: dobry wieczór i dobranoc, co stanowi³o kwintesencjê wiktoriaùskiej elegancji.
ImageW roku 1891 siedmiu mĂŞÂżczyzn: Charles W. Kennard, Harry Welles Rusk, puÂłkownik Washington Bowie, Elijah J. Bond, William H. A. Maupin, E.C. Reiche i William Fuld otrzymaÂło nowy patent na magicznÂą grĂŞ. DziÂś trudno ustaliĂŚ, czy zaprojektowali jÂą jako nowy produkt, czy zwyczajnie skopiowali popularny na rynku hit. Tak czy inaczej powoÂłali do istnienia firmĂŞ o nazwie Kennard Novelty Company i zaopatrzyli sklepy w pierwsze komercyjne tabliczki do prowadzenia dialogĂłw z duchami. Sprzedawano je po 1,50 dolara za sztukĂŞ; byÂły to artefakty wykonane solidnie, z naturalnego drewna. Charles Kennard nazwaÂł je tabliczkami ouija, gdyÂż – jak twierdziÂł – tak wÂłaÂśnie brzmiaÂło w jĂŞzyku egipskim sÂłowo oznaczajÂące szczĂŞÂście. ChociaÂż nie miaÂło to nic wspĂłlnego z prawdÂą, nazwa przyjĂŞÂła siĂŞ i z czasem nowa gra zaczĂŞÂła byĂŚ bardziej znana jako egipskie tabliczki szczĂŞÂścia.
Siedmiu odkrywcĂłw zastawiÂło swoje ziemie, nieruchomoÂści oraz pieniÂądze. ÂŁÂączyÂły ich dwie rzeczy: nie bali siĂŞ ryzykowaĂŚ i

naleÂżeli do loÂży masoĂąskiej.

ImagePrawdopodobnie spotykali siê na tajnych zebraniach i, siedz¹c wokó³ sto³u przy cygarach i gatunkowej whisky, pewnej nocy postanowili dokonaÌ czegoœ w biznesie.
O to, by inwestycja przynosi³a spodziewane zyski, dba³ pu³kownik Bowie. Prezesem zosta³ wybrany Rusk, poniewa¿ mia³ najwiêksze doœwiadczenie w prawie patentowym. Kennard, który wczeœniej prowadzi³ interes nawozowy, udostêpni³ ziemiê i budynki. Bond wprost kipia³ od pomys³ów i podkreœla³, ¿e firma musi wytwarzaÌ nowe gry i zabawki tak, by skutecznie zdystansowaÌ rywali. Sam nie by³ oficjalnym udzia³owcem spó³ki, ale jako twórca wiêkszoœci patentów odgrywa³ w niej znacz¹c¹ rolê.
ProdukcjÂą zaj¹³ siĂŞ William Fuld – czÂłowiek bardzo ambitny, ktĂłry jednak nie mĂłgÂł pochwaliĂŚ siĂŞ majÂątkiem i na swĂłj sukces musiaÂł dopiero zapracowaĂŚ.
Patent na zmodyfikowanÂą tabliczkĂŞ ouija wydano 18 lutego 1891 roku (nr 462,819). Otwiera go zapis o nastĂŞpujÂącej treÂści: Niechaj bĂŞdzie wiadome, Âże ja, Charles W. Kennard, mieszkajÂący w Baltimore, stan Maryland, wynalazÂłem caÂłkiem nowe i poÂżyteczne poprawki w „Tabliczkach do RozmĂłw”, ktĂłrych dotyczÂą poniÂższe specyfikacje.
ImageNiestety produkcja magicznego przedmiotu osobie podpisanej pod tym dokumentem nie przyniosÂła szczĂŞÂścia. Charles W. Kennard staÂł siĂŞ bowiem – rzec moÂżna – jednÂą z pierwszych ofiar feralnej tabliczki. JuÂż dziewiĂŞĂŚ miesiĂŞcy póŸniej, poprzez tzw. wrogie przejĂŞcie utraciÂł firmĂŞ, a jej nowym wÂłaÂścicielem staÂł siĂŞ jego dawny pracownik, William Fuld. Kennard zostaÂł usuniĂŞty, mimo Âże w nazwie przedsiĂŞbiorstwa figurowaÂło jego nazwisko, a siedziba firmy znajdowaÂła siĂŞ na nale¿¹cej do niego ziemi. Syn Kennarda, Edward napisaÂł we wspomnieniach, Âże zawsze mu powtarzano, iÂż ojca wysadziÂł z interesu Fuld.
Nowy prezes zmieniÂł nazwĂŞ firmy na Ouija Novelty Company i wymyÂśliÂł nowÂą historiĂŞ pochodzenia tabliczek, aby przydaĂŚ im aury tajemniczoÂści. UtrzymywaÂł mianowicie, Âże nazwa ouija jest zbitkÂą francuskiego i niemieckiego sÂłowa tak.
Pod kierunkiem Fulda firma zwiĂŞkszyÂła produkcjĂŞ gry, chcÂąc wyjœÌ naprzeciw zapotrzebowaniu rynku. PokrzyÂżowaÂła teÂż plany Kennarda, ktĂłry parokrotnie przymierzaÂł siĂŞ do wytwarzania bliÂźniaczych tabliczek. Aby wygraĂŚ z konkurencjÂą, Fuld wymyÂśliÂł taĂąszÂą wersjĂŞ wÂłasnego produktu i w 1920 roku zacz¹³ sprzedawaĂŚ mistifying oracle – dokÂładnÂą kopiĂŞ ouija, tyle Âże za niÂższÂą cenĂŞ. UruchomiÂł takÂże liniĂŞ produkcyjnÂą biÂżuterii ze znakiem firmowym ouija i oleju ouija pomagajÂącego na reumatyzm (!). ZarejestrowaÂł teÂż znaki towarowe na sformuÂłowania: egipska tabliczka szczĂŞÂścia, hinduska tabliczka szczĂŞÂścia oraz WE-JA, jako Âże w ten sposĂłb wymawia siĂŞ sÂłowo ouija w jĂŞzyku angielskim.
Ale

