Wiersze.

[ambroÂży]

martwo jakoÂś

wokó³ ¿ywej duszy
umarÂły wszystkie

z kwiatami zniczami
zmartwychpowstanie siĂŞ szykuje

amen

[ambroÂży]

Eli Adamiec

te oczy tak duÂże jak dwa
oceany Âłez
na ich dnie nieoczekiwana
feeria piĂŞkna

i Âżycia

tan taniec dopiero
przed TobÂą

[ambroÂży]

opowieœÌ Basi M.


opowiedziaÂłaÂś mi historiĂŞ
nie czĂŞstÂą

ona po kryjomu pakuje walizkĂŞ
wychodzi o Âświcie niepostrzeÂżenie
zostawia niemowlĂŞta
on bawi je sam przeraÂżony

jak sprawiĂŚ siĂŞ z bliÂźniĂŞtami
bez grosza i doÂświadczenia

jak poskÂładaĂŚ pieluchy i myÂśli

dni mijajÂą

to boli

lecz nie ugnie karku nie zadzwoni
biedny porzucony

do matki i Âżony

[ambroÂży]

zaczarowany wÂąwĂłz

a gdzie ten jar
i gdzie ta tajemnica
gdzie gwiazdy spÂływajÂą nocÂą
rwistym potokiem

gdzie mi³oœÌ moja narowista
jak mĂłj kary choĂŚ

bez skrzydeÂł

koĂą

[Kiara]

Tylko TAM....


W sercu w jego zakamarkach szczescia
tam gdzie ksiezyc srebrem pruszy
w sercu w jego marzeniach pieknych
tam gdzie imie jest Twej Duszy
W sercu w jego radosci wspanialej
tam dzie poemat rozkoszy pisales
W sercu gdzie splataja sie losy z przeznaczeniem
tam gdzie ludzkie splatanie nie kladzie sie cieniem....

Tam szukaj drogi milosci , tam odnajdziesz
dnia zlotosc i nocy srebrzystosci
Tam dom jest Czlowieka i wieczne istnienie
Bo SERCE to nasze przeznaczenie.

[ambroÂży]

serce

tam siĂŞ tli droga i nowy Âświt
tam schowany pÂłacz przypadkowego
boga

lÂśniÂą skarby proszÂąc o odkrycie
schody do drugiego ty i nieba

spĂłjrz

tak niedaleko

nie czekaj





.

[Kiara]

Zyj swietoscia istnienia
wybieraj co najpiekniejsze nam dane
Zapomnij o koronach z ciernia
rozpalaj zycie wulkanem

I tylko rozejrzyj sie do kola
by nic nie uronic z tej ciszy
Bo chociaz symfonia o beden wola
To gluchy sercem i tak jej nie slyszy

Zatem nie pochylaj glowy nad losem
Badz jego Panem codziennie
a on sypnie ci trzosem
By byc twym przyjacielem niezmiennie.

[ambroÂży]

przeklĂŞty dom

po ktĂłrym chodzi piĂŞkna czarnowÂłosa Niemka
przy nadziei (w zarodku zduszony owoc)
wisielec Janek nie daje spokoju

skrzypiÂą sumienia i schody
po ktĂłrych mary niczym syzyfy
toczÂą kamienny astral

i  ta wygnana niegdyÂś dziewczyna
rzucajÂąca przekleĂąstwo




.

[Kiara]

Wspomnienie.....

Utul smutek iskierka nadzieji
niech przeszlosc nie stawia jej bram
pozwol odejs wspomnieniom dawnym
Ku radosci idz w parze lub sam.

Niech przyszlosc rozswietli ci droge
niech radoscia sypnie czas
Usmiechnij sie sercem , ja ci pomoge
Bys w spelnieniu ujrzec mogl brzask.

 

[ambroÂży]

zachwyceni

zachwycone wÂłasnym odbiciem umysÂły, przetwarzajÂą
przek³adaj¹ z pó³ki na pó³kê, przesz³oœci zdobycze
agonia siĂŞ miota i bÂłyszczy, niczym ogieĂą, gdy znienacka
zajaÂśnieje i zgaÂśnie ostatecznie w popiele nicoÂści

ju¿ nawet feniksa na wieki wieków amen, zacz¹³ trafiaÌ szlak
erynie uwiĂŞzione sÂłowem, jak niobe w Âżalu zastygÂły
i kamieĂą syzyfowi lekkim siĂŞ staÂł. tam na szczycie orzeÂł
przynajmniej, nadziejĂŞ na skrzydÂłach niesie. na skaÂłach syreni Âśpiew

