Wdowy poswiecone Bogu.

ÂŚluby dozgonne

Jest coraz wiĂŞcej tych, ktĂłrzy swoje powoÂłanie widzÂą w indywidualnej formie Âżycia konsekrowanego jako dziewice, wdowy, wdowcy i pustelnicy.

KaÂżdego roku w uroczystoÂśĂŚ Niepokalanego PoczĂŞcia NajÂświĂŞtszej Maryi Panny w kaplicy szczeciĂąskiego Archidiecezjalnego WyÂższego Seminarium Duchownego odbywa siĂŞ wzruszajÂąca uroczystoÂśĂŚ konsekracji wdĂłw. W czasie ubiegÂłorocznej Mszy ÂŚwiĂŞtej celebrowanej przez ks. bpa Mariana BÂłaÂżeja KruszyÂłowicza w towarzystwie kapÂłanĂłw z parafii wdĂłw cztery poboÂżne niewiasty zÂłoÂżyÂły Âślub dozgonnej czystoÂści podczas specjalnego obrzĂŞdu. NastĂŞpnie kaÂżda z wdĂłw - profesek otrzymaÂła od biskupa krzyÂż, znak zawierzenia swego dalszego Âżycia Jezusowi Chrystusowi, oraz ksiĂŞgi Liturgii Godzin niezbĂŞdne do odmawiania zalecanych modlitw przez osoby konsekrowane.

SzczegĂłlnie wymowna byÂła koĂączÂąca obrzĂŞd, wspĂłlna modlitwa wdĂłw za ich zmarÂłych mĂŞÂżĂłw. Wszyscy uczestnicy tej budujÂącej uroczystoÂści - wdowy i ich goÂście - przystÂąpili do Komunii ÂŚwiĂŞtej pod dwiema postaciami. KsiÂądz Biskup w okolicznoÂściowej homilii wyraziÂł radoÂśĂŚ KoÂścioÂła z powodu przedÂłuÂżenia maÂłÂżeĂąstwa konsekrowanych wdĂłw poprzez powierzenie siebie OblubieĂącowi - Jezusowi Chrystusowi. Jest to niezwykle waÂżne teraz, gdy Âświat dotyka wszechogarniajÂąca laicyzacja, a niejednokrotnie ma miejsce profanacja sakramentu maÂłÂżeĂąstwa. KaÂżda z pobÂłogosÂławionych wdĂłw otrzymaÂła z rÂąk KsiĂŞdza Biskupa dokument koÂścielny stwierdzajÂący zÂłoÂżenie Âślubu czystoÂści w czasie NajÂświĂŞtszej Ofiary.

Religijna jakoÂśĂŚ codziennego Âżycia

Stan wdowieĂąstwa konsekrowanego wcale nie zrywa dotychczasowych wiĂŞzi rodzinnych, a nadaje nowÂą, bardziej religijnÂą jakoÂśĂŚ codziennemu Âżyciu. Wszystkich urzeka optymizm i serdeczny uÂśmiech osĂłb konsekrowanych. Jako wdowy - wolne dla Boga, a jednoczeÂśnie matki i babcie - duchem Chrystusowej Ewangelii starajÂą siĂŞ przepoiĂŚ klimat domowy i zawodowy. StosownÂą pomoc swoim dzieciom i wnukom ÂłÂączÂą z modlitwÂą w ich intencji.

