WSPÓŁCZUCIE I WSPÓŁODCZUWANIE - czy to to samo?

[Kiara]

Nie east wejście w cudzą energię i splecenie się z nią tak żeby odczuć wszystkie uczucia, odczucia drugiej istoty oraz całą jej wiedzę dopiero nastąpi. to kolejny etap naszej ewolucji.

Naprawdę będzie możliwe ale jeszcze nie jest. Możliwość komunikacji i odbiór cudzej energii to normalność , przewidywalność zdarzeń na podstawie wiedzy również. Odczyt , odczucie , nauka tego to jedno a współodczuwanie czegokolwiek z kimś to inny temat , jakoś nie możesz ich rozdzielić.
Rozumiesz co to znaczy w spół? razem , scalono , pomieszano stworzono coś innego wspólnego już nie takiego jak przed w spół....
Przyroda odczuwając człowieka nie miesza z nim swojej energii z nikim nie miesza , zachowuje swoją odrębność pomimo odczuć.

Jeżeli uważasz iż jesteś jednością ze wszystkim po przez swoje współodczuwanie , to po co się urodziłeś? Po co dążysz do zmiany swoich stanów skoro możesz po odczuwać sobie cudze bogactwo wszelakie i nic nie robić ze swoim zryciem. Wszak wszystko jest jednią , po co dążysz do czegoś , wejdź tylko w cudzy zakres fal i odczuwaj je sobie do woli.
Zrozum my żyjemy w warunkach fizycznych , a w nich panują określone zasady , w świecie energetycznym jest inaczej , pomimo iż te światy przenikają się to jednak są odrębne.
A rozwój to budowanie i wzbogacanie siebie pozytywem. jeżeli potrzebujesz doświadczenia współodczucia , wiedzy o tym stanie to OK! Ale ciągle życie cudzymi stanami nie buduje nas przez własne doświadczenia.

Kiara

ps. Darku może wydziel wątek " Odczuwanie i współodczuwanie czy to to samo?

Linda bardzo dobrze opisałaś te różnice , doskonale rozumiesz temat oraz niewłaściwość wchodzenia we współodczuwanie z kimś.

[Laguna__]

Witam
Kiaro jesli moge wtracic swoje przyslowiowe piesc groszy , stan ktory opisujesz  mozna nazwac stanem "niewzruszonosci "- jest to stan w ktorym niezaleznie od sytuacji,nawet drastycznej zachowujesz sie na jednym niezmiennym poziomie wibracji . Ale taki stan mozna uzyskac tylko wowczas , jesli mamy za soba wiele doswiadczen zarowno tych doczesnych jak i tych , ktore zdeponowalismy w sobie.
Jest to domena czakry serca , warunkiem takiego stanu jest osiagniecie pewnego rozdzaju stabilnosci tej czakry nazwijmy ja potocznie -czakra harmonijna.
Tylko kazdy z Nas na swoj sposob chcialby dysponowac taka wiedza , to co piszesz jest prawda , ale to wspolodczuwanie bedziesz miec nawet Ty , poniewaz nie ma mozliwosci , abys w tej gestosci mogla utrzymac stan niewzruszonosci w stanie ciaglym .
 To co opisujesz- sa to dazenia do tego stanu. Nie mniej jednak widze , ze wiesz;o co  w tym chodzi i tu sie z Toba zgodze.

Czasami jednak mozna pomylic stan niewzruszonosci ze stanem wypierania, granica jest naprawde czasami niezauwazalna.

Podam przyklad na sobie skad wiem jak odczuwa sie stan niewzruszonosci.

Kilka lat temu bardzo intensywnie medytowalam , nawet po kilka godzin dziennie* osiagalam rozne stany swiadomodci , ale przede wszystkim bardzo duzo dokonalalam zmian w mojej czakrze serca.

Wczesniej za nim zaczelam tak intensywnie medytowac , w mojej czakrze serca czulam czesto niepokoj, wszystkie rodzaje odczuwania.

