Zaprojektowane epidemie?Technologia rekombinacji DNA, która pozwala łączyć ze sobą te sekwencje DNA, które w przyrodzie występują oddzielnie, została wynaleziona przez A. Dale Kaisera i Petera Lobbana na Uniwersytecie Stanforda w latach 1972-1974. Technologia ta stała się tak naprawdę użyteczna, gdy Werner Aber, Daniel Nathans i Hamilton Smith wyizolowali w 1978 roku restrykcyjne endonukleazy.
Rekombinacja DNA zaoferowała ekscytujące możliwości: leczenie chorób genetycznych u ludzi i zwierząt, czy też tworzenie całkowicie nowych roślin lub zwierząt mających służyć człowiekowi. Być może, wydawało się, tropikalne drzewa twarde, takie jak mahoń czy tek, lub kakaowce, kawa i herbata mogły zostać zmodyfikowane tak, by rosły w miejscach takie jak USA. Pozyskujemy mąkę z pszenicy i włókna z lnu – być może rośliny te mogłyby zostać połączone w jedną, która dostarczałaby nam zarówno pożywienia jak i ubrań. Namorzyny, spotykane u tropikalnych wybrzeży, mogą rosnąć w słonej wodzie. Może ich geny mogłyby zostać połączone z tymi pochodzącymi od pomidorów czy roślin wytwarzających ziarna tak, byśmy mogli je hodować w morskiej wodzie wzdłuż suchych wybrzeży nadmorskich, jak Peru czy Chile lub Baja California.
Te możliwości wydawały się nieograniczone, okazało się jednak, że tworzenie takich rzeczy wymagałoby włączenia wielu genów i że było to bardziej skomplikowane, niż się wydawało. Dzięki rekombinacji DNA otrzymaliśmy pewne użyteczne produkty, nie jest to jednak do końca to, czego oczekiwaliśmy. Gdy jednak technologia została rozwinięta, świat zobaczył wiele złych rzeczy, przypuszczalnie również powstają nowe choroby. Czy są one tylko normalnymi mutacjami istniejących schorzeń lub chorób, które zawsze czaiły się w odległych lasach deszczowych lub pustyniach i rozprzestrzeniły się z powodu imigracji i turystyki powietrznej, czy jest to coś groźniejszego?
Rząd USA, podobnie jak inne rządy, przez długi czas prowadził eksperymenty z bronią biologiczną, a prowadzone przez Kongres na początku lat siedemdziesiątych dochodzenie ujawniło, że rząd USA eksperymentował na własnych obywatelach, rozprzestrzeniając stosunkowo łagodne i dobrze znane choroby w miastach, powodując pewne dość bolesne schorzenia i wywołując co najmniej kilka zgonów. Czy niektóre z tych przypuszczalnie nowych chorób mogły być wynikiem zastosowania technologii DNA w eksperymentach z bronią biologiczną, po których nastąpiło przypadkowe lub umyślne uwolnienie bakterii i wirusów do środowiska?
AIDS, czyli nabyty zespół zaniku odporności, jest powodowany przez HIV – wirusa nabytego braku odporności. Po raz pierwszy został opisany w 1981 roku, a badanie genetyczne przypuszczalnie pokazuje, że pochodzi z środkowo-zachodniej Afryki. Przypuszczalnie pojawił się pod koniec XIX lub na początku XX wieku, jeśli jednak tak było, to dlaczego nie został nigdy opisany przed 1981 rokiem? Prawdą jest, że Brytyjczyk David Carr zmarł w 1959 roku na nierozpoznaną chorobę o symptomach podobnych do AIDS, dlaczego jednak – o ile było to AIDS – w tym czasie nie zanotowano innych przypadków? Miej na uwadze, że przynajmniej część objawów AIDS może być wywołanych przez wiele innych infekcji, działających pojedynczo lub w połączeniu. Innym możliwym wytłumaczeniem dla choroby tak bardzo rozprzestrzenionej w Afryce, nawet wśród heteroseksualistów, może być błędna diagnoza – wiele przypadków AIDS w Afryce może być w rzeczywistości objawami niedożywienia, malarii i innych przypadłości. Istnieje teoria, że choroba w jakiś sposób przeskoczyła z szympansów na ludzi, przypuszczalnie w wyniku ugryzienia przez szympansa. Są również jednak teorie bardziej mroczne: badacz i pisarz Leonard Horowitz zasugerował, że choroba przeszła od zainfekowanych szympansów wykorzystywanych do produkcji szczepionki przeciwko WZW-B, którą z kolei dawano afrykańskim i amerykańskim homoseksualistom w latach 70. XX wieku. Inni twierdzili, że choroba, obojętnie jakie jest jej pochodzenie, została umyślnie zaintrodukowana w szczepionkach przeciwko ospie i polio stosowanych u Afrykanów. Nie istnieje dowód na potwierdzenie tej teorii.
