Reinkarnacja ...

[koliberek33]

Na szczęście, w doświadczeniach naszych zawiera się bardzo głęboki sens. Przeczuwa się go dopiero wtedy, gdy nauczymy się akceptować, to w czym się znaleźliśmy, mając nieustannie otwarty i elastyczny umysł, a do tego lekki, radosny i czysty. Który to, jest naszym narzędziem, a nie wszechwładnym i ostatecznym panem. Wtedy odkrywają się przed nami takie sfery... Dlatego tak wiele wcieleń nam trzeba, czyli lekcji, by to wreszcie pojąć, że to wszystko jest tak cudownie proste! A oczywiście, że "odciski " tego mamy w przestrzeniach antymaterialnych, zatem odpowiedzialność nasza sięga baaaardzo daleko.

Eaście!

Tyle ciepła i spokoju bije z Twojego opisu, miło się czyta odbierając taką energię...

koliberek

[janneth]

East, czy Ty chcesz zasugerować projekcje myśli? Da Vinci chciał latać i dzisiaj dzięki niemu i jemu podobnym mamy samoloty, Verne marzył o Księżycu i dziś podróżujemy na Księżyc, więc jak wiele istnień wierzyło w reinkarnację to dzisiaj ona istnieje? Fajne przykłady podałeś, ale przypominam, że samoloty i Księżyc są jak najbardziej realne, ci ludzie myśleli o zdobyciu/stworzeniu czegoś, co jest jak najbardziej materialne.
Nie mieli oni niematerialnych pragnień, w dodatku dzięki nauce chcieli je spełnić. Ich projekcja myśli dokonała się jak najbardziej czynnie, materialnie. Jak można to porównywać do "stworzenia" reinkarnacji? Mam wrażenie, że nieco się zapędziłeś w wyciąganiu wniosków.
Dobrze, że chociaż przewidziałeś mój stosunek do tego i napisałeś, że rację będę miała mówiąc, że to nie jest rzeczowa dyskusja, a koncert życzeń.

Szkoda, że nie odniosłeś się do wiadomości, do jakiej Cię przekierowałam, pewnie jej nie przeczytałeś. Napisałam tam, czym mogą być projekcje widziane i opowiadane przez ludzi, którzy przeżyli śmierć kliniczną (podobne historie opowiadają narkomani - wystarczy w necie poszukać tzw. trip reportów osób, które zażyły szałwię wieszczą). Oni też wychodzą z ciała, stają obok, widzą wiewiórki, Boga, tunele, światełka, czują się błogo, czują miłość i dobro. Cholercia... A może oni po prostu umieją rozdzielać świadomość od umysłu i w nich tkwi cała nadzieja na odkrycia w przyszłości?

Witaj Jeremiasz,

Mam w związku z tym pytanie - czy fakt, że czegoś nie pamiętamy upoważnia nas do stwierdzenia, że coś się nie wydarzyło?

Naturalne, że nie możemy, ale tym bardziej nie możemy stwierdzić, że to się wydarzyło.

Zawsze, ale zawsze we śnie uczestniczy moje "JA". To nigdy nie jest tak, jak np. w kinie - zdajemy sobie sprawę z tego, że siedzimy w fotelu i oglądamy "film".
Nawet jeżeli zdam sobie we śnie sprawę z tego, że to tylko sen, to i tak uczestniczy w tym moje "JA".

Tak Jeremiaszu, masz rację, ale wydaje mi się, że sam nie wiesz już do czego pijesz. Sen podałam jako przykład na to, że nasze myśli i świadomość znajdują się w mózgu. I tak właśnie teraz i Ty to przedstawiłeś.
Mózg podczas snu nie jest całkiem obojętny na bodźce z zewnątrz (jak w przypadku utraty przytomności). Wszak hałas, światło, czy dotyk są w stanie Cię z niego wybudzić. To oznacza, że Twój mózg nie popada w całkowity letarg i jest w stanie kontrolować sny przy pomocy świadomości.