przekleĂąstwo magicznej gry

dotknê³o równie¿ Fulda. W roku 1898 William i jego brat Isaac utworzyli przedsiêbiorstwo o nazwie Issac Fuld & Brother. Issac by³ starszy od Williama o 5 lat i mia³ ju¿ spore doœwiadczenie w biznesie. Jednak w kwietniu 1901 roku po burzliwej k³ótni dotycz¹cej kierunków rozwoju firmy bracia poró¿nili siê i ju¿ nigdy ze sob¹ nie rozmawiali. Procesowali siê w s¹dzie przez 18 lat!
W miĂŞdzyczasie starszy z braci Fuld zÂłamaÂł zakaz sÂądowy i w 1904 roku wypuÂściÂł na rynek tabliczkĂŞ o nazwie oriole, ktĂłra byÂła de facto dokÂładnÂą kopiÂą oryginalnych ouija.
ImagePrzekleùstwo tabliczki da³o o sobie znaÌ ponownie 24 lutego 1927 roku. Wówczas to William Fuld wspi¹³ siê na dach trzypiêtrowego gmachu fabryki, aby na miejscu nadzorowaÌ instalacjê masztu radiowego. Gdy porêcz, której siê przytrzymywa³, nieoczekiwanie pêk³a, spad³ z du¿ej wysokoœci. Podczas transportu u³amany kawa³ek ¿ebra przebi³ mu serce i William, nie odzyskawszy przytomnoœci, zmar³ w szpitalu.
W roku 1927, ju¿ po jego œmierci interes przejê³y dzieci i sprzedawa³y tabliczki a¿ do roku 1966. Wówczas prawa do produkcji ouija odkupi³a znana firma zabawkarska Parker Brothers. Szacuje siê, ¿e od tego czasu w Ameryce i Europie sprzedano ponad 25 milionów sztuk ouija! Popyt na nie wzrós³ w okresie obydwu wojen œwiatowych: kupowa³y je g³ównie kobiety pragn¹ce nawi¹zaÌ kontakt z synami i mê¿ami poleg³ymi na froncie.
Pierwsze tabliczki Parker Brothers byÂły dobrej jakoÂści, ale póŸniej zaczĂŞto wytwarzaĂŚ je z kartonu i tektury. Obecnie tabliczki z drewna wykonujÂą jedynie indywidualni rzemieÂślnicy. ChociaÂż plansze do rozmĂłw z duchami produkuje dziÂś wiele firm, bez wÂątpienia najlepszy slogan reklamowy dla ouija wylansowali Parker Brothers. BrzmiaÂł on: To tylko gra – czy tylko?
Co ciekawe, gdy wymyÂślono tabliczkĂŞ ouija, nikt nie zakÂładaÂł, Âże moÂżna siĂŞ niÂą posÂłuÂżyĂŚ w kontaktach z zaÂświatami – miaÂła to byĂŚ zwyczajna gra towarzyska, taka jak Scrabble. W jaki sposĂłb ten artefakt dziaÂła – i dlaczego – pozostaje tajemnicÂą takÂże dla jej twĂłrcĂłw.
Wspó³czesna ouija wygl¹dem przypomina szachownicê. Na planszy, w pó³okrêgu, widniej¹ cyfry, litery alfabetu oraz s³owa tak i nie. Do tabliczki przymocowany jest wskaŸnik, zwany planszet¹, na którym uczestnicy seansu opieraj¹ czubki palców. Po zadaniu pytania planszeta zaczyna wskazywaÌ litery, które uk³adaj¹ siê w logiczne zdania.
Profesjonalne media podwa¿aj¹ wartoœÌ ouija, uwa¿aj¹ bowiem, ¿e przyrz¹d ten zbyt ³atwo daje siê kontrolowaÌ przez

