Przebaczenie- jest aktem woli nie uczuciem

[Rafaela]

Kazdy z nas w swoim zyciu spotkal sie z niesprawiedliwoscia, obrazeniem , skaleczeniem , pomowieniem, zdrada itp.
Czesto calymi latami cierpimy z tego powodu. Najpierw zal jest piekacy, bolacy. Czesto zostawia slad na cale zycie, ma wplyw na nasze zycie, uczucia.
Czesto slyszy sie od lekarzy, przyjaciol , rodzicow - przebacz, bedzie ci lzej zyc. Jak widzicie taka sytuacje. Ja przebaczylam, bardzo duzo nad tym pracowalam, zostal tylko jeden problem, nie moge zapomniec. Moze kiedys przyjdzie czas ze i to nastapi.  Rafaela

[ptak]

Rafaelo, pamiętanie o czymś, co przebaczyłaś nazywasz problemem. Zatem, czy na pewno przebaczyłaś do końca?  Czy w podświadomości jest już czysto w związku z tym?

Pamięć, po zakończonym procesie wybaczania nie powinna być bolesna. Mało tego, budzić powinna w nas pozytywne uczucia, bo przychodzi  radość ze zrozumienia sytuacji, osoby, której wybaczyliśmy, motywów jej działania, powiązań i zapętleń wzajemnych, itp. Następuje całkowite  zrzucenie ciężaru. Pamiętanie zaś o tym, jest przypominaniem o naszym zwycięstwie … dlaczego więc ma być problemem?
Cudownie jest mieć świadomość wybaczenia. Po czasie i wielokrotnych procesach wybaczających dochodzi się do wiedzy, że tak naprawdę nie ma co wybaczać … ale to już inna para kaloszy …

Z pozdrowieniami, ptak 

[Rafaela]

Drogi Ptaszku, masz racje, mysle ze to jest ciezko okreslic, co ja juz przepracowalam , a byc moze czego nie. Za duzo sie zdazylo i za dlugo to wszystko trwalo, a wlasciwie trwa dalej. Osoba ktora jest przyczyna mojego zalu, do dzis nie zrozumiala, uwaza ze we wszystkim ma racje, jest to czlowiek bez skrupulow
nie tylko w stosunku do mnie. Ja sie odsunelam, zrobilam wszystko na co mialam sile , ona o tym wszystkim wie. Ja jej przebaczylam, ale tez zeszlam jej z drogi.
Wiecej zrobic nie moge, jej zycze mimo wszystko wszystkiego najlepszego.

[arteq]

Dla mnie przebaczenie nie jest równoważne z zapomnieniem. Przebaczając możesz jak najbardziej pamiętać, byle nie pałać zemstą czy żalem.
Osobiście bardzo trudno jest mi przebaczać, staram się z tym walczyć ale różnie niestety bywa. Ciężko mnie zrazić, obrazić, sprowokować ale gdy już się to stanie to niestety również długo wracam do stanu "zerowego".

[Rafaela]

Ja nie jestem msciwa, moge powiedziec ze sie boje msciwosci i ludzi msciwych.

[astro]

Po czasie i wielokrotnych procesach wybaczających dochodzi się do wiedzy, że tak naprawdę nie ma co wybaczać … ale to już inna para kaloszy …