Sny dla mnie to w ogóle temat dziwny, bo nie znam wiele osób, które jak ja, pamiętają każdy sen z każdej nocy i co po kolei w nim było. Jestem też w stanie nad nim przejąć kontrolę. Nie rozumiem do końca fenomenu snu świadomego, o ile w ogóle można go fenomenem nazwać, postrzegam to raczej jako jakieś zaburzenie. Nie czujcie się urażeni tym zaburzeniem, sama się zastanawiam nad własnym
Po narkozie jednak nic nie pamiętałam, tylko moment jak usypiałam i jak się wybudzałam i myśli bądź projekcje im towarzyszące (widziałam jak pielęgniarka próbowała zdjąć mi pierścionek z palca podczas wybudzania, ale jak już trochę oprzytomniałam zrozumiałam, że po prostu podłącza mi kroplówkę). Mózg zatem nie rejestruje podczas narkozy absolutnie nic, choć typy podawanych anestetyków są różne. Niektóre usypiają nas całkowicie, inne jedynie ogłupiają.

Przyjrzyjmy się także doświadczeniu z komorą deprywacyjną. Człowiek w maksymalnym stopniu odizolowany od wszelakich bodźców. Wydawałoby się, że po "wyłączeniu" zmysłów, naturalne będzie zapadnięcie w głęboki sen. A tymczasem dla osób biorących udział w eksperymencie bywa głębokim przeżyciem.

Absolutnie nie, nie wiem skąd przyszedł Ci do głowy wniosek, że wystarczy odciąć człowieka od bodźców, by zapadł w głęboki sen. Najpierw taka osoba odczuwa odprężenie, by potem wpaść a panikę. Nie widzieć, nie słyszeć, nie czuć... To tak jak znaleźć się w środku niczego. Nasi obrońcy (zmysły) zostają odcięte, więc zaczynamy odczuwać w końcu strach przed tym, co nas otacza, a czego nie widzimy. Nie porównuj tego do tych kilku chwil przed snem, bo wówczas nie odcinasz swoich sensorów. Czujesz, że leżysz na czymś, czujesz że przykrywa Cię kołdra, słyszysz różne dźwięki.

[east]

Janneth napisała

Nie widzieć, nie słyszeć, nie czuć... To tak jak znaleźć się w środku niczego. Nasi obrońcy (zmysły) zostają odcięte, więc zaczynamy odczuwać w końcu strach przed tym, co nas otacza, a czego nie widzimy.(..)Sny dla mnie to w ogóle temat dziwny, bo nie znam wiele osób, które jak ja, pamiętają każdy sen z każdej nocy i co po kolei w nim było. Jestem też w stanie nad nim przejąć kontrolę. Nie rozumiem do końca fenomenu snu świadomego

Umysł rzeczywiście będzie przerażony tym, że znalazł się w nicości. Niektóre umysły tak to przeraża, że są zmuszone czuwać nawet we śnie. Dlatego to nie jest żaden fenomen, tylko konieczność, którą umysł Twój zastosował, aby mieć całkowitą pewność, że nic go nie zaskoczy, że nic się nie może stać bez jego udziału.

Ich projekcja myśli dokonała się jak najbardziej czynnie, materialnie. Jak można to porównywać do "stworzenia" reinkarnacji? Mam wrażenie, że nieco się zapędziłeś w wyciąganiu wniosków.
Dobrze, że chociaż przewidziałeś mój stosunek do tego i napisałeś, że rację będę miała mówiąc, że to nie jest rzeczowa dyskusja, a koncert życzeń.

Projekcja myśli to projekcja myśli. Same w sobie nie są one materialne, tak jak idee. Nie ma znaczenia, czy dotyczą one materii czy "usług". Dlaczego mielibyśmy je traktować tak wybiórczo ? Te mają się spełniać, a inne nie ... bo ?
Problemem w naszej dyskusji jest właśnie sprowadzanie wszystkiego do RZECZY (tzw rzeczowa dyskusja ) przy jednoczesnym bagatelizowaniu istoty zjawisk oraz istoty rzeczy.
W tym miejscu powtórzę się ku Twojej niezmiernej satysfakcji : Masz rację Janneth - masz swoją rację. A ja mam swoją rację. Każdy ma swój koncert życzeń, bo ...

Oni też wychodzą z ciała, stają obok, widzą wiewiórki, Boga, tunele, światełka, czują się błogo, czują miłość i dobro. Cholercia... A może oni po prostu umieją rozdzielać świadomość od umysłu i w nich tkwi cała nadzieja na odkrycia w przyszłości?

Oni, kimkolwiek są, to po prostu inni my ...
A w kwestii odkrycia przyszłości  - przyszłość zaczyna się w teraz. Tu i teraz ma swój początek.