pospolite duchy.

ImageTe zaÂś, jak wiadomo, sÂą bardziej zainteresowane psotami i zabawÂą niÂż przekazywaniem istotnych informacji. Inni sÂądzÂą, Âże za poÂśrednictwem ouija ujawniajÂą siĂŞ treÂści obecne w naszej podÂświadomoÂści. Jedna z teorii zakÂłada, Âże otrzymywane informacje co prawda pochodzÂą ze sfery nadprzyrodzonej, lecz ich ÂźrĂłdÂłem sÂą siÂły demoniczne, a nie osoby zmarÂłe.
Znawca okultyzmu, lekarz, teolog i egzorcysta ewangelicki dr Kurt Koch pisze: Psycholodzy chcieliby, ¿ebyœmy uwa¿ali tê grê za nieszkodliw¹. Twierdz¹, ¿e wydobywa ona na œwiat³o dzienne jedynie sprawy ukryte w naszej podœwiadomoœci. Szybko mo¿na wykazaÌ nieprawdziwoœÌ takiego pogl¹du. Przy pomocy tabliczki ouija objawiane s¹ zakryte fakty z przesz³oœci i przepowiednie dotycz¹ce przysz³oœci. A takie sprawy nie mog¹ mieÌ Ÿród³a w naszej podœwiadomoœci.
Trudno siê z tym nie zgodziÌ. Dowody na to, ¿e treœÌ przekazów tabliczek ouija nie mo¿e pochodziÌ wy³¹cznie ze œwiadomoœci lub podœwiadomoœci obserwatora, przedstawi³ na pocz¹tku XX wieku angielski fizyk William F. Barret. Podda³ on tabliczkê testom, które w sposób jednoznaczny potwierdzi³y jej paranormalny charakter. W roku 1914 Barret napisa³, ¿e ouija dzia³a skutecznie nawet wtedy, gdy operatorzy maj¹ zawi¹zane oczy, albo gdy na planszy inaczej rozmieœci siê litery, a nastêpnie zakryje j¹ przed wzrokiem uczestników seansu. Nie przeszkadza to ouija funkcjonowaÌ ze zwyk³¹ prêdkoœci¹ i dok³adnoœci¹!
PodsumowujÂąc rezultaty badaĂą – stwierdziÂł angielski fizyk – jestem przekonany o nadprzyrodzonym charakterze omawianego zjawiska oraz o tym, Âże mamy tu do czynienia z dziaÂłaniem jakiejÂś inteligentnej, pozbawionej ciaÂła istoty, ktĂłra ³¹czy siĂŞ z osobowoÂściÂą jednego lub kilku uczestnikĂłw seansu, kierujÂąc ruchami ich miĂŞÂśni.
William Crookes, znakomity brytyjski chemik i badacz mediumizmu, wspomina w jednej z ksi¹¿ek, Âże pewnego razu tabliczka sama przysunĂŞÂła siĂŞ do jego rĂŞki, po czym zaczĂŞÂła w niÂą uderzaĂŚ, jakby domagajÂąc siĂŞ rozmowy. Dobrze – powiedziaÂł wtedy – lecz tym razem to ja sam wska¿ê ci sposĂłb, w jaki bĂŞdziemy siĂŞ porozumiewaĂŚ. ÂŻÂądam mianowicie, abyÂś mi odpowiedziaÂła wedle alfabetu telegraficznego. Inteligentna tabliczka z miejsca zaczĂŞÂła wybijaĂŚ uderzenia wedÂług wskazanego kodu.
KsiÂądz Marian Nitecki w ksi¹¿ce Zjawiska spirytystyczne w oÂświetleniu Nauki i Objawienia (data wydania 1920) pisze: Te martwe przybory, uÂżywane do rozmowy na seansach – stoliki i ekierki – nieraz ukazujÂą widoczne upodobanie do wprowadzania rozmaitoÂści w ich automatycznej roli (...). ChcÂą ÂżyĂŚ i bawiĂŚ siĂŞ z ludÂźmi!
Inny badacz mediumizmu, MikoÂłaj Aksakow, zauwaÂżyÂł, Âże tabliczki doœÌ czĂŞsto udzielajÂą odpowiedzi zdaniami, w ktĂłrych wyrazy uÂłoÂżone sÂą odwrotnie, albo robiÂą to w innym jĂŞzyku – jakby dla hecy.
Niektórzy badacze uznaj¹ tabliczkê za grozne narzedzie.które nie powinno znaleŸÌ siê w niepowo³anych rêkach.