Niie wiem; co to sa motylki ,kiedy sie ktos zakocha -mnie jest obce takie uczucie - poprostu zawsze czulam albo czysta milosc albo niepokoj , albo strach- czyli cala game ludzkich emocji tylko i wylacznie poprzez czakre serca.

Po 4 miesiacach intensywnej medytacji (wrecz bylam uzalezniona), zaczely manifestowac mi sie przerozne doswiadczenia, wlasnie jedno dotyczylo zrozumienia - odczucia , czym jest niewzruszonosc.
Przystapilam jak zwsze do medytacji , po jakims czasie zobaczylam mezczyzne , wiedzialam , ze jest to moj opiekun, byl piekny bila od niego sama milosc, ale byla ona czyms innym niz ludzkie emocje , poprostu byl, a ja czulam bezkresna milosc bezwarunkowa .
Nastepny przyklad - kolejny raz byl troche inny , stalam przed jakas brama i murem o kolorze bialym , weszlam na na chwile i widzialam jak jakas postac ubrana na bialo czekala na mnie kolo fontanny, jak tylko przekroczylam brame znowu poczulam ta bezwarunkowa milosc , jednak okazalo sie , ze nie jestem w stanie zostac tam dlugo , poniewaz moja czakra nie jest w stanie dlugo utrzymac tego bezwarunkowego uczucia.
Kiara to nie teraz jeszcze. Taki stan osiagamy tylko po zakonczeniu swojego rozwoju na poziomie ciala fizycznego , a wedlug mnie to nie jest 4G jak kiedys songo napisal, ale to moje doswiadczenia, i nie mam zamiaru sie wyklocac z nikim o jego wlasne.
Takze wedle mojego doswiadczenia dobrze czujesz i mozesz czasami osiagac takie stany , tylko nie jestes w stanie utrzymac ich dlugo.
pozdrawiam Laguna

[Kiara]

Spotkań z moimi opiekunami i nie tylko  mam naprawdę sporo,  faktycznie często jest tak iż bijąca od nich miłość przerasta dłuższe trwanie w takim stanie.
Bywa też tak iż nieco  obniżają swoje wibracje w kontaktach by spokojnie podwyższać moje.
Nie mniej jednak zawsze bije od nich niesamowity spokój miłość i  inność , którą się odczuwa bardzo.

Dążenie Ludzi do osiągania stanu równowagi emocjonalnej jest już możliwe , możliwe po 11.11. 2011 bowiem Ludzkość czerpie już wiedzę przez zestrojenie swoich pól energetycznych z pierwotnym wzorcem DNA. Nastąpił powrót do matrycy energetycznej , prawzorca , odblokowanie dla Ludzkości połączeń z polem morfogenetycznym.
Nie ma więc żadnych przeciwwskazań by nadal egzystowała na poziomie emocjonalnym. Oczywiście jest to proces który się rozpoczął i trwać będzie dosyć długo zanim każda indywidualność osiągnie taki stan.
Czy ja zawsze jestem w nim? Nie zdarza mi się iż nie , jednak częściej tak niż nie , już tak jest. Dlatego naprawdę wiem o czym piszę bo zazwyczaj opisuję swoje przekraczania różnych poziomów istnienia.
Widzisz utrzymywanie takiego stanu jako normalność rozwojową nie dzieje się na wskutek medytacji , a na wskutek wieloletnich doświadczań osiągania równowagi przez zdarzenia życiowe. Wówczas staje się on trwały.