Koliberku miło mi, że to piszesz . Ciepło i energia, które czujesz znajdują się w Tobie - stamtąd pochodzą. Czasami wystarczy śpiew ptaszka w trakcie spaceru ( przez życie ), żeby wyzwolić tą wewnętrzną energię, albo po prostu ją nazwać. Rezonans pomiędzy ptakiem, a człowiekiem to umożliwia. Dlatego nauczyciele duchowi z takim uporem twierdzą ,że na pewnym poziomie wszyscy jesteśmy ze sobą połączeni poprzez Jednię.

Jednia, która jest łącznikiem umożliwia również wędrówkę czystej świadomości - reinkarnację.

[jeremiasz]

Mam w związku z tym pytanie - czy fakt, że czegoś nie pamiętamy upoważnia nas do stwierdzenia, że coś się nie wydarzyło?

Naturalne, że nie możemy, ale tym bardziej nie możemy stwierdzić, że to się wydarzyło.

Ależ nikt nie twierdzi,  że się wydarzyło.
Ale sama możliwość to dużo. W przeciwieństwie do wykluczenia.

Wrócę do tego na końcu posta.

Zawsze, ale zawsze we śnie uczestniczy moje "JA". To nigdy nie jest tak, jak np. w kinie - zdajemy sobie sprawę z tego, że siedzimy w fotelu i oglądamy "film".
Nawet jeżeli zdam sobie we śnie sprawę z tego, że to tylko sen, to i tak uczestniczy w tym moje "JA".

Tak Jeremiaszu, masz rację, ale wydaje mi się, że sam nie wiesz już do czego pijesz. Sen podałam jako przykład na to, że nasze myśli i świadomość znajdują się w mózgu. I tak właśnie teraz i Ty to przedstawiłeś.

Ja to widzę dokładnie odwrotnie. To, że istnieje sen jest wynikiem tego, że Twoje "JA" odłącza się od ciała i gdzieś tam sobie "fruwa".
Przecież, nie masz żadnej gwarancji, że przebywasz ciągle w swojej głowie.
Sny są tak różnorodne, odbywają się w tak nieprawdopodnych sceneriach.
Bywaja w nich także inni ludzie.
Czy to wszystko to tylko wyobraźnia?
Nie jestem tego taki pewien.

Sny dla mnie to w ogóle temat dziwny, bo nie znam wiele osób, które jak ja, pamiętają każdy sen z każdej nocy i co po kolei w nim było. Jestem też w stanie nad nim przejąć kontrolę. Nie rozumiem do końca fenomenu snu świadomego, o ile w ogóle można go fenomenem nazwać, postrzegam to raczej jako jakieś zaburzenie. Nie czujcie się urażeni tym zaburzeniem, sama się zastanawiam nad własnym

Skoro więc potrafisz świadomie śnić to udaj się np. do biblioteki i przeczytaj jakąś książkę.
Taką, której jeszcze nie czytałaś.
Jeżeli poznasz jej treść i później sprawdzisz na jawie że istnieje to będziesz miała dowód, niejako potwierdzenie tego, że to nie był tylko sen.
Możesz wymyslić inny rodzaj "weryfikacji". Pytanie tylko czy chcesz? Bo mogłoby się okazać, że jednak sen to nie tylko mózg.

Przyjrzyjmy się także doświadczeniu z komorą deprywacyjną. Człowiek w maksymalnym stopniu odizolowany od wszelakich bodźców. Wydawałoby się, że po "wyłączeniu" zmysłów, naturalne będzie zapadnięcie w głęboki sen. A tymczasem dla osób biorących udział w eksperymencie bywa głębokim przeżyciem.

Absolutnie nie, nie wiem skąd przyszedł Ci do głowy wniosek, że wystarczy odciąć człowieka od bodźców, by zapadł w głęboki sen. Najpierw taka osoba odczuwa odprężenie, by potem wpaść a panikę. Nie widzieć, nie słyszeć, nie czuć... To tak jak znaleźć się w środku niczego. Nasi obrońcy (zmysły) zostają odcięte, więc zaczynamy odczuwać w końcu strach przed tym, co nas otacza, a czego nie widzimy. Nie porównuj tego do tych kilku chwil przed snem, bo wówczas nie odcinasz swoich sensorów. Czujesz, że leżysz na czymś, czujesz że przykrywa Cię kołdra, słyszysz różne dźwięki.