 David Farrant, przewodniczÂący Brytyjskiego Towarzystwa Parapsychologicznego i Okultystycznego, uwaÂża ouija za bramĂŞ prowadzÂącÂą do potĂŞÂżnych i zÂłowrogich siÂł. JeÂśli uczestnicy seansu nie majÂą odpowiedniego przygotowania, korzystajÂąc z ouija wystawiajÂą siĂŞ na duÂże niebezpieczeĂąstwo.
Te siÂły naprawdĂŞ istniejÂą. Kiedy uczestniczĂŞ w seansie, przestrzegam ÂściÂśle okreÂślonych reguÂł – mĂłwi Farrant. – NiezbĂŞdne jest uzyskanie elementarnego wtajemniczenia oraz zrozumienie pewnych zasad (...). A to i tak dopiero pierwszy krok.
Œrodki zabezpieczaj¹ce, polecane przez Farranta, to m.in: srebrna bi¿uteria, otoczenie uczestników seansu krêgiem ze œwiec, a przede wszystkim niedawanie wiary wszystkiemu, co siê s³yszy, poniewa¿ ouija bardzo czêsto straszy i wprowadza ludzi w b³¹d.
Egzorcysta Donald Page utrzymuje, Âże wiĂŞkszoœÌ przypadkĂłw opĂŞtania wi¹¿e siĂŞ wÂłaÂśnie z aktywnoÂściÂą tabliczek ouija. Zapewnia teÂż, Âże jest to jeden z najÂłatwiejszych i najszybszych sposobĂłw popadniĂŞcia w opĂŞtanie. SÂłowa odczytywane z tabliczki czĂŞsto odnoszÂą siĂŞ do krwi i Âśmierci – dodaje psychoterapeuta Gordon Wright.
ImagePrzeciwnikami uÂżywania ouija byli: wielki amerykaĂąski wizjoner Edgar Cayce oraz angielski mag - okultysta, Aleister Crowley, ktĂłry w tonie nagany pisaÂł o spirytystach: Z rozmysÂłem zapraszajÂą wszystkie bez wyjÂątku duchy, demony, powÂłoki zmarÂłych, wszelki ekskrement i brud ziemi i piekÂła, by tryskaÂł na nich swym Âśluzem. To zaproszenie przyjmowane jest chĂŞtnie, jeÂśli nie jest obecny jakiÂś czysty czÂłowiek z aurÂą na tyle dobrÂą, by odstraszyĂŚ odraÂżajÂących mieszkaĂącĂłw otchÂłani...
Danny Korem, autor ksi¹¿ki Moce nadprzyrodzone, a przy tym zawodowy iluzjonista i sceptyk, wyklucza nadprzyrodzony charakter przekazów ouija. Dodaje jednak: Widzia³em, s³ysza³em i czyta³em o wielu negatywnych prze¿yciach, które dotyka³y ludzi poszukuj¹cych poznania przez to urz¹dzenie.
Doktor Geoffrey Scobie z Uniwersytetu Glasgow