ikar tysiÂące topiony razy. setki chrystusĂłw ukrzyÂżowanych
miliony smutkĂłw tych samych, o coraz to innej twarzy

aÂż do bĂłlu wczepionych w symbole i pieÂśni na temat tematĂłw
i pleœni. ¿achn¹³ siê zwyk³y przechodzieù w podziwie niezrozumienia

lecz tacy, nie zdarzajÂą siĂŞ ot, tak. to jak na boÂże narodzenie msza
ktĂłrÂą z dzieciĂąstwa juÂż tylko pamiĂŞta. po prawicy to chyba tylko
dzieci, kobiety i poeci…
po lewicy bankierzy, celnicy i caÂła ta nienasycona reszta

jak nigdy jeszcze
zaÂśmiaÂła siĂŞ, wyszczerzajÂąc zĂŞby wulkanĂłw, matka - ziemia


.

[Thotal]

AmbroÂży
dawno nie tworzyÂł,
piĂłro odÂłoÂżyÂł, :
pewnie chce poÂżyĂŚ,

Nie Âśpij AmbroÂży
wiersze chciej tworzyĂŚ
smutni i chorzy
teÂż chcÂą dziÂś poÂżyĂŚ

Reprezentant czekajÂących - Thotal

[ambroÂży]

Wedle ÂżyczeĂą Panie Drogi, trochĂŞ wrĂłbli, trochĂŞ gÂłogu, a na poczÂątek:


nie rozdziobiÂą nas...

nie, nie rozdziobi¹ nas kruki i wrony gdy m¹¿ po latach dziestu
wÂłosy co rano gÂłaszcze zaÂślubionej. nie rozdziobiÂą nas psia maĂŚ
gdy gÂłowĂŞ do gĂłry SÂłoĂące i KsiĂŞÂżyc wyciÂąga, gdy wiatr ci twarz owiewa
na platformie ostatniego wagonu, co gubi lasy jak zerwanÂą niĂŚ

nawijasz j¹ w poci¹g z drewnianymi ³awkami i raŸnie przycupniêt¹ m³odoœÌ
z gitarÂą i oranÂżadÂą. bez piwa, bo zakazane.
ró¿owe g³ogi, chmary wróbli, jaskó³ek i sikor zdobi¹cych ci chwile
niedzielny rosó³, bez listów papieskich kazanie. w wielkanoc gipsowy baranek
wciÂśniĂŞty w pĂŞtko jaÂłowcem pachnÂącej kieÂłbasy, chrzan, pieprz, sĂłl i rekolekcje

jak ÂżyĂŚ po ludzku najpierw

nieÂłatwo ci z kruczÂą na co dzieĂą nocÂą. gdy ranek opowieÂści wyglÂąda nowej
czasem przypomni wnuk z rÂączkÂą w buzi jak kominiarczyk, co na kartkach
juÂż tylko siĂŞ plÂącze. czapla z dumnie wygiĂŞtÂą szyjÂą i dmuchawiec wdziĂŞcznym taĂącem
trÂącony. przed odlotem w chmury. papieroÂśnica zÂłota, pies z AlÂą na okÂładce i motyl a jakÂże…

nie rozdziobiÂą nas


.

[chanell]

O , ambroÂży wiersze tworzy!!
PiĂłra wcale nie odÂłoÂżyÂł.
UszczĂŞÂśliwiÂł chorych i cierpiÂących
oraz tych oczekujÂących

[ambroÂży]

bo ambroÂży pies na wiersze
chcesz coÂś dostaĂŚ
to i ustaw siĂŞ w kolejce
on z rĂŞkawa sypnie rymem
a durnemu to i w oczy
nawet dymem

bukiet fio³ków no i ró¿e
to dla tego kto zasÂłuÂżyÂł
trochĂŞ sÂłoĂąca no i deszczu
czego bracie chcesz Ty jeszcze

miÂło bedzie ambroÂżemu
kiedy czasem jaki wiersz
ktoÂś napisze takÂże jemu

.

[Thotal]

JuÂż do snu siĂŞ miaÂłem ÂłoÂżyĂŚ,
a tu znowu ten AmbroÂży
kichĂŞ z rymem nam doÂłoÂżyÂł,
zamiast SWOJE wiersze stworzyĂŚ.

Pozdrawiam - Thotal

[ambroÂży]

i napisaÂł ci ten jucha
co krytyczkÂą tutaj bucha
lecz wesoÂło on to czyni
wiĂŞc ambroÂży go nie wini

przyjdzie czas to i zadowoli
daj BoÂże czymÂś i swoim
pĂłki co  pobawiĂŚ siĂŞ lubi
lekkim sÂłowem Twoim

a teraz nadobnie dziĂŞkuje
za wysiÂłek miÂły -
niechaj piĂŞkne Ci sny
za to bĂŞdÂą siĂŞ ÂśniÂły.

