DostaÂłam zagadkĂŞ do rozwiÂązania,mam pewne skojarzenia ,ale nie chcĂŞ nic sugerowaĂŚ .Czekam na wasze opinie.
Niewiasta obleczona w sÂłoĂące− postaĂŚ z Apokalipsy Âśw. Jana ApostoÂła, opisana w rozdziale 12.
Matka BoÂża z Guadalupe
Czêsto w sztuce religijnej, przede wszystkim Koœcio³a katolickiego Maryja przedstawiana jest jak niewiasta opisana w Apokalipsie. Wokó³ jej postaci zarysowywana jest œwietlista poœwiata, pod nogami odwrócony przygaszony ksiê¿yc, wokó³ zaœ g³owy wieniec z dwunastu gwiazd. Znanym przedstawieniem Matki Bo¿ej w takiej postaci jest cudowny wizerunek Matki Bo¿ej z Guadalupe w Meksyku. W przedstawieniu tym Maryja jest ukazana jako kobieta brzemienna, a wiêc tak jak to zosta³o opisane w tekœcie Apokalipsy.
Wizja Âśw. Jana na Patmos, obraz Tobiasa Verhaechta.
Natchniony autor ostatniej ksiĂŞgi Nowego Testamentu zaraz po opisaniu tego, co ma siĂŞ wydarzyĂŚ na gÂłos siĂłdmej trÂąby, przechodzi do zreferowania kolejnego widzenia. Bohaterami wizji sÂą tajemnicza niewiasta oraz smok, ktĂłrzy w wydaniach tÂłumaczeĂą biblijnych na jĂŞzyki narodowe pisani sÂą z duÂżej litery.
Niewiasta obleczona jest w sÂłoĂące, ma pod nogami ksiĂŞÂżyc, wokó³ jej gÂłowy widnieje wieniec z dwunastu gwiazd. Autor podkreÂśla, iÂż kobieta spodziewa siĂŞ dziecka, jest brzemienna. JednoczeÂśnie przedstawiony zostaje potĂŞÂżny smok koloru ognia z siedmioma gÂłowami, dziesiĂŞcioma rogami i siedmioma diademami, odpowiadajÂącymi liczbie g³ów. Bestia nastaje na Âżycie majÂącego urodziĂŚ siĂŞ chÂłopca. W dramatycznym momencie dziecko zostaje uniesione do tronu Boga. Niewiasta zbiegÂła na pustyniĂŞ, gdzie BĂłg zapewniÂł jej byt przez tysiÂąc dwieÂście szeœÌdziesiÂąt dni (wersety 1–6).
Kolejna scena to walka MichaÂła ArchanioÂła ze smokiem. Smok, ktĂłrego tekst biblijny nazywa oskarÂżycielem, wĂŞÂżem starodawnym, szatanem i diabÂłem, zostaÂł pokonany. KarÂą dla smoka jest strÂącenie go na ziemiĂŞ, gdzie i tak jego dni sÂą policzone. W gniewie stara siĂŞ jeszcze zaszkodziĂŚ niewieÂście i jej potomstwu (wersety 7–12).
Trzecia scena, peÂłna dynamiki, zwiÂązanej z przeÂśladowczymi dziaÂłaniami smoka i ucieczkÂą niewiasty. Niewiasta dziĂŞki orlim skrzydÂłom, ktĂłre zostaÂły jej dane, pierzcha na pustyniĂŞ, do miejsca specjalnie dla niej przygotowanego, z dala od wĂŞÂża. W¹¿ wypuszcza w jej kierunku rzekĂŞ ze swoich wnĂŞtrznoÂści, ta jednak nie zdoÂłaÂła zaszkodziĂŚ niewieÂście, gdyÂż ziemia otwarÂła siĂŞ i pochÂłonĂŞÂła jej nurty (wersety 13–18).
Maryja jako Niewiasta obleczona w sÂłoĂące na obrazie Rubensa.
WedÂług egzegezy kolektywnej niewiasta obleczona w sÂłoĂące jest symbolem Narodu Wybranego w czasach ostatecznych, ludu, ktĂłry zawarÂł przymierze ze swoim Bogiem. PostaĂŚ niewiasty z rozdziaÂłu 12 Apokalipsy jest przeciwieĂąstwem nierzÂądnicy z rozdzia³ów 17–9, ktĂłra w rozdziaÂłach 19 i 21 przemieni siĂŞ w oblubienicĂŞ Baranka i niebieskie Jeruzalem. Jak rozdziaÂł 4 z opisem wizji tronu BoÂżego otwieraÂł czêœÌ ksiĂŞgi, w ktĂłrej przedstawiona zostaÂła Historia Zbawienia i czasy sÂądu, tak rozdziaÂł 12 otwiera drugÂą czêœÌ, nazywanÂą przez egzegetĂłw eklezjalnÂą, w ktĂłrej autor zawarÂł opis przeÂśladowaĂą wspĂłlnoty Chrystusa i zwyciĂŞstwo w czasach ostatecznych. MĂŞski potomek to mesjasz, dÂługo oczekiwany wybawiciel. Niewiasta, jego matka, przedstawiona jest jako figura kosmiczna i niebiaĂąska − obleczona w sÂłoĂące, ksiĂŞÂżyc i gwiazdy (odwoÂłanie do KsiĂŞgi Izajasza, gdzie w rozdz. 60 w podobnych rysach opisana zostaje CĂłra Syjonu). DwanaÂście gwiazd symbolizuje dwanaÂście pokoleĂą Izraela. Niewiasta jest wiĂŞc personifikacjÂą ludu Nowego Przymierza, wspĂłlnoty wierzÂących, KoÂścioÂła. BĂłle rodzenia to czas wydania na Âświat wszystkich wierzÂących, ogó³u ÂświĂŞtych i zbawionych w czasach ostatecznych. Smok to Szatan nastawajÂący na dobro dzieci KoÂścioÂła. BĂłg opiekuje siĂŞ swoim ludem podczas caÂłej ziemskiej wĂŞdrĂłwki.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Niewiasta_obleczona_w_s%C5%82o%C5%84ceA rozwiÂązanie zagadki moÂże byĂŚ takie.....
Twardowski by³ alchemikiem, który (b³¹dzi³)szuka³ nieœmiertelnoœci. Ksiê¿yc to materia z której wyzwoli nas Zbawiciel, na którego cudowne narodzenie zgodzi³a siê dziewica Maryja. Matka Boska by³a tym prawdziwym alchemicznym naczyniem, które da³o pierwszego nieœmiertelnego. Skrzy¿owane rêce i pochylona g³owa w tym wypadku to symbol pokory i zgody, czyli...... ''Niech mi siê stanie''.
Symbol krzy¿a na pó³ksiê¿ycu.
KsiĂŞÂżyc jest teÂż symbolem Âłodzi przenoszÂącej na tamten Âświat oraz znakiem powrĂłtu z krainy Âśmierci.
''Ego eimis anastasis'' - ''Ja jestem zmartwychwstaniem'' to sÂłowa dajÂące wiarĂŞ i nadziejĂŞ w speÂłnienie obietnicy Boga.
Anch stoj¹cy na pó³ksiê¿ycu symbolizuje zwyciêstwo ducha nad materi¹. Anch - wieczyste ¿ycie, wieczysty duch, natomiast ksiê¿yc to materia. Symbol znany by³ tak¿e templariuszom, rycerzom Jezusa, umieszczali go na swoich budowlach.
Koœció³ templariuszy w Garway.
W legendzie o Parsifalu i œw Graalu, ³ódŸ by³a równie¿ symbolem poszukiwania nieœmiertelnoœci i wyzwolenia z okowów œmierci.
Parsifal i Âśw. Graal.
W astrologii, ksiĂŞÂżyc wyobraÂżano sobie pod postaciÂą mÂłodzieĂąca z sierpem u ramion i zwano go krĂłlem oraz zbawicielem (''soter''). PamiĂŞtajmy, Âże nazwa KsiĂŞÂżyc oznacza syna ksiĂŞcia. Sierp ksiĂŞÂżyca jest wiĂŞc zapowiedziÂą przyjÂścia na Âświat syna boÂżego.
Edit. PrzywrĂłcono obrazy.
