Leczenie pod napięciem cz.126 LIP 2010
Dr. Jerry Tennant jest optymologiem, zajmującym się chirurgią oczu, już 30 lat. Jest on jednym z pionierów wykorzystania lasera w leczeniu katarakty. Także dzięki niemu pacjenci po zabiegu usunięcia katarakty, zamiast spędzać kilka dni w szpitalu, idą po zabiegu wprost do domu, dzięki czemu szpitale i ubezpieczalnie (a także nieubezpieczeni pacjenci) zaoszczędzają ogromne kwoty na kosztach leczenia. 
Sam dr. Tennant nieoczekiwanie stał się ofiarą swojej pasji leczenia ludzi, bo nie przewidział, że w oczach niektórych pacjentów mogą żyć niebezpieczne wirusy, które przez nos dostały się do krwiobiegu doktora i zaatakowały jego mózg. Słynny w środowisku lekarz z powodu wirusów stracił kontrolę nad swoimi rękami i musiał wycofać się (1995) z zawodu chirurga. Inni lekarze do których udał się po pomoc, byli jedynie w stanie stwierdzić, że w jego mózgu żyją trzy rodzaje wirusów i że nie potrafią mu pomóc. Wirusy stały się przekleństwem życia dr. Tennanta i w tym czasie był on w stanie funkcjonować najwyżej 3 godziny dziennie – po upływie tego czasu wirusy wyłączały kompletnie działanie jego mózgu i musiał czekać do następnego dnia, by znów móc pozbierać myśli. Te trzy godziny dziennie dr. Tennant poświęcał w całości na obmyślanie sposobu, jak wyjść z opresji. Zaczął uważnie studiować książki dotyczące biologii komórkowej. W jednej z nich znalazł informację, że komórka pracuje w ściśle określonym zakresie pH. Książka nie poświęcała zbyt dużo miejsca temu jakie to pH powinno być, co skłoniło dr. Tennanta do przeprowadzenia własnych badań na ten temat. Studiując role pH w organizmie, nieoczekiwanie zdał on sobie sprawę, że pH tak naprawdę to nic innego jak mierzalne napięcie elektryczne w komórce!
Niełatwo zmierzyć takie napięcie, bo urządzenie które się do tego wykorzystuje powinno być naprawdę czułe by móc wychwycić tak minimalny zakres napięcia. Zmierzone w ten sposób napięcie komórkowe, dzięki użyciu matematycznego logarytmu daje odpowiedź jaki jest odczyn komórki. Jeśli napięcie w komórce jest plus 400 miliwoltów to pH jest wtedy równe zeru. Jeśli jest równe minus 400 miliwolt, wówczas pH jest równe 14. Perfekcyjne pH ludzkiego ciała równa się 7,35-7,45 oznacza to na wskaźniku minus 20 mV – minus 25 mV. Tak więc wszystkie komórki w naszym ciele stworzone są w sposób, aby pracować pod takim właśnie napięciem. Ten wniosek stał się punktem wyjścia do stworzenia protokołu medycznego, dzięki któremu Jerry Tennant postanowił zabić gnieżdżące się w jego głowie wirusy i powrócić do pełnego zdrowia.
Jeden miliwolt, to naprawdę niewielkie napięcie i jest to 1/1000 Volta. Dla porównania bateria „paluszek” ma 1,5V. Tak więc napięcie w naszym ciele jest minimalne, ale tak jak w przypadku większości urządzeń napędzanych elektrycznością, jeśli napięcie będzie za duże, to urządzenie nie będzie działać. Dr. Tennant rozpoczął więc eksperymenty z elektrycznością i jako królika doświadczalnego zaczął używać sam siebie.
Człowiek jest stworzeniem podlegającym określonej dynamice, przez co jego ciało zmienia się w sposób nieustanny. Pręciki i czopki w siatkówce oka odnawiają się co 48 godzin, skóra co 6 tygodni, wątroba co 8 tygodni a 8 miesięcy trzeba na zregenerowanie systemu nerwowego. Przez całe swoje życie człowiek wymienia zużyte komórki na nowe. Może to być regeneracja starej komórki lub – w przypadku dobrego odżywiania się, ciało może wykorzystać dostarczony w ten sposób świeży materiał do budowy nowej komórki. To tak jak budowanie domu, korzystając z materiału odzyskanego z ruin starego domu lub używanie nowych cegieł i drewna nie zjedzonego przez czas i korniki. Tak więc przysłowie, że jesteś tym co zjesz, jest bardziej prawdziwe niż się powszechnie uważa, co oznacza, że właściwa dieta ma kolosalne znaczenie.
Dr. Tennant nie był pierwszym, który doszedł do takich wniosków. Pionierem używania elektryczności w leczeniu rozmaitych chorób był rosyjski lekarz
Georges Lakhovsky, który przyjaźnił się z
Teslą. Lakhovsky miał niezwykłe szczęście znać osobiście człowieka, który jak nikt inny rozumiał działanie elektryczności. Tesla pomógł mu w uruchomieniu wielofalowego oscylatora, którym Lakhovsky chciał odnawiać i wzmacniać starzejące się komórki w ludzkim organizmie. Mimo, że Lakhovski zdołał opatentować urządzenie, okrzyknięto go szarlatanem i zanim zdołał udowodnić, że jest inaczej – zginął przejechany przez samochód na nowojorskiej ulicy (1942).