leczy pacjentĂłw, ktĂłrzy odnieÂśli urazy psychiczne

w zwiÂązku z wykorzystywaniem ouija. Tabliczka stawia ludzi w obliczu zjawisk, ktĂłre sÂą dla nich caÂłkowicie niewytÂłumaczalne – podkreÂśla Scobie. A to, jego zdaniem, moÂże powodowaĂŚ wiele negatywnych zjawisk w psychice.
Na Zachodzie tabliczka ouija jest sprzedawana jako gra towarzyska i bez problemu mo¿na j¹ nabyÌ w sklepach z zabawkami. W do³¹czonej do produktu instrukcji czytamy, ¿e z gry mog¹ korzystaÌ dzieci powy¿ej ósmego roku ¿ycia.
ImageOuija u¿ywa siê do odnajdywania zgubionych przedmiotów, kontaktowania siê z bliskimi zmar³ymi i poznawania œwiata duchów. Ludzie pytaj¹ tabliczkê o karierê zawodow¹, ma³¿eùstwo, zdrowie. Traktuj¹ jak doradcê i konsultanta w najwa¿niejszych sprawach ¿ycia.
Z historii kontaktĂłw z tabliczkÂą ouija wynika, Âże moÂżna jÂą zastosowaĂŚ – jak kaÂżde narzĂŞdzie – zarĂłwno do dziaÂłaĂą dobrych, jak i zÂłych.
The Bradbury Building to doœÌ dziwaczna konstrukcja wznosz¹ca siê na rogu ulicy Trzeciej i Broadway w Los Angeles. Ten architektoniczny cud wci¹¿ przyci¹ga filmowców z Hollywood, którzy w jego murach krêcili tak znane filmy, jak Blade Runner czy Siedem. Jest w tym budynku coœ niesamowitego, co kojarzy siê ze z³ym przeczuciem.
Legenda mĂłwi, Âże zanim George Wyman wzniĂłsÂł ten obiekt dla Louisa Bradbury’ego w roku 1893, skonsultowaÂł siĂŞ ze swym zmarÂłym bratem za pomocÂą ouija. Jako poczÂątkujÂący architekt miaÂł niewielkie doÂświadczenie i nie wierzyÂł w swe zdolnoÂści. Jego brat najwidoczniej byÂł innego zdania, poniewaÂż podczas sesji z uÂżyciem tabliczki przeliterowaÂł wiadomoœÌ: Zbuduj „Bradbury Building”. To uczyni ciĂŞ sÂławnym. George tak wÂłaÂśnie uczyniÂł i sÂława pojawiÂła siĂŞ bardzo szybko.
ImageW latach 1913 - 1937 dziĂŞki tabliczce ouija Pearl Curran nawiÂązaÂła staÂły kontakt z duchem o imieniu Patience Worth. W rezultacie tej znajomoÂści powstaÂło szeœÌ powieÂści i dwa tysiÂące strof wierszy. Pearl pisaÂła tak wiele, poniewaÂż miaÂła wÂłasne czasopismo Patience Worth`s Magazine – ktĂłre w caÂłoÂści byÂło poÂświĂŞcone jej automatycznym przekazom z zaÂświatĂłw. (O Pearl Curran pisaliÂśmy obszernie w pierwszym tomie tego cyklu, zatytuÂłowanym Ten drugi w nas. Od objawieĂą anio³ów do malarstwa duchĂłw).
Natomiast Emily G. Hutchings, przyjació³ka pani Curran,

skontaktowaÂła siĂŞ z duchem Marka Twaina.