 Dokładnie tak.
Tu Ptak poruszył niezwykle ważną kwestię.
Poprostu nie wybaczamy, dlatego, że nikt nie uczynił nam żadnej krzywdy.O tym między innymi mówi koncepcja Colina Tippinga, która odmieniła już milionom ludzi życie.
Ktoś powie - jakieś bzdury tu Astro gada . Bo przecież ktoś mnie obraził, ktoś mi coś tam złego zrobił.
Nieprawda. Nikt Ci niczego ''złego'' nie zrobił, choćby nawet walnął Cie siekierą, w głowę, nie obraził Cię, choćby Ci powiedział, że jesteś skończonym durniem.
Dlaczego ? Otóż dlatego, że proces życia to niezwykle wielki i skomplikowany proces.A nasze życie, to w istocie hologram - projekcja.Czyli co wewnątrz, to i na zewnątrz. O tym nawet w Biblii pisze ! Czyli nasz wewnętrzny system wartości jest odzwierciedlany ( ''wyświetlany'' ) w postaci drgań energii (które nazywamy poprostu życiowymi zdarzeniami ).Więc jeżeli ktoś nas ''skrzywdzi'' więc oznacza to, że taki wewnętrzny wzorzec sami posiadamy.Może to być np.wzorzec typu - nienawiść do ludzi.Wówczas pojawiać się będą coraz to bardziej naglące zdarzenia, aby potwierdzić i zmierzyć nas z doświadczeniem, po to, abyśmy w koncu coś z tym swoim wewnętrznym wzorcem zrobili.
Ludzie, którzy nas nie szanują, obrażają to nasi najwięksi nauczyciele, którzy pojawiają się po to, aby powiedzieć nam, że nie szanujemy siebie, że mamy niską samoocenę, niskie poczucie swojej wartości.
Tymczasem społeczne zaprogramowanie karze nam myśleć zupełnie na odwrót.
Gdy coś takiego się zadarzy, to czujemy się obrażeni, żądamy gratyfikacji
, a poźniej gdy minie trochę czasu i emocje opadną zaczyny myśleć, czy aby komuś tego jednak nie wybaczyć ?
Tylko co wybaczyć... ?
I w taki oto sposób życie walczy z życiem, doświadczenie z doświadczeniem.
Nie ma wybaczenia, bo nikt nie uczyniła nam żadnej krzywdy.
Jednak emocje krzywd zostały jednak zapisane w podświadmości i należy ich wypuścić, ponieważ są to negatywnie spolaryzowane emocje, czyli niskowibrujące energie, tym samym obniżają one naszą częstotliwość własnej energii
jako energii pola - życia.
Przez to czujemy się niezbyt dobrze, chorujemy, a nasze pole świadomości
zostaje obcięte do kilku schematów myślowych.A wówczas podejmujemy nieprawidłowe decyzje, wybory i nieprawidłowo inerpretujemy rzeczywistość.
Temat niesamowicie ważny! W związku z tym gorąco polecam książkę Colina Tippinga - ''Radykalne Wybaczenie''.

P.S.Pamiętam urywki z  z pewnego filmu (tytułu nie pamiętam ), w którym samochód potrącił faceta.Gość z trudem się pozbierał, w końcu wstał i ukłonił się i uśmiechnął do kierowcy samochodu, który go potrącił i sobie odszedł.
Następna scena z tego samego filmu.Ten sam facet, który wcześniej był potrącony, jadąc samochodem zagapił się i uderzył swoim samochodem w drugi samochód.Facet z niego wyszedł , pooglądał i w końcu powiedział.Wiesz co stary, chyba Ci muszę podziękować za to, żeś we mnie walnął.A gość pyta dlaczego mi dziękujesz ?A on na to.Bo wiesz, już od kilku lat się zbieram, żeby wreszcie kupić inne auto i nie mogę się jakoś zebrać, a teraz mam wreszcie, okazję.

I tu mamy własnie przykład jak, lub w jaki sposób proces życia odzwierciedla nasze wewnętrzne wzorcem,  nasz wewnętrzny system wartości.
Jedny słowem - życie jest bardzo proste - odbieramy od niego tyle ile sami dajemy.
Ale, aby wziąć, najpierw trzeba dać.
I tu znajdujemy odpowiedź na pytanie, dlaczego tu jesteśmy, dlaczego jesteśmy w tej czasoprzestrzeni, jesteśmy na Ziemii, a nie gdzie indziej, przecież .... wszechświat jest taki wielki, taki ogromny.

[ptak]

Astro, wspaniale rozwinąłeś temat, liczyłam na to, że ktoś to zrobi … 
Właśnie jest tak jak opisałeś, to nasza zawężona świadomość każe nam wybaczać, gdy tak naprawdę powinniśmy dziękować. Wszystko czemuś służy, nie ma bezsensu, świat jest logiczny w swej naturze. I jednocześnie świat jest pełen miłości i altruizmu, tylko nie chcemy tego dostrzec i doświadczać.

Co nas ogranicza? Myślę, że to pytanie retoryczne. Każdy zna odpowiedź, wystarczy po nią sięgnąć po przebiciu się przez zbroję ignorancji. A potem żyć pełnią, bez bagażu … 

Pozdrawiam 

[PHIRIOORI]

ja wogóle nie rozumiem tego tematu.

Słowo "Wybaczenie" > Wy-Baczyć : cezuje proces uważności, baczenia..na zewnątrz, na "Wy", "Ty".

z kolei słowo: PrzeBaczyć, prze-Baczenie: sugeruje prze-Uważność,
(tylko czy chodzi o  prze-padek tej uważnosci, czy o prze-mijanie, czy o co?!

