Wiersze.

[ambroży]

martwo jakoś

wokół żywej duszy
umarły wszystkie

z kwiatami zniczami
zmartwychpowstanie się szykuje

amen

[ambroży]

Eli Adamiec

te oczy tak duże jak dwa
oceany łez
na ich dnie nieoczekiwana
feeria piękna

i życia

tan taniec dopiero
przed Tobą

[ambroży]

opowieść Basi M.


opowiedziałaś mi historię
nie częstą

ona po kryjomu pakuje walizkę
wychodzi o świcie niepostrzeżenie
zostawia niemowlęta
on bawi je sam przerażony

jak sprawić się z bliźniętami
bez grosza i doświadczenia

jak poskładać pieluchy i myśli

dni mijają

to boli

lecz nie ugnie karku nie zadzwoni
biedny porzucony

do matki i żony

[ambroży]

zaczarowany wąwóz

a gdzie ten jar
i gdzie ta tajemnica
gdzie gwiazdy spływają nocą
rwistym potokiem

gdzie miłość moja narowista
jak mój kary choć

bez skrzydeł

koń

[Kiara]

Tylko TAM....


W sercu w jego zakamarkach szczescia
tam gdzie ksiezyc srebrem pruszy
w sercu w jego marzeniach pieknych
tam gdzie imie jest Twej Duszy
W sercu w jego radosci wspanialej
tam dzie poemat rozkoszy pisales
W sercu gdzie splataja sie losy z przeznaczeniem
tam gdzie ludzkie splatanie nie kladzie sie cieniem....

Tam szukaj drogi milosci , tam odnajdziesz
dnia zlotosc i nocy srebrzystosci
Tam dom jest Czlowieka i wieczne istnienie
Bo SERCE to nasze przeznaczenie.

[ambroży]

serce

tam się tli droga i nowy świt
tam schowany płacz przypadkowego
boga

lśnią skarby prosząc o odkrycie
schody do drugiego ty i nieba

spójrz

tak niedaleko

nie czekaj





.

[Kiara]

Zyj swietoscia istnienia
wybieraj co najpiekniejsze nam dane
Zapomnij o koronach z ciernia
rozpalaj zycie wulkanem

I tylko rozejrzyj sie do kola
by nic nie uronic z tej ciszy
Bo chociaz symfonia o beden wola
To gluchy sercem i tak jej nie slyszy

Zatem nie pochylaj glowy nad losem
Badz jego Panem codziennie
a on sypnie ci trzosem
By byc twym przyjacielem niezmiennie.

[ambroży]

przeklęty dom

po którym chodzi piękna czarnowłosa Niemka
przy nadziei (w zarodku zduszony owoc)
wisielec Janek nie daje spokoju

skrzypią sumienia i schody
po których mary niczym syzyfy
toczą kamienny astral

i  ta wygnana niegdyś dziewczyna
rzucająca przekleństwo




.

[Kiara]

Wspomnienie.....

Utul smutek iskierka nadzieji
niech przeszlosc nie stawia jej bram
pozwol odejs wspomnieniom dawnym
Ku radosci idz w parze lub sam.

Niech przyszlosc rozswietli ci droge
niech radoscia sypnie czas
Usmiechnij sie sercem , ja ci pomoge
Bys w spelnieniu ujrzec mogl brzask.

 

[ambroży]

zachwyceni

zachwycone własnym odbiciem umysły, przetwarzają
przekładają z półki na półkę, przeszłości zdobycze
agonia się miota i błyszczy, niczym ogień, gdy znienacka
zajaśnieje i zgaśnie ostatecznie w popiele nicości

już nawet feniksa na wieki wieków amen, zaczął trafiać szlak
erynie uwięzione słowem, jak niobe w żalu zastygły
i kamień syzyfowi lekkim się stał. tam na szczycie orzeł
przynajmniej, nadzieję na skrzydłach niesie. na skałach syreni śpiew

ikar tysiące topiony razy. setki chrystusów ukrzyżowanych
miliony smutków tych samych, o coraz to innej twarzy

aż do bólu wczepionych w symbole i pieśni na temat tematów
i pleśni. żachnął się zwykły przechodzień w podziwie niezrozumienia

lecz tacy, nie zdarzają się ot, tak. to jak na boże narodzenie msza
którą z dzieciństwa już tylko pamięta. po prawicy to chyba tylko
dzieci, kobiety i poeci…
po lewicy bankierzy, celnicy i cała ta nienasycona reszta

jak nigdy jeszcze
zaśmiała się, wyszczerzając zęby wulkanów, matka - ziemia


.

[Thotal]

Ambroży
dawno nie tworzył,
pióro odłożył, :
pewnie chce pożyć,

Nie śpij Ambroży
wiersze chciej tworzyć
smutni i chorzy
też chcą dziś pożyć

Reprezentant czekających - Thotal

[ambroży]

Wedle życzeń Panie Drogi, trochę wróbli, trochę głogu, a na początek:


nie rozdziobią nas...