ImageKorzystajÂąc z wÂłasnej tabliczki ouija napisaÂła powieœÌ Jap Heron, ktĂłrÂą Twain rzekomo jej podyktowaÂł. DzieÂło skrytykowano za nie najlepszy styl. ByĂŚ moÂże, jak zauwaÂżyÂł jeden z rozczarowanych krytykĂłw literackich: Mark Twain, przechodzÂąc na „tamtÂą stronĂŞ”, pozostawiÂł na Ziemi znacznie wiĂŞcej niÂż tylko swe ciaÂło.
Pod dyktando tabliczki ouija Robert (9 lat) i Virginia (13 lat) Wauchope napisali ksi¹¿kê o Krainie Oz. By³ rok 1920 i Lyman Frank Baum, twórca oryginalnej serii, nie ¿y³ ju¿ od roku. Czy ta ksi¹¿ka mog³a byÌ jego literackim dzie³em zza grobu? WiêkszoœÌ mi³oœników Oz w to w¹tpi. Zgadzaj¹ siê natomiast w czym innym, ¿e Invisible Inzi of Oz (Niewidzialny Inzi z Oz) nie jest najlepsz¹ ksi¹¿k¹ o Oz. Niektórzy uwa¿aj¹ j¹ za najgorsz¹.
Anglik Sax Rohmer, autor powieœci o s³awnym doktorze Fu Manchu (cykl ukazywa³ siê w odcinkach w latach 1912 - 1913), cz³onek takich okultystycznych organizacji, jak np. Zakon Z³otego Œwitu, u progu swojej kariery literackiej korzysta³ z tabliczki ouija w wielu dziedzinach ¿ycia. Przynios³o mu to s³awê, bogactwo i mo¿liwoœÌ podró¿owania po ca³ym œwiecie. Jednak kolejne konsultacje z magiczn¹ plansz¹ nie uchroni³y go przed mi³oœci¹ do hazardu. Któregoœ dnia w Monte Carlo straci³ wszystko, co wczeœniej zarobi³!
Dorothea Turley i jej córka Mattie zosta³y skazane za morderstwo w s³awnym procesie z lat 30. ubieg³ego wieku. Piêtnastoletnia Mattie opisa³a w szczegó³ach, jak tabliczka ouija obs³ugiwana przez jej mamê nak³oni³a j¹ do zabicia ojca œrutówk¹.
ImageSêdziowie i ³awa przysiêg³ych ustalili, ¿e morderstwo mia³o wiêcej wspólnego z polis¹ ubezpieczeniow¹ na ¿ycie i tajemniczym kochankiem matki ni¿ z tabliczk¹ ouija. Dlatego Dorothea trafi³a do wiêzienia, a Mattie do poprawczaka. S¹d wy¿szej instancji uchyli³ jednak wyrok i Dorothea po trzyletnim pobycie w wiêzieniu wysz³a na wolnoœÌ. Mattie pozosta³a w poprawczaku do ukoùczenia 21. roku ¿ycia. Jak wieœÌ niesie, nigdy wiêcej nie korzysta³a z us³ug magicznej tabliczki.
James Merrill, pisarz i poeta, skomponowaÂł olbrzymi, 560-stronicowy poemat The Changing Light of Sandover (ZmieniajÂące siĂŞ ÂświatÂło w Sandover, 1982) – porĂłwnywany do dzieÂł Dantego, Miltona i Blake`a – po dÂługich sesjach z wykonanÂą wÂłasnorĂŞcznie tabliczkÂą ouija. Czy inspiracja rzeczywiÂście pochodziÂła od duchĂłw (konwersowaÂł m.in. z nieÂżyjÂącym angielskim poetÂą, Wystanem Hugh Audenem), czy teÂż tabliczka wyzwoliÂła jego wÂłasnÂą twĂłrczÂą ekspresjĂŞ? Trudno powiedzieĂŚ.
Iris Maloney wygraÂła 1,4 miliona dolarĂłw na kalifornijskiej loterii, a szczĂŞÂśliwe numery podaÂła jej tabliczka ouija. – Hank juÂż siĂŞ ze mnie nie Âśmieje – chichotaÂła Iris, mĂłwiÂąc o swym mĂŞÂżu, ktĂłry doradzaÂł jej, aby wyrzuciÂła tĂŞ przeklĂŞtÂą rzecz. WymachujÂąc czekiem w jednej rĂŞce i trzymajÂąc deskĂŞ ouija w drugiej, Iris pozowaÂła do pamiÂątkowej sesji zdjĂŞĂŚ przed grupÂą fotoreporterĂłw z kilku gazet. – Nie wiem, czy bĂŞdĂŞ nadal uÂżywaÂła ouija – stwierdziÂła. Jak siĂŞ okazaÂło, Hank, dowiedziawszy siĂŞ, Âże jego Âżona