"Bogu dziĂŞkujĂŞ za ten dzisiejszy dzieĂą, kiedy mogÂłam staĂŚ siĂŞ wdowÂą konsekrowanÂą - nie kryje swej radoÂści Danuta DzierÂżanowska z parafii pw. Âśw. JĂłzefa w Stargardzie SzczeciĂąskim. - CieszĂŞ siĂŞ, Âże na tĂŞ uroczystoÂśĂŚ z mojej parafii przyjechaÂło trzech ksiĂŞÂży, w tym ksiÂądz proboszcz JarosÂław Staszewski SChr. JuÂż jako wdowa ukoĂączyÂłam teologiĂŞ na warszawskim Uniwersytecie Stefana KardynaÂła WyszyĂąskiego. W stargardzkiej parafii, prowadzonej przez kapÂłanĂłw Towarzystwa Chrystusowego, pracujĂŞ w poradni maÂłÂżeĂąsko-rodzinnej, katechizujĂŞ i przygotowujĂŞ mÂłodzieÂż do sakramentu bierzmowania".
Ks. dr Mateusz Matuszewski, konsultor Komisji ds. Kultu BoÂżego Konferencji Episkopatu Polski, zapytany o to, co oznacza konsekracja stanu wdowieĂąstwa, odpowiada: "Wdowy, ktĂłre zdecydowaÂły siĂŞ ofiarowaĂŚ Jezusowi resztĂŞ swojego Âżycia, ÂślubujÂąc zachowanie czystoÂści i gotowoÂśĂŚ do podjĂŞcia zadaĂą wyznaczonych przez KoÂściĂłÂł, wchodziÂły do specjalnego stanu. JuÂż Orygenes (III wiek), wielki znawca Pisma ÂŚwiĂŞtego, podpowiadaÂł wdowom, aby przyjmujÂąc BoÂże wezwanie, skÂładaÂły specjalny Âślub, dziĂŞki ktĂłremu ich prace stanÂą siĂŞ bliÂższe Panu Bogu oraz wzmocniÂą swojÂą misjĂŞ wdowieĂąstwa konsekrowanego. Natomiast ÂŚwiĂŞty Augustyn uwaÂżaÂł, Âże do stanu wdĂłw nie naleÂżÂą wszystkie kobiety, ktĂłrym zmarli mĂŞÂżowie, ale tylko te, ktĂłre dokonaÂły same dobrowolnego wyboru Âżycia w czystoÂści i zjednoczyÂły siĂŞ przysiĂŞgÂą z samym Bogiem. WyÂższoÂśĂŚ wdowiego stanu nad ponownym zamÂąÂżpĂłjÂściem polega na tym, Âże wdowa poÂświĂŞcona Panu Bogu moÂże jeszcze peÂłniej Mu siĂŞ oddaĂŚ, w czym pomaga specjalne bÂłogosÂławieĂąstwo KoÂścioÂła".

ApostoÂłki modlitwy, miÂłosierdzia i pokuty

Czy kaÂżda wdowa moÂże dostÂąpiĂŚ konsekracji swego stanu? "Do stanu wdĂłw konsekrowanych - kontynuuje ks. M. Matuszewski - poprzez obrzĂŞd specjalnego bÂłogosÂławieĂąstwa moÂże wejÂśĂŚ kobieta, ktĂłra wczeÂśniej ÂżyÂła w sakramentalnym maÂłÂżeĂąstwie, a ktĂłre ustaÂło na skutek Âśmierci jej mĂŞÂża. Ponadto musi mieĂŚ dobrÂą opiniĂŞ w swojej parafii, wyrĂłÂżniaĂŚ siĂŞ roztropnoÂściÂą i dobrymi obyczajami, wyraziĂŚ ochotĂŞ pracy w dzieÂłach charytatywnych parafii i diecezji. Zanim wdowa uzyska aprobatĂŞ biskupa i zostanie wÂłÂączona do stanu wdowieĂąstwa konsekrowanego, musi przejÂśĂŚ odpowiedniÂą formacjĂŞ, zdobywajÂąc wiedzĂŞ o istocie pobÂłogosÂławionego wdowieĂąstwa i czekajÂących jÂą zadaniach. Wdowy konsekrowane nie opuszczajÂą Âświata, jak czyniÂą to siostry zakonne. Nadal mieszkajÂą u siebie, czĂŞsto kontynuujÂą pracĂŞ zawodowÂą lub sÂą emerytkami czy rencistkami. ÂŻyjÂą wedÂług harmonogramu zajĂŞĂŚ, ktĂłre same sobie wyznaczajÂą. Gorliwiej angaÂżujÂą siĂŞ w Âżycie swojej wspĂłlnoty parafialnej, wspĂłÂłpracujÂąc w tym zakresie ze swoimi duszpasterzami. SÂą apostoÂłkami modlitwy, miÂłosierdzia i pokuty. NajwaÂżniejsze jest to, Âże pobÂłogosÂławione przez KoÂściĂłÂł, stajÂą siĂŞ wybranymi przez Chrystusa i sÂą bardzo cennym darem dla KoÂścioÂła i Âświata".

