Od Rosji po Francję, od Skandynawii po Włochy, zaczyna plenić się bardzo nieprzyjemny trend.
Skądś to już znamy, choć obecnie przybrał nieco inne fatałaszki, to praktycznie jego źródełko sięga tych samych korzeni - faszyzmu.
Próbujemy dopatrywać się jego wpływów w różnych rozwiązaniach prawnych, bo ograniczają naszą wolność itp., itd., jednak jakby spojrzeć na to nieco szerzej to te lokalne rozwiązania i ich nagłaśnianie są jakby przykrywką do tych poważniejszych, czynionych na większą skalę:
Widmo neofaszyzmu krąży nad Europąwp.pl | dodane 2010-10-27 (14:50)
Czy neofaszystowskie ugrupowania przejmą władzę w Europie? (fot. AFP / STR)
Od Skandynawii po Francję i Niemcy partie neofaszystowskie zdobywają coraz większą popularność. Jednoczą się pod sztandarem ze słowami Markusa Garveya: "Europa dla Europejczyków, Azja dla Azjatów, Afryka dla Afrykańczyków". W jakim kierunku podąży Europa - dotąd ostoja tolerancji i wolności?W duńskim filmie "Jabłka Adama" świeżo upieczony eks-więzień trafia do wiejskiego kościółka, w którym zdziwaczały pastor Iwan ma naprowadzić go na dobrą drogę. W swoim skromnym pokoju Adam trzyma portret Hitlera. Jest neofaszystą.
To fikcja. W rzeczywistości partie, którym przypisywane jest czerpanie ze spuścizny faszyzmu, nie odwołują się do takiej symboliki. - Ruchy neofaszystowskie już nie będą bezpośrednio odwoływać się do swojego korzenia ideowego, do przeszłości - podkreśla dr Piotr Janiszewski, prezes Forum Dialogu Publicznego i politolog na Uniwersytecie Gdańskim.
Choć partie ultraprawicowe istniały przez cały czas, do niedawna dryfowały na marginesie życia politycznego. - Teraz w różnych krajach, w różnych kontekstach, różnych sytuacjach wychodzą na powierzchnię, wypływają na szersze wody - stwierdza dr Rafał Pankowski, socjolog z Collegium Civitas i koordynator Centrum Monitorowania Rasizmu w Europie Wschodniej. Tym, co ułatwia im wynurzenie z politycznej otchłani, jest coraz powszechniej spotykany rasizm Europejczyków. Ten z kolei wynika z bankructwa idei społeczeństwa multikulturowego, które dotknąło tradycyjne bastiony europejskiej demokracji i tolerancji.
Obcy tubylcy- Nasi pradziadowie wyzwalali Francję, nasi dziadkowie ją odbudowywali, nasi rodzice ją sprzątają, do nas należy opowiedzenie tej historii - stwierdził Jamel Debouzze, francuski aktor marokańskiego pochodzenia, jeden z bohaterów filmu "Indigenes" (Tubylcy) przedstawiającego losy żołnierzy z kolonii służących we francuskim wojsku na frontach drugiej wojny światowej.
Na fali dekolonizacji do bogatej Francji, niedawnej "patronki" wielu afrykańskich i azjatyckich narodów, zaczęli napływać imigranci. Poszukiwali zarobku, by utrzymać rodzinę, a także schronienia przed dyktatorskimi rządami, które zapanowały w ich nowo powstałych ojczyznach. Po pierwszym kryzysie naftowym, w 1974 roku, imigracja zarobkowa została zahamowana przez prezydenta Valery'ego Giscarda d'Estaing. Chociaż minęło prawie 40 lat, do Francji wciąż przybywają obcokrajowcy. Obecnie jest ich prawie 12 milionów. I nie są mile widziani.
Przyczynił się do tego kryzys gospodarki, wartości, tożsamości. Młodzi Francuzi nie potrafią odnaleźć się na rynku pracy. - Mamy kolejne pokolenie ludzi, których zarobki pozwalają jedynie na pokrycie bieżącej egzystencji, a nie większych potrzeb. Rodzi się z tego frustracja i niechęć do państwa i władzy, która nie potrafi tego zmienić - ocenia Janiszewski. Stąd już niedaleka droga do poszukiwania kozła ofiarnego. - Część ludzi przyjmuje hasła organizacji neofaszystowskich, według których głównym źródłem zła, ich złej sytuacji materialnej i pogarszającego się stanu materialnego, są ci "inni", którzy żerują na wspólnym budżecie czy zabierają pracę - wyjaśnia.
Imigrant twój wróg!We Francji wrogiem imigrantów jest nie tylko skrajna prawica. - Sprzeciw wobec imigracji nie jest cechą konstytutywną ruchów narodowych czy nacjonalistycznych. Jest to ocena pewnego zjawiska, które jest szczególnie widoczne w Europie Zachodniej - uważa Adam Gmurczyk, prezes skrajnie prawicowego Narodowego Odrodzenia Polski. We Francji uwypukliło się to kilka lat temu, przy okazji zamieszek, które wstrząsnęły krajem. Mimo iż nastroje antyimigranckie sięgnęły zenitu, neofaszyści nie zdobyli władzy. Nie musieli. - Nie tyle niebezpieczne jest samo dostanie się tych ugrupowań do władzy, ale to, że część haseł przez nie głoszonych będzie przesiąkać do politycznego establishmentu - uważa Pankowski.
Front Narodowy, najbardziej radykalna wśród liczących się sił politycznych, cieszy się poparciem kilkunastu procent Francuzów, a jego lider Jean Marie le Pen w 2002 roku otarł się o fotel prezydencki - wszedł do drugiej tury, gdzie przegrał z Jacquesem Chirakiem. Chociaż Front Narodowy nigdy nie rządził nad Sekwaną, kontrowersyjne poglądy le Pena zyskują zwolenników. - Ludzie mnie pytają: "Pan chce wyrzucić nielegalnych imigrantów. Czy pomyślał pan o ich dzieciach? " Oczywiście, że pomyślałem. Nie wolno rozdzielać dzieci i rodziców, niech jadą razem - powiedział kilka lat temu.
Nie minęło wiele czasu, by centroprawicowy rząd pod batutą prezydenta Nicolasa Sarkozy’ego - skądinąd syna węgierskiego imigranta - wydalił w ciągu jednego roku 29 tysięcy przybyszów. - Wydawałoby się, że prezydent jest europejskim, nowoczesnym przywódcą liberalnego kraju. Tymczasem prowadzi deportację pewnej grupy pod kątem etnicznym i chce odbierać obywatelstwa imigrantom, którzy popełnią przestępstwo - mówi Pankowski.
1/3
...
http://www.konflikty.wp.pl/kat,1020229,title,Widmo-neofaszyzmu-krazy-nad-Europa,wid,12798459,wiadomosc.html?ticaid=1b24c"Nie tyle niebezpieczne jest samo dostanie się tych ugrupowań do władzy, ale to, że część haseł przez nie głoszonych będzie przesiąkać do politycznego establishmentu"dr Rafał Pankowski