dziĂŞki konsultacjom z kawaÂłkiem drewna staÂła siĂŞ milionerkÂą

i dostaÂła zawaÂłu.
SzeÂściu ÂżoÂłnierzy amerykaĂąskich uciekÂło z wojska, kiedy tabliczka ouija ostrzegÂła ich o zbliÂżajÂącej siĂŞ globalnej zagÂładzie. Policja zatrzymaÂła uciekinierĂłw, gdyÂż mieli rozbite tylne ÂświatÂła w volkswagenie. ÂŚledztwo ujawniÂło, Âże magiczna plansza zapowiedziaÂła m.in. wojnĂŞ w Zatoce i trzĂŞsienia ziemi w Iranie, zniszczenie Nowego Jorku w wyniku wycieku gazu oraz ponowne przyjÂście Chrystusa.
ImageWojsko wykaza³o ca³kowite niezrozumienie dla tych rewelacji i zwolni³o ¿o³nierzy ze s³u¿by, jednoczeœnie degraduj¹c ich i potr¹caj¹c ¿o³d za pó³ miesi¹ca. Podobno przywódca wspomnianej grupy do dziœ podró¿uje po USA, wyg³aszaj¹c wyk³ady na temat stylu ¿ycia oraz udzielaj¹c konsultacji z u¿yciem tabliczki.
Grupa dziesiêciorga nastolatków z Alberty (USA), bawi¹c siê ouija, wesz³a w konflikt z jak¹œ wrog¹ si³¹. Po sesji z udzia³em nieznanych istot, zdezorientowana m³odzie¿ wali³a piêœciami w œciany oraz w coœ, co znajdowa³o siê w powietrzu. Ktoœ wezwa³ pogotowie i jedn¹ z dziewcz¹t z zaburzeniami psychicznymi przewieziono do szpitala. Teorie próbuj¹ce wyt³umaczyÌ ten incydent waha³y siê od wyjaœnieù typu: dzieciaki siê przestraszy³y, a¿ do podejrzanej aktywnoœci duchów. Zmartwieni rodzice poprosili duchownego, by dziewczynê i dom, gdzie wszystko siê zaczê³o podda³ egzorcyzmom. Po tej interwencji zapanowa³ spokój.
ImageW angielskim s¹dzie apelacyjnym dosz³o do rewizji pewnego procesu, kiedy wysz³o na jaw, ¿e niektórzy przysiêgli podczas ustalania werdyktu u¿ywali ouija. Tabliczka zasugerowa³a im, by dwoje ludzi podejrzanych o morderstwo uznaÌ za winnych. Przysiêgli przyznali siê nie tylko do u¿ywania tabliczki ouija, ale i picia alkoholu. Chocia¿ do wydania werdyktu konieczna jest bezwzglêdna wiêkszoœÌ g³osów, a tylko cztery osoby korzysta³y z planszety, s¹d apelacyjny zadecydowa³, ¿e sprawa musi byÌ ponownie rozpatrzona. W toku ponownego procesu oskar¿onych uznano za winnych zbrodni, lecz ju¿ bez udzia³u ouija.
Kilku wiĂŞÂźniĂłw kalifornijskiego zakÂładu karnego popadÂło w stan bliski histerii po zabawie z ouija, wykonanÂą z przerobionej planszy Scrabble. WiĂŞÂźniowie – czÂłonkowie latynoskiego gangu z poÂłudniowej Kalifornii – uznali, Âże sÂą opĂŞtani przez diabÂła i wywoÂłali takÂą awanturĂŞ, iÂż musiano wezwaĂŚ kapelana, aby przeprowadziÂł w celach egzorcyzmy. Rzecznik zakÂładu karnego z Santa Clara byÂł zdumiony pomysÂłowoÂściÂą osadzonych. Na tylnej stronie planszy Scrabble narysowali ksiĂŞÂżyc, sÂłoĂące i litery – wszystkie skÂładniki tabliczki ouija – entuzjazmowaÂł siĂŞ. WiĂŞÂźniowie przyrzekli, Âże juÂż nigdy wiĂŞcej nie bĂŞdÂą zajmowaĂŚ siĂŞ takimi rzeczami.

Czym zatem jest tabliczka ouija?

ImageBez swej z³ej s³awy by³aby z pewnoœci¹ tylko kolejn¹ gr¹ czy zabaw¹ towarzysk¹. Jako instrument umo¿liwiaj¹cy kontakt z duchami wci¹¿ budzi emocje.
Warto tu zaznaczyÌ, ¿e tak, jak sta³o siê to ze spirytyzmem w wydaniu sióstr Fox i Allana Kardeca, który w wieku technologii przeistoczy³ siê w transkomunikacjê (nawi¹zywanie kontaktów z zaœwiatami za pomoc¹ urz¹dzeù elektronicznych: radia, telefonu, telewizora i komputera), równie¿ tabliczka ouija doczeka³a siê nowej, zaskakuj¹cej wersji adekwatnej dla u¿ytkowników XXI stulecia. Otó¿ zaczêto j¹ zastêpowaÌ tzw. iPodem, czyli najpopularniejszym przenoœnym elektronicznym urz¹dzeniem cyfrowym firmy Apple.
 iPody sÂą maÂłe, pojemne i majÂą atrakcyjny wyglÂąd. DuÂży ekran, Âżywe kolory i okrÂągÂły panel sterujÂący to niewÂątpliwe zalety tego odtwarzacza w kontekÂście wykorzystywania go w roli magicznej tabliczki. Gdy na panelu oprzemy palce, tak jak czyniÂło siĂŞ to z planszetÂą, iPod zacznie peÂłniĂŚ funkcjĂŞ tradycyjnej tabliczki, na dodatek w maÂłym, przenoÂśnym formacie. Dodajmy, Âże urzÂądzenie to jest rĂłwnieÂż w stanie wykorzystywaĂŚ do komunikacji, poza alfabetem i cyframi, wyszukiwane w internecie piosenki czy pliki o innym charakterze, ³¹czy siĂŞ bowiem bezprzewodowo z sieciÂą.                                           
Jak moÂżna przypuszczaĂŚ, nie przewidzieli tego nawet producenci tych mini-odtwarzaczy. WyglÂąda wiĂŞc na to, Âże najnowsza technologia na dobre zagoÂściÂła w praktyce spirytyzmu, zaspokajajÂąc wyszukane potrzeby klientĂłw XXI wieku.