.

[ambroÂży]

bez s³ów

najbardziej szaleni sÂą ci
ktĂłrzy na szalonych nie wyglÂądajÂą

mi³oœÌ wchodzi po schodach wiecznoœci
i wci¹¿ chwiejna

upada

zÂłote porĂŞcze pustosÂłowia zawodzÂą
na palcach stóp gnie¿d¿¹ siê lwy z grzywami
pokrĂŞtne wĂŞÂże i Âżmije

ksztaÂłt rĂŞki  prĂłbuje dotkn¹Ì tĂŞczy
lecz
rzecz zrozumiana przestaje istnieĂŚ

idziesz wÂśrĂłd apokaliptycznych pokus
sÂączysz Hades wÂłasnego pomysÂłu
uduchowiasz narkotycznÂą wizjÂą
i  kochasz pustynne krajobrazy

niewolnica - wizja wewnĂŞtrznej niemocy i nĂŞdzy



(Inspirowane min. Eluardem, Witkacym, Bodleurem)

[chanell]

Czy Ambrozy dzisiaj tworzy?
MoÂże wierszyk nam uÂłoÂży?
KrĂłtki wierszyk,tak nadobny,
Âże choĂŚ krĂłtki wrĂŞcz czarowny.
Do poduchy,na Âśniadanie,
pisz nam wiersze mocium panie 

[Septerra]

krokodyla daj mi luby

[chanell]

Krokodyla? mocium panie ,
to ja zjadam na Âśniadanie.
SerenadĂŞ Grzesiu luby,
stwĂłrz mi zaraz na kolacjĂŞ,
by zakoĂączyc dywagacje,
zmieniĂŞ temat
Z grodu Kraka ÂślĂŞ Âżyczenia,
owocnego przetworzenia,
mysli w dÂźwiĂŞki oraz nuty,
nim nadejdzie mroÂźny Luty 

[Septerra]

krokodyla, na sniadanie?
zwierz to duzy, w gardle stanie
o kolacji tez mi piszesz

ide w zakÂład - chanell glodna

aczkolwiek wciaz mimo to
artystycznie pÂłodna

[chanell]

Nie zamierzam mĂłj rycerzu
mieĂŚ gadziny na talerzu
wiĂŞc kawaÂłek zjem ogona
i wnet bĂŞdĂŞ nasycona.
KoĂączĂŞ sÂłowne me igraszki
ni to wiersze ni to fraszki

[ambroÂży]

o krokodylu sen

chcia³ mnie po³kn¹Ì wczoraj
dziÂś i jutro krokodyl

zapaliÂłam Âświeczki trzy
szesnaÂście kadzideÂł
za woniÂą i blaskiem siĂŞ chowajÂąc


usunĂŞÂłam za zakrĂŞt wĂłd
z ktĂłrych siĂŞ wyÂłania

kupiÂłam cztery nowe sukienki
korali niejeden sznur
dwa zÂłote buciki i wieniec czosnku
na odstraszenie

aÂżeby juÂż caÂłkiem do rzeczy
jeszcze raz wymyÂśliÂłam swĂłj Âświat

(lecz on w bezruchu wci¹¿ tkwi dostrzeg³ u³udy znamiê)
przyp³yn¹³ na falach przera¿enia i trwa
wci¹¿ w pogotowiu

gdy zasypia zmĂŞczony
myœlê ¿e ¿yjê naprawdê i wci¹¿
tak samo szczĂŞÂśliwie i nieprzerwanie

lecz gdy otworzy nastĂŞpne oko teraz
pozwĂłl mi ze spokojem bĂŞdÂąc
na zawsze rozp³yn¹Ì siê Panie


.

[ambroÂży]

***

spadajÂą kartki z kalendarza
dni znaczÂą sÂłoĂącem
i niepogodÂą

kraszÂą smutkami
trosk¹ o codziennoœÌ
wypisujÂą na przemian
iluzjĂŞ i cierpienie

a ja niczym gumkÂą
Âścieram z niej wszystko
uÂśmiechem

w moich oczach przeglÂądajÂą siĂŞ

gwiazdy

.

[Thotal]

ZeszÂłoroczny Âśnieg
na uschniĂŞtej choince.
MoÂże kiedyÂś inaczej to bĂŞdzie,
nim zakoĂączy siĂŞ bieg,
po leÂśnej przecince,
jednomyÂślnym ÂświÂątecznym orĂŞdziem.

Thotal