WdowieĂąstwo jako przedÂłuÂżenie i intensyfikacja

W Polsce mamy prawie dwa miliony wdĂłw. One po Âśmierci swoich mĂŞÂżĂłw czĂŞsto nie mogÂą znaleÂźĂŚ swego godnego miejsca w KoÂściele. Nie inaczej byÂło z pierwszÂą wdowÂą konsekrowanÂą, LidiÂą CholewÂą, ktĂłrej mÂąÂż, Bernard, kapitan ÂŻeglugi Wielkiej, ponad dwadzieÂścia lat temu zmarÂł nagle na zawaÂł serca. W swojej szczeciĂąskiej parafii razem z mĂŞÂżem byÂła zaangaÂżowana w dziaÂłalnoÂśĂŚ wspĂłlnoty Odnowy w Duchu ÂŚwiĂŞtym. ByÂła przekonana, Âże skoro Pan BĂłg zabraÂł jej mĂŞÂża, to musiaÂł mieĂŚ wobec niej jakieÂś szczegĂłlne plany. Nie myÂślaÂła o kolejnym maÂłÂżeĂąstwie, chciaÂła caÂłkowicie poÂświĂŞciĂŚ siĂŞ Panu Bogu i ludziom, ale nie wiedziaÂła jeszcze, jak to zrobiĂŚ. Dopiero w roku 1994 papieÂż Jan PaweÂł II w adhortacji Vita Consecrata zachĂŞcaÂł do wznowienia wczesnochrzeÂścijaĂąskiej praktyki konsekracji wdĂłw. Wtedy Lidia poprosiÂła o pomoc miejscowego ordynariusza, bpa BÂłaÂżeja KruszyÂłowicza, aby przygotowaÂł jÂą do obrzĂŞdu konsekracji wdowiego stanu, zgodnie z papieskimi wytycznymi. KsiÂądz Biskup przydzieliÂł jej duchowego przewodnika i po dwuletniej starannej formacji, w grudniu 1996 roku, podczas uroczystej Mszy ÂŚwiĂŞtej na rĂŞce KsiĂŞdza Biskupa, w obecnoÂści syna (takÂże kapitana ÂŻeglugi Wielkiej), synowej i wnukĂłw zÂłoÂżyÂła Âślub dozgonnej czystoÂści. Celebrans zdjÂąÂł jej ÂślubnÂą obrÂączkĂŞ, pobÂłogosÂławiÂł jÂą i ponownie naÂłoÂżyÂł na palec, ale juÂż jako znak przynaleÂżnoÂści do Boskiego OblubieĂąca - Jezusa Chrystusa.