W 1994 roku na świecie pojawiła się naprawdę potworna choroba zwana martwiczym zapaleniem powięzi (w języku angielskim „flesh eating bacteria syndrome” – syndrom bakterii zjadającej mięso – przyp. Ivellios). W rzeczywistości organizm nie zjada mięsa, ale wydziela toksyny niszczące mięso, prowadząc do gangreny, jak również często doprowadzając do powolnej, agonalnej śmierci lub amputacji i/lub trwałego oszpecenia. Schorzenie jest w istocie powodowane przez kilka bakterii odpornych na antybiotyki, takich jak Streptococcus pyrogenes, Streptococcus aureus, Vibria vulnificus, Clostridium perfringens, i Bacteroides fragilis. Wydaje się nieprawdopodobne, aby badacze wytworzyli i wypuścili do środowiska kilka nowych chorób jednocześnie, obliczonych na wywołanie takich samych symptomów, my zaś wiemy, że nadużywanie antybiotyków doprowadziło do uodpornienia się na nie bakterii. Wciąż jednak zdziwienie budzi fakt, że od roku 1994 nie powstał żaden konkretny opis tych objawów.
Równie potworny jest wirus Ebola i wywoływana przez niego gorączka krwotoczna, rozprzestrzeniająca się w płynach ustrojowych, która niszczy ścianki naczyń krwionośnych, prowadząc do wewnętrznego i zewnętrznego krwawienia oraz zniszczenia organów wewnętrznych. Pierwszy rozpoznany wybuch epidemii tej choroby miał miejsce w belgijskim szpitalu misyjnym w Dolinie Rzeki Ebola w Demokratycznej Republice Konga. Wirus występuje również u kilku gatunków zwierząt, miał również miejsce wybuch epidemii wśród małp w USA w 1989 roku. Istnieje pięć odmian tego wirusa, i choć choroba nie jest bardzo zaraźliwa, jedna odmiana, wirus Ebola z Zairu, osiąga śmiertelność sięgającą 90%. Choroba postępująca powoli, której rozprzestrzenienie się jest mało prawdopodobne, nie wydaje się być użyteczna w wojnie biologicznej, nie zawsze jednak wszystko idzie tak jak zaplanowano, a twórcy mogli mieć nadzieję, że choroba będzie bardziej zaraźliwa. Jest to też ta sama część świata, z której ma pochodzić AIDS.
Hantawirusowe zapalenie płucne (HPS) po raz pierwszy zanotowano w stanie New Mexico w USA w 1993 roku. Rozprzestrzeniane jest przez gryzonie, głównie na terenie obu Ameryk, i często prowadzi do śmierci, nie jest to jednak bardzo zakaźna choroba przenoszona drogą oddechową mogącą również wywołać HFRS (gorączka krwotoczna z zespołem nerkowym) – ten wariant wydaje się występować częściej we wschodniej Azji. Inne postacie tej choroby pojawiły się w Korei podczas Wojny Koreańskiej (1950-1953), ale nie w postaci płucnej, choć indiańskie legendy o tym wspominają, zaś testy z antyciałami przypuszczalnie wykazują, że ofiary były zarażone tą chorobą już w 1959 roku. Może to więc być naturalna choroba istniejąca cały czas, pamiętaj jednak, że wojny bakteriologiczne w Korei prowadzone były przez obie strony, ponadto wciąż nie ma pewnego dowodu na to, że wariant płucny tej choroby istniał przed rokiem 1993.
Ogoniastek jelitowy, zwany też wielkouśćcem, jest pierwotniakiem z grupy wiciowców, który infekuje jelito cienkie, wywołując biegunkę, bóle brzuszne, nudności i utratę wagi, i którego rozwój może być hamowany – ale nie leczony – przez dietę nieskowęglowodanową. Choroba nie była notowana przed wynalezieniem technologii rekombinacji DNA, aczkolwiek mogła zostać zaobserwowana pod mikroskopem w 1681 roku przez Leeuwenhoeka oraz przez innych badaczy w XIX wieku. Nie ma jednak twardego dowodu na występowanie tej choroby wcześniej niż przed ostatnimi kilkoma dekadami.
Borelioza, zwana też chorobą z Lyme, jest wywoływana przez bakterię należącą do grupy krętków, Borrelia burgdorferi, a bardzo podobne do niej schorzenie, zwane durem powrotnym, powodowane jest przez innego krętka, Borrelia hermsii. Obydwie bakterie są roznoszone przez kleszcze, atakują zarówno ludzi jak i zwierzęta i powodują długotrwałe i często poważne choroby zawierające symptomy artrozy. O chorobie tej nie donoszono do czasu, gdy pojawiła się w 1975 roku w okolicy miasta Old Lyme w amerykańskim stanie Connecticut.
Niedaleko Connecticut znajduje się Long Island – północna część tej wyspy jest cokolwiek tajemniczym, a nawet złowróżbnym miejscem. Amerykańscy naziści do II wojny światowej posiadali tutaj obóz służący do dużych zgromadzeń, a nazistowscy sabotażyści dopływali do wyspy w czasie wojny. Ściśle tajne Narodowe Laboratorium Brookhaven znajduje się niedaleko Montauk Point na północnym krańcu wyspy, miejsce to zostało kiedyś odwiedzone przez budzącego strach tajemniczego Aleistera Crowleya, człowieka mocno zaangażowanego w okultyzm. Niedaleko Long Island miało miejsce kilka tajemniczych katastrof lotniczych. Nieopodal Long Island znajduje się dużo mniejsza Plum Island, miejsce, w którym zlokalizowane jest Centrum Chorób Zwierzęcych Plum Island. Prowadzono tutaj badania nad wąglikiem i bronią biologiczną, przypuszczalnie z użyciem wyłącznie żywego inwentarza. Plum Island zaś znajduje się zaledwie kilka mil od Old Lyme.
Tłumaczenie i opracowanie: Ivellios
Autor: William B. Stoecker
http://www.npn.org.pl/?p=4054