Akurat kompletnie się z tym nie zgadzam.
Po pierwsze, nasze zmysły to nie są nasi obrońcy. To nasze zmysły.
Po drugie, to nie oko postrzega świat. Postrzegasz świat swoim umysłem. A czasami nie postrzegasz. Czasami patrzymy a nie widzimy. To też ciekawy problem.
Po trzecie - jak masz się bać czegos, czego nie ma?.. rozumiem, że np. słyszysz szmer i wyobraźnia podpowiada ci obraz złodzieja zbliżającego się do domu. Ale kiedy nie ma szmeru?
Nie ma obrazu?? Nie ma czucia?
Czego tutaj się bać?... chyba samego siebie....

Ja akurat muszę mieć cisze i spokój aby zasnąć. Potrafi mnie wybudzić byle hałas, byle szmer.
Dla mnie stan, kiedy niczego nie słyszę i nie widzę jest akurat dość pożądany.

Żeby powoli kończyć tę dyskusję.

Widzisz cały problem w tym szukaniem swojego "ja" polega na tym, że Twoje teorie także są tylko teoriami, a moje teorie to także tylko teorie.

Kilkukrotnie to powtarzałem, ale powiem jeszcze raz - ja NIE WIEM gdzie znajduje się moje "ja". Rozważamy różne koncepcje.
Niektórzy zaraz podciągają to pod reinkarnacje a ja w ciągu całej tej dyskusji ani razu nie powiedziałem słowa o reinkarnacji.

Tym natomiast się różnimy, że Ty swoją teorię uznajesz za pewnik, ja natomiast i Twoją i moją i jeszcze inne uznaje za prawdopodobne.
Obawiam się także, że spór nasz nie zostanie rozstrzygnięty. Ale to chyba nawet dobrze.
Ani Ty nie masz dowodu na to, ze Twoje "JA" mieszka w mózgu, ani ja nie mam dowodu, że jesteśmy czymś więcej niż tylko kłębki neuronów.
Ale to dobrze. Dobrze jest wiedzieć, że się nie wie.
Nawet dla Ciebie istnieje coś, co wydaje się conajmniej dziwne  - sama napisałaś, że tym czymś jest sen. To dobry punkt startu - świadomy sen.

Boję się także, że nauka nigdy nie da odpowiedzi na to pytanie.
Nauka bowiem, jeżeli ma pozostać nauką, musi opierać się na powtarzalnym eksperymencie.
W sprawach związanych ze świadomością, ze snami, z tymi wszystkimi przypadkami śmierci klinicznej, itp, problem polega na tym, że i aparturą badawczą i badaną "materią"  jest ta sama osoba. To ona bowiem przeprowadza eksperymenty na sobie i z tego wyciąga wnioski.
I każde takie doświadczenie z założenia pozostanie jedynie w sferze osobistej tego człowieka.

Nie wiem czy patrząc na zewnątrz dowiemy się kiedykolwiek jak jest.
Może należy szukać w sobie, jak głoszą wszyscy nauczyciele duchowni.

pozdrawiam

[Thotal]

A ja mam nadzieję, że żadne doświadczenie osobiste nie jest skamuflowane przez naturę samoświadomości, że należy do szerszej i nieograniczonej puli...


Pozdrawiam - Thotal

[janneth]

A w kwestii odkrycia przyszłości  - przyszłość zaczyna się w teraz. Tu i teraz ma swój początek.

Według mnie zaś przyszłość zaczęła się dawniej o wiele. Przyszłość jest wypadkową zdarzeń, jakie miały i będą mieć jeszcze długo miejsce. Gdzie każde następne od poprzedniego będzie zależne. Taki paradoks.

Boję się także, że nauka nigdy nie da odpowiedzi na to pytanie.
Nauka bowiem, jeżeli ma pozostać nauką, musi opierać się na powtarzalnym eksperymencie.

Tak, masz rację. Nauka cechuje się powtarzalnością eksperymentów. Ale nie we wszystkich dziedzinach jej się to udaje.
A szkoda, bo wówczas cieszyła by nawet tych, którzy chcą wierzyć w reinkarnację.
Czasem jednak podczas i tysiąckrotnego odtwarzania eksperymentu, nie udaje się jej istnienia potwierdzić. Na zdrowy rozsądek wszyscy powinniśmy być bardziej na nie, ale ten okropny zawód... To okropne poczucie, że nauka się nie sprawdza spycha nas w drugą stronę i dochodzi do sytuacji, gdy badamy, choć z każdym następnym badaniem argumentów jest coraz mniej, poddajemy się na krótko sądząc, że nic się już nie da zrobić, a potem znowu badamy i tak w kółko. A to wszystko dlatego, bo chcemy wierzyć w jej istnienie tak bardzo, że wierzymy że kiedyś jednak nam się uda.
I może kiedyś się uda to potwierdzić, mam taką nadzieję. Jednak dopóki nie ma ku temu żadnych przesłanek, nie powinno się w to wierzyć, bo to ślepa wiara. W dodatku jeśli jest nieprawdziwa, to tracimy czas na poszukiwanie błędnej odpowiedzi. To powoduje zastój również w dziedzinie nauki i każdy z nas pośrednio się do tego przyczynia.