..i tę nie-Uwage trzeba chyba umieć "wybaczyc" przedewszystkim SOBIE, kiedy staje się w świetle własnej ignorancji.
Prze-Uważyć?!.. może też oznaczać "nieza-Uważanie" lub prze-Ogromne, Wiekie Uważanie

ale ja to się nie znam na wybaczaiu chyba
Zresztą: Kiedyś ...pewien Cham (chamiszcze takie).. poszedł, udał się do...



..Rabiego.
I tak Analfabeci.. Wyznawcy "głuchego telefonu"..  skonstatowali:
"Ham u Rabiego".
Co dało początek "prawom hamurabiego".

[ptak]

PHIRIOORI,
Niewątpliwie ciekawe jest to, co robisz. Jednak - co, jeśli słowa kształtowały się i nabierały sensu w oderwaniu od swych pierwotnych korzeni? To ludzie i trendy nadają aktualne znaczenie, następuje ciągła dewaluacja pojęciowa. Jak wspomniał w innym temacie Acentaur, jedziemy na kulawej i głuchej na „słowo” klaczy.
Czy powrót do słowo-źródeł, przybliży nas do prawdy, gdy ta gubiona jest po drodze? Dlaczego zatem nie rozumiesz tematu, a inni rozumieją?

Pozdrawiam 

[PHIRIOORI]

Poruszasz tyle wątków na raz, że nie wiem do którego się odnośić.


To o czym piszesz, to porozumienie na poziomie intencji. Bo ono uwzględnia takie trendy.
Jesli chcecie jechać na kulawej i głuchej klaczy ..to ja juz nie poradzę.

ślepy z kulawym się prowadzali, a i z głuchym też jakoś do kompletu.(niepamiętam jak to szło)

Dlaczego zatem nie rozumiesz tematu, a inni rozumieją?

Nie wiem czy rozumieją i nie łap mnie za słowa Bo temat rozumiem na swój sposób.

A odnoszac się do intencji topicu:
Moim zdaniem przebaczenie nie może być aktem woli.  Bo nie ma takich szans.

Czy powrót do słowo-źródeł, przybliży nas do prawdy, gdy ta gubiona jest po drodze?

to jeden z wielu elementów. Zrezygnowanie z któregokolwiek z nich - zagwaranuje jej nieosiagnięcie.

Ja nie przeciwstawiam źródeł-słów innym aspektom sprawy, że one są np. ponad inne elementy.
Jednak to element Ciekawy i nieunikniony.

Ponadto słowa w oderwaniu od pierwotnych korzeni nie nabierają wcale sensu - ale nabierają bezsensu raczej.
Oczywiście teraz pompować można w nie kolejne tony sensu lub bezsensu własnie, które ten generalny bezsens oderwania bedą konstytuować - czyniąc opcje wyleczenia, coraztobardziej kłopotliwą i skomplikowaną.

Przy całym szacunku dla sensów, które uzbierały osoby, które posługują się słowami w oderwaniu.

A mam na uwadze także sensy zrodzone na bazie tego bezsensownego oderwania.
Teraz rzecz w tym, by je wyjąć z bezsensów i osadzić w sensach ( ..jeśli ten wywód jeszcze jest dla Ciebie sensowny

To jest jak uwalnianie zakładników z okupacji terrorystycznej.
Jeden wielki przeplot i Ciasteczko-przekładaniec.
Jednak godząc się na jego UTRZYMYWANIE  - holujesz pasożyty i wampiry 

[ptak]

PHIRIOORI,
Masz rację co do wybaczania, sam akt woli nie załatwi sprawy, może jedynie zapoczątkować proces. Dalej, to już zalew uczuć i emocji z próbą ogarnięcia tego mentalnie. Efekt końcowy zależy od naszej determinacji i wskoczenia na wyższy poziom umożliwiający szersze spojrzenie. Oczywiście, po wcześniejszym przepracowaniu wielu wzorców.

Odnośnie zachowania czystości słów, to jestem jak najbardziej za. Uniknęlibyśmy wówczas szerzącego się bezsensu i trudności w porozumiewaniu się. A co najważniejsze, wiedza byłaby bardziej chroniona, bez rozmywania się. Czytelny przekaz, to zachowanie jakości informacji.
Czy jednak jesteśmy w stanie przedzierać się wciąż przez dżunglę „narośli”? Czy nie lepiej rozwijać inny sposób porozumiewania się między sobą, tzw. „bezprzewodowy”? Mam na myśli telepatię i odbiór sercem. Na oczyszczanie słów trzeba czasu …

A holowanie pasożytów i wampirów? To chyba temat na oddzielny wątek.
Myślę, że wart rozwinięcia.

