|
Laguna__
Gość
|
 |
« Odpowiedz #125 : Marzec 18, 2010, 22:55:45 » |
|
cd.......
Zamiar
Zamiar mo¿na w przybli¿eniu okreœliÌ jak zdecydowanie, by mieÌ i dzia³aÌ. Nie pragnienie siê urzeczywistnia, a zamiar. Zapragnij podnieœÌ rêkê. Pragnienie powstaje w myœlach: zdajesz sobie sprawê, ze chcesz podnieœÌ rêkê. Czy pragnienie unosi rêkê? Nie, samo w sobie pragnienie nie powoduje ¿adnego dzia³ania. Rêka unosi siê tylko wtedy, kiedy myœli o pragnieniu zrobi³y swoje i pozosta³o ju¿ samo zdecydowanie, by dzia³aÌ. Mo¿e zdecydowanie, by dzia³aÌ, podnosi rêkê? Te¿ nie. Podj¹³eœ ostateczn¹ decyzjê, ¿e podniesiesz rêkê, lecz ona jeszcze siê nie porusza. Co wiêc podnosi rêkê? Jak okreœliÌ to, co nastêpuje po zdecydowaniu?
W tym miejscu przejawia siê nieumiejêtnoœÌ umys³u, by daÌ zrozumia³e wyjaœnienie, czym jest zamiar. Nasza definicja zamiaru jako zdecydowania, by mieÌ i dzia³aÌ, prezentuje jedynie preludium do si³y, która w³aœciwie urzeczywistnia dzia³anie. Pozostaje skonstatowaÌ fakt, ¿e rêka podnosi siê nie przy pomocy pragnienia i nie przy pomocy zdecydowania, a za pomoc¹ zamiaru.
Zamiar dzieli siĂŞ na wewnĂŞtrzny i zewnĂŞtrzny. Przez zewnĂŞtrzny zamiar rozumiemy czynne oddziaÂływanie na otaczajÂący Âświat – zdecydowanie, by dziaÂłaĂŚ. ZewnĂŞtrzny zamiar – to zdecydowanie, by mieĂŚ, kiedy Âświat sam podporzÂądkowuje siĂŞ woli czÂłowieka. WewnĂŞtrzny zamiar – to koncentracja uwagi na procesie swojego zmierzania do celu. ZewnĂŞtrzny – koncentracja uwagi na tym, jak cel urzeczywistnia siĂŞ sam. Przy pomocy wewnĂŞtrznego zamiaru cel siĂŞ osiÂąga, a zewnĂŞtrznego – wybiera siĂŞ go. Wszystko, co wi¹¿e siĂŞ z magiÂą i zjawiskami paranormalnymi, naleÂży do dziedziny zewnĂŞtrznego zamiaru. Wszystko, co moÂżna osiÂągn¹Ì w ramach powszedniego ÂświatopoglÂądu, osiÂąga siĂŞ na si³ê, to wewnĂŞtrzny zamiar.
Stosunki zaleÂżnoÂści
Stosunki zaleÂżnoÂści definiujemy postawieniem warunku typu: „jeÂżeli ty tak, wtedy ja tak”. „JeÂżeli ty mnie kochasz, to znaczy, Âże rzucisz wszystko i pĂłjdziesz ze mnÂą na koniec Âświata. JeÂżeli nie Âżenisz siĂŞ ze mnÂą (nie wyjdziesz za mnie), to znaczy, Âże mnie nie kochasz. JeÂżeli ty mnie chwalisz, to ja siĂŞ z tobÂą przyjaÂźniĂŞ. JeÂżeli ty nie dasz mi swojej Âłopatki, wygoniĂŞ ciĂŞ z piaskownicy”.
Kiedy miÂłoœÌ przechodzi w stosunki zaleÂżnoÂści, nieodwoÂłalnie powstaje biegunowoœÌ i rĂłwnowaga ulega zak³óceniu. Bezwarunkowa miÂłoœÌ – to miÂłoœÌ bez prawa posiadania, zachwyt bez oddawania czci. Innymi sÂłowy – takie uczucie nie stwarza stosunkĂłw zaleÂżnoÂści miĂŞdzy tym, kto kocha a obiektem jego miÂłoÂści.
