Co prawda rozpocznę od II wojny światowej ale nie tylko na jej tajemnicach (proszę pamiętać, że tajemnice dotyczące historii Polski opisujemy
w tym wątku >>) , niewyjaśnionych czy też nienagłośnionych sprawach chciałbym się skupić.
Największy przyjaciel Niemców19 sty 2012
Ojciec amerykańskiego programu kosmicznego – Wernher von Braun – był jednocześnie jednym z najbardziej zasłużonych naukowców w służbie hitlerowskich Niemiec. Ten fakt, był jednak przez lata ukrywany i niewielu Amerykanów zdawało sobie sprawę z niezbyt chwalebnej przeszłości bohatera podbojów kosmicznych.
Podobnie działo się z innymi niemieckimi naukowcami, którym po przyjeździe do Stanów zmieniano życiorysy i usuwano ślady współpracy z faszystami. Najbardziej zasłużoną osobą niosącą pomoc wymykającym się sprawiedliwości byłym hitlerowcom był
John J. McCloy. Utrzymywał on wiele oficjalnych kontaktów z Niemcami jeszcze przed wojną a także podczas jej trwania, zanim przystąpili do niej Amerykanie. Był on wpływowym członkiem zarządu City Bank, największego kredytodawcy III Rzeszy. To dzięki McCloyowi nigdy nie zbombardowano dróg prowadzących do obozu koncentracyjnego w Auschwitz, po to by powstrzymać transporty z nowymi więźniami. Uważał on, że taka akcja byłaby bardzo niebezpieczna dla amerykańskich bombowców, atakujących teren gęsto naszpikowany obroną przeciwlotniczą. W rzeczywistości było wręcz odwrotnie. Amerykańskie wyprawy bombowe startujące z włoskiej Foggi często mijały na swojej drodze obóz w Auschwitz, nie niepokojone przez Niemców. Kiedy ponowiono prośbę, aby zbombardować choćby tylko krematoria na terenie obozu, McCloy znów wkroczył do akcji, uznając, że byłoby to tym razem zbyt niebezpieczne dla więźniów.
Gdy świat w końcu ze zgrozą dowiedział się o skali mordów jakie miały miejsce w Auschwitz, przyciśnięty do ściany McCloy dawał do zrozumienia że nie miał z zakazem bombardowania obozu nic wspólnego, bo wykonywał polecenia samego prezydenta Roosvelta sugerując przy tym, że jest on antysemitą. Stwarzał wrażenie, że pozycja Asystenta Sekretarza Wojny nie pozwalała mu na wydawanie bezpośrednich rozkazów i że mógł jedynie sugerować dowódcom podjęcie lub zaprzestanie jakiejś operacji wojskowej. Jednak np. gen. Jacob L. Devers bez problemów przystał na sugestię McCloya, aby ominąć i tym samym oszczędzić niemieckie miasteczko
Rothenburg ob der Tauber. Po wojnie wdzięczni mieszkańcy miasteczka przyznali McCloyowi tytuł honorowego obywatela. Mimo jawnej sympatii do Niemców – choć być może właśnie z tego powodu – John J. McCloy został mianowany Wysokim Komisarzem do spraw Niemiec i pomagał niemieckiej elicie – często byłym członkom NSDAP – bezpiecznie przesiedlić się do USA.
Protegowanym McCloya był
Allen Dulles – prawnik reprezentujący hitlerowski Schröder Bank. Podczas wojny Dulles był grubą rybą w OSS – ówczesnym amerykańskim wywiadzie wojskowym. Po wojnie OSS rozwiązano i na jej miejsce stworzono CIA, której Dulles został dyrektorem. Zaprzyjaźniony z McCloyem, dzięki pozycji w Agencji, stał się niezwykle przydatnym pomocnikiem w wybielaniu faszystowskich życiorysów. To, co dodatkowo łączyło McCloya z Dullesem była wspólna nienawiść do prezydenta
Kennedy’ego. Ironią losu było to, że po
tragicznej śmierci prezydenta w Dallas, obaj przyjaciele zasiedli w tzw. Komisji Warrena, powołanej by zbadać wszelkie okoliczności zamachu na głowę amerykańskiego państwa. To McCloy wraz z Dullesem przeforsowali pogląd, że za zamachem stoi
Harvey Oswald, który miał działać w pojedynkę, bez udziału jakiejś szerszej konspiracji przeciwko Kennedy’emu.
John J. McCloy funkcję Wysokiego Komisarza do spraw Niemiec utrzymał aż do 1952 roku, kiedy to utworzono Republikę Federalną Niemiec. Nowa niemiecka republika powstawała pod jego okiem i nadzorem, a McCloy masowo uniewinniał hitlerowskich aparatczyków. Uniewinnił także
Ernesta von Weizsäckera, SS-mana, ambasadora III Rzeszy przy Watykanie. Jego syn Richard, kiedy został niemieckim prezydentem, przyznał McCloyowi honorowe niemieckie obywatelstwo.
John J. McCloy do końca życia pozostał jedną z najbardziej wpływowych osób w USA i nigdy nie wnikano w motywy jego sympatii do Niemców.
http://nowaatlantyda.com/2012/01/19/najwiekszy-przyjaciel-niemcow/