Pozdrawiam 

[Rafaela]

Pomyslcie o nieszczesciu niemowlecia, malego dziecka, dorastajacego czlowieka- ktory jest w bezustannym piekle fizycznym i psychicznym. Jak widzicie
temat przebaczenia.

[astro]

Pomyslcie o nieszczesciu niemowlecia, malego dziecka, dorastajacego czlowieka- ktory jest w bezustannym piekle fizycznym i psychicznym. Jak widzicie
temat przebaczenia.

  Tak piszesz jakby w tym niezwykłym wszechświecie nie było jakiegoś niezwykłego
konstruktora, jakiegoś ''zarządcy'', jakiejś wielkiej świadomej siły i mądrości, która genialnie i logicznie stworzyła wszystko, tylko panuje chaos i nieszczęście itp...
Więc pomyśl o prostej zasadzie, która jest logiczna i mądra.
Odbierasz od życia tyle ile sama dajesz.
A jeżeli to dziecko, ten człowiek urodził się teraz w psychicznym piekle, to skąd wiesz, czy w poprzednich żywotach, nie był on katem, mordercą, nie brał udziału np.w ''świętej inkwizycji'' i nie mordował niewinnych dzieci, nie pozbawił tych dzieci matek i ojców, a teraz niezwykle mądry proces życia chce go nauczyć, czym jest psychiczne , piekło, czym jest brak szacunku do innego życia.
Bo jak go ma nauczyć, jak nie tak, aby on teraz doświadczył tego samego co wcześniej sam innym stworzył.

Nie ma wybaczenia, jest tylko zrozumienie tego co się dzieje.

 Wszystko co się dzieje, dzieje się tak, jak ma się dziać.Zbieramy tylko plony swoich działań, czyli odbieramy tele samo co dajemy.Ani więcej , ani mniej.A wszystko co jest nauką, jest lekcją,  im ona jest cięższa i trudna, tym owoce jej są są bardziej cenne i  wartościowe.

 

[Rafaela]

Dziekuje ci Astro- to jest wstrzasajaca teza. Rafaela

[east]

A jednak jako ludzie mamy moc zmieniać los/przeznaczenie . Nie tylko swoje. Cierpienie nie musi być odkupieniem. Jeśli w cierpieniu spotkasz kogoś, kto otworzy Ci oczy na to Kim Naprawdę Jesteś  - poprzez zmianę perspektywy patrzenia - to wówczas program pt "nie ma wybaczenia " znika. Tak czy inaczej ostatecznie musisz zrobić to sam/a.
Więc jakie to cudowne lekarstwo pozwala wybaczać bez urazy  ?
Czy to zależy od "ja", od własnego umysłu , który musisz do tego zmusić, lub przekonać ? Otóż wcale nie.

W Potędze Teraźniejszości Eckhart Toole tak o tym , co rozważamy pisze na pewnym przykładzie  "
Jeśli jesteś jedną z wielu osób, które mają zadawniony żal do rodziców, jeśli po dziś dzień chowasz urazę o coś, co rodzice zrobili lub czego zaniechali, znaczy to, że nadal tkwisz w przeświadczeniu, jakoby mieli oni swobodę wyboru i mogli postąpić inaczej, ale nie chcieli. Na pozór zawsze wydaje się, że ludzie mogą wybierać, lecz to czyste złudzenie. Póki twoim życiem kieruje umysł, podążający głęboko wyjeżdżoną koleiną, póki jesteś swoim umysłem, jaki masz wybór? Żadnego. Przecież tak naprawdę wcale cię tu nie ma. Utożsamienie z umysłem to stan mocno zaburzony, rodzaj obłędu. Prawie wszyscy w mniejszym lub większym stopniu cierpią na tę chorobę. Lecz gdy sobie uświadomisz, na czym ona polega, natychmiast ulatniają się wszelkie pretensje. Jak można mieć komuś za złe to, że jest chory? Jedynym stosownym odzewem będzie współczucie."