To teraz , tu i teraz jest to warunek przekraczania III wymiaru , nie pełnia tego stanu a jego początkowa faza , kolejna będzie w IV wymiarze.
Bowiem jest to wyjście ze świata niestabilnych  emocji w świat mocnych uczuć.
To nie dzieje się na wskutek ekwilibrystyki myślowej a przeżywania dogłębnego zdarzeń i trudnych i pięknych , które w rezultacie budują w nas stałość uczuć , które są niezłomne nawet podczas najokrutniejszych prób niszczenia ich.
i jeszcze dodać trzeba iż te uczucia muszą być do samej siebie , jest to osiąganie wiary miłości i mocy własnej.
Bowiem dopiero gdy ją osiągniesz wewnątrz siebie można z niej korzystać zewnętrznie.
To bardzo trudne i długotrwale zadanie , droga absolutnie indywidualna bez nauczycieli.
Egzaminy jednak cały czas.

Twoje doświadczenia są Twoimi , a moje moimi i nie są takie same tak jak my nie jesteśmy takie same. Naprawdę nie wiesz jaka jest moja harmonia wewnętrzna jaki jest poziom równowagi mojej energii i ze zdjęcia tego nie odczytasz.

Zatem nie staraj się proszę wydawać werdyktów , których wydać nie możesz.

Pozdrawiam serdecznie.


Kiara


ps. To jeszcze nie jest stan niewzruszalności , to dopiero jest świadomość iż współczuć to nie znaczy współodczuwać. Iż pomoc powinna płynąć z uczuć a nie z emocji , które są niestabilne. Bowiem uczucia biorą udział w odczuwaniu które dyktuje pewne zachowania.

[Laguna__]

Spotkań z moimi opiekunami i nie tylko  mam naprawdę sporo,  faktycznie często jest tak iż bijąca od nich miłość przerasta dłuższe trwanie w takim stanie.
Bywa też tak iż nieco  obniżają swoje wibracje w kontaktach by spokojnie podwyższać moje.


Nie mniej jednak zawsze bije od nich niesamowity spokój miłość i  inność , którą się odczuwa bardzo.

Tak kazdy posiada swojego opiekuna i wreszcie na pewnym etapie spotyka sie z nim. Moze to tylko projekcja naszego umyslu- ta wizja opiekuna , wazne sa tutaj nasze odczucia, a nie to co widzimy , ale z tym rowniez roznie bywa.

Dążenie Ludzi do osiągania stanu równowagi emocjonalnej jest już możliwe , możliwe po 11.11. 2011 bowiem Ludzkość czerpie już wiedzę przez zestrojenie swoich pól energetycznych z pierwotnym wzorcem DNA. Nastąpił powrót do matrycy energetycznej , prawzorca , odblokowanie dla Ludzkości połączeń z polem morfogenetycznym.

Tak w Nowej Erze bedziemy zapewne wykonywac duzo pracy na czakrze serca, bo to ten czas i etap rozwoju - jak widzisz czujemy podobnie

Widzisz utrzymywanie takiego stanu jako normalność rozwojową nie dzieje się na wskutek medytacji , a na wskutek wieloletnich doświadczań osiągania równowagi przez zdarzenia życiowe. Wówczas staje się on trwały.

Kiara odnosze wrazenie , ze nie zrozumialas tego co chce Tobie przekazac.

Tak doswiadczenia sa naszym wlasciwym rozwojem , natomiast jesli chodzi o odniesienie sie do opiekuna jest to wykladnik tego jak wyglada owa niewzruszonosc, w jaki sposob ja odczuwamy i postrzegamy przygladajac sie naszemu opiekunowi , chodz poziom opiekuna zapewne jest rozny w zaleznosci od stopnia swiadomosci, bowiem wraz z jej rozwojem i opiekun nasz jest inny.Zapewne nie zmienia sie w jednym wcieleniu bo raczej nasz rozwoj nie nastepuje tak szybko.

Twoje doświadczenia są Twoimi , a moje moimi i nie są takie same tak jak my nie jesteśmy takie same. Naprawdę nie wiesz jaka jest moja harmonia wewnętrzna jaki jest poziom równowagi mojej energii i ze zdjęcia tego nie odczytasz.