cdn
Leczenie pod napięciemhttp://nowaatlantyda.com/2010/07/26/leczenie-pod-napieciem-cz-1/Search Results for "Leczenie pod napięciem"Leczenie pod napięciem cz.227 lip 2010
Innym autorem poruszającym problemy elektryczności w ludzkim ciele jest także Bjorn Nordenstrom, który napisał książkę pt. „Biologically Close Electrical Circuit” (Biologicznie zamknięte obwody elektryczne). Nordenstrom to szwedzki uczony zasiadający w komitecie przyznającym nagrody Nobla. Jest on także wynalazcą igły, której do dziś używa się przy biopsji. Nordenstrom podłączał igłę do woltomierza, dzięki czemu mógł zmierzyć napięcie jakie panuje w zdrowiej komórce, a także w komórkach opanowanych przez tumor. Walczył on z rakiem w ten sposób, że podłączał do igły napięcie i przepuszczał je przez zarażone rakiem komórki. Taka terapia miała wysoki procent skuteczności.Dr. Tennant studiując literaturę medyczną a także samemu przeprowadzając szereg eksperymentów z prądem, opisał swoje doświadczenia w książce
„Healing with Voltage” (Gojenie woltami). Odkrył o m. in., że właściwe odżywianie ma ogromny wpływ na napięcie elektryczne komórki. Jedzenie samo w sobie także niesie ze sobą określone napięcie. Jeśli przetniemy ziemniaka na pół i wetkniemy w niego elektrody miliwoltomierza, okaże się, że przez poczciwy kartofel płynie prąd elektryczny. Kiedy ziemniaka upieczemy lub usmażymy na frytkę – całe napięcie znika. Tak więc aby zdrowo żyć potrzebujemy prądu, choć oczywiście nie przez włożenie palców do elektrycznego gniazdka.
Aby zmierzyć napięcie komórkowe własnego ciała, dr. Tennant użył urządzenie stworzone przez japońskiego lekarza
Yoshio Nakatani, który w latach 50-tych eksperymentował z igłami do akupunktury, przez które mierzył napięcie panujące w komórkach człowieka. Kiedy dr. Tennant zmierzył napięcie panujące w swoim mózgu (opanowanym wówczas przez wirusy) okazało się, że zamiast 20-25 mV, napięcie jakie tam panuje jest w granicach 2-4 mV. Napięcie mierzył on poprzez wkłucie się igłami do akupunktury w ściśle określone punkty energetyczne ciała, połączone bezpośrednio z mózgiem. Na ciele człowieka istnieją trzy takie punkty.
Badając w jaki sposób prąd elektryczny przepływa przez ludzkie ciało dr. Tennant odkrył, że włókna komórki działają jak obwody elektryczne, tworzące gigantyczną sieć dokoła wszystkich ludzkich organów, łącząc ze sobą każdą pojedynczą komórkę ludzkiego ciała. Oznacza to, że cokolwiek dzieje się z jakąkolwiek częścią ludzkiego ciała, ma to odbicie w każdej komórce.
Tak więc jeśli uderzyć zdrowy palec przez przypadek młotkiem (co piszącemu te słowa zdarzyło się więcej niż parę razy), normalne napięcie jakie panuje w palcu (czyli 20-25 mV) gwałtownie wzrośnie, bo poprzez uderzenie zostanie przerwany obwód energetyczny i ciało podwyższając napięcie będzie chciało ten obwód jak najszybciej odbudować. Napięcie w palcu wzrośnie wówczas do minus 50 mV i towarzyszyć temu będzie pulsujący ból (co jest zrozumiałe), ale właśnie pulsujący ból jest związany bezpośrednio z podwyższonym napięciem w komórkach. Naczynia krwionośne natychmiast się rozszerzają, bo organizm potrzebuje dużych ilości surowego materiału potrzebnego do odbudowy zniszczonych komórek. To dlatego stłuczony palec staje się przy okazji czerwony, gorący, spuchnięty i pulsuje z bólu. Kiedy zniszczone komórki zostaną odbudowane, napięcia natychmiast spada do 25 mV. Problemy zaczynają się wtedy, kiedy ciało nie jest w stanie wytworzyć napięcia minus 50 mV, co oznacza, że nie jest ono w stanie skutecznie odbudować zniszczonych komórek. Wówczas napięcie w całym ludzkim ciele momentalnie spada, odbudowa komórek zatrzymuje się w martwym punkcie i proces leczenia nie zachodzi. Nowe komórki mogą być wyprodukowane tylko wówczas, gdy ciało jest w stanie osiągnąć napięcie minus 50 mV. Jeśli nie uda się tego osiągnąć, wtedy organizm wpada w stan przewlekłej choroby. Stłuczony palec u kogoś, kto nie jest w stanie wytworzyć podwyższonego napięcia, robi się siny a nie czerwony i ból jest stały a nie pulsujący. Przewlekły ból zawsze oznacza, że napięcie w komórkach jest za niskie. To oznacza także zupełnie inne podejście do problemu bólu i aby go wyeliminować, trzeba podwyższyć ilość elektronów tak, by jak najszybciej uzyskać napięcie minus 50 mV. Można to zrobić używając
biomodulatora, który nie tylko mierzy napięcie, ale także może być wykorzystany do leczenia, bo emituje on wystarczającą ilość elektronów aby podnieść napięcie w komórkach do właściwego poziomu.
cdn
Leczenie pod napięciemhttp://nowaatlantyda.com/2010/07/27/leczenie-pod-napieciem-cz-2/