RĂłwnowaga ulega zak³óceniu rĂłwnieÂż wtedy, kiedy jedno porĂłwnuje siĂŞ z drugim lub przeciwstawia siĂŞ: „My jesteÂśmy tacy, a oni – inni!”. Na przykÂład duma narodowa: w porĂłwnaniu z jakimi narodami? Poczucie niepeÂłnowartoÂściowoÂści: w porĂłwnaniu z kim? Lub duma z siebie: w porĂłwnaniu z kim?
Gdzie jest przeciwnoœÌ, tam z pewnoÂściÂą w³¹czajÂą siĂŞ do dziaÂłaĂą siÂły rĂłwnowa¿¹ce. Ich dziaÂłanie jest skierowane na to, by „rozdzieliĂŚ” podmioty sprzecznoÂści, albo po³¹czyĂŚ je – ku obopĂłlnej zgodzie lub w celu zderzenia ich ze sobÂą. JeÂżeli biegunowoœÌ powstaÂła z Twojej winy, to dziaÂłanie siÂł bĂŞdzie skierowane przede wszystkim przeciw Tobie.
BiegunowoœÌ
Nadmierne potencjaÂły powstajÂą, kiedy jakimÂś cechom nadaje siĂŞ zbyt duÂże znaczenie. A stosunki zaleÂżnoÂści ukÂładajÂą siĂŞ miĂŞdzy ludÂźmi, kiedy zaczynajÂą oni porĂłwnywaĂŚ siĂŞ nawzajem ze sobÂą, przeciwstawiaĂŚ i dyktowaĂŚ warunki typu: „jeÂżeli ty tak, to ja tak”. Sam przez siĂŞ nadmierny potencjaÂł nie jest taki straszny, dopĂłki wypaczone ocena istnieje niezaleÂżnie, sama w sobie. Lecz kiedy tylko sztucznie zawyÂżonÂą ocenĂŞ jednego obiektu przeciwstawia siĂŞ w formie porĂłwnania z innym, powstaje biegunowoœÌ, rodzÂąca wiatr siÂł rĂłwnowa¿¹cych. SiÂły rĂłwnowa¿¹ce d¹¿¹ do usuniĂŞcia powstaÂłej biegunowoÂści i dziaÂłanie ich w wiĂŞkszoÂści wypadkĂłw skierowane jest przeciw temu, kto tĂŞ polaryzacjĂŞ wywoÂłaÂł.
PrzestrzeĂą wariantĂłw
Przestrzeù wariantów to struktura informacyjna. Jest to nieskoùczone pole informacji, zawieraj¹ce wszystkie warianty wszystkich zdarzeù, które mog¹ siê wydarzyÌ. Mo¿na powiedzieÌ, ¿e w przestrzeni wariantów jest wszystko, co by³o, jest i co bêdzie. Przestrzeù wariantów s³u¿y w charakterze szablonu, uk³adu wspó³rzêdnych ruchu materii w czasie i przestrzeni. Zarówno przesz³oœÌ, jak i przysz³oœÌ znajduj¹ siê tam stacjonarnie, jak na taœmie filmowej, a efekt czasu pojawia siê tylko w rezultacie przemieszczenia poszczególnego kadru, w którym wyœwietlana jest teraŸniejszoœÌ.
Œwiat istnieje jednoczeœnie w dwu postaciach: fizycznej, namacalnej rzeczywistoœci, i metafizycznej przestrzeni wariantów, le¿¹cej poza zasiêgiem percepcji, lecz nie mniej obiektywnej. Dostêp do tego pola informacji w zasadzie jest mo¿liwy. W³aœnie stamt¹d bierze siê wiedza intuicyjna i wizje jasnowidzów. Umys³ nie potrafi stworzyÌ nic zasadniczo nowego. On tylko mo¿e z³o¿yÌ now¹ wersjê domku ze starych klocków. Mózg przechowuje nie sam¹ informacjê, a pewn¹ formê adresów do informacji w przestrzeni wariantów. Wszystkie odkrycia naukowe i dzie³a sztuki umys³ otrzymuje z przestrzeni wariantów za poœrednictwem duszy.