nie, nie rozdziobią nas kruki i wrony gdy mąż po latach dziestu
włosy co rano głaszcze zaślubionej. nie rozdziobią nas psia mać
gdy głowę do góry Słońce i Księżyc wyciąga, gdy wiatr ci twarz owiewa
na platformie ostatniego wagonu, co gubi lasy jak zerwaną nić

nawijasz ją w pociąg z drewnianymi ławkami i raźnie przycupniętą młodość
z gitarą i oranżadą. bez piwa, bo zakazane.
różowe głogi, chmary wróbli, jaskółek i sikor zdobiących ci chwile
niedzielny rosół, bez listów papieskich kazanie. w wielkanoc gipsowy baranek
wciśnięty w pętko jałowcem pachnącej kiełbasy, chrzan, pieprz, sól i rekolekcje

jak żyć po ludzku najpierw

niełatwo ci z kruczą na co dzień nocą. gdy ranek opowieści wygląda nowej
czasem przypomni wnuk z rączką w buzi jak kominiarczyk, co na kartkach
już tylko się plącze. czapla z dumnie wygiętą szyją i dmuchawiec wdzięcznym tańcem
trącony. przed odlotem w chmury. papierośnica złota, pies z Alą na okładce i motyl a jakże…

nie rozdziobią nas


.

[chanell]

O , ambroży wiersze tworzy!!
Pióra wcale nie odłożył.
Uszczęśliwił chorych i cierpiących
oraz tych oczekujących

[ambroży]

bo ambroży pies na wiersze
chcesz coś dostać
to i ustaw się w kolejce
on z rękawa sypnie rymem
a durnemu to i w oczy
nawet dymem

bukiet fiołków no i róże
to dla tego kto zasłużył
trochę słońca no i deszczu
czego bracie chcesz Ty jeszcze

miło bedzie ambrożemu
kiedy czasem jaki wiersz
ktoś napisze także jemu

.

[Thotal]

Już do snu się miałem łożyć,
a tu znowu ten Ambroży
kichę z rymem nam dołożył,
zamiast SWOJE wiersze stworzyć.

Pozdrawiam - Thotal

[ambroży]

i napisał ci ten jucha
co krytyczką tutaj bucha
lecz wesoło on to czyni
więc ambroży go nie wini

przyjdzie czas to i zadowoli
daj Boże czymś i swoim
póki co  pobawić się lubi
lekkim słowem Twoim

a teraz nadobnie dziękuje
za wysiłek miły -
niechaj piękne Ci sny
za to będą się śniły.

.

[ambroży]

bez słów

najbardziej szaleni są ci
którzy na szalonych nie wyglądają

miłość wchodzi po schodach wieczności
i wciąż chwiejna

upada

złote poręcze pustosłowia zawodzą
na palcach stóp gnieżdżą się lwy z grzywami
pokrętne węże i żmije

kształt ręki  próbuje dotknąć tęczy
lecz
rzecz zrozumiana przestaje istnieć

idziesz wśród apokaliptycznych pokus
sączysz Hades własnego pomysłu
uduchowiasz narkotyczną wizją
i  kochasz pustynne krajobrazy

niewolnica - wizja wewnętrznej niemocy i nędzy



(Inspirowane min. Eluardem, Witkacym, Bodleurem)

[chanell]

Czy Ambrozy dzisiaj tworzy?
Może wierszyk nam ułoży?
Krótki wierszyk,tak nadobny,
że choć krótki wręcz czarowny.
Do poduchy,na śniadanie,
pisz nam wiersze mocium panie 

[Septerra]

krokodyla daj mi luby

[chanell]

Krokodyla? mocium panie ,
to ja zjadam na śniadanie.
Serenadę Grzesiu luby,
stwórz mi zaraz na kolację,
by zakończyc dywagacje,
zmienię temat
Z grodu Kraka ślę życzenia,
owocnego przetworzenia,
mysli w dźwięki oraz nuty,
nim nadejdzie mroźny Luty 

[Septerra]

krokodyla, na sniadanie?
zwierz to duzy, w gardle stanie
o kolacji tez mi piszesz

ide w zakład - chanell glodna

aczkolwiek wciaz mimo to
artystycznie płodna

[chanell]

Nie zamierzam mój rycerzu
mieć gadziny na talerzu
więc kawałek zjem ogona
i wnet będę nasycona.
Kończę słowne me igraszki
ni to wiersze ni to fraszki

[ambroży]

o krokodylu sen

chciał mnie połknąć wczoraj
dziś i jutro krokodyl

zapaliłam świeczki trzy
szesnaście kadzideł
za wonią i blaskiem się chowając


usunęłam za zakręt wód
z których się wyłania

kupiłam cztery nowe sukienki
korali niejeden sznur
dwa złote buciki i wieniec czosnku
na odstraszenie

ażeby już całkiem do rzeczy
jeszcze raz wymyśliłam swój świat

(lecz on w bezruchu wciąż tkwi dostrzegł ułudy znamię)
przypłynął na falach przerażenia i trwa
wciąż w pogotowiu

gdy zasypia zmęczony
myślę że żyję naprawdę i wciąż
tak samo szczęśliwie i nieprzerwanie

lecz gdy otworzy następne oko teraz
pozwól mi ze spokojem będąc
na zawsze rozpłynąć się Panie


.

[ambroży]

***

spadają kartki z kalendarza
dni znaczą słońcem
i niepogodą

kraszą smutkami
troską o codzienność
wypisują na przemian
iluzję i cierpienie

a ja niczym gumką
ścieram z niej wszystko
uśmiechem

w moich oczach przeglądają się

gwiazdy

.

[Thotal]

Zeszłoroczny śnieg
na uschniętej choince.
Może kiedyś inaczej to będzie,
nim zakończy się bieg,
po leśnej przecince,
jednomyślnym świątecznym orędziem.

Thotal