Wiersze.

[Dry007]

Wśród pustki przestworzy nieskończonej rozumem
Materii martwa tkanką światy stworzyła.

Dla jednych wodą dom stał się ostoją,
Dla innych przestworza schronieniem się stały.

A Ty, gdzie dom twój człowiecze
Szukasz go wszędzie, tak jest, nie przeczę.

[koliberek33]

a u nas jesień...

a u nas jesień wiatrem podszyta
trzaskają serca i drzewa pospolite
gałęzie nie mają czasu na pożegnanie
i nie mniej przerażone, ich ludzkie ofiary

baławany fal i postrzępione bryzgi
na drewnianym podeście oznajmują
skrzypienie końca starej epoki

a chmury z wysokości - tym razem
nie patrzą na miejscową zagładę
pochłonięte zmaganiem ciszy z hałasem

tylko człowiek zdumiony grozą i pięknem
w zadumie i zachwycie spojrzy na nie czasem...

tylko człowiek zdumiony................................


.

 

[sarah54]

Z dedykacją dla Wszystkich i osobistą dla Michała:


Sygnały do Jej Serca
Tam, gdzie ocean kieruje swe ciche grzmoty
na ziarniste wybrzeża kwarcu i piasku,
przechadza się ona, dłonie wtuliwszy w okrywającą ją
falistą szatę jasną niczym blask perły.
Widzę jak od jej włosów emanuje kolor nieba najgłębszej nocy
wówczas gdy szepcze ono wdowie słońca
aby ta ukazała się w postaci sierpa światła.
Oto właśnie ona.
Istota, która zna mnie takiego jakim jestem
mimo że moja skóra pozostała nietknięta.
Świat, z którego ona przychodzi
dynamicznym ruchem wyłania się z tajemnicy,
zwiastując jej majestatyczne piękno
podobne do wierzby pochylonej ku spokojnym wodom.
W tym nienaruszonym miejscu kieruje ona swoje ciało
ku linii brzegowej, nasłuchując dźwięków słyszalnych w podgłębi fal,
a które mówią jej co czynić.
Jak wielkie jest jej marzenie?
Czy zdoła przenieść ją poprzez morze?
Czy słyszy ona głos mojego serca
przed jego translacją?
Nabiera nieco piasku
w swoje idealnie ukształtowane dłonie
po czym jak w klepsydrze ziarenka piasku przesypują się
pożyczając czas
na szansę dotknięcia jej piękna.
Jej usta poruszają się z naturalnym wdziękiem gdy opowiada
swoją historię wiatrowi;
nawet obłoki skupiają się ponad nią aby jej posłuchać.
Jej gesty przemnażają mnie
przez znak nieskończoności,
wykraczający poza wszelkie obliczenia,
przyozdabiając jej twarz poezją łez.
Jestem przyzywany przez jej głos
tak wyraźnie, że aż odczuwam zaskoczenie.
Obserwuję ją, ponieważ mogę to czynić.
Znam ją, ponieważ jest mną.
Pragnę jej, ponieważ nie jest mną.
Jako esencję moich wszystkich działań, w obszernych poszukiwaniach
tego czegoś co dopełni moją kompletność,
znalazłem właśnie ją
na tym wybrzeżu,
jej niewyraźne odciski stóp,
sygnatury perfekcji
zawstydzające czas swoją przemijającą naturą.
Jestem jak grota usytuowana tuż za nią
obserwująca z ciemności,
wyżłobiona przez zadręczone fale
do postaci krypty tęskniącej aby wypowiedzieć to,
czemu nie potrafi się ona oprzeć.
Język tak czysty wydobywa się z moich ust,
niczym długo przetrzymywani jeńcy, którzy
nareszcie udali się do swoich domów.
Obraca ona głowę i spogląda
obok mnie jakbym był niewidocznym duchem,
a jednak wiem że dostrzega moje najgłębsze światło.
Wiem, że ocean nie stanowi żadnej granicy dla jej miłości.
Ona wyczekuje,
aż decydująca ścieżka do mojego serca stanie się widoczna.
A ja wyczekuję,
aż coś głęboko wewnątrz,
ujmie moje puste dłonie
i zapełni je jej twarzą
tak, iż będę wiedział, że próby zostały zaliczone
a wszystkie odczepione-odłamki
były sygnałami do jej serca.