W Âślad za niÂą poszÂły inne poboÂżne wdowy, ktĂłre po odpowiednim przygotowaniu takÂże zostaÂły pobÂłogosÂławione i utwierdzone w powoÂłaniu do jednoÂści z samym Chrystusem. Jest ich coraz wiĂŞcej, w caÂłym kraju okoÂło dwustu. Od kilku lat zawsze w Adwencie czÂłonkinie Ordo Viduarum (Stanu WdĂłw) wraz z dziewicami konsekrowanymi i pustelnikami gromadzÂą siĂŞ na Jasnej GĂłrze na dorocznej pielgrzymce, ktĂłrej towarzyszÂą rekolekcje stanowe. Jednym z gÂłoszÂących nauki rekolekcyjne jest o. Misjonarz Oblat Maryi Niepokalanej, ktĂłry zapraszany jest takÂże do rĂłÂżnych parafii w caÂłym kraju, aby zainteresowaĂŚ kobiety stanem wdowieĂąstwa konsekrowanego. WÂłaÂśnie jemu postawiono pytanie: czy wdowieĂąstwo konsekrowane moÂże byĂŚ przedÂłuÂżeniem sakramentalnego maÂłÂżeĂąstwa? "OczywiÂście - odpowiada. - WdowieĂąstwo jest przedÂłuÂżeniem i szczegĂłlnÂą intensyfikacjÂą sakramentalnej Âłaski maÂłÂżeĂąstwa. MiÂłoÂśĂŚ do maÂłÂżonka ma siĂŞ tutaj realizowaĂŚ w postaci miÂłoÂści dziewiczej. Aby mogÂło siĂŞ to staĂŚ, wdowa musi przyjÂąĂŚ ablacyjno-ofiarniczÂą postawĂŞ caÂłkowitego oddania siĂŞ Chrystusowi oraz uczyĂŚ siĂŞ uczestnictwa w oblubieĂączej miÂłoÂści Maryi - Dziewicy i Wdowy. Ojcowie KoÂścioÂła odkryli nadprzyrodzone znaczenie wdowieĂąstwa konsekrowanego. To wÂłaÂśnie Âśw. Augustyn napisaÂł, Âże KoÂściĂłÂł jest jak wdowa. Oczekiwanie wdowy, ktĂłra ponownie pragnie ujrzeĂŚ swego maÂłÂżonka, jest podobne do oczekiwania KoÂścioÂła na ponowne przyjÂście Jezusa Chrystusa. ZmarÂły mÂąÂż jest dla wdowy wyrazem miÂłoÂści samego Boga, a pragnienie ponownego poÂłÂączenia siĂŞ z nim jest Âżyczeniem samego Boga".

Modlitwa peÂłna paschalnej nadziei

ObrzĂŞd konsekracji wdĂłw jest bardzo wzruszajÂący. O. W. ÂŁyko dopowiada: "Do tej pory KoÂściĂłÂł nie posiada rytuaÂłu bÂłogosÂławieĂąstwa wdĂłw o charakterze powszechnym. KaÂżda diecezja dokonuje tego obrzĂŞdu na podstawie wersji roboczej, przyjĂŞtej przez miejscowego ordynariusza. Episkopat Polski skierowaÂł do Kongregacji ds. Kultu BoÂżego i Dyscypliny SakramentĂłw proÂśbĂŞ o zatwierdzenie przygotowanego w Polsce nowego ObrzĂŞdu bÂłogosÂławieĂąstwa wdĂłw dla polskich diecezji.

Mamy wiĂŞc nadziejĂŞ, Âże wkrĂłtce liturgia bÂłogosÂławieĂąstwa wdĂłw bĂŞdzie sprawowana wedÂług ksiĂŞgi zatwierdzonej przez StolicĂŞ ApostolskÂą. OprĂłcz elementĂłw wspĂłlnych kaÂżdej formie konsekracji, takich jak wyraÂżenie pragnienia i decyzji wejÂścia na drogĂŞ Âżycia konsekrowanego, dalej modlitwy konsekracyjnej, znamiennym rysem obrzĂŞdu bÂłogosÂławieĂąstwa wdĂłw jest przekazanie krzyÂża i KsiĂŞgi Liturgii Godzin. ObrzĂŞd wieĂączy peÂłna paschalnej nadziei modlitwa wdĂłw - profesek za swoich zmarÂłych maÂłÂżonkĂłw. W Kielcach jest juÂż nawet pierwszy pobÂłogosÂławiony wdowiec, ktĂłry do zÂłoÂżenia Âślubu czystoÂści przygotowywaÂł siĂŞ wraz z wdowami. Wdowcy swoje powoÂłanie do Âżycia konsekrowanego mogÂą realizowaĂŚ, wstĂŞpujÂąc do seminarium duchownego lub do ktĂłregoÂś z zakonĂłw. Mniejsze moÂżliwoÂści majÂą tutaj wdowy".