[Thotal]

Janeth,
ależ eksperymenty i doświadczenia naukowe z dziedziny reinkarnacji trwaja, mają się świetnie, są powtarzalne na miarę podobieństw ludzkiego istnienia. To nie prawda, że "naukowe" podejście wielu sceptyków jest w stanie zatrzymać badania w tym kierunku. Podejrzewam nawet, że za chwilę, wszyscy ci, którzy nie będą potrafili myśleć, będą musieli się żegnać z karierą naukową (siedliskiem swojego EGO)


Pozdrawiam - Thotal

[janneth]

Podejrzewam nawet, że za chwilę, wszyscy ci, którzy nie będą potrafili myśleć, będą musieli się żegnać z karierą naukową (siedliskiem swojego EGO)

No też Ci drugi raz już powtarzam, że dzięki temu, że takich jak Ty jest więcej i że tak jak Ty myślą, że kariera naukowa jest siedliskiem niedobrego EGO, nasza nauka stoi w miejscu, żeby już złośliwie nie wspomnieć o cofaniu w niektórych jej dziedzinach

[Thotal]

Janeth,
nauka NIGDY, nigdy nie stoi w miejscu, ta prawdziwa...


Pozdrawiam dobranockowo - Thotal

[janneth]

Ja wiem, wiem Thotal
Naukę tą prawdziwą znasz Ty, a ja po ciemnej stronie niewiedzy stoję i światła Twego nie dostrzegam

[Thotal]

Janeth,
nauki nie dziel, podziel się nią sama...


Pozdrawiam - Thotal

[janneth]

Wszak sam napisałeś, że tylko ta prawdziwa nauka nie stoi w miejscu.

[Val Dee]

Janeth,
ależ eksperymenty i doświadczenia naukowe z dziedziny reinkarnacji trwaja, mają się świetnie,

a jak to ma wyglądać

np czekają ludzie na śmierć pewnej osoby a potem na jej reinkarnację? ;P

[Thotal]

Valdeek, zapytaj np. kolegów Dalajlamy...

Tam w klasztorach prowadzą badania naukowe i doświadczają wyników od setek lat.
Można chyba im wierzyć, bo ostatnio prowadzą wiele spójnych dyskusji z fizykami kwantowymi, a relacje pokrywają się w wielu tematach. Tajemnice, którymi obwarowana jest nasza europejska świadomość, powoli wychodzą na jaw.
 
Od ucznia zależy, jak szybko załapuje nowo poznawany temat, czasami trafiają się ciężkie, nie wszyscy rozumieją...


Pozdrawiam - Thotal

[Bonifacy1]

Można chyba im wierzyć, bo ostatnio prowadzą wiele spójnych dyskusji z fizykami kwantowymi, a relacje pokrywają się w wielu tematach.

Wg fizyki kwantowej wszystko jest możliwe (w większym lub mniejszym prawdopodobieństwie) więc mogą nawet spekulować na temat istnienia Valhalli. Jeśli chodzi i ,,ścisłe wzory'' to istnieje pewne prawdopodobieństwo, że umysł ludzki może oddziaływac na materie i świadomość istnieje poza ciałem...co nie oznacza bezpośrednio, że istnieje reinkartnacja.

[Thotal]

To, że fizycy nie mogą udowodnić reinkarnacji, świadczy tylko o braku "wiadomych".
Pocieszające jest jednak to, że rozpoczęto proces, w którym NAUKA będzie mogła rozszerzyć zakresy swojej działalności.


Pozdrawiam - Thotal

[janneth]

Ten facet czyta w moich myślach:
http://www.wykop.pl/link/235815/co-sie-dzieje-jesli-otworzysz-swoj-umysl-zbyt-szeroko

Jak to wytłumaczycie?