Nieznany ÂŚwiat 3/2009
Komentarze

——————————————————————
17:40 - Czy sÂłyszeliÂście o facecie, ktĂłry nazywa siĂŞ George Hunt Williamson? Williamson napisaÂł ksi¹¿kĂŞ o bliskich kontaktach z istotami pozaziemskimi, utrzymujÂąc Âże sam nawiÂązaÂł z nimi kontakt w latach 50-tych. Jego doÂświadczeniem zainteresowaÂły siĂŞ  tajne sÂłuÂżby zwane Collins Elite, ktĂłrych dziaÂłalnoœÌ opisaÂł Nick Redfern w niedawno wydanej ksi¹¿ce pt. „Final Events”.

(http://nowaatlantyda.com/wp-content/uploads/2012/02/Final-Events.jpg)

Williamson studiowaÂł na University of Arizona, ale zostaÂł wywalony z uczelni za kiepskie wyniki w nauce. Zafascynowany ksi¹¿kÂą Pelleya „Star Guest”, wolaÂł pomagaĂŚ mu w wydawaniu miesiĂŞcznika „Valor”. W tym czasie Pelley zostaÂł wypuszczony z wiĂŞzienia za dziaÂłalnoœÌ antypaĂąstwowÂą przeciwko rzÂądom prezydenta Roosvelta. Pelley byÂł faszystÂą i zaÂłoÂżycielem organizacji „Srebrne Koszule”. FascynowaÂły go takÂże eksperymenty okultystyczne i Williamson wraz z nim zaczĂŞli szukaĂŚ tÂą drogÂą kontaktĂłw z istotami pozaziemskimi. Do tego celu Williamson wykorzystywaÂł tabliczkĂŞ ouija.

Nieoczekiwanie eksperymenty te sprawi³y, ¿e Williamson naprawdê nawi¹za³ jakiœ kontakt poprzez channeling i œwiadkowie tych wydarzeù opowiadaj¹ ¿e wpada³ on w rodzaj transu i mówi³ rozmaitymi g³osami. Prowadzi³ nawet ca³e dialogi, jakby jego cia³em ow³adnê³y rozmaite demony mówi¹ce ró¿nymi g³osami.

W 1954 Williamson wydaÂł ksi¹¿kĂŞ pt. „Saucers Speak” (Spodki mĂłwiÂą), gdzie opisaÂł swoje eksperymenty z kontaktowaniem istot pozaziemskich dziĂŞki tabliczce ouija i krĂłtkofalĂłwce. UtrzymywaÂł, Âże nawiÂązaÂł kontakt z Actarem z Merkurego, Adu z Hatonn z Andromedy, Agfa Affa z Urana, Ankara-22 z Jowisza i Artoka z Plutona. Williamson utrzymywaÂł teÂż, Âże caÂły UkÂład SÂłoneczny jest peÂłen inteligentnych istot innych niÂż ludzie.

Po wydaniu tej ksi¹¿ki Williamson postanowiÂł zmieniĂŚ swojÂą toÂżsamoœÌ . ZmieniÂł imiĂŞ nazwisko i ca³¹ swojÂą historiĂŞ Âżycia. Nikt nie usÂłyszaÂł o nim wiĂŞcej i zmarÂł zapomniany przez Âświat i fascynatĂłw UFO w 1986 roku. Jednak wg Nicka Redferna agencje rzÂądowe badajÂące moÂżliwoœÌ nawiÂązania kontaktĂłw z istotami pozaziemskimi nigdy o nim nie zapomniaÂły. InteresowaÂły ich szczegĂłlnie techniki uÂżywania tabliczki ouija do zbierania informacji wywiadowczych. CIA wysyÂłaÂła swoich agentĂłw na okultystyczne spotkania i obserwowaÂła póŸniej dziaÂłalnoœÌ ich uczestnikĂłw. Zainteresowanie uÂżyciem tabliczki ouija w CIA, byÂło tak silne, Âże wydano nawet wewnĂŞtrzny dokument pt. „Historia ouija i jej zastosowanie w wywiadzie”.

http://nowaatlantyda.com/2012/02/06/6-luty-2012/