Widzisz Kiaro , prawde mowisz bo; nie ma dwoch takich samych istot.
Ale osiagniecie poziomu Twoich opiekunow nie jest mozliwe zatem nie jestes w stanie utrzymac tego stanu o jakim mowa . Poza tym nie czuc od Ciebie tej milosci , a uwierz mi jestem empatka i czuje duzo.
A jesli chodzi o zdjecie , nie potrzebne jest zdjecie moga byc teksty pisane przez Ciebie wszedzie plynie energia i wszedzie mozna ja odczytac.

pozdrawiam Laguna.
Ps. I Tobie rownie zycze , abys nie wydawala werdyktow, a czynisz to co 2 post

Pamietaj Kiara , walka odbywa sie na poziomie 3 czakry wyzej nie-Wnioski wyciagnij sama.
A jak dobrze pomyslsiz to ta cyfra 3 - MOZE DUZO DAC tOBIE ODPOWIEDZI.

[east]

@Linda
 

według Transerfingu cała nasza rzeczywistosc opiera sie na gospodarowaniu energią.Nie mozemy sie ustrzec przed oddawaniem energii ,możemy tylko ograniczyć to oddawanie i miec swiadomosc ,ze to sie dzieje.

Rrzekłbym nawet, że nie możemy się ustrzec przed wymianą energii pomiędzy innymi ludźmi, a nami, a nawet pomiędzy ekosystemem a nami, bo to podstawa. To właśnie nazywam współ-odczuwaniem. My jesteśmy w tej sieci wzajemnych zależności dosłownie zanurzeni.

I owszem , ograniczyć oddawanie możemy, albo odwrotnie -możemy zintensyfikować pobieranie. Ujęcia ilościowo-jakościowe to kwestia indywidualna, ale to ciągle jest współodczuwanie.
Współodczuwanie może wydawać się nietrafioną nazwą, gdyż zwykle, jako indywidualności wolimy uważać , że mamy nad życiem pełną kontrolę. Uważamy, że jesteśmy gospodarzami energii, że nią zarządzamy. To również sugeruje Transfering. Niemniej według mnie, a opieram się tu na odkryciach fizyków,  na najgłębszym poziomie wszystko co istnieje ,ma tą samą , kwantową naturę. Jest to współpołączenie, Jednia. Zatem kolejne etapy rozróżnień, rozdzieleń będą tylko wariacjami współodczuwania i nigdy do końca rozdzielenia nie będzie.

Czym jest choćby tylko kontakt z otoczeniem jak nie wzajemną wymianą informacji ? Czy wymiana informacji tak bardzo różni się od współodczuwania ?
Jeśli przyjąc, że współodczuwanie to identyfikowanie się z uczuciami innej osoby to tak, ale ja się staram traktować to szerzej, bo identyczne odczuwanie to raczej szczególny przypadek współodczuwania. wg mnie.

Przykładowo ja i Ptak rezonujemy na podobnych częstotliwościach, ale mimo to nasze odczuwanie rzeczywistości różni się, bo różne są punkty odniesienia (choćby wynikające z psychiki męskiej i kobiecej).
I z powodu tych różnic rzeczywistośc o której wymieniamy informacje współodczuwana jest na zasadzie efektu dopplera, czyli tak mniej więcej jak nasze uszy zdobywają informację na temat odległości źródła dźwięku - bo do jednego ucha sygnał wpada nieco inaczej niż do drugiego. I żadne ucho nie uzurpuje sobie większej ważności. Oba ucha są niezbędne organizmowi jako takiemu. Podobnie nasze lewe i prawe oko inaczej odbiera  światło skutkiem czego dostrzegamy trójwymiarowy obraz, a nie płaski.
Gdybyśmy posiadali trzecie oko, to "współodczuwana" przez troje oczu rzeczywistość uzyskałaby pewnie kolejny interesujący wymiar.
My wszyscy współodczuwający potrzebni jesteśmy (niczym te organy ) Świadomości zatem bez sensu jest budowanie własnej ważności.