[Linda]

 

Janneth...
Mam nadzieje ,ze pozwolisz mi sie w tym temacie z Toba pieknie sie róznic (określenie Thotala. .).Ja wierzę w reinkarnacjeę..Jest to bardzo wygodne i pozwala zmniejszyć strach przed śmiercia...Mozna przyjąc dzisiejsze dowody na reinkarnacje,ale pewnosci całkowitej miec nie bedziemy .Nawet u najwiekszych zwolenników pewnie jakas nutka zwątpienia sie czai...
Często zastanawiałam sie nad problemem np. kalectwa u ludzi...Dlaczego jedni rodzą sie zdrowi i piekni a inni rodzą sie kalekami..Dlaczego Bóg moze byc tak niesprawiedliwy? Dlaczego  daje na takie nierówne szanse ? Co na to religia KK ?
Reinkarnacja zdaje sie to pięknie tłumaczyc....to tylko jedno z niewielu pytan...na które daje odpowiedz reinkarnacja.Obojetnie czy w nia wierzymy czy nie ...to najlepiej życ w zgodzie z samym soba...to zaprocentuje i w tym i w przyszłym zyciu,bez wzgledu na swiatopoglad jaki reprezentujemy..Dlatego ,kiedy widzimy nieprawidłowosci powinismy reagowac mimo osobistych sympati i przekonan.Nie musimy zgadzac sie z kazdym kogo lubimy....i trzymac jego strone tylko dlatego ,ze go lubimy .Dlatego ciesze sie ,ze reagujesz Janneth nawet w stosunku do osób na tym forum ,które jak to wynikało z Twoich postów lubisz...Świadczy to
tym,ze jesteś poprostu obiektywna.

[east]

Ten facet czyta w moich myślach:
http://www.wykop.pl/link/235815/co-sie-dzieje-jesli-otworzysz-swoj-umysl-zbyt-szeroko

Jak to wytłumaczycie?

hehe , ten facet wiele ryzykuje .
Nogi mu nie zabiorę, żony jego nie znam, ale to pianino hmmm

[zitto]

Wolę banany i melony od wiśni i jabłek. Czyż to nie dowód na reinkarnację i wcześniejsze życie w ciepłych krajach? 

Pojawiło się trochę wątków w tym temacie. Odniosę się do kilku.

Zachowanie ławic ryb kojarzy mi się ze stanami splątanymi znanymi fizyce kwantowej. Bardzo ciekawe. Wydawałoby się niemożliwe a jednak..
Przypomniało mi się to co relacjonuje W. Cejrowski w książce "Rio Anaconda" w części Księga Magii. Opowiada m.in. pośrednio o tym, że rój (szerszeni) lub mrówki mają taką zbiorową, hmm, duszę, świadomość (?), ale może się ona podzielić. Zainteresowanym polecam lekturę nie tylko z tego względu. Można być zaskoczonym jak i co opowiada rzekomo prymitywny Indianin z dżungli..
Co ciekawe szaman rozumie Cejrowskiego bez słów! Czyta z serca, jak mówi, widzi obrazy pojawiające się w głowie W.C..
"Dlaczego szaman czyta myśli "z serca" a nie z głowy? Nie stoją za tym żadne konkretne powody. Ot, kwestia tradycji, czyli rzecz umowna. (...) Dla nas siedliskiem myśli jest mózg, ale w starożytności było inaczej. Wtedy biały człowiek myślał podobnie jak Dzicy - sercem."
Nie wiem, czy Wam się to zdarzyło, ale mnie tak. Odpowiadałem na niezadane werbalnie pytania. I nie były to pytania związane z akurat poruszanym tematem.. Może to było właśnie to?

Co do dyskusji na temat świadomości - czy anestezjolog ją wyłącza, czy nie? Parę osób się spierało a ja powiem, że każda z osób mogła mieć na swój sposób rację. Wystarczy, że posłużymy się freudowskim podziałem na ego, id i superego. Świadomość, podświadomość i nadświadomość (Co prawda Freud używa ich w trochę innym znaczeniu niż ja w tej chwili).
Anestezjolog wyłącza według mnie świadomość. Nad- i podświadomości nie jest w stanie. Można powiedzieć, że nadświadomość to ta dusza, o którą się spieramy. Nie pamiętam dobrze, ale wydaje mi się, że Kahuni (Huna) podobnie dzielili ludzką świadomość.