Sny nie sÂą iluzjami w zwyczajnym rozumieniu tego sÂłowa. UmysÂł nie wyobraÂża sobie swoich snĂłw – on je rzeczywiÂście widzi. To, co obserwujemy w rzeczywistoÂści – to urzeczywistnione warianty. We Âśnie jesteÂśmy w stanie widzieĂŚ to, co nie zostaÂło urzeczywistnione, czyli spektakle z wirtualnymi scenariuszami i dekoracjami. Sny pokazujÂą nam to, co mogÂłoby siĂŞ zdarzyĂŚ w przeszÂłoÂści lub przyszÂłoÂści. Sen – to podró¿ duszy po przestrzeni wariantĂłw.
Si³y równowa¿¹ce
Transerfing
SÂłowa „Transerfing” nie wymyÂśliÂłem, spadÂło ono na mnie z tego samego miejsca, z ktĂłrego wziĂŞÂły siĂŞ wszystkie pozostaÂłe pojĂŞcia i w ogĂłle caÂła treœÌ tej ksi¹¿ki. Sam do okreÂślonego momentu nie rozumiaÂłem znaczenia tego sÂłowa. Nawet nie wiedziaÂłem, z czym to naleÂży kojarzyĂŚ. Znaczenie tego sÂłowa moÂżna interpretowaĂŚ jak „Âślizg przez przestrzeĂą wariantĂłw” lub „transformacja potencjalnie moÂżliwego wariantu w rzeczywistoœÌ” albo „przejÂście przez linie Âżycia”. Ale w sensie ogĂłlnym, jeÂżeli uprawiasz Transerfing, to znaczy, Âże balansujesz na fali szczĂŞÂścia. Wymawia siĂŞ Transerfing tak samo, jak siĂŞ pisze.
Frailing
Frailing – to skuteczna technika kontaktĂłw miĂŞdzyludzkich, ktĂłra jest elementem Transerfingu. NajwaÂżniejszÂą zasadĂŞ frailingu moÂżna uj¹Ì w nastĂŞpujÂący sposĂłb: zrezygnuj z zamiaru otrzymania, zastÂąp go zamiarem dawania, a uzyskasz to, z czego zrezygnowaÂłeÂś.
Dzia³anie tej zasady opiera siê na tym, ¿e Twój zewnêtrzny zamiar wykorzystuje wewnêtrzny zamiar partnera, nie umniejszaj¹c jego interesów. W sumie otrzymujesz od cz³owieka to, czego nie mog³eœ osi¹gn¹Ì zwyczajnymi metodami wewnêtrznego zamiaru. Kieruj¹c siê t¹ zasad¹, osi¹gniesz spektakularne efekty w kontaktach osobistych i zawodowych
Cele i drzwi
KaÂżdy czÂłowiek ma swojÂą unikalnÂą drogĂŞ, na ktĂłrej osiÂągnie autentyczne szczĂŞÂście w Âżyciu. WahadÂła narzucajÂą czÂłowiekowi obce mu cele, ktĂłre wabiÂą swÂą prestiÂżowoÂściÂą i niedostĂŞpnoÂściÂą. GoniÂąc za faÂłszywymi celami, nic nie osiÂągniesz, albo osiÂągnÂąwszy, zrozumiesz, Âże nie tego potrzebowaÂłeÂś.
TwĂłj cel zmieni Âżycie w ÂświĂŞto. OsiÂągniĂŞcie Twojego celu pociÂągnie za sobÂą speÂłnienie wszystkich pozostaÂłych pragnieĂą, przy czym efekty przewyÂższÂą wszelkie oczekiwania. Twoje drzwi sÂą drogÂą, ktĂłra doprowadzi CiĂŞ do celu.
Je¿eli zmierzasz do Twojego celu, wchodz¹c przez Twoje drzwi, to nikt i nic nie bêdzie w stanie Ci przeszkodziÌ, poniewa¿ klucz Twojej duszy idealnie pasuje do zamka Twojej drogi. Tego, co Twoje, nikt Ci nie odbierze. Nie bêdziesz mia³ problemów z osi¹gniêciem swego celu. Problem polega na tym, by znaleŸÌ swój cel i swoje drzwi. Transerfing nauczy Ciê, jak to robiÌ.
|