I na takiej zasadzie mikroróżnice w odbiorze rzeczywistości przez wspólnotę ludzką wzbogacają tę wspólnotę o - dla każdego indywidualnie - nową jakość. To bogactwo różnorodności może być siłą napędową ludzkości o ile wykaże ona zrozumienie jej istoty, zamiast widzieć powody do wojen o sposób rozumienia różnic.

@Kiaro

Rozumiesz co to znaczy w spół? razem , scalono , pomieszano stworzono coś innego wspólnego już nie takiego jak przed w spół....

Z tego co napisałem powyżej wynika ,że inaczej rozumiemy "spół". s-pół, czyli pół-i-pół, albo ja-i-Ty. To nie jest zamiana dwóch na jedną nową tożsamość, ale raczej jak dostarczanie informacji dla jednej, wspólnej Świadomości przez dwa , WSPÓŁODCZUWAJĄCE nieco różne organy.

Przyroda odczuwając człowieka nie miesza z nim swojej energii z nikim nie miesza , zachowuje swoją odrębność pomimo odczuć.

No właśnie, zachowuje odrębność i różnorodność bo przez poszczególne swoje "wypustki" Natura poznaje samą siebie.
Ale do tego musi istnieć wspólna sieć.

Jeżeli uważasz iż jesteś jednością ze wszystkim po przez swoje współodczuwanie , to po co się urodziłeś?

Jak wyżej .
Jestem jednością ze wszystkim jako "wypustka" Świadomości (co nie należy mylić z tożsamością) , ale właśnie dlatego się urodziłem jako indywidualna istota, by ta Jedność mogła siebie poznać. Czyli ja -siebie 

[ptak]

Współodczuwanie? Gdy czasami wchodzę w zakres aury jakiegoś człowieka, który intensywnie
coś przeżywa, dosłownie czuję to poprzez siebie. Im bliżej, tym doznania, odczucia stają się silniejsze.
Czy są identyczne? Nie wiem, ale doskonale odbieram cudzy stan emocjonalno-psychiczny. 
Oddalając się, wychodząc z pola aury, doznania maleją i znikają.
Jak widać zachodzi jakaś wymiana informacyjno-energetyczna. Czy zmienia to mnie?

W pewnym sensie tak, bo każde doznanie zostawia ślad. Może z tego zrodzić się współczucie
ale niekoniecznie. Mogą pojawić się różne myśli. Sądzę, że współodczuwanie wzbogaca,
bo daje możliwość doznania/poznania stanów niekoniecznie wcześniej doświadczanych.
Chociaż najczęściej są one znane i natychmiast rozpoznawalne.
Czy pozostaję jako energia niewzruszona?
Powiem tak, chwilowo zostaję poprzez współodczuwanie wzruszona/poruszona, by po jakimś czasie wrócić
do własnej równowagi energetycznej. Ale już wzbogacona o kolejne doznanie.
Tak to widzę.

[east]

O to mi właśnie chodzi, że "współodczuwanie" nie jest jakby precyzyjnym określeniem. Bo pojawia się pytanie na ile jest to identyfikacja z tym co czuje drugi człowiek ?
Lepszym, wg mnie , określeniem byłby tu rezonans. I porównanie do dwóch wibrujących fal, które w pewnych warunkach, jak piszesz Ptaku, mogą się zestrajać, ale cały czas to są oddzielne fale. Różne wibracje tego samego ośrodka, kŧóry wibruje koherentnie. Co-herent .

"Co-" z ang = "współ" jak cooperation , czyli współ-operowanie, współpraca.
"here" z ang = "bycie tutaj" ,
Koherencja jako współbycie, współistnienie czegoś z czymś w idealnej harmonii, lecz nie oznacza to pomieszania.
Dekoherencja to stan po rozdzieleniu współistnienia , czyli to, czego doświadczamy na co dzień jako jednostki ( rozdzielone fale).