ByĂŚ ÂźrĂłdÂłem nadziei i Âżycia!

Wypada podkreÂśliĂŚ, Âże w Polsce te klasyczne, indywidualne formy Âżycia konsekrowanego stanowiÂą eklezjalnÂą jednoÂśĂŚ dziĂŞki powoÂłaniu przez obecnego metropolitĂŞ szczeciĂąsko-kamieĂąskiego, ks. abpa Andrzeja DziĂŞgĂŞ, specjalnego zespoÂłu koordynacyjnego przy Komisji Episkopatu Polski ds. ÂŻycia Konsekrowanego, ktĂłrÂą KsiÂądz Arcybiskup wczeÂśniej kierowaÂł. WdowieĂąstwo konsekrowane nie jest czymÂś w rodzaju "spĂłÂźnionego dziewictwa". SÂą to komplementarne formy Âżycia konsekrowanego i bynajmniej nie stanowiÂą one jakiegokolwiek zagroÂżenia dla klasycznej formy Âżycia konsekrowanego, jakim jest Âżycie zakonne, zwÂłaszcza w zgromadzeniach ÂżeĂąskich.

WÂładysÂławĂŞ Sztych odwiedzam w jej mieszkaniu na piĂŞtrze, w pobliÂżu koÂścioÂła, w DĂŞbnie Lubuskim. Od jedenastu lat jest wdowÂą konsekrowanÂą. Za niÂą poszÂło kilkanaÂście innych wdĂłw z tego miasta, ktĂłre biskup konsekrowaÂł. Ona jest ich liderkÂą. Tak wspomina dzieje swojego Âżycia: "Z perspektywy lat widzĂŞ, Âże Pan BĂłg przygotowywaÂł mnie do konsekrowanego wdowieĂąstwa. W paÂździerniku 1983 roku zmarÂł mĂłj mÂąÂż, pozostawiajÂąc mnie z dwĂłjkÂą dzieci. Wtedy to stojÂąc w kaplicy przy jego trumnie, wpatrzona w krzyÂż, zÂłoÂżyÂłam przysiĂŞgĂŞ zmarÂłemu mĂŞÂżowi i Panu Bogu, Âże pozostanĂŞ mu wierna do koĂąca swego ziemskiego Âżycia i nigdy nie wyjdĂŞ za mÂąÂż". PaĂąstwo Sztychowie byli zawsze gorliwymi katolikami. W czasie misji ÂświĂŞtych powierzyli swojÂą rodzinĂŞ NajÂświĂŞtszemu Sercu Pana Jezusa, a na odwrocie Chrystusowego wizerunku widnieje staranny zapis tego aktu oddania napisany rĂŞkÂą JarosÂława. Po Âśmierci mĂŞÂża jeszcze bardziej wzrosÂła religijnoÂśĂŚ WÂładysÂławy, ktĂłra udziela siĂŞ w Odnowie w Duchu ÂŚwiĂŞtym i katechizuje przedszkolne dzieci.

NajwaÂżniejsze jest to, Âże poprzez uÂświĂŞcenie obranego przez siebie stanu Âżycia osoby te sÂą ÂźrĂłdÂłem nadziei i Âżycia dla innych. Ojciec W. ÂŁyko woÂła w czasie kazaĂą rekolekcyjnych: "BÂądÂźcie ÂźrĂłdÂłem nadziei i Âżycia!". A przecieÂż dzisiaj ludziom tak bardzo potrzeba NADZIEI.

Bogdan Nowak

	Witamy, Gość. Zaloguj się lub zarejestruj.	Maj 15, 2025, 15:50:55
		Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji

	Autor	Wątek: Wdowy poswiecone Bogu. (Przeczytany 2379 razy)
0 użytkowników i 1 Gość przegląda ten wątek.