Tak, choroby mogą być powiązane z przeżyciami psychologicznymi. To choroby o podłożu psychosomatycznym.

I na koniec odnośnik. Już jak najbardziej w temacie reinkarnacji.[Klik..]
Szczególnie polecam artykuł z 22 stycznia 2006r.

[Linda]

 

Co do dyskusji na temat świadomości - czy anestezjolog ją wyłącza, czy nie? Parę osób się spierało a ja powiem, że każda z o]sób mogła mieć na swój sposób rację. Wystarczy, że posłużymy się freudowskim podziałem na ego, id i superego. Świadomość, podświadomość i nadświadomość

Myśle ,ze masz racje ,mnie też przyszło to do głowy.,że to moze byc przyczyną  nieporozumin. Kiedy trafiłam tu na forum, tez dzieliłam umysł na swiadomosc i podswiadomosc,a duszą była dla mnie nadświadomosc.Taki podział wystepował własnie wśród
Kahunów.To zmienia znaczenie świadomosci i moze prowadzic do nieporozumien...Ja już przestawiłąm swój spsób myslenia,dzieki temu wiecej rozumiem.

[Silver]

 Kiedy trafiłam tu na forum, tez dzieliłam umysł na swiadomosc i podswiadomosc,a duszą była dla mnie nadświadomosc.Taki podział wystepował własnie wśród
Kahunów.To zmienia znaczenie świadomosci i moze prowadzic do nieporozumien...

Też tak myślałem, że istnieje pod - świadomość.
Ale to stara wiedza.
Istnieje tylko głębsza świadomość.
Jak zwykle problem w interpretacji, ponieważ pod definicją 
 (podświadomość) kryje się ta część naszej świadomości, gdzie istnieje
energetyczny zapis emocji, w których osądziliśmy cokolwiek jako złe, niedobre , niewłaściwe, krzywdzące. Generalnie nie istniał by ten zapis gdybyśmy tego ''widzenia'' rzeczy ''negatywnych'' nie zepchnęli, nie stłumili  w naszej świadomości . W istocie więc ''podświadomość'' to dalej ta sama nasza świadomość, tylko jej jakby nie-wpełni świadoma część.
Dlatego podział na świadomość, podświadmość i nadświadomość, to tylko sztuczny podział.

[PHIRIOORI]

Szkoda że znowu offtopy stanowiłyby adekwatniejszą kontynuację innych dwoch wątków.
Warto przynajmniej je podlinkować w wątkach, bo nie wiem czy temat da się jeszcze wyodrębnić

Co do dyskusji na temat świadomości - czy anestezjolog ją wyłącza, czy nie? Parę osób się spierało a ja powiem, że każda z osób mogła mieć na swój sposób rację.
Wystarczy, że posłużymy się freudowskim podziałem na ego, id i superego. Świadomość, podświadomość i nadświadomość
 (...).
Anestezjolog wyłącza według mnie świadomość.
Nad- i podświadomości nie jest w stanie.

Otóż to!!!

Kiara gdzieś na tym forum wpomniała, iz "wyłącza" sobie czucie/ znieczula się na fotelu dentystycznym sama,
swoja decyzją, wolą i umiejętnością.

To dowód, na możliwosć odłączenia świadomości ciała w lokalnym miejscu.

Tu mogę służyć empirycznym/naukowym doświadczeniem, przykład z autopsji:

Kiaro: A czy była to zwykłe leczenie zęba, borowanie i pląba??.. czy też leczenie kanałowe,
a swoje możliwosci testowałaś/używałaś podczas WYRYWANIA NERWÓW???

Też praktywowałem takie cuda kiedyś. Otóż moje doświadczenie jest takie,
że kiedy KOLEJNY raz "się znieczulilem", tym razem do wyrywania nerwu - to niestety nastąpił kłopot.

Po pierwsze trudno mi było do tego przekonać dentystkę.. (hehe.. nie chciała odpowiadać za moją niebawemną śmierć).
Ale w końcu dała za wygraną.
Okazało się wówczas, że moje znieczulenie jest jedynie 'odcięciem czucia' - nie miało jednak wpływu na:
POD- i NAD- Świadome reakcje i połączenia wewnątrz-organizmowe.
Krótko mówiąc system nerwowy dokonywał sukcesywnej dezorganizacji rytmów funkcjonowania organizmu,
w pierwszym rzędzie dobierając się do serca i muzgu.