Sądzę, że to, o czym zapomnieliśmy jako ludzkość to poczucie pochodzenia ze wspólnego źródła koherencji właściwie bez konieczności nazywania go, czy nadawania mu osobowościowych cech (np. Stwórca).

Natomiast współczucie to w moim przekonaniu jednostronny akt solidaryzowania się z kimś/czymś. Raczej nie powiemy, że z kimś współczujemy razem. No , chyba, że ktoś potrafi wymieniać  się uczuciami bez słów,pozawerbalnie, ale w takim razie to już będą inne określenia takie jak np zakochanie czy przyjaźń.

[ptak]

No i widzisz east, jak się pięknie uzupełniamy? Wspaniale wyjaśniasz od strony nauki to,
co my tutaj próbujemy rozmotać po swojemu.   

Oczywistym jest, że współodczuwanie nie jest tożsame ze współczuciem.
Nie rozumiem zatem pytania wątku. Czyżby ktoś miał jakieś wątpliwości?

[Laguna__]

Ptaszku
Darek przenoszac posty z poprzedniego watku tutaj - Tobie przypisal autorstwo watku .

[ptak]

Ptaszku
Darek przenoszac posty z poprzedniego watku tutaj - Tobie przypisal autorstwo watku .

Tylko, że ja nigdy nie miałam takiego dylematu, więc nie autoryzuję tytułu wątku. 

[Kiara]

Bardzo wymowny opis współczucia.

"....Prosimy was, abyście nauczyli się współczucia, co nie znaczy, że macie być współuzależnieni czy współodpowiedzialni, wołając naokoło: Pozwólcie mi, zaopiekować się wami!. Współczucie znaczy: zrobić wszystko, by ktoś mógł zrobić następny krok do przodu. To może czasem oznaczać usunięcie komuś gruntu spod nóg albo obudzenie go czy przypomnienie mu o jego odpowiedzialności. Czasami oznacza to także kochanie kogoś w całości – razem z jego wszystkimi przebudzonymi i uśpionymi jeszcze częściami...."

Akceptacja jest magicznym słowem naszych czasów.


Kiara

[east]

Współczucie znaczy: zrobić wszystko, by ktoś mógł zrobić następny krok do przodu. To może czasem oznaczać usunięcie komuś gruntu spod nóg albo obudzenie go czy przypomnienie mu o jego odpowiedzialności

To piękne i szlachetne, ale kryje się za tym cienka granica. Bo jak współczuciem określić "usunięcie gruntu spod nóg"
Chyba ten,kto to pisał miał na myśli przeszkody spod nóg ?

Jak nie masz gruntu to lecisz bez trzymanki. Wprawdzie swobodne spadanie powoduje przebudzenie jak i również przewartościowanie rozumienia solidnego oparcia ( bo takowe już tylko w nas) , lecz chyba nie o takie współczucie - odbierające poczucie pewności oparcia - w życiu chodzi ? A może o to ?
Zresztą w utracie stabilności nie ma niczego złego, tylko, że to stan obcy większości ludzkości stąpającej po stabilnym gruncie. Rzadko kto jest na tyle wariatem, aby cieszyć się jak ktoś go ze współczuciem popchnie w przepaść Extreme 

[songo1970]

pytanie, czy można rzeczywiście w pełni współodczuwać to co przeżywa inny człowiek,-
raczej tylko ogólnie, mając jednakowoż podobne doświadczenia..?
Współczucie dla czyjegoś cierpienia- to zrozumienie i "podanie ręki" aby ulżyć w przykrej sytuacji.

[ptak]

To może czasem oznaczać usunięcie komuś gruntu spod nóg...

Usuwając komuś grunt spod nóg bierzesz właśnie na siebie odpowiedzialność.
Bo nigdy nie wiesz, czy owo usunięcie gruntu wyzwoli w kimś siły, czy jeszcze gorszy upadek
i całkowite roztrzaskanie się.