[koliberek33]

człowieka sen

galaktyki się kręcą, galaktyki płaczą
tańczy człowiek zachwycony
kołysanki śpiewa nocą

i wciąż marzy
że być może w tańcu zwanym życiem

go zobaczą

płatki róż, źdźbła wieczności fruną
z nieba

człowiecze tańcz, tańcz
widać, tak trzeba...

[Hironobu15]

;]
Kiedy Księzyc spada z nieba,
kiedy Słońce wznosi się,
spojrzysz na mnie mówiąc: "Nie martw się..."
Przeżyłaś to trzęsienie,
radość rozbiera mnie!

[koliberek33]

neutralnie

zatrzymał się czas i wszystkie złudzenia
pora na postój i odpoczynek
tak zwyczajnie i od niechcenia

czas się rozpężył i w miejscu stanął
byś tworzył i tworzył

wszak przedproże to Nieśmiertelności
i Twoje miejsce na wielkie Amen!

 

[Linda]

 

Fajnie ,ze te wiersze piszecie...szkoda tylko ,ze wiecej osób nie chce sie skusić....

Oto jeden z moich ...

Newidzialna ręka losu
kreśli szkice kolejnych rozczarowań,
byś potem barwy ciemniejszej mógł dodać
i obrazy własnych klęsk w zmęczonym umyśle
rozpamiętywał,kodował
i kłócił się z losem
z losem sie targował,
o barwy jaśniejsze od rozczarowań.
 

[Val Dee]

Na łące rósł Kwiat
piękny i pachnący
Dumnie rósł wśród traw

Pewien artysta znalazł Go
Skuszony przez barwę
Na płótnie dał jej swój świat

Pewna dziewczyna napotkała Go
Oddała mu swój pocałunek
Jego zapach nęcił Ją

Każdego dnia bosymi stopami
stąpała po trawie by podziwiać
Jego subtelną urodę

Pewien chłopak zerwał Go
i wręczył właśnie Jej
Chciał Coś w zamian - dostał To
Nie dał więcej nic... oprócz łez

Teraz jesteśmy samotni
Dziewczyna, Kwiat i ja

[janneth]

Lindo śliczny wiersz, ale czemu taki smutny?
Aaa i... Strasznie miło Cię znowu widzieć!

Val Dee - Ty też ładnie piszesz

[koliberek33]

sensu sens

strasznie miło panią widzieć
strasznie panią kocham i podziwiam

strasznie się cieszę, strasznie lubię

i cudownie nienawidzę

[Rafaela]

Zziebniete ptaki.
Chroniac sie przed chlodem.
Znikaly z horyzontu .
Przed slonca zachodem.

[ptak]

* * *

nie potrafię już pisać wierszy
odleciały ptaki
w słowa syte
uniosły poezję lekką jak puch
pozostała tylko kartki
czysta biel
i bezruch ręki
i myśl ledwie zaczęta
i róża co tylko różą jest

nie potrafię już pisać wierszy
poezjo –
zapach róży zwróć

[Thotal]

Zapomniałem jak się pisze wiersze,
serce fruwa na innej gałęzi,
myśli ciągle szersze i szersze,
a ja jestem na     uwięzi...


Pozdrawiam - Thotal

[Val Dee]

Val Dee - Ty też ładnie piszesz

A dziękuję
Piszę mało i głównie do szuflady (na szczęście dla ludzkości)

[koliberek33]

Wal Dee -mu

piszę mało do szuflady
tak dla siebie, dla ogłady

w swej dobroci -
ludzkość ja oszczędzam

czyżby ze mnie taka nędza?

lecz iluzja, to jest wielka
gdyż mam talent -
choć zaczynam od kropelki
co, w ocean się przemieni

uraduję siebie jeszcze
i Wy także - a jakże,
będziecie zdumieni.


czego koliberek serdecznie życzy.

