Tagi: cud, prawosławie, Rosja
W kolejce po uzdrowienie
Kathy Lally | The Washington Post | 28 Listopad 2011 | Komentarze (0)
Minus 12 stopni nie odstraszyło tysięcy wiernych, którzy stanęli w czterokilometrowej kolejce na ulicach Moskwy. Chcieli choć przez chwilę zobaczyć fragment przepaski biodrowej, która wedle przekazów należała do Maryi, matki Jezusa.
Wierni stali przed katedrą Zbawiciela, gdzie w szkatułce ze szklanym wieczkiem znalazł się fragment przepaski biodrowej z wielbłądziej wełny. Sam fakt, że relikwia znalazła się w Moskwie, można uznać za cud – wśród wiernych powszechne jest jednak również przekonanie, że przedmiot ten ma moc uzdrawiania kobiet i przywracania im płodności.
Dołącz do nas na Facebooku
Osoby, które znajdowały się na początku kolejki, stały od ponad 20 godzin, czekając na możliwość przejścia szybkim krokiem obok relikwiarza i dotknięcia go z wielką czcią. Wszyscy w tym gronie uśmiechali się, sprawiając wrażenie, że przez całe życie czekali na tę chwilę – i że dar cierpliwości jest cnotą.
– Matka Boża nosiła tę przepaskę, kiedy była w błogosławionym stanie. Ta relikwia ma moc, która pozwala kobietom zajść w ciążę – i uzdrawia nas z naszych chorób – tłumaczyła Jewgienija Leskowa, która stanęła w kolejce krótko po północy we wtorek i miała widoki na wejście do katedry w środę, przed 8 rano.
Kto pyta nie błądzi - odpowiedz na pytania naszych użytkowników
Czczona przede wszystkim przez kobiety przepaska należy do jednego z klasztorów na Górze Athos, gdzie wstęp mają jedynie mężczyźni. Zanim trafiła do Rosji, od wieków przechowywana była na półwyspie Chalkidiki. Na krótko została wyeksponowana w Petersburgu i kilku innych miastach: w Moskwie, gdzie pokazywana jest przez tydzień, ma szanse ją zobaczyć milion osób.
W kolejce choć przeważają kobiety, można w niej spotkać również mężczyzn. Równolegle utworzono krótszą kolejkę dla osób niepełnosprawnych i dzieci do piątego roku życia, którym może towarzyszyć jedna osoba dorosła. Ewelina Chaczaturian mocno trzyma swojego niespełna czteroletniego wnuka Saveli, otulonego wełnianą chustą, popołudniu mróz wynosi blisko pięć stopni. – Naszemu sokolikowi bardzo często zdarzają się ataki kaszlu – tłumaczy. – Chcielibyśmy, żeby dotknął przepaski i ozdrowiał.
Rok temu mama chłopca poroniła. – Marzymy o tym, żeby jego mama miała drugie dziecko – dodaje Ewelina Chaczaturian.
Władze miasta skierowały blisko 14 tysięcy funkcjonariuszy do utrzymywania porządku. Spora ich część została ściągnięta spoza Moskwy. Ich zadaniem jest utrzymywanie wiernych na ogrodzonych „placykach”, mieszczących ok. dwustu osób i ciągnących się na nadbrzeżu rzeki Moskwy. Ilekroć odrzwia katedry otwierają się, by wpuścić wiernych, wszystkie grupy przemieszczają się biegiem na kolejny „placyk”, po czym czekają dalej.
– Bieganie jest dobre, pozwala nam się ogrzać – uśmiecha się blisko 50-letnia Gala. Członkowie jej grupy chętnie dzielą się spostrzeżeniami, ale nie zamierzają ujawniać swoich nazwisk. Gala zwierza się nam, że ma nadzieję na łaskę macierzyństwa.
– Jestem zabobonna – tłumaczy swoją powściągliwość 25-letnia Ania. – Jeśli naprawdę o czymś marzysz, nie powinieneś o tym mówić.
Gala podkreśla niezwykłą życzliwość i otwartość policjantów – w Rosji, gdzie ludzie zwykle czują się zastraszeni przez samą obecność umundurowanych funkcjonariuszy, już to można uznać za cud.
Wzdłuż gigantycznej kolejki rozmieszczono 133 autobusy, stojące z włączonymi silnikami, tak, żeby pielgrzymi mogli przysiąść w nich i rozgrzać się przez kilka minut. Wzdłuż chodnika ustawiono aż 440 przenośnych toalet, obok – kioski, gdzie można kupić kawę i ciepłą bułkę. Rano bezpłatnie rozdawana jest herbata.
Grupa osób, które czekają na wejście do katedry 17 godzin zapewnia nas, że cierpliwość, na jaką musieli się zdobyć, jest jedną z prób zesłanych im przez Boga – za jego sprawą udało im zachować spokój.
– Chciałabym otrzymać błogosławieństwo dla moich dzieci – mówi czekająca na mrozie Jelena Żiwkowić. – To, że tu czekamy, to nasze wyznanie wiary.
Mówi to oparta o autobus, w którym odbija się zachodzące słońce i fragment gigantycznego pomnika Piotra I. Kobiety w kolejce miarowo poruszają palcami w walonkach, starając się ich nie odmrozić.
– Wszystkie mamy córki – tłumaczy 37-letnia Leskowa. – I chcemy się za nie pomodlić.
U wyjścia z katedry spotykamy 32-letniego Aleksieja Bogdanowa, na co dzień handlującego częściami samochodowymi, który czeka na żonę. Jak mówi, w chwili, kiedy dotknął relikwiarza, łzy same napłynęły mu do oczu. – Żyliśmy tu bez wiary przez ponad 70 lat – tłumaczy. – I dziś ją odnajdujemy
http://religia.onet.pl/publicystyka,6/w-kolejce-po-uzdrowienie,23217,page1.html