A jeśli nastąpi to drugie, to co wtedy?
Dziwiąc się, że się nie obudził i nie wziął za siebie odpowiedzialności
oraz nie wyrosły mu skrzydła, spokojnie odejdziesz?

[east]

No właśnie songo, ja bym raczej szerzej - jak wyjaśniłem wcześniej - ogarniał "współodczuwanie". Wg mnie to nie jest włażenie człowiekowi do psychiki, albo przeżywanie tego samego, bo tak się chyba nie da. Współodczuwanie, to bardziej ,jak pisałem -uzupełnianie się . Tak, że dwoje oczu widzi obraz trójwymiarowy, kiedy każde z osobna widzi obraz płaski. Korzyść z współ-odczuwania jest ewidentna bo można ocenić głębię, odległość, dystans. To sie przydaje podczas parkowania

Podobnież ludzie potrzebują siebie na wzajem by nabrać dystansu do swoich "problemów". Przecież w ten sposób pomagają psychologowie. Niby wydaje się, że już uderzasz w ścianę, kiedy ktoś Ci uświadamia z innej perspektywy patrząc, ale "Twoimi oczyma" , że masz jednak jeszcze pole manewru.

[songo1970]

No właśnie songo, ja bym raczej szerzej - jak wyjaśniłem wcześniej - ogarniał "współodczuwanie". Wg mnie to nie jest włażenie człowiekowi do psychiki, albo przeżywanie tego samego, bo tak się chyba nie da. Współodczuwanie, to bardziej ,jak pisałem -uzupełnianie się . Tak, że dwoje oczu widzi obraz trójwymiarowy, kiedy każde z osobna widzi obraz płaski. Korzyść z współ-odczuwania jest ewidentna bo można ocenić głębię, odległość, dystans. To sie przydaje podczas parkowania

Podobnież ludzie potrzebują siebie na wzajem by nabrać dystansu do swoich "problemów". Przecież w ten sposób pomagają psychologowie. Niby wydaje się, że już uderzasz w ścianę, kiedy ktoś Ci uświadamia z innej perspektywy patrząc, ale "Twoimi oczyma" , że masz jednak jeszcze pole manewru.

no właśnie, spojrzeć na tzw. całokształt innymi oczyma- to wielka zmiana dla tej świadomości,-
bo przecież każdy z nas postrzega to samo wokół na swój wyjątkowy/inny sposób.

[Kiara]

Czasami to sztuczne podpieranie kogoś i na siłę utrzymywanie w pionie jest wielką nieprawidłowością i wyrządzaniem krzywdy.
Dziecko - człowiek nigdy nie nauczy się samodzielnie chodzić gdy trzymane jest za ręce , lub puszczane w krzesełkach na kółkach.

Trzeba się przewrócić i podnieść samodzielnie by mocno stanąć na nogach i pójść odważnie. wystarczy czasami inspiracja chodzących obok. Reszta to większy strach tych obok niż uczącego się samodzielności. Bowiem on chce a wystraszeni wspierający ciągle krzyczą o zagrożeniach , odpowiedzialności itp... a to tylko ich lęki kreują komuś wizje strachu.

Kiara

[east]

Ale żeby się przewrócić to musi być grunt pod stopami na który można upaść.
Usuwanie gruntu eliminuje efekt końcowy, czyli nauczenie się samodzielnego chodzenia. Bo i po czym ?
Sprytne.
Kimże jest Kiaro twórca tej myśli o usuwaniu gruntu ?

[Kiara]

Ale żeby się przewrócić to musi być grunt pod stopami na który można upaść.
Usuwanie gruntu eliminuje efekt końcowy, czyli nauczenie się samodzielnego chodzenia. Bo i po czym ?
Sprytne.
Kimże jest Kiaro twórca tej myśli o usuwaniu gruntu ?

Przecież to jest metafora a nie dosłowność , gruntem jest jest symboliczną pewnością podpórki. Wszystko co zapewnia trwanie w danej sytuacji , gdy zmieniają się elementy zmienia się grunt.

Dlaczego żebrzący siedzą z oczekując z miskami? Bo inni je napełniają systematycznie , jest to pewien styl życia z udziałem innych. Gdyby miski były puste przez jakiś czas , nastąpiła by mobilizacja zmiany.
Społeczeństwo boi się nieprzewidywalnych reakcji tych ludzi więc woli napełniać ich miski i utrzymywać ten stan. A z drugiej strony krytykować i narzekać nań.

Kiara

[east]

No to raczej nie chodzilo o grunt tylko o podpórki na tym gruncie a to z gruntu inna sprawa

Żebrzący liczą na mechanizm psychologiczny w społeczeństwie, który każe pomagać innym w potrzebie plus lenistwo pomagających. Łatwiej wrzucić coś do miski niż pokazać drogę samodzielnego wyjścia z niedoli. Zresztą z drugiej strony też nie ma chęci do wysiłku by się czegoś nauczyć.
Być moze dlatego właśnie , że za niskie jest współodczuwanie ?
Samo współczucie wyrażone wrzuceniem czegoś do miski nie załatwia sprawy, jak widać.

[songo1970]

ciekawe, że temat zszedł na żebraków,-
no więc, można spojrzeć na to tak,- bogaci wrzucają "okruchy ze swego stołu", aby uspokoić swoje sumienia,
i jeszcze słynne powiedzenie- "że lepiej dać wędkę, niż rybę",-
tylko co w sytuacji, kiedy już wszystkie rybki wyłowili bogaci, i zostały same wędki..??

[Kiara]

Bo jest to spychanie problemu na granice materialnego oglądu zagadnienia. Ludzie zazwyczaj lubią byc pomocni tym nad którymi dominują w jakiś sposób , gdy ktoś staje się im równy lub nie daj Boże zaczyna ich przewyższać czymś... rodzi sie w nich agresja , niechęć do takiej osoby.
Zatem zrobią wszystko ( coś do miski) nie robiąc nic by utrzymać taki stan dysproporcji.

Wówczas Ego jest zadowolone ( coś zrobili) i równocześnie poczucie wyższości jaki ja jestem lepszy... jak potrafię.....

kiara

[ptak]

A czasami jest to zwykły, ludzki odruch. Odruch płynący z serca, ze współczucia a nie z kalkulacji EGO.
Dzielimy się pieniędzmi, bo to najszybszy sposób nakarmienia głodnego.
No ale można pofilozofować stojąc nad umierającym z głodu, potłumaczyć mu jak bardzo błądzi.
Gdy on sam tymczasem nie ma już ani sił fizycznych ani psychicznych by cokolwiek zrobić.
Może już tylko prosić o kęs chleba.

Jednak reakcje sytych są różne. Jeden da, drugi usprawiedliwi brak pomocnego gestu jakąś zgrabną
teoryjką ezo-psychologiczną. A żebracy byli i będą.
I jakoś nic dla nich nie potrafią zrobić Ci „mądrzy” od dawania wędki, zamiast ryby.
Rybę przynajmniej można zjeść, gdy brak sił na wędkowanie. 

[east]

Współodczuwanie widziałbym bardziej jako rodzaj komunikacji, a nie materialnego lub żywnościowego wsparcia. Bariery natury materialnej, to jest skrajnej biedy cży skrajnego bogactwa we współodczuwaniu nie mają wielkiego znaczenia.

 Najwyżej rozwinięci duchowo Nauczyciele, którzy potrafią autentycznie współodczuwać nie spotykają się z zazdrością ludzką (chyba, że od "konkurencji" ) lecz raczej wdzięcznością i spontanicznym poparciem - również wśród ludzi bogatych. Przykładem są tu Mooji , albo Eckhart Toole.

[quetzalcoatl44]

wspolczucie to rezygnacja ze swiata i ze swojego ego:) poparta wiedza
a wspolodczuwanie to odczuwanie tego jako radosci i smutku ale bez emocji