[Val Dee]

a dziękuję wręcz prześlicznie

[koliberek33]

Dziękowanie

dziękowanie wielce miłe
gdyż największą moc posiada
choćbyś nie wiem -
ile modlił się i ile gadał,

ono większe czyni cuda
bowiem, dziękując innym
zapewnione masz -
że i Tobie, więcej się w życiu uda!


 

[Val Dee]

po stole skacze
na dywanie kracze
ciągnie za warkoczyki
obcina dziewczynkom kucyki
nauczycielom się odgraża
kichaniem kolegów zaraża
młodszych poszturchuje
starszych nie szanuje
taki jest ten wierszyk zapisany
taki rozwydrzony
i całkiem niepoprzecinkowany

[koliberek33]

wiersz wesoły, niebywały przeczytałem cały
nie ma on przecinków, ani żadnych znaków
zadałeś nam autorze niezłego ćwieka
powiedz zatem, któż to taki?

zwłaszcza na dywanie kraczący
czyżby we wronę zamienił się niechcący
i do takich forteli się ucieka
że pali teraz ciekawość człowieka?


 

[sarah54]

 
Język Niewinności
 
Gdy rzeka skuta jest lodem
poniżej wciąż płynie nurt.
Kiedy niebo traci swój kolor
po drugiej stronie globu inny świat wychodzi na światło.
Kiedy moje serce jest samotne
gdzieś inne serce wybija moje imię
szyfrem, który jedynie raj potrafi usłyszeć.
 
Czy moje serce jest głuche
czy też nie ma tu nikogo
kto potrafi mówić językiem niewinności?
Niewinności takiej, gdy słowa
cierpliwie znoszą znaczenie i galopem odchodzą w swej obecności.
Dostrzegam to.
Czuję to.
Naświetlam owe tajemnice z zaczerwienieniem na twarzy
gdy moje spuszczone oczy potwierdzają że to ich dom
po czym nigdy nie są już w stanie spojrzeć prosto w oczy.
Nigdy już nie patrzą prosto w oczy.
 
Świat ten pełen jest
drzemiących serc i pustej miłości,
jednakże to nie może doprowadzić mnie do światła dziennego.
Moje pragnienie tak bardzo od tego odbiega
i nigdy nie może zostać już wymazane.

 

[koliberek33]

cisza

zwinęły się słowa wciup
myśli usiadły pod płotem
i mgłą zasnuło milczenie

spojrzenie zawisło nad wzgórzem
i kot przeciągnął leniwie..

serce zegara znowu zabiło
tak cicho wokół i tak miło

i tak miło...

[Linda]

 

:

Lindo śliczny wiersz, ale czemu taki smutny

Dzięki Janneth...Będą jeszcze wesołe.....

Póki co ...ten


Czas zatrzymany na brzegu chodnika
nienaturalnie stojąc,
jak gdyby realność widoku zamyka
i mała kończynka w ogromie trawnika
i szary,ciężki kurz drogi,
drogi co jawi się w świetle i znika,
codziennośc rysuje i burzy
i w gruzy zamienia spokój człowieka

[janneth]

Trzymam Cię Lindo za słowo, bo chociaż Twe smutne wiersze są piękne, to ja będę czekać na te wesołe

[Val Dee]

Każdy może być poetą:

http://www.youtube.com/watch?v=a-aqIbiOMjw&feature=player_embedded

[koliberek33]

a to ci heca!
możemy teraz wersiki składać
niczym bułki zjadać z niejednego pieca!

 

słowa moje spokorniały
księgą się zdziwiły wielce
nie wymyślę tylu naraz
nawet po butelce

nawet gdy na trawce się położę
i nawciągam bóg wie czego

to nie wyda ptasi móżdżek
po absyncie, kleju, grzybach
nic godnego i wielkiego

i już bym się zapłakał na śmierć
gdyby nie tej myśli ćwierć:

otóż:

księga ta zawiera wszystko
a jednak brak w niej jednego

konceptu: koliberkowego!