I takie jest też moje zdanie . Jedynym lekarstwem na wybaczenie sobie i innym , jest współczucie oparte na wiedzy o tym, kim naprawdę jesteś .
No to dalej, Czym jest zatem współczucie ?
" Współczucie to inaczej świadomość głębokiej więzi, jaka łączy cię z wszystkimi istotami ..(...) Na poziomie formy jesteś tak jak one śmiertelny, a twoja egzystencja jest ciągłym balansowaniem nad przepaścią. Na poziomie Istnienia uczestniczysz wraz z nimi w wiecznym, promiennym życiu. Otóż i dwie strony współczucia. We współczuciu smutek i radość – doznania na pozór sprzeczne – zlewają się w jedno i przeistaczają w głęboki spokój wewnętrzny, spokój boży. Jest to jedno z najszlachetniejszych uczuć, do jakich zdolni są ludzie; ma ono ogromną moc uzdrawiającą i przeobrażającą. Ale prawdziwe współczucie, tak jak je tutaj zdefiniowałem, wciąż jeszcze stanowi rzadkość. Choć głęboka empatia wobec cierpienia drugiej istoty wymaga niewątpliwie wysokiego poziomu świadomości, nie jest pełnym współczuciem, lecz jednym z dwóch jego aspektów. Prawdziwe współczucie idzie dalej niż empatia czy litość. Budzi się dopiero wtedy, gdy smutek stopi się z radością: mówię tu o radości Istnienia, wymykającego się wszelkim formom, o radości wiecznego życia."
Eckhart Toole

zatem tak - Co to jest przebaczenie?  Współczucie dla tych "chorych", którzy "krzywdzą".  Akt woli , a jednocześnie WSPÓŁ-U-CZUCIE.
Dopiero wówczas możliwe jest uwolnienie się . Uzdrowienie = Przebaczenie

[Thotal]

Przebaczenie...
ktoś kogoś krzywdzi, maltretuje, znęca się, a ten po wielu latach zaczyna rozumieć sens własnego istnienia, zaczyna rozumieć zbawienny wpływ tych wszystkich krzywd na własnej "skórze". Nagle zauważa, że strach wygenerowany z zewnątrz, przez oprawcę, był przysłowiowym dnem, od którego można się było odbić w stronę miłości. Miłości, czyli powrotu do rejonów wiecznej egzystencji, tej prawdziwej, duchowej formy życia.

Czy trzeba komuś wybaczać? Może podziękować?


Pozdrawiam - Thotal

[arteq]

Ta jasne. Tylko dlaczego w takim razie dzieci maltretowane psychicznie i seksualnie jakoś nie znajdują się w dorosłym życiu [poza wyjątkami]? Dlaczego nie potrafią normalnie funkcjonować, dlaczego w większości przypadków nie ma mowy o wzrości świadomości czy tez uduchowienia, dlaczego w końcu dosyć często powtarzają błędy swoich oprawców?

Thotal, potrafię zrozumieć, że chcesz być naszym oświeconym nauczycielem, ale czasami zbytnio zapędzasz się w zwyczajne bzdury. "Zbawienny wpływ tych wszystkich krzywd"... - no proszę, ochłoń. Zanim się uniesiesz to odpowiedz na proste pytanie: czy gdyby np. pedofil dopadł Twoje dziecko to również przyznasz, że zachowanie pedofila było dla dziecka zbawienne i dobre, rozwinęłoby je?

[astro]

.... gdyby np. pedofil dopadł Twoje dziecko to również przyznasz, że zachowanie pedofila było dla dziecka zbawienne i dobre, rozwinęłoby je?

 Może odpowiem za Thotala.

  Wogóle trzeba  zacząć  od tego, że życie potwierdza nasze własne wzorce, nasz wewnętrzny system wartości.Bo co ma potwierdzać.. ?
Bo jeżeli nie przyjmiemy takiego rozumowania, to nie dojdziemy do zrozumienia i będziemy tylko tworzyć coraz to nowsze teorie, które będą polegać na tym, że życie walczy z życiem, doświadczenie z doświadczeniem.
A im więcej teorii, tym dalej od prawdy.
Więc jeżeli pedofil dopadł by moje dziecko, to oznaczałoby to, że być może moje dziecko, też było kiedyś pedofilem.
Wszechświat, to swiat energii, gdzie nic nie dzieje się przypadkowo, coś zawsze wynika z czegoś, a nie spada z Księżyca.
I tu właśnie tysiące i miliony regreserów potwierdziło, to że to co się dzieje na zewnątrz, jest odbiciem naszego wnętrza.
Rozmawiałem kiedyś z pewnym regreserem, który powiedział mi, że został kilkanaście razy pogryziony przez psy.Właściwie to psy bardzo lubił i był bardzo zdziwiony tym, że zbyt często mu się to zdarza.Więc sięgnął ''wstecz'' i okazało się, że w którymś tam wieku zabijał psy.Zabijał, ponieważ panował głód, a on sobie wymyślił, że psy mogą jego i rodzinę uratować, bo jakby nie było jest to mięso - pożywienie.
Więc zabijał psy, gdzie tylko się dało. Ale pamięć jest wieczna nic w naturze nie ginie.
Czyli wychodzi na to, że nie jest ważne, że  był on  głodny, bardziej głodny, czy mniej głodny, czy w koncu zabijał te psy , aby zrobić sobie zapas jedzenia na przyszłość, lecz ważne było to, że zabijał, że odbierał życie , które tak samo miało prawo do życia, do istnienia jak i on.
Oczywiście jakiejś kary od ''Pana Boga'' za to nie otrzymał, że wykosił kilkaset psów, jednak mimo to, że upłynęły wieki psy go atakują.
Wnioski, niech każdy wyciągnie sobie sam.
Więc może jeszcze raz powiem, to co już powiedziałem - manna z Nieba nie leci - odbieramy z życia tylko tyle ile sami dajemy.
Wszechświat jest mądry i sprawiedliwy i od tego moim zdaniem by zacząć rozumowanie  - nikogo nie każe i nie wynagradza - sami to robimy 24 godzin na dobę.

[arteq]

Więc jeżeli pedofil dopadł by moje dziecko, to oznaczałoby to, że być może moje dziecko, też było kiedyś pedofilem.

Gratuluję przemyśleniom [tak, jest tutaj ironia i sarkazm].
Czyli nie ma co mieć - w tym teoretycznie rozważanym przypadku - wspólczucia dla dziecka bo "być może" [dla mnie w Twojej wypowiedzi zza tego "być może" wyziera "prawdopodobnie"] samo było kiedyś pedofilem.
A według Ciebie to jaka jest szansa że to dziecko było kiedyś tym pedofilem - 20, 30, 40% ? A co w pozostałych przypadkach? No i jeszcze jedno pytanie - jak w takim razie wytłumaczyć rosnącą liczbę takich przypadków? Bo jak widzę, to niestety ilość takich przypadków zwiększa się. Skoro takie zdarzenie jest konsekwencją wcześniejszych działań - to ską ten wzrost?

[astro]

Więc jeżeli pedofil dopadł by moje dziecko, to oznaczałoby to, że być może moje dziecko, też było kiedyś pedofilem.

Gratuluję przemyśleniom [tak, jest tutaj ironia i sarkazm].
Czyli nie ma co mieć - w tym teoretycznie rozważanym przypadku - wspólczucia dla dziecka bo "być może" [dla mnie w Twojej wypowiedzi zza tego "być może" wyziera "prawdopodobnie"] samo było kiedyś pedofilem.
A według Ciebie to jaka jest szansa że to dziecko było kiedyś tym pedofilem - 20, 30, 40% ? A co w pozostałych przypadkach? No i jeszcze jedno pytanie - jak w takim razie wytłumaczyć rosnącą liczbę takich przypadków? Bo jak widzę, to niestety ilość takich przypadków zwiększa się. Skoro takie zdarzenie jest konsekwencją wcześniejszych działań - to ską ten wzrost?

Jak na moje oko to wtym co napisałeś, jest więcej jakichś osądów, więcej ocen, jakiś  spekulacji myślowych, może poczucia niesprawiedliwości wobec ''boskiego'' świata, może szukanie gdzieś jakichś  winnych lub sprawców - niż zrozumienia. Sam już nie wiem.   Dlatego wybacz, ale nie jestem wstanie Ci odpowiedzieć.

[arteq]

Są osądy, są opinie, spekulacje - sam je zacząłeś, jest także poczucie straszliwości czynów, Twojego toku myslenia nie potrafię zrozumieć i jakoś wytłumaczyć - jak widać Ty sam też.

Dziękuję jednak za uczciwą postawę.

[Prayer]

Astro, myślę że po części taki sposób rozumowania rzeczy jest trafny, ale nie dokońca. Owszem, otrzymujemy od życia to, co dajemy, na każdą naszą "akcje" dostajemy od świata "reakcje", zbieramy plony swoich czynów itp. itd. Jednak życie nie jest takim ściśle określonym schematem, gdzie pedofil atakuje akurat dziecko które w poprzednich wcieleniach samo było pedofilem itp. Zapominasz o naszej Wolnej Woli i o tym że niektóre rzeczy dzieją się po prostu Spontanicznie. Człowiek może wybrac "Zło", albo "Dobro", a ofiara jego decyzji może byc przypadkowa. Wszystko może byc dla nas lekcją, ale nie wszystko dzieje się właśnie po to żeby tą lekcją dla nas było... Takie jest moje zdanie. Pozdrawiam

[astro]

Astro, myślę że po części taki sposób rozumowania rzeczy jest trafny, ale nie dokońca. Owszem, otrzymujemy od życia to, co dajemy, na każdą naszą "akcje" dostajemy od świata "reakcje", zbieramy plony swoich czynów itp. itd. Jednak życie nie jest takim ściśle określonym schematem, gdzie pedofil atakuje akurat dziecko które w poprzednich wcieleniach samo było pedofilem itp. Zapominasz o naszej Wolnej Woli i o tym że niektóre rzeczy dzieją się po prostu Spontanicznie. Człowiek może wybrac "Zło", albo "Dobro", a ofiara jego decyzji może byc przypadkowa. Wszystko może byc dla nas lekcją, ale nie wszystko dzieje się właśnie po to żeby tą lekcją dla nas było... Takie jest moje zdanie. Pozdrawiam

Zgadzam się wpełni.
Dlatego napisałem wcześniej, ( być może ) dziecko w poprzednich projekcjach było też pedofilem.
Proces życia ''biegnie na skróty'' (tak sądze ) dlatego wybrana zostaje zawsze jak najlepsza opcja rozwiązania problemu.
Ale tak, czy inaczej dodchodzimy do punktu wyjścia.Czyli, że nia ma przypadkowości i to, że dziecko zostanie zaatakowane przez pedofila, to nie jest żaden przypadek.Ale niemyślmy może o takim przypadku, że akurat dziecko i pedofil znaleźli się oboje w pobliżu, no więc pedofil zaatakował dziecko.
Dla mnie dobrem wyjaśnieniem  jest,  że wszystko co się dzieje to wynik tej samej karmy.
No, ale, że  żyjemy w świecie ograniczeń, wszyscy możemy się mylić.

[east]

Astro a napisz, co się stało , gdy ten Twój znajomy już dowiedział się ( dzięki regresji ) ,że zabijał psy. Jak to wpłynęło ( o ile w ogóle ) na niego samego i czy ta jego wiedza ( jako obserwatora siebie samego z długowiecznej perspektywy -  regresing ) jakoś wpłynęła na jego relacje z psami .
Pytam , bo to jest ciekawe . Czy Świadomość może zmienić karmę /los/przeznaczenie  ... ?

[astro]

Astro a napisz, co się stało , gdy ten Twój znajomy już dowiedział się ( dzięki regresji ) ,że zabijał psy. Jak to wpłynęło ( o ile w ogóle ) na niego samego i czy ta jego wiedza ( jako obserwatora siebie samego z długowiecznej perspektywy -  regresing ) jakoś wpłynęła na jego relacje z psami .
Pytam , bo to jest ciekawe . Czy Świadomość może zmienić karmę /los/przeznaczenie  ... ?

East.
  Nie wiem jak wpłynęła, na ile wpłynęła musiał bym o te szczegóły zapytać, niemniej poczytaj coś o regresingu, bo mi się nie chce
strasznie robić wykładów.
Karma to (mechanizm ) przyczynowo - skutkowy, więc jeżeli zmienimy przyczynę, to zmieni się skutek.
Pod pojęciem zmiana przyczyny mam na myśli transformację, czyli   
   (przewartościowanie ), zmienienie sensu, znaczenia, zrozumienia....
Czyli jeżeli dokonamy transformacji więc (zmienimy przyczynę ), a skoro zmienimy przyczynę zmieni się skutek, czyli to co potocznie chcesz nazwać losem lub przeznaczeniem. Jednak los i przeznaczenie to nieprawidłowe określenie, czyli czegoś takiego nie ma.
I tu masz odpowiedź, co świadomość może zmienić i w jaki sposób.
Chyba doskonale kapujesz o co chodzi, bo to proste.