Przy wstępnym wyciąganiu z tej zapaści wspierał mnie wówczas 'tajemniczy aborygen', który żyje w ciele polaka aktualnie i czasem się nasze ścieżki przecinają.
Totalne rozregulowanie organizmu na 3-5 dni nastąpiło.
Miałem wówczas 3-cią okazję przestudiowania wielu mechanizmów z pograincza życia i śmierci.

[janneth]

Dlatego ciesze sie ,ze reagujesz Janneth nawet w stosunku do osób na tym forum ,które jak to wynikało z Twoich postów lubisz...Świadczy to
tym,ze jesteś poprostu obiektywna.

Lindo, nie za bardzo rozumiem, o jakiej sytuacji mówisz. Masz jednak rację w tym, że lubię tu wiele osób, które mają inne poglądy od moich.

hehe , ten facet wiele ryzykuje .
Nogi mu nie zabiorę, żony jego nie znam, ale to pianino hmmm

Masz rację, mnie również nie interesowała by jego noga, czy żona, ale za to pianino sama wbrew sobie starałabym mu się jakieś dowody podsunąć Oj pograłabym na takim...

I na koniec odnośnik. Już jak najbardziej w temacie reinkarnacji.[Klik..]
Szczególnie polecam artykuł z 22 stycznia 2006r.

Zitto, bardzo ładna ta opowieść o Santi Dewi... Właśnie ją przeczytałam. Powęszyłam w tej sprawie po stronach, wpisałam Santi Dewi w Google i w Youtube... Nie znalazłam ani jednego źródła, które by o tym pisało, a które nie było by związane z ezoteryką. Mało tego - nie znalazłam nawet żadnego źródła w języku angielskim.
Za to wpadłam na książkę pt."Prawdziwa opowieść o reinkarnacji" opowiadającą właśnie historię tej dziewczynki. Książka ma uwaga aż 18 stron Nie znam ceny, jest niedostępna. Z tego mojego szukania wynika, że nie sposób dotrzeć do źródła tej opowiastki, natomiast jest kopiowana ona na wszystkie fora i serwisy ezoteryczne, gdzie na pewno tak niezbity "dowód" będzie wspaniałą pożywką dla użytkowników.
Stąd moja prośba do Ciebie Zitto - wskaż mi źródło, z jakiego pochodzi ta informacja. Nie ezoteryczne.
Jeśli sam jej w ten sposób nie sprawdzałeś - jak możesz w to wierzyć? Czy nie sądzisz, że są ludzie, którzy mogą sami to napisać siedząc w domu i nie znając żadnej dziewczynki o imieniu Santi Dewi? Czy nie sądzicie wszyscy, że w internecie ogromnie trudno jest zweryfikować znajdywane informacje, które mogą być jedynie wymysłem ludzkim, za który to człowiek będąc anonimowym nie poniesie żadnych konsekwencji? Jeśli jest zapotrzebowanie na jakąś tematykę, to się ją tworzy, powstają powieści, filmy, coś co będzie się sprzedawało. Tak jest zarówno z reinkarnacją, jak i z 2012 (przypominam, że do kina idziemy już niedługo - w listopadzie), duchami, życiem po śmierci, teoriami spiskowymi itd.
Potem, gdy materiału jest już nadmiar, nie sposób oddzielić fikcji od faktów.
Szukając informacji na temat tej niezwykłej dziewczynki, znalazłam czyjś wpis na jednym z for, tłumaczący czemu niektórzy z nas pamiętają poprzednie wcielenia. Autor napisał, że naukowcy doszli do wniosków, iż u pacjentów po transplantacjach (przeszczepach organów) pojawiają się obce nawyki, zachowania, poglądy. Naukowcy tłumaczą to faktem, iż pamięć nie jest zapisywana wyłącznie w mózgu człowieka, a także w każdej komórce jego organizmu.
To by oznaczało, że to co niektórzy pamiętają może być owocem przekazanym im w DNA przez ich przodków.
Ciekawa teoria... Ale nie dla Was. Następna, która burzy wiarę w reinkarnację.

[arteq]

Czyli jak widać z opisu Phi - nie mamy dobrej władzy nad swoim organizmem. Przedobrzył, może dlatego aktualnie jest dużo bardziej ostrozny w udowadnianiu swoich "mocy".

Dentystkę rozumiem - jak szwagier kiedyś tez sam się znieczulił to także nie wyraziła zgody na zabieg. Kazała wrócić jak znieczulenie wyparuje